Thriller மும்பை டு மலேசியா

[stud97]

கோகிலா இதை யோசித்து திடீர் என்று மிகவும் கவலை பட்டாள் . தான் ஒரு நல்ல குடும்பத்தில் பிறந்து இப்படி கேவல பட்டு நிற்க என்ன பாவம் செய்தொம் என்று

கோகிலா : என்ன நெனச்சா  எனக்கே அசிங்கமா இருக்கு பரதா . இப்படி கேவல பட்டு எல்லாத்துக்கும் மேல பெத்த புள்ள கிட்டயே சிகரெட்டே பாண் பராக் வாங்கிட்டு வர சொல்லிற்கேன் . அம்மணமா இருக்கோம் டிரஸ்  வாங்கிட்டு வானு solirken. இந்த பாவத்தை எங்க பொய் தொலைப்பேன் (அழுகிறாள் பயங்கரமாக .)

பரதனுக்கு உண்மையிலேயே பாவம்ங்க போய்  விட்டது . என்னடா  இது இப்டி அழுகிறாள் . இவளது நன்மைக்கு  நாம சொன்னாலும் இவளுக்கு புரிய மாட்டேங்குதே என்ன செய்ய .

பரதன் : சரி கோகிலா நீ உன் வீட்டுக்கு நான் கொஞ்சம் தூரம் வரைக்கும் வரேன் . உன் குடும்பத்து கிட்ட நான் உட்டுடறேன் . நீ அழுவாத.
கோகிலா அழுவதை நிறுத்தி விட்டு ) உண்மையாவே சொல்றியா
பரதன் : ஹ்ம்ம்
கோகிலா : தேங்க்ஸ் டா . உனக்கு எப்படி நன்றி சொல்றதுன்னே தெரியல எனக்கு

பரதன் மற்றும் கோகிலா இருவரும் அம்மணமாக இருக்க முதலில் காமம் இருந்தாலும் பின்பு குடும்ப கௌரவம் மற்றும் பிள்ளை பாசம் முதலான விஷயங்கள் நடுவில் வருகிறது .

பரதன் : உன் பையனுக்கு போன் போட்டு அந்த எடத்துல துணிய போடா சொல்லு டிரஸ் போடு கிளம்புவோம் .
கோகிலா : ஓகே டா

கோகிலா போன் அவள் மகனுக்கு செயகிறான் . கிருஷ்ணா எடுக்கிறான்

கிருஷ்ணா : அம்மா நான் நீங்க சொன்ன இடத்துக்கு வந்துட்டேன் மா . போட்டுட்டேன் மா . இப்போ ரோடு கு உள்ள இருக்கிற சந்துக்குள்ள தான்  இருக்கேன் .
கோகிலா : சரிடா கண்ணா அங்கேயே இரு சீக்கிரம் வந்திடறேன்  .

கோகிலா : பரதா. துணிய அங்க போட்ருக்கான் என் புள்ள வா அங்க போலாம்
பரதன் : வா சீக்கிரம் போலாம்

அந்த இடத்துக்கு போக . அந்த மூட்டை கட்டி போட பட்டிற்கும் இடத்தில் யாரும் இல்லை என்ன தெரிந்து கொண்டு மூட்டையை piriknrarnar. இருவரும் நிசப்தமாக தத்தமது உடைகளை அணிந்து கொள்கின்றனர் . ஒரு சமயத்தில் இருவரும் புது மண தம்பதியை போல சரசம் செயர்கு கொண்டு இருந்தவர்கள் இப்பொழுது அமைதியக irukinranrar. அப்பொழுது கோகிலா பேச்சை தொடங்கினாள்

