Adultery விதியின் வழி

[Aisshu]

Part 69

 
உமா மெல்ல அந்த இடத்தை விட்டு விலகி, கிட்சன் பக்கம் சென்றாள்.  ஒரு சொம்பில் தண்ணீரை எடுத்து கொண்டு திரும்ப சுந்தரேசன் ஹால் லைட் ஆன் செய்தார்.  உமா திடுக்கிட்டு திரும்பினாள்.  சுந்தரேசன் "என்னம்மா.. இருட்டுல எதுக்கு கஷ்டப்படுறே.."
 
"இல்லைப்பா.. நந்தினிக்கு தாகம் எடுத்தது.  அது தான் வந்தேன்"
 
"ஓ.. சரி சரி.. நாளைல இருந்து மேல ஒரு குடம் தண்ணீரை வைக்க சொல்லுறேன்"
 
"அப்பா நீங்க உள்ளே தூங்கலையா"
 
"இல்லைம்மா.. நான் எப்போவுமே இங்கே ஹால்ல தான் தூங்குறது"
 
"சரி ப்பா.. நான் போயி படுக்கிறேன்" என்று சொல்லிவிட்டு அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தாள்.  அவள் மேலே செல்லும் வரை சுந்தரேசன் பார்த்து இருந்து விட்டு, விளக்கை அணைத்து மீண்டும் சென்று படுத்தார்.  அவர் மனதில் உமா ஒரு வேலை தான் சுயஇன்பம் அனுபவித்து கொண்டு இருந்ததை பார்த்து இருப்பாளா என்று ஒரு வித தயக்கம் தோன்றியது.  அங்கே இருந்த புத்தகங்களை எல்லாம் எடுத்து அலமாரியில் மறைத்து வைத்து விட்டு படுத்தார்.
 
மேலே சென்ற உமா கையில் இருந்த சொம்பை நந்தினி வாங்கி கொஞ்சம் தண்ணீரை குடித்தாள்.  பின் "அம்மா என்ன ஆச்சு ரொம்ப நேரம் ஆச்சு"
 
"ஒன்னும் இல்லை.. படு.."
 
கதிர் "உமா.. நாளைக்கு நாங்க கிளம்பலாம்னு இருக்கிறோம்"
 
கீர்த்தி "ஆமா உமா..  நீயும் வந்துடுறியா"
 
உமா மனதில் அப்பாவை அந்த நிலையில் பார்த்ததில் இருந்து இங்கே இருப்பது அவ்வளவு நல்லது இல்லை என்று மனசு தோன்றியது.. "சரி ங்க.. நாளைக்கு அப்பா அம்மா கிட்ட ஒரு வார்த்தை கேட்டுட்டு முடிவு எடுக்கலாம்"
 
நால்வரும் நன்கு தூங்கி மறுநாள் எழுந்தனர்.
 
மறுநாள் காலை எல்லோரும் காலை உணவு சாப்பிட அமர்ந்து இருக்க, ஜானகி எல்லோருக்கும் பரிமாறி கொண்டு இருந்தாள்.  அப்போது கீர்த்தி "மாமா, அத்தை இன்னைக்கு நைட் நாங்க கிளம்பலாம்னு இருக்கோம்."
 
ஜானகி "இன்னும் ஒரு வாரம் இருந்துட்டு போகலாம்ல"
 
கதிர் "ஐயோ.. இப்போவே எனக்கு ஹோட்டல்ல இருந்து தினமும் 4 கால் வருது.. அதுவும் இல்லாம நெறய வேலை சேந்துடுச்சு"
 
கீர்த்தி "ஆமாம் அத்தை.. கிளம்பனும்"
 
நந்தினி "எனக்கு இருக்கணும்னு தான் ஆசை.. ஆனா படிச்சு முடிக்கனுமே"
 
உமா "ஏய் நந்து.. படிப்புல கோட்டை விட்டுடாதே.." என்று சிரித்தாள்.
 
ஜானகி "ஏன் உமா நீ இங்கே இருப்பே தானே"
 
உமா "இல்லைம்மா.. நானும் கிளம்புறேன்.  அவுங்க 3 பெரும் பாத்தீங்கல்லே ஒரு வாரத்துலயே இங்கே வந்துட்டாங்க.  இன்னும் நான் இங்கே இருந்தா அப்புறம் அடிக்கடி வர ஆரம்பிச்சுடுவாங்க" என்று சிரித்தாள்.
 
