Adultery "సంతానం కోసం"

[anaamika]

అధ్యాయం – 4 మూడో రోజు

పాత జ్ఞాపకాలు - ఫ్లాష్ బ్యాక్

అప్డేట్ – 1

............నేను ఆలోచించడం మొదలుపెట్టాను. అప్పుడే నాకు గుర్తొచ్చింది.................

............నేను : "అవును వికాస్, బహుశా మీరు చెప్పింది నిజం అనుకుంటా."....................

వికాస్ : "మేడమ్, ఆ రోజు మీ మానసిక పరిస్థితి ఎలా ఉందో మీకు గుర్తుందా ? ఒకవేళ గుర్తుంటే మీరు ప్రస్తుత నా మానసిక సంఘర్షణని అర్థం చేసుకోగలరు."

నేను : "హ్మ్మ్...వికాస్, నా జీవితంలో కూడా అలాంటి సంఘటన ఒకటి జరిగింది, అయితే అప్పుడు నేను చాలా చిన్నదాన్ని."

వికాస్ : "వయసుతో సంబంధం లేదు మేడమ్, ఇది భావాలకి సంబంధించిన విషయం. మీకు ఏం జరిగిందో నాకు చెప్పండి."

నేను లోతైన శ్వాస తీసుకున్నాను, వికాస్ నాకు గతంలో జరిగిన సంఘటనని గుర్తు తెచ్చుకోవడానికి నన్ను బలవంతం చేసాడు.

నేను : "కానీ వికాస్, ఇది నేను గొప్పగా చెప్పుకునే సంఘటన కాదు. అది నాకు జరిగిన అవమానం లాంటి కథ, అయితే ఆ వయసులో నేను అమాయకురాలిని, ఆ సంఘటనని సరిగా అర్థం చేసుకోలేకపోయాను."

వికాస్ : "చూడండి మేడమ్, ఏదైనా జరిగిన తర్వాతే మనకి అర్థం అవుతుంది. మీకు జరిగిన సంఘటనలో, ఆ రోజు మీమీద ఏదో బలవంతం జరిగి ఉండవచ్చు. అదే నా విషయంలో కూడా జరిగింది. ఈరోజు ఉదయం మీరు నా మీద ఒత్తిడి పెట్టకపోతే, బహుశా నేను గురూజీ ఆదేశాల్ని దాటే ధైర్యం చేసేవాడిని కాదు."

నేను : "హ్మ్మ్...సరే, మీకు నిజంగా తెలుసుకోవాలన్న ఆసక్తి ఉంటే, ఆ రోజు ఏం జరిగిందో నేను మీకు పూర్తిగా చెప్పడానికి ట్రై చేస్తాను."

నాకు ఆ రోజు ఇంకా బాగా గుర్తు ఉంది, అప్పుడు నేను 18 ఏళ్ళ అమ్మాయిని, కాలేజీలో అప్పుడే జాయిన్ అయ్యాను. అది శనివారం. సీతాపూర్లో మాది ఉమ్మడి కుటుంబం. మా నాన్న, బాబాయ్ కుటుంబాలు ఒకే చోట కలిసి ఉండేవి. మా అమ్మమ్మ కూడా అప్పుడు బతికే ఉంది. ఇంతమంది ఉండడం వల్ల ఇంట్లో ఎప్పుడూ ఎవరో ఒకరు వుండేవాళ్ళు. అయితే ఆ రోజు కొంచెం వేరుగా మొదలైంది. మా అమ్మ బంధువు ఒకరు చనిపోయారు, అందుకే మా అమ్మ, నాన్న, పిన్ని, మా అక్క నేహా అందరూ ఆ బంధువు ఇంటికి వెళ్ళిపోయారు. మా అమ్మమ్మ కూడా వాళ్ళతో పాటు వెళ్ళిపోయింది. నేను ఇంట్లో ఒంటరిగా ఉండిపోయాను. మా బాబాయ్ నైట్ డ్యూటీలో ఉన్నారు, ఆయన డ్యూటీ నుండి తిరిగి వచ్చేసరికి అందరూ వెళ్ళిపోయారు.