கோகிலா : பரதா நீ எங்க போவ என்ன செய்வ .
பரதன் : தெரில கோகிலா . எங்கயாவது போக வேண்டியது தான் . இந்த மும்பைல மட்டும் இருக்க கூடாது . உயிர்க்கு உத்தரவாதம் இல்ல எனக்கு . உன்ன எதுவும் செய்ய மாட்டாங்க நீ சாதாரண aal. எனக்கு பிரெச்சனையே போலீஸ் தான்
கோகிலா : நீயும் சரணடைய வேண்டியது தானே பாரதா . சொல்றத கேளு நாம ரெண்டு பெரும் போலீஸ் கிட்ட போவோம் .
பரதன் : என் கொல்றதுக்கா . நாம எதுக்கு ஓடி வந்தோம்னு ஞாபகம் இல்லையா unaku. கோகிலா நீயும் குடும்பத்தோட எங்கயாவடகு எஸ்கேப்  ஆயடு . இங்க இருக்காத. உனக்கு ஆபத்து .
பேசி கொண்டு இருக்கும் போதே பரதன் பாண்ட்  ஷர்ட் அணிந்து விட்டான் . கோகிலா லெக்கிங்ஸ் குரிதி அணிந்து விட்டால்
கோகிலா யோசித்து கொண்டே ) பரதா எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னே தெரில டா . உனக்கு எப்படி நன்றி சொல்றதுன்னே தெரில டா . நீ எனக்கு சொந்தமா பந்தம ஆனா எனக்கு நீ ஹெல்ப் பனிருக்கியே ரொம்ப தேங்க்ஸ் டா
பரதன் : இதுல என்ன நாம ரெண்டு பெரும் உககத மறந்துவிருந்தும் இருந்தோம் . அதுக்கு தேங்க்ஸ்
கோகிலா : முகத்தில் வெட்கம் தவிழ டேய் சீ  போடா

இருவரும் நடந்து மெயின் ரோடிக்கு வருகிறார்கள்
பரதன் : கோகிலா இனிமே நீ யாரோ நான் யாரோ . எதோ விதியா இல்ல சதியா னு தெரில நமக்குள்ள இந்த நட்பு தொடராது . நீ இனொரு வீடு பொம்பள . நல்ல குடும்பத்து பொம்பள . நான் ஒரு ரவுடி . நல்ல படியா உன் பையன கூட்டிட்டு போ . உன் பையன கிட்டயும் புருஷன் கிட்டயும்  குடும்பத்து கிட்டயும் பேசி சமாதானம் pannu.உன்ன ஏத்துப்பாங்க கவலை படாத .
கோகிலா :கண்ணீரோடு . பரதா உனக்கிய எப்படி நன்றி சொல்வேன் டா . நீயேயும் கல்யாணம் பண்ணு   குழந்தை பெத்து சந்தோசமா இருக்கிற வழிய பாரு . இப்படியே எவ்ளோ நாள் இருப்ப
பரதன் : சிரிச்சிகிட்டே இனிமே கல்யாணம் பண்ணி என்ன பண்ண போறேன் வயசு 42 ஆச்சு . நீ போ இங்க இருக்காதா கெளம்பு
கோகிலா : கண்ணீரோடு சரி டா

பரதன் கோகிலா இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து கொண்டு விடை பெருகின்றனரர் . பல நாள் காதலர்கள் பிரிவதை போலெ ஒரு மனக்கிலேசம் . அதுவும் இருவரும் மிகவும் கவலை என்று சொல்வதா இல்லை குழப்பம் என்று சொல்வதை என்ற மன நிலையில் பிரிகின்றனர் . கோகிலாவிற்கு குடும்பத்தை பார்ப்பியூம்ஸ் சந்தோசம் ஒரு புறம் தனது மானம்  கப்பல ஏத்தினாலும் உயிரை காப்பாற்றிய பரதனை விட்டு பிரிகிறோமே என்று ஒரு இனம் புரியாத கவலையா என்று விளங்கவில்லை  .

பரதனுக்கு உயிர் மீது பயம் இல்லை . அவன் எத்தனையா தேவ்டியாகளை ஒத்து இருந்தாலும் கோகிலாவுடன் இருக்கும்போது ஒரு விதமான சுகம் . மனதிற்கு நிறைவு அதை விட்டு தருவதா  என்று யோசித்து கொண்டு இருக்க  அவனுக்கு எதுவும் புரியவைளை .