சுந்தரேசன் "அதுக்கு என்னம்மா.. வரட்டுமே.. இங்கே தான் இவ்வளவு பெரிய வீடு இருக்கே.."
 
ஜானகி உமாவின் அருகே நின்று அவள் தலையை தடவி கொண்டே "என்னோட பொண்ணு இறந்த அப்புறம் நீ வந்த அப்புறம் தான் இங்கே கொஞ்சம் ஒரு புடிப்பும் சந்தோஷமும் வந்தது.  நீ இப்போ மாசமா வேற இருக்கே.  உன்னை எங்க கூட வச்சு இருந்து உனக்கு புடிச்சது எல்லாம் செஞ்சு கொடுக்கணும்னு ஆசையா இருக்கு.  இன்னும் ஒரு ரெண்டு வாரம் மட்டும் இருந்துட்டு போகலாம்ல"
 
சுந்தரேசனும் சேர்ந்து கொண்டு "ஆமா.. உமா.. எங்க பொண்ணுக்கு நாங்க செஞ்சது எல்லாம் உனக்கும் செய்யணும்.. ப்ளீஸ்.."
 
அவர்கள் இருவரும் காண்பித்த அன்பு உபசரிப்பில் மனம் கரைந்தது.  கீர்த்தி "ஆமா.. உமா.. நீ இங்கே இருந்துட்டு வா.. நாங்க சமாளிச்சுக்கிறோம்" என்று சிரித்தார்.
 
உமாவுக்கு என்ன சொல்ல என்று புரியவில்லை. ஒரு வழியாக சம்மதித்தாள்.
 
அன்று மாலை கதிர், கீர்த்தி, நந்தினி மூவரும் பஸ்ஸில் கிளம்பினார்கள்.  அவர்களை சுந்தரேசன் சென்று ஏற்றிவிட்டு வந்தார்.  இரவு டின்னர் மூவரும் சேர்ந்து சாப்பிட அமர்ந்த போது, வீட்டில் இப்போது கலகலப்பு குறைந்து இருந்தது.  ஜானகி "வீடே ரொம்ப அமைதி ஆகிடுச்சுல்ல.."
 
சுந்தரேசன் "ஆமா.. பசங்க இருந்தா தான் வீட்டுக்கே அழகு.."
 
உமா "அம்மா.. பசங்க பெருசா ஆகும் போது அவுங்க அவுங்க வாழ்க்கையில நகரும் போது.. இது சகஜம் தானே.."
 
ஜானகி "ஆமா.. நீ சொல்லுறதும் சரி தான்.  கடைசி வரை கூட இருக்க போறது புருஷன், பொண்டாட்டி உறவு மட்டும் தான்."
 
உமா "கரெக்ட் ஆ சொன்னீங்க ம்மா"
 
இப்படியே சில விஷயங்கள் பேசிவிட்டு சாப்பிட்டு முடித்தனர்.  முடித்ததும் உமா ஜானகிக்கு உதவி செய்திட கிட்சனை சுத்தம் செய்து முடித்தனர்.  இரவு படுப்பதற்கு ஜானகி உமாவிடம் தன்னுடன் படுக்கிறாயா இல்லை மேலே தனியா படுக்குறியா என்பது பற்றி பேசி கொண்டு இருந்தாள்.  உமா மனதில் சுந்தரேசன் அப்பா இந்த வயசில் சுயஇன்பம் அன்பவிப்பதை பற்றி ஜானகியிடம் கேட்க தோன்றியது.  ஆனால் இதை பற்றி எப்படி பேச முடியும் என்று யோசித்தாள்.  தான் அம்மாவுடன் படுத்தாள் அது அப்பாவுக்கு இடைஞ்சலாக இருக்க கூடும் என்றும் யோசித்தாள்.  அதனால் அவள் தனியாக மேலே படுத்துக்கொள்ள முடிவு செய்தாள்.
 