బాబాయ్ తన నైట్ డ్యూటీ నుండి ఉదయం 8 గంటలకి తిరిగి వచ్చేవారు, తర్వాత టిఫిన్ చేసి తన గదిలోకి నిద్రపోవడానికి వెళ్ళేవారు, తర్వాత మధ్యాహ్నం లేచేవారు. మా ఇంట్లో రోజూ ఉదయం 6 గంటలకి పనిమనిషి వచ్చేది, ఆమె వంట చేసేది, బట్టలు ఉతికేది, ఊడ్చి తుడిచి వెళ్ళిపోయేది. ఆ రోజు నాకు సెలవు, బాబాయ్ నిద్రపోవడానికి వెళ్ళిపోయారు, నాకు ఒంటరిగా బోర్ గా అనిపించింది. తర్వాత నేను నేహా అక్క అల్మారాలో నుండి కథలు లేదా సినిమా పుస్తకాలు తీసి చదువుదాం అనుకున్నాను. తాను నన్ను ఎప్పుడూ తన పుస్తకాలని తాకనిచ్చేది కాదు. 'అవి నీకు పనికి రావు' అని చెప్పేది, అందుకే ఆ పుస్తకాల్లో ఏముందో తెలుసుకోవాలని నాకు చాలా బలంగా అనిపించేది. ఈరోజు నాకు మంచి ఛాన్స్ దొరికింది. మా ఇంట్లో ఎప్పుడూ సాంప్రదాయకమైన వాతావరణం ఉండేది, నేను అమ్మాయిల కాలేజీలో చేరాను, నేను అప్పుడు అమాయకంగా ఉండేదాన్ని, తెలుసుకోవాలన్న ఇంటరెస్ట్ ఉండేది కానీ ఏమీ తెలియదు.

నేను బాబాయ్ గదిలోకి తొంగి చూసాను, నిద్రపోతున్నారా లేదా అని. బాబాయ్ అజాగ్రత్తగా నిద్రపోతున్నారు. ఆయన లుంగీ నడుము వరకు పైకి లేచిపోయి ఉంది. ఆయన వెంట్రుకలతో నిండిన కాళ్ళు నగ్నంగా ఉన్నాయి. ఆయన వేసుకున్న నీలం రంగు లాగు కూడా కనిపిస్తోంది. లాగు లో ఏదో ఉబ్బినట్లు కనిపిస్తోంది. అది ఏమిటో నాకు అర్థం కాలేదు, నేను మెల్లిగా ఆయన గది తలుపు మూసి బయటికి వచ్చాను. తర్వాత అక్క అల్మారా తెరిచి అందులో పుస్తకాలు వెతకడం మొదలుపెట్టాను. నేహా అక్క ఆ రోజుల్లో డిగ్రీ కాలేజీలో చదువుతోంది. నేను చూసాను, అవి సినిమా పుస్తకాలు కాదు, తెలుగు కథల పుస్తకాలు. ఆ కథల పేర్లు చాలా విచిత్రంగా ఉన్నాయి, 'పనిమనిషి భార్య అయింది', 'రుక్మిణి మీనా బజార్ చేరింది', 'డాక్టర్ లేదా పిశాచి', 'వదిన నా ప్రాణం' లాంటివి.

ప్రతి కథతో పాటు ఫోటోలు కూడా ఉన్నాయి, వాటిలో కొన్ని ఫోటోలు చాలా తక్కువ బట్టలు వేసుకున్న అమ్మాయిలవి, అంటీలవి కూడా ఉన్నాయి. ఆ ఫోటోలని చూసి నా చెవులు వేడెక్కడం మొదలుపెట్టాయి, నా శరీరంలో ఏదో జరగడం మొదలైంది. ఒక కథలో చాలా ఫోటోలు ఉన్నాయి, ఒక మనిషి ఒక అమ్మాయిని పెదాల మీద ముద్దు పెట్టుకుంటున్నాడు, రెండో ఫొటోలో రెండు చేతులతో ఆమె రొమ్ములని నొక్కుతున్నాడు, ఆ అమ్మాయి కేవలం బ్రా మాత్రమే వేసుకుంది. తర్వాతి ఫొటోలో ఆ మనిషి ఆమె నగ్న తొడలని ముద్దు పెట్టుకుంటున్నాడు, అమ్మాయి పాంటీ మాత్రమే వేసుకుని ఉంది. చివరి ఫొటోలో అమ్మాయి బ్రా కూడా వేసుకోలేదు, ఆ మనిషి ఆమె నిపుల్స్ ని చీకుతున్నాడు. ఆ ఫోటోలు చూసి నా ఊపిరి భారంగా మారింది, నేను వెంటనే పుస్తకం మూసేసాను.

"రష్మి, రష్మి."

బాబాయ్ నన్ను పిలుస్తున్నారు.

నేను : "వస్తున్నాను బాబాయ్, ఒక్క నిమిషం !"