இருவரும் இப்படி விடை பெறுகின்றனர் . ஆனால அவர்களுக்கு தெரியாது இருவரும் மீண்டும் ஒன்று சேர்ந்து மன்மதன் ரதியை போன்று மனம் ஒத்து ஓழ்த்து  வாழ்வாங்கு வாழவர் என்று . ஒழுக்கம் குடும்பம் என்று இருக்கும் கோகிலா மனம் கெட்டு பரதனுடன் கொள்ளை கொலை சாராயம் போதை என்று இருக்க போகிறாள். எந்த மகனக்காக தியாகம் செயகிறாளோ அவளே அவனை ஒரு கக்கோல்டு மகனாக மாற்ற போகுறல் என்று ஆணடவனுக்கு மாதுரி வெளிச்சம் .

கோகிலா இப்பொழுது அந்த சந்துக்குள் சென்று மகனை போது உச்சி மொழிகிறாள் .
கோகிலா : கண்ணா என்ன மன்னிச்சிரு டா . அம்மா தப்பு பண்ணிட்டேன் டா என் மேல பழியை போட்டுட்டாங்க .
கிருஷ்ணா : நான் உன்ன நம்புறேன் மா . நீ தப்பிச்சு வந்ததே பெருசு மா . உன்ன பாக்க எவ்ளோ சந்தோசமா இருக்கு தெரியுமா . நான் பயந்துட்டே இருந்தேன்

அப்பொழுது கிருஷ்ணா தனையே அறியாமல் அவனது அம்மா கோகிலாவின் உடம்பை பார்க்கிறான் .அப்பொழுது அவனையே அறியாமல் அவன் சிறுத்த குஞ்சு viraikirathu. அந்த தல தல உடம்பு டீயிட்டன லெக்கிங் அணிந்த உடம்பு அந்த துப்பட்டா அந்த குர்டி எப்பா . அவனுக்கு தன தாய் உயிரோடு வந்துவிட்டாலே என்ற நன்றி உணர்வை அல்லது அந்த ஆம்பளையோடு ஓடி போனவள் திரும்ப போகமாட்டால  என்ற நல்ல என்னமா என்று தெரியாமல் vizhithan. ஆனால அப்பொழுது அந்த கக்கோல்டு மகனுக்கு தேறியது அவனே தன் தாயிற்கு வேலைக்கு புடிப்பான் என்று .

கோகிலா கிருஷ்ணா இருவரும் நடந்து திரும்ப வீட்டிற்கு varuginranar. அப்பொழுது தாராவிக்கு வெளியே நோற்கும் பில்லிஸ் பார்த்து பயந்து

கோகிலா : டேய் கண்ணா என்னடா இப்போ எப்படி டா போறது . எப்படியாவது அப்பா கிட்ட சொல்லி நாம வேற எங்கயாவது போய்டலாம் டா . நமக்கு மும்பை வேணாம் டா .

கிருஷ்ணா : சரிம்மா (அவன் தனது பாட்டி ருக்மிணி அம்போ என்று விட்டு வந்த விஷயத்தை இது வரை சொல்லவில்லை )

கோபாலுக்கு போன் போட

கோகிலா : என்னங்க நான் தங்க பேசுறன் . என்ன மன்னிச்சிருங்க.
கோபால் : கோகிலா எங்கம்மா இருக்க . உனக்கு ஒன்னு அகலயே .எதுக்கு மா மன்னிப்பெல்லாம் . நீ நல்லா  இருக்கியா . அதன் முக்கியம் .
கோகிலா : (ஆனந்த கணீர் எவ்வளவு நல்ல புருஷன் ஆயிட்டாரு ) என்னங்க நாம பேசாம வேற ஊர்க்கு போய்டலாக . நீங்களும் அத்தையும் cst ஸ்டேஷன் வாங்க . போய்டலாம் .
கோபால் : சரி மா நானும் அதன் யோசோச்சேன் . CST ஸ்டேஷன் வந்துடறோம் .