மேலே சென்று உமா படுத்து மொபைல் போன் எடுத்து கீர்த்திக்கு டயல் செய்தாள்.  அவர்களின் பிரயாண நிலை பற்றி விசாரித்தாள்.  மூவரும் பிரயாண களைப்பில் தூங்கி கொண்டு இருப்பதை கேட்டு தெரிந்து கொண்டாள்.  மணி 11 போல ஆகி இருந்தது.  ரூமில் தனியாக படுத்து இருக்க ஒரு மாதிரி இருந்தது.  அம்மா கூட படுத்து இருக்கலாமோ என்று மனசு சொல்லியது.  புரண்டு புரண்டு படுத்தாள்.  ஏனோ தூக்கம் வரவில்லை.  பாத்ரூம் சென்றுவிட்டு வந்து கட்டிலில் அமர்ந்தாள்.  அப்போது தான் சொம்பில் தண்ணீர் கொண்டு வரவில்லை என்பதை உணர்ந்தாள்.  நாக்கும் கொஞ்சம் வறண்டது.  கீழே நேற்று போல அப்பா இருந்தால் அவரை டிஸ்டர்ப் பண்ணிவிடுவோமோ என்றும் தோன்றியது.
 
சில நிமிடங்கள் நாக்கு வரண்டாலும் பரவாயில்லை என்று படுத்து கிடந்தாள்.  ஒரு கட்டத்தில் தொண்டை வறண்டதில் அவளால் இருப்பு கொள்ள முடியவில்லை.  தண்ணீர் குடித்தே ஆக வேண்டும் என்ற நிலை ஏற்பட்டது.  சொம்பை எடுத்து கொண்டு கீழே போய்விட வேண்டியது தான் என்று முடிவு செய்து படி இறங்கி கீழே வந்தாள்.
 
நேற்று நடந்தது போலவே இன்றும் ஹாலின் ஒரு மூலையில் வெளிச்சம் தெரிய அதில் சுந்தரேசன் ரிக்லைனர் சோபாவில் சாய்ந்து கொண்டு புத்தகத்தை கையில் வைத்து மும்முரமாக படித்து கொண்டு இருந்தார்.  சோபாவின் கீழே அவரது கழட்டிய ஜட்டி இருந்தது.  வேட்டியும் பாதி நழுவி இருந்தது.  மேல் சட்டையும் கழட்டி வைத்து இருந்ததால் வெற்று மார்புடன் படுத்து இருப்பதை உணர்ந்தாள்.  அவரது வலது கை புத்தகத்தை புடித்து இருக்க இடது கை அவரின் தடியை உருவி கொண்டு இருந்தது.
 
உமா லேசாக சிரித்து விட்டு பூனை போல சத்தம் இல்லாமல் கிட்சன் சென்று சொம்பில் தண்ணியை நிரப்பினாள்.  சில நிமிடத்தில் நேற்று நடந்தது போலவே சுந்தரேசன் விளக்கை ஆன் செய்து "என்னம்மா.. இன்னைக்கும் தண்ணி எடுத்துட்டு போக மறந்துட்டியா"
 
"ஆமாம்ப்பா.." என்று சொல்லும் போது சுந்தரேசன் வெற்று மார்புடன் வேட்டியை கட்டி இருப்பதை பார்த்தாள்.  அவரின் தடி புடைப்பு லேசாக வேட்டியை தூக்கி கொண்டு இருந்தது.  உடனே பார்வையை திருப்பி விட்டு "சரிப்பா. நான் தூங்க போறேன்.. நீங்களும் படுங்க"
 
அவள் மேலே போகிறவரை விளக்கை எரிய வைத்துவிட்டு அவள் மேலே சென்றதும் விளக்கை அணைத்தார்.  உமா ரூமுக்குள் வந்ததும் அவளையும் அறியாமல் ஒரு வித சிரிப்பு வந்தது.  அவள் உதடு "பாவம் அப்பா.." என்று முணுமுணுத்தது.
 
