10-10-2025, 01:48 AM
பகுதி 6
விக்ரம்: என்ன இருந்தாலும் ஒரே கட்டிலில் அம்மா பொண்ணு ரெண்டு பேரையும் பன்னுன்னா நல்லா தானே இருக்கும்.
வீட்டில் இருந்த கயல், கதவை பூட்டி கொண்டு அழுதுகொண்டே இருந்தாள். அப்போது அவளுக்கு அனிதாவிடம் இருந்து கால் வந்தது. கயல் முதலில் அதை எடுக்கவில்லை, கயல் என்ன நிலமையில் இருப்பாள் என்று அனிதாவிற்கு தெரியும், எனவே திரும்பவும் அடித்தாள். இப்போது கயல் மெதுவாக அவளின் அழைப்பை எடுத்தாள்.
அனிதா: கயல், கவலை படாதே, நான் இந்த வாரம் சனிக்கிழமை அங்க வரேன் சரியா?
கயல்: சரி அத்தை.
அனிதா: அவன் உன்னை எப்படி கண்டுபிடித்தான்.
கயல்: தெரியல அத்தை.
அனிதா: தப்பா ஏதாவது பேசினானா?
கயல் அவன் பேசிய அனைத்தையும் சொல்லி முடித்தாள். அனிதா அமைதியாக அவள் பேசியதை யோசித்தாள். அவன் பேசியதும் சரி மாதிரி இருக்க.
அனிதா: கயல், ஒருவேளை அவன் உண்மையிலே உன்னிடம் மன்னிப்பு கேட்டாள், அவனையே நீ ஏன் கல்யாணம் பண்ணிக்க கூடாது.
கயல்: அத்தை, எல்லாம் தெரிந்தே நீங்க இப்படி பேசினால் எப்படி.
அனிதா: எதுவா இருந்தாலும் மறக்கணும்.
கயல்: ஆனா, நான் அனுபவிச்ச வலிக்கு ராக்கி தானே கரணம். அதற்கு பிறகு என்ன நடந்தது என்று ராக்கிக்கு தெரியாது. ஒருவேளை தெரிந்தால் அவனே என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க ஒதுக்க மாட்டான் அத்தை.
அனிதா: கயல் எனக்கு என்ன சொல்ல என்று தெரியல.
கயல்: அத்தை, ஒரு வேலை ராக்கி என்னை கண்டுபிடித்தது போல விஷாலும் என்னை கண்டு பிடித்தால், என் வாழக்கை என்ன ஆகும்.
அனிதா: அவன் ஒரு விபத்தில் அடிபட்டு ஆஸ்பித்திரியில் இருக்கான் இப்ப. அவன் உன்னை எல்லாம் தேடி வர மாட்டான். இப்ப நந்தினி என்று பொண்ணு அவன் கிட்ட மாட்டி இருக்கா.
கயல்: சரி அத்தை, நீங்க வாங்க, நேர்ல பேசலாம்.
என்று சொல்லிய கயல் உடனே போனை வைத்தாள். பின்னர் ஏதோ யோசினையில் இருந்தவள் தன் அம்மாவின் சத்தம் கேட்டு நிகழ் உலகத்திற்கு வந்தவள். அவள் அணிந்து இருந்த நகைகள், சேலை, ஜாக்கெட் மற்றும் பாவடை அவிழ்த்து கட்டிலில் எரிந்து விட்டு பாத்ரூம் சென்று முகத்தை நன்றாக கழுவிவிட்டு வந்து ஒரு நீல நிற நயிட்டி எடுத்து அணிந்து கொண்டு வெளியே சென்றாள். அவளின் முகம் சோகமாக இருக்க அவளின் அம்மா என்ன என்று கேட்க, அவளோ கொஞ்சம் தலைவலி என்று சொல்லி சமாளித்தாள்.
கயல் சிறிது நேரத்தில் அவளின் அறைக்குள் சென்று படுத்தாள். கயல் ஏற்கனவே நிறைய அலுத்து இருந்தாள், மேலும் அவளால் ஏதும் செய்ய முடியமால் அப்படியே படுக்கையில் படுத்தவள் உறங்கினாள். நடுஇரவில் கயலுக்கு முழிப்பு வர எழுந்து பாத்ரூம் சென்று வந்தவள் கதவை திறக்க முயற்சிக்க, அது வெளியில் இருந்து தாழிட பட்டிருந்தது. கடவுளே என்று நினைத்து கொண்டு திரும்ப வந்து படுத்து கொஞ்சம் யோசித்து கொண்டே உறங்கியும் போனாள்.
கயலின் அம்மா வேணி, வயது 45. கயலின் அழகு எங்கிருந்து வந்தது என்று கேட்டால் இவளை தயங்காமல் கை காட்டலாம். 45 வயதிலும் பார்க்க 35 தாண்டாமல் இருப்பாள். அன்று கயல் சென்று படுத்ததும் அவர்களின் பக்கத்துக்கு வீட்டு பையன் விக்ரம் மெதுவாக சுவர் ஏறி குடித்து பின் பக்க்கமாக உள்ளே வந்தான். அப்போது வேணி சமையலறை சுத்தம் பண்ணிக்கொண்டு இருந்தார். கதவை சத்தம் வராமல் சாத்தியவன் அப்படியே வேணியின் அக்குள் வழியாக இரண்டு கைகளையும் உள்ளே விட்டவன் அவளின் முலைகளை இரண்டு கைகளை கொண்டு அழுத்த ஒரு நொடி அதிர்ந்தாள் வேணி. பின்னர் விக்ரம் என்று தெரிந்து கொண்டதும் அவன் மீது சாய்ந்து கொண்டாள்.
விக்ரம்: பொண்ணு பார்க்க வந்தவங்க என்ன சொன்னாங்க, கயல் வேணாம் வேணி தான் வேணும்னு சொல்லிட்டாங்களா.
வேணி: எரும அடி வாங்க போற.
விக்ரம்: சரி என்ன சொன்னாங்க.
வேணி: வேற என்ன மாப்பிளைக்கு பொண்ணு கூட கொஞ்ச நாள் பழகிட்டு பதில் சொல்லுவாங்கலாம்.
விக்ரம்: உன் பொண்ணு என்ன சொன்ன.
வேணி: அவ எதுவும் சொல்லல, ஆனா அவங்க போனதில் இருந்து அவள் முகமே சரி இல்லை.
விக்ரம்: ஓரு வேளை என்னை கட்டிக்க நினைக்கிறாளோ.
வேணி: ஆடி வாங்க போற டா. உனக்கு நான் மட்டும் போதவில்லையா என்ன.