నేను త్వరగా ఆ పుస్తకాలని అక్క అల్మారాలో పెట్టి బాబాయ్ దగ్గరికి వెళ్ళాను. నేను బాబాయ్ గదికి వెళ్ళినప్పుడు కూడా నా ఊపిరి వేగంగా ఉంది. నేను మామూలుగా కనిపించడానికి ప్రయత్నించాను కానీ...

బాబాయ్ : "రష్మి, రెండు అడుగులు నడవడానికే ఆయాసపడుతున్నావా ? ఏమైంది ?"

నేను : "ఏమీ లేదు బాబాయ్, వట్టిగే."

బాబాయ్ నా రొమ్ముల వైపు చూస్తున్నారు. నా టాప్, బ్రా లోపల రొమ్ములు నా బలమైన ఊపిరికి పైకి కిందకి కదులుతున్నాయి. నేను టాపిక్ మార్చాలనుకున్నాను.

నేను : "బాబాయ్ మీరు నన్ను ఎందుకు పిలిచారు, ఏమైనా పని ఉందా ?"

అదృష్టవశాత్తూ, నేను ఎందుకు ఆయాసపడుతున్నాననే విషయం గురించి బాబాయ్ పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. అయితే నా రెండు నారింజ పళ్ళ సైజులో వున్న రొమ్ములని చూస్తూ అతను నాతో పళ్ళు కోసే కత్తి తెమ్మనమని చెప్పాడు. నేను ఆయన గది నుండి బయటికి వచ్చి వెంటనే నన్ను నేను అద్దంలో చూసుకున్నాను. నేను కొంచెం ఆయాసపడుతున్నాను, అందువల్ల నా టాప్ కొంచెం పైకి లేస్తోంది. ఆ సమయంలో నా రొమ్ములు చిన్నగానే వున్నా బిగుతుగా, చాలా అందంగా ఉండేవి. అప్పుడు నేను సన్నగా ఉండేదాన్ని, అయితే నా పిర్రలు మిగతా శరీరం కంటే కొంచెం పెద్దగా ఉండేవి. ఆ రోజుల్లో నేను ఇంట్లో టాప్ ఇంకా స్కర్ట్ వేసుకునేదాన్ని.

ఆ రోజుల్లో నేను ఎత్తు పెరుగుతున్నాను, నా స్కర్ట్ లు త్వరత్వరగా చిన్నగా అయిపోయేవి. మా అమ్మ బయటికి వెళ్ళడానికి పొడవైనవి, ఇంట్లో వేసుకోవడానికి చిన్న స్కర్ట్ లని ఇచ్చేది. అమ్మ పాత స్కర్ట్ లని పారేసేది కాదు. ఇంట్లో చిన్న స్కర్ట్ వేసుకుంటే అమ్మ ఏమీ అనేది కాదు కానీ బయటికి వెళ్ళేటప్పుడు మోకాళ్ళ కింది వరకు వుండే పొడవైన స్కర్ట్ వేసుకునేలా చూసుకునేది. నేను అక్కతో పడుకునేదాన్ని, పడుకునేటప్పుడు నేను చాలా చిన్నగా అయిపోయిన పాత స్కర్ట్ లని వేసుకునేదాన్ని.

గత రెండు సంవత్సరాలుగా నేను ఇంట్లో కూడా ఎప్పుడూ బ్రా వేసుకునేదాన్ని. ఎందుకంటే మా అమ్మ చెప్పేది, "నీ రొమ్ములు ఇప్పుడు పెద్దగా అవుతున్నాయి రష్మి. ఎప్పుడూ బ్రా వేసుకుని ఉండాలి."

నేను కత్తి తీసుకుని బాబాయ్ గదిలోకి వెళ్ళాను. నేను లోపలికి వెళ్ళినప్పుడు ఆయన బట్టలు మార్చుకుంటున్నారు. పిన్ని ఇంట్లో ఉంటే, ఆయన ఖచ్చితంగా టవల్ వాడేవారు లేదా గోడ వైపు మొహం తిప్పుకునేవారు, కానీ ఈరోజు ఆయన ఉన్నట్లుగానే బట్టలు మార్చుకుంటున్నారు. ఆయన నా కోసమే ఎదురుచూస్తున్నట్లు నాకు అనిపించింది. నేను లోపలికి రాగానే ఆయన తన లుంగీ తీసేయడం మొదలుపెట్టారు. బనియన్ ఆయన ఇంతకు ముందే తీసేసారు. ఇప్పుడు ఆయన కేవలం లాగు వేసుకుని ఉన్నారు. నేను సిగ్గుతో కళ్ళు కిందకి దించుకుని కత్తి టేబుల్ మీద పెట్టి వెళ్ళడానికి రెడీ అయ్యాను.