மறுநாள் காலை உமா எந்திரிக்கும் போது மணி 8 ஆகி இருந்தது.  உடனே மொபைல் எடுத்து நந்தினிக்கு கால் செய்தாள்.  நந்தினி போன் எடுத்து தாங்கள் விடியக்காலை ஊர் வந்து சேர்ந்ததாகவும், கதிர் வேலைக்கு போய்விட்டதாகவும், தானும் கீர்த்தியும் இன்னும் கொஞ்சம் நேரத்தில் காலேஜ் பஸ் ஏறப்போவதாகவும் சொன்னாள்.  இவ்வளவு லேட்டா ஆகி விட்டதால் பல் துலக்கி முகம் அலம்பி தலை முடியை சுருட்டி விட்டு பயந்து பயந்து கீழே இறங்கி வந்தாள்.  அங்கே சுந்தரேசன் சாப்பிட்டு கொண்டு இருக்க ஜானகி பரிமாறி கொண்டு இருந்தாள்.  உமா தயங்கி தயங்கி வர ஜானகி பார்த்து "என்னம்மா நல்ல தூங்குனியா"
 
"ஹ்ம்ம்.. அம்மா.. சாரி நாளைல இருந்து சீக்கிரம் எழுந்து ஹெல்ப் பண்ணுறேன்"
 
"ஏய் இதுக்கு எதுக்கு கஷ்டப்படுறே.  நீ இங்கே நல்லா ரெஸ்ட் எடு.. அது போதும்"
 
சுந்தரேசன் உமாவை பார்த்து "தட்டு எடுத்துட்டு வா.. சேந்து சாப்பிடலாம்"
 
உமா "இல்லைப்பா.. நான் அம்மா கூட சாப்பிட்டுக்குறேன்"
 
சுந்தரேசன் சாப்பிட்டு விட்டு பக்கத்து ஊருக்கு ஒரு வேலை விஷயமாக செல்வதாகவும் வர சாயங்காலம் ஆகும் என்றும் சொல்லிவிட்டு சென்றார்.
 
சுந்தரேசன் சென்றதும் ஜானகி உமாவிடம் "மதியம் என்ன கொளம்பு வைக்கட்டும்.  உனக்கு ரொம்ப புடிச்சது எது"
 
"ஹ்ம்ம்.. எனக்கு ரொம்ப நாளா கேரளா ஸ்டைல் மோர் கொளம்பு சாப்பிடணும்னு ஆசை.  பூசணிக்காய் போட்டு வைக்கிறது"
 
"மோர் கொளம்பு.. சே.. ஏதாவது பெருசா கேப்பனு நினைச்சேன்.  ஒரு நிமிஷத்துல வச்சுடுவேன்.  பொரியல் என்ன செய்ய"
 
"இந்த ஊரு ஸ்பெஷல் ஏதாவது செய்யுங்க அம்மா"
 
"ஹ்ம்ம்.. அவியல் புடிக்குமா..நெறய காய்கறி போட்டு செய்யுறது..தேங்காய்ப்பாலில் வைச்சு எடுக்குறது"
 
"செய்யுங்க ம்மா"
 
ஜானகி உடனே தேவையான பொருட்களை எடுத்து வைத்து வேலையை ஆரம்பிக்க, உமாவும் உடன் சேர்ந்து கொண்டாள்.  நெறய விஷயங்கள் பேசி கொண்டே வேலையை செய்தனர்.  சமையல் வேலை முடிய கடைசிக்கட்டத்தில் கொஞ்சம் அப்பளம் வறுத்து வைத்து டைனிங் டேபிளில் எடுத்து வைத்தனர்.  பின் இருவரும் சென்று குளித்து விட்டு வந்தனர்.  வாழை இலையில் இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் பரிமாறி கொள்ள சாப்பிட ஆரம்பித்தனர்.  சாதாரண மோர் கொளம்பு, அவியல் ஒரு சுவை அமிர்தமாக இருந்தது.
 
சாப்பிடும் போது சுந்தரேசன் ஜானகிக்கு கால் செய்தார்.  அவர் சாப்பிட்டதை பற்றியும், அவள் என்ன சமைத்தாள் என்பது பற்றியும், உமா என்ன செய்தால் என்பதை பற்றியும் விசாரித்தார்.  அவர் போனை வைத்ததும் உமா "அம்மா.. ரொம்ப லவ்ஸ் தான் போல"
 
"ஹ்ம்ம்.. ஒரு வயசுக்கு அப்புறம் இந்த மாதிரி விசாரிக்குறதுல, பேசுறதுல தான் லவ்வே இருக்கும்"
 
"என்னம்மா இப்படி சொல்லுறீங்க"
 
"உனக்கும் என்னோட வயசு ஆகுற போது தான் புரியும்"
 
"ஐயோ அம்மா."
 
