12-10-2025, 12:08 PM
மூன்று நாள் சென்றதும் காலையில் பக்கத்தில் இருக்கும் மளிகை கடைக்கு சென்று சில சில்லறை பொருட்கள் வாங்கிவிட்டு தன்னை மீண்டும் வீட்டில் இறக்கிவிடுமாறு என்னிடம் சொன்னாள். இருவரும் காரில் புறப்பட்டோம்.
“அப்படியாப்பா! நாங்க இங்க ஊருக்கு வந்திருக்கப்பவே உன்னை பார்த்திருந்தா நல்லா பழகியிருக்கலாம். இட்ஸ் ஒகே, இப்ப கொஞ்ச நேரத்துக்கு பழகினா போச்சு,” என்று மனைவி சொன்னான்.
அந்த மலைப் பகுதி கடை திறந்திருந்தாலும் ஆள் இல்லாதது போலிருந்தது. என் மனைவி சன்னமாக குரல் கொடுத்தும் பதில் இல்லை. சாத்தியிருந்த அடுத்த கதவை தள்ளிப் பார்த்தாள். அது உள்ளிருந்து பூட்டப்பட்டிருந்தது.
அவள் மெதுவாக நகர்ந்து கடையின் பின்புறமிருந்த கொல்லை பகுதிக்கு சென்றவள் சட்டென திரும்பி வந்துவிட்டாள். அவள் ஒரு கையால் வாய் பொத்தியபடி மறு கையால் தலையில் அடித்தபடி வந்து காரில் ஏறினாள்.
“கர்மம், கர்மம்! பின் பக்கம் போனது தப்பா போச்சு. ….. போர்டுல ஃபோன் நம்பர் இருக்கு, அதை சேவ் பண்ணிக்கோங்க. நானும் சேவ் பண்ணிக்கறேன். ஃபோன்ல ஆர்டர் கொடுத்துட்டு வரலாம்,” என்றாள்.
அவளிடம், “என்ன ஆச்சு?” என்று கேட்டதும், அவள், “அந்த அக்காவும் அவங்க ஹஸ்பெண்டும் இல்லையாட்டுங்குது. ஒரு பையன் இருந்தான். அவன் கொல்லைல யார் ஹெல்ப்பும் வேணாம்னு கெட்டத்தனமா செல்ஃபி எடுத்துகிட்டிருந்தான், கர்மம் பிடிச்சவன்!”
அவள் பூடகமாக சொன்னதை நான் உருவகப்படுத்தி பார்க்க கொஞ்ச நேரம் பிடித்தது.
எனக்கு புரிந்தது என்னவென்றால் அவன் சுய இன்பம் பெறுவதை செல்ஃபி எடுத்துக்கொண்டிருந்தான் என்பது.
பக்கத்துல நான்கைந்து கிலோ மீட்டர் சுற்றளவில் வேறு கடை இல்லை என்பது அவளுக்கும் தெரியும். வேறு வழியின்றி காரை ஓட்டும்போது கடைக்காரருக்கு ஃபோன் செய்தேன்.
“அக்கா, ……. ஆமாங்க, நான்தான்! கடைக்கு வந்தோம். யாருமில்லை போலிருக்கு. ….. அப்படியா, கல்யாண விசேஷத்துக்கு ரெண்டு பேரும் போயிட்டீங்களா? …. நேரமாகுமா? பரவாயில்லை. சாயங்காலம் வரோம். …. வீட்டுக்கு வந்து சாமான் போடறதுக்கு ஆள் அனுப்பறீங்களா? சரிங்கக்கா, …… ஓய்ஃப்கிட்ட சொல்லிடறேன். ….. நோட் பண்ணிக்கோங்க. ….. ஒய்ஃபுக்கு வண்டி இல்லை, வேற பக்கம் போக முடியாது. அதனால நேரமா சாமான் போடறதுக்கு அனுப்பிச்சிடுங்கக்கா, என் ஒய்ஃபை காய போட்றாதீங்க…... தாங்க்ஸ்கா! …. எனக்கு மத்தியானத்துக்கு பத்திய சாப்பாடு தயார் பண்ணி கொடுத்துவிட்டாள், பிரச்சனை இல்லை …. அவளை டிராப் பண்ணிட்டு காரில் கிளம்பிடுவேன்.“
என் மனைவி என்னை கிள்ளினாள். “அதான் சாயங்காலம் வரோம்னு சொல்லிட்டீங்கல்ல, அப்புறம் எதுக்கு வேற பேச்சு வேண்டியிருக்கு? இந்த லட்சணத்துல நான் உங்களுக்கு பத்திய சாப்பாடு போடறேன்னு வேற அவங்ககிட்ட குறைபட்டுக்கிறீங்க?”
அரை மணி கழிந்த பின் எனக்கு வந்த ஃபோனை அட்டெண்ட் செய்தேன். “மளிகைக்கடையில இருந்து பேசறேங்க. சித்தி உங்க நம்பரை கொடுத்தாங்க. நீங்க சொன்னதெல்லாம் எடுத்துட்டேன்க. மேடம் வீட்டுல இருப்பாங்க இல்லையா? அவங்ககிட்ட சாமான் போட்டுட்டு பணம் வாங்கிக்கட்டுமா?”
நான், “வீட்டுல மேடம் இருப்பாங்க, கொண்டு போற சாமானத்தை முதல்ல அவங்ககிட்ட காட்டு. அவங்க சரின்னா சாமான் போட்டுட்டு பணம் வாங்கிக்கோ,” என்றேன்.
ஐந்து நிமிஷம் கழித்து மொபைல் ஆப் திறந்தேன். 20 வயதுள்ள அந்த இளைஞன் எங்கள் வீட்டு வாசல் வந்து கதவு தட்டுவதை பார்த்தேன்.
“மேடம், மேடம்! மளிகை கடைலந்து சாமான் போட வந்திருக்கேன்,” என்று சொன்னது கேட்டது.
மனைவி கதவு திறந்தாள். வெளியே வந்தவனிடம், “ஓ, நீயே வந்துட்டயா தம்பி! உள்ள வா! உள்ள வந்து சாமானை வை,” என்றாள்.
அவன் உள்ளே நுழைந்த பின் அவன் கட்டில் அருகில் நிற்பது உள்பக்க காமிரா வழி தெரிந்தது.
“உட்காருப்பா! கூச்சப்படாதே! இங்க சேர், சோஃபால்லாம் இல்லை. அடுத்த மாசம் கிளம்பிடுவோம். ….. டீ போடட்டுமா? …. ஆமா, படிக்கறயா?”
அரை மணி நேரத்திற்கு முன்பு கர்மம் பிடிச்சவன் என்று என் மனைவி திட்டிவிட்டு இப்போது அவனிடம் குழைவுடன் பேசினாள்.
அவன் அவளுடைய அங்கவயங்களை நோட்டமிடுவது தெரிந்தது. “ஆமாங்க மேடம், ஊர்ல காலேஜ் படிக்கறேன். லீவுக்கு சித்தி வீட்டுல ஒரு மாசமா இருக்கேன். இங்க ரொம்ப போரடிக்குதுங்க மேடம். ரொம்ப வருஷமா லீவுல வரப்ப எல்லாம் இப்படிதான் போரடிக்கும். நாளைக்கு கிளம்பிடுவேன். நான் ஊருக்கு வந்தப்பவே உங்களை பார்த்திருந்தேன்னா உங்க கூட பழகியிருப்பேன், போரடிக்காம டைம் பாஸ் ஆயிருக்கும். மிஸ் பண்ணிட்டேங்க மேடம்.”


![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)