"சரி நல்லா வச்சு சாப்பிடு"
 
"அம்மா ஒன்னு கேட்டா தப்பா நினைக்க கூடாது"
 
"என்ன டி.. பீடிகை எல்லாம் பலமா இருக்கு.. சும்மா கேளு"
 
"அது தான் உங்களுக்குள்ள அவ்வளவு பிணைப்பு இருக்குல்ல, அப்புறம் எதுக்கு அப்பாவும் நீங்களும் நைட் தனியா படுத்துக்குறீங்க"
 
ஜானகி அவளை ஒரு மாதிரி பார்த்து விட்டு "ஏன் இதுல என்ன.. வயசாயிடுச்சுல்ல" என்று எதையோ மறைப்பது போல பேசினாள்.
 
"என்னம்மா சொல்லுறீங்க.. கணவன் மனைவி ஒரே வீட்ல இருந்துகிட்டு தனித்தனியா படுக்குறது எனக்கு என்னவோ சரியா படலை.  அது தான் கேட்டுட்டேன்.  என் கிட்ட சொல்ல கூடாத விஷயம்னா வேணாம். விட்டுடுங்க"
 
"அது எப்படி சொல்லுறது.." கொஞ்சம் மூச்சை இழுத்து விட்டால்..அதன் பிறகு.."ஒரு பத்து வருஷம் முன்னாடி இருந்து அவரும் நானும் தனியா தான் படுக்குறோம்.  அதுக்காக எங்களுக்குள்ளே இருக்குற பிணைப்பு ஒன்னும் குறையல."
 
"அப்படி என்னம்மா ஆச்சு"
 
"ஐயோ. இது ராத்திரி ரகசியம்.  அவர் எங்கயோ எதையோ பாத்துட்டு வந்துட்டு அதே மாதிரி பண்ணனும்னு ஆசைபட்டாரு.  அதுல எனக்கு உடன்படிக்கை இல்லை.  ஒரு ரெண்டு மூணு மாசம் இப்படியே ரொம்ப தொல்லை பண்ணிட்டு இருந்தாரு.  ஒரு கட்டத்துல ரொம்ப வாக்குவாதம் ஆகி.. அப்போ சில நாள் தனியா படுக்க ஆரம்பிச்சாரு.  கொஞ்சம் கொஞ்சமா அதே நிரந்தரம் ஆகிடுச்சு"
 
உமா லேசா சிரிச்சிட்டு.. "ஐயோ அம்மா.. இதுக்கு போயி தனி தனியா படுப்பாங்களா"
 
"ஹ்ம்ம்.. அவர் கேட்டதை மட்டும் உன் புருஷன் கேட்டு இருந்தா நீ அவரை விளக்கமாத்தால அடிச்சு இருப்பே" என்று ஒரு வித வெக்கத்துடன் சிரித்தாள்.
 
உமா மனசுக்குள் உங்க மருமகனையே இப்படி நினைக்குறீங்களே உங்க பேரனை பத்தி தெரிஞ்சதுனா எப்படி நினைப்பீங்களோ என்று புன்னகைத்து விட்டு "அம்மா இப்போ இதெல்லாம் சாதாரனம்.  சொல்ல போனா இது எல்லா வீட்லயும் சகஜம் ஆகிடுச்சு"
 
"அதுக்குன்னு நமக்குன்னு பண்பாடு எல்லாம் இல்லை"
 
"அம்மா.. நாம வாழுறது ஒரு வாழ்க்கை.  அதுல கணவன் மனைவி உறவு மட்டும் தான் கடைசி வரை நிரந்தரம்.  அதுல ஒருத்தர் மத்தவங்களுக்கு கொடுக்குற சுகம் என்பது ரொம்ப முக்கியம் ல.. பாத்தும்மா அப்பா வேற யாரையாவது சேத்துக்க போறாரு"
 
"ஹுக்கும்.. அந்த ஆளு அந்த அளவு போகுற அளவுக்கு தைரியம் ல்லாம் இல்லாதவறு.."
 
அது தான் பாவம் மனுஷன் தினமும் நைட் கதை படிச்சு கையில புடிச்சுகிட்டு இருக்காரு.."அம்மா அப்போ உங்களுக்குன்னு.." என்று இழுத்தாள்.
 
"சீ.. எனக்கு என்ன.. இந்த வயசாயிடுச்சு.. இனிமே அதெல்லாம் எதுக்கு.. இப்போ தான் நிம்மதியா இருக்கு" என்று சிரித்தாள்.
 
இதுக்கு மேலே இதை பத்தி இப்போ பேச வேண்டாம் என்று தோன்றிட பேச்சை வேறுபக்கம் மாத்தினாள்.  பின் இருவரும் சாப்பிட்டு முடித்தனர்.
 
அன்று மாலை காபி சாப்பிட்டு கொண்டே உமாவும் ஜானகியும் பேசிக்கொண்டு இருந்தனர்.
 
"அம்மா.. அப்பா என்ன வேலை பாக்குறார்"
 
ஜானகி லேசாக சிரிச்சிட்டு "அவரு.. சின்ன வயசுல வாத்தியார் வேலையில் இருந்தாரு.  அப்புறம் என்ன கல்யாணம் பண்ணதுக்கு அப்புறம் என்னோட அப்பா சொத்தை பாத்துக்குற பொறுப்பு வந்ததுல இருந்து அந்த வேலைய விட்டுட்டு முழு நேரமா தோப்பு துறவை பாத்துக்குறது, அப்புறம் கோவில் வேலை, ஊர் பஞ்சாயத்து,.. இப்படி காலத்தை ஓட்டுறாரு.. இப்போ கொஞ்ச நாள் முன்னாடி அவரோட அப்ராட் ஃபிரெண்ட் இங்கே ஒரு தோப்பு வாங்கி இருக்காரு.. அதையும் சேர்த்து பாத்துக்குறாரு"
 
"கோவில் வேலைன்னு சொன்னீங்களே.. அப்படின்னா"
 
"இங்க இருக்குற பெரிய 3 கோவில்ல இவரு டிரஸ்ட் மெம்பெர்.  அந்த கோவில் நிர்வாகம், அப்புறம் சில வேலைகள்"
 
"ஓஹ்.. ஊர்ல பெரிய ஆளு தான்"
 
"ஹ்ம்ம்.. ஆமா.. அவருக்குன்னு ஒரு மதிப்பும் மரியாதையும் இந்த ஊர்ல இருக்கு"
 
"அம்மா வீட்ல உக்காந்து இருக்க போர் அடிக்குது.  கொஞ்சம் வெளியே போயிட்டு வரட்டுமா"
 
"இரு அப்பாவுக்கு கால் பண்ணுறேன்.  அவர் வந்து கூட்டிட்டு போகட்டும்"
 
ஜானகி போன் பண்ணிட சுந்தரேசன் ஒரு அரை மணிநேரத்தில் வீடு வந்தார்.  சில நிமிடத்தில் ஜானகி, உமா, சுந்தரேசன் மூவரும் பக்கத்துல இருந்த அவுங்க தோப்புக்கும், அப்புறம் கோவிலுக்கும் சென்றனர்.  போற இடத்துல எல்லாம் சுந்தரேசனுக்குனு ஒரு தனி மரியாதையும் எங்கும் அவருக்கு முதலிடமும் கொடுப்பதை கண்கூடாக பார்த்தாள்.  அதில் ஒரு வித பெருமையும் கர்வமும் கூட சேர்ந்தது.  குறிப்பாக கோவிலில் வந்து இருந்த மற்ற பெரியவர்கள் எல்லாம் சுந்தரேசனை கைகூப்பி வணங்கியதை பார்க்கும் போது எவ்வளவு மரியாதைக்குரியவர் என்று தோன்றியது.  அதன் பிறகு அங்கே இருந்த ஒரு சின்ன ஹோட்டலில் சென்று சாப்பிட்டனர்.  வீடு திரும்ப வந்து சேர 10 மணியை நெருங்கி இருந்தது.
 
ஜானகி, உமா கொஞ்சம் கிட்சன் வேலைகளை முடித்ததும் உமா மேலே படுக்க செல்ல கிளம்ப தயாரானாள்.  சுந்தரேசன் வந்து "மேலே ஒரு தண்ணி கேன் வச்சுட்டேனம்மா..இனிமே நைட் தாகம் எடுத்தாலும் பிரச்சனை இருக்காது"
 
உமா மனசுக்குள் எனக்கா உங்களுக்கா.. என்று சிரித்தாள். "சரிப்பா.. ரொம்ப தேங்க்ஸ்"
 
உமா மேலே சென்று தன் பெட்டில் சாய்ந்து போன் எடுத்து கீர்த்திக்கு டயல் செய்தாள்.  "என்னங்க எப்படி இருக்கீங்க"
 
"ஹ்ம்ம்.. நல்லா இருக்கேன்.. உமா.. எப்படி போச்சு இன்னைக்கு"
 
"அம்மா கையாள நல்லா சமையல்.  அதுக்கு அப்புறம் அப்பா சாயங்காலம் வெளியே கூட்டிட்டு போனதுல பொழுது ஓடிடுச்சு.  நீங்க என்ன சாப்பிட்டீங்க.  நந்தினி சமைச்சாளா"
 
"இரு நந்தினிகிட்ட கொடுக்கிறேன்"
 
நந்தினி போன் வாங்கி "அம்மா.. டோன்ட் ஒர்ரி.. இப்போ தான் சாப்பிட்டு முடிச்சோம்.  வெஜ் பிரியாணி செஞ்சேன். கதிரும் ஹெல்ப் பண்ணினான்."
 
"சரி காலேஜ் ஒழுங்கா போனியா.. படிக்குறியா.."
 
"ஹ்ம்ம் படிக்குறேனம்மா..  அடுத்த வாரம் இன்டெர்னல் அஸ்ஸஸ்ட்மென்ட் இருக்கு.  ப்ரீபெய்ர் பண்ணிட்டு இருக்கேன்"
 
"அப்பாவும் கதிரும் தொல்லை பண்ணாம இருக்காங்கல்ல"
 
"ஐயோ அம்மா.. அதெல்லாம் இல்லை.. அங்க நடந்த ஆட்டத்துக்கு இன்னும் 2 வாரத்துக்கு எதுவும் தேவை இல்லை" என்று சிரித்தாள்.
 
"சரி அப்பா கிட்ட போன் கொடு"
 
"ஓஹ் ரொமான்ஸ் ஆ.." என்று கீர்த்தியிடம் போனை கொடுத்தாள்.
 
கீர்த்தி போன் ஐ காதில் வைத்து "சொல்லு உமா"
 
"என்னங்க.. ஒரு விஷயம் அப்பாவை பத்தி"
 
"யாரு மாமாவை பத்தியா..அவருக்கு என்ன.. செம்ம பெரிய ஆளு அந்த ஊர்ல.."
 
"ஆமாங்க.. இன்னைக்கு அவர் கூட வெளியே போயிட்டு வந்த அப்புறம் தான் தெரிஞ்சுது.  ஊரெல்லாம் அப்பாவுக்கு ஒரு மரியாதை இருக்கு"
 
"ஆமா உமா.. நான் மொதல்ல சாந்தியை கல்யாணம் பண்ணப்போ அவரை பார்த்தாலே ஒரு வித பயம் இருக்கும்.  இப்போ தான் மனுஷன் ரொம்ப முதிர்ச்சி ஆகிட்டாரு"
 
"ஹ்ம்ம் முதிர்ச்சி ஆனாலும்.. இன்னும் இளமை முறுக்கோடு தான் இருக்காரு"
 
"ஆமா உமா.. கேரளா சாப்பாடு..நல்ல மனுஷன்.. எதை பத்தியும் ரொம்ப கவலைப்படாதவாறு.. பாவம் சாந்தி தான் சீக்கிரம் போயிட்டால்.. சரி.. நீ ஏதோ அவரை பத்தி சொல்ல வந்தே.. என்ன அது"
 
"அது வந்துங்க.. எப்படி சொல்லன்னு தெரியல"
 
"ஏன் உமா.. நமக்குள்ள என்ன தயக்கம்.  சொல்ல போனா.. நம்ம 4 பேருக்குள்ள எந்த ஒளிவு மறைவும் இல்லை.. இருக்கவும் கூடாது" என்று புன்னகைத்தார்.
 
"ஹ்ம்ம்.. அப்பாவும் அம்மாவும் ஒண்ணா சேர்ந்து படுக்குறதில்லை தெரியுமா உங்களுக்கு"
 
கீர்த்தி கொஞ்சம் யோசித்துவிட்டு "ஆமா உமா.. இப்போ கொஞ்ச வருஷமா மாமா வேலை முடிச்சு லேட்டா ஆ வர்றதாலே வெளியவே படுத்துக்குறதா சாந்தி சொல்லி இருக்கா.. அதுல என்ன.."
 
"ஐயோ என்னங்க நீங்களும் புரிஞ்சுக்காம பேசுறீங்க.  கிட்டத்தட்ட 10 வருஷமா தனி தனியா தான் படுத்துக்குறாங்களாம்"
 
"இதுல என்ன இருக்கு.. வயசாகிடுச்சு.." என்று இழுத்தார்.
 
"வயசான என்னங்க.. சேந்து படுக்க கூடாதுன்னு சட்டமா"
 
"உமா நீ சொல்ல வர்றது எனக்கு புரியல.. இப்போ என்ன சொல்ல வர்றே.. தெளிவா சொல்லு"
 
"அது இல்லைங்க.. என்ன தான் புருஷன் பொண்டாட்டி சண்டை போட்டாலும் நைட் ஒண்ணா படுத்து இருக்கும் போது ஏற்படுற அரவணைப்பு எல்லா பிரச்னையும் தீர்த்திடும்ல"
 
"ஆமா.. அதுக்கு என்ன"
 
"அப்பா அம்மாக்கு அந்த நைட் அரவணைப்புல தான் பிரச்சனை"
 
"என்ன சொல்லுறே.. எப்படியும் அத்தைக்கு இப்போ மெனோபாஸ் ஆகி இருக்கும்.  இதுக்கு மேலயே அந்த அரவணைப்பு தேவைப்படும்னு சொல்லுறே"
 
"ஐயோ நீங்க.. செக்ஸ் ல எதுக்குங்க வயசு எல்லாம்.. அதுவும் இல்லாம இன்னொன்னு சொல்லுவேன் தப்பா நினைக்க கூடாது"
 
"ஹ்ம்ம் சொல்லு.. மாமாக்கு வேற ஏதாவது பொண்ணு கூட தொடர்பு இருக்குன்னு நினைக்குறியா"
 
"அப்படி இருக்குமோன்னு காலைல நினைச்சேன்.  ஆனா இன்னைக்கு சாயங்காலம் அவுங்க கூட வெளியே போயிட்டு வந்த அப்புறம் அவருக்கு இருக்குற ஊர் மரியாதையால அப்படி இருக்க வாய்ப்பு ரொம்ப கம்மின்னு புரிஞ்சுக்கிட்டேன்"
 
"அப்புறம் என்ன"
 
"அது வந்து"
 
"ஐயோ உமா.. சஸ்பென்ஸ் வைக்காம சொல்லு"
 
"அப்பா தினமும் நைட் சுயஇன்பம் அனுபவிக்குறாரு.  கையில சில புத்தகங்களை வச்சுக்கிட்டு.  இன்னைக்கு அம்மா கிட்ட ஏன் தனியா படுக்குறீங்கன்னும் கேட்டுட்டேன்.  அவுங்களுக்குள்ள..." என்று பகல்ல நடந்த அதனை விஷயத்தையும் தொடர்ச்சியாக சொல்லி முடித்தாள்.
 
"ஓஹ் இது தான் விஷயமா.. அவருக்கு வாய்த்தது அவ்வளவு தான். இதுக்கு போயி நீ கவலைப்பட்டுக்கிட்டு.  அத்தையே கவலைப்படலைல."
 
"ஆமாங்க.. இவ்வளவு மதிப்பும், மரியாதையும் கிடைத்த ஒரு மனுஷனுக்கு நியாயமா கிடைக்க வேண்டிய கட்டில் சுகம் கிடைக்கலைன்னு கேட்டதுல இருந்து மனசுல ஒரு கவலையா இருக்கு"
 
"சரி.. சரி.. நீ ஒருத்தி தான் அத்தை கிட்ட இதை பத்தி பேச முடியும்.  என்னாலே இதைப்பத்தி பேச முடியாது"