బాబాయ్ : "రష్మి, అల్మారా నుండి నాకొక లుంగీ తీసి ఇవ్వు."

నేను : "సరే బాబాయ్."

నేను అల్మారా తెరిచి ఒక లుంగీ తీసాను. నేను వెనక్కి తిరిగినప్పుడు బాబాయ్ నా నుండి కేవలం రెండు అడుగుల వెనకే నిలబడి ఉండడాన్ని గమనించాను. ఆయన చాలా విచిత్రంగా ఉన్నారు, పైన పూర్తిగా నగ్నంగా, కింద కేవలం ఒక లాగు మాత్రమే వుంది, ఆ లాగు లో ఏదో పెద్దగా ఉబ్బినట్లు స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది. నాకు చాలా అనీజీగా అనిపిస్తోంది, ఊరికూరికే నా చూపులు ఆయన లాగు మీదకి వెళ్తున్నాయి. నేను బాబాయికి లుంగీ ఇచ్చి త్వరగా గది నుండి బయటికి వచ్చాను. నేను నా గదిలోకి వచ్చి ఈరోజు బాబాయ్ విచిత్రంగా ఎందుకు ప్రవర్తిస్తున్నారని ఆలోచించడం మొదలుపెట్టాను. ఇలా నా ముందు ఆయన ఎప్పుడూ తన బట్టలు తీయలేదు.

అక్క పుస్తకాలు చూసి నాకు ఇంతకు ముందునుండే ఏదో విచిత్రంగా అనిపిస్తోంది, ఇప్పుడు బాబాయ్ చేసిన ప్రవర్తనతో నేను మరింత గందరగోళానికి గురయ్యాను. మనసుని శాంతపరచుకోవడానికి నేను హెడ్ ఫోన్ పెట్టుకుని సంగీతం వినడం మొదలుపెట్టాను. అరగంట తర్వాత నేను స్నానం చేయడానికి బాత్ రూముకి వెళ్ళాను. మా ఇల్లు పాతది, అందుకే అందరికీ కలిపి ఒకే బాత్రూమ్ ఉంది. నేను వేసుకునే బట్టలు తీసుకుని, తర్వాత బ్రా, పాంటీ, టవల్ తీసుకుని స్నానం చేయడానికి బాత్ రూములోకి వెళ్ళాను.

నేను స్నానం చేసేసాను, అప్పుడే బాబాయ్ గొంతు వినిపించింది.

బాబాయ్ : "రష్మి, త్వరగా తలుపు తెరవమ్మా, నా వేలు తెగిపోయింది."

ధప్, ధప్... బాబాయ్ బాత్రూమ్ తలుపుని తడుతున్నారు. నేను అయోమయంలో ఉన్నాను, ఎందుకంటే నేను స్నానం పూర్తి చేసేసాను కానీ ఇంకా నగ్నంగానే ఉన్నాను, నా శరీరం నీళ్లతో తడిచిపోయి ఉంది.

నేను : "బాబాయ్ నేను స్నానం చేస్తున్నాను."

బాబాయ్ : "రష్మి, నాకు చాలా రక్తం కారుతోంది, త్వరగా తలుపు తెరువు."

బాబాయ్ తలుపు తెరవమని ఒత్తిడి చేస్తున్నారు, దాంతో నేను త్వరత్వరగా నా తడి శరీరాన్ని టవల్ తో తుడుచుకోవడం మొదలుపెట్టాను.

నేను : "బాబాయ్, ఒక్క నిమిషం ప్లీజ్. బట్టలు వేసుకోవడానికి టైం ఇవ్వండి."

బాబాయ్ ఇప్పుడు కఠినమైన గొంతుతో ఆజ్ఞలు ఇవ్వడం మొదలుపెట్టారు.

బాబాయ్ : "ఇక్కడ నాకు ఇంతగా రక్తం వస్తుంటే నువ్వు నీ బట్టల గురించి ఆలోచిస్తున్నావా ? నువ్వు అలా నగ్నంగానే బయటికి వచ్చెయ్యి."

బాబాయ్ అసంబద్ధమైన మాట వినగానే నాకు షాక్ తగిలినట్లు అయింది, అయితే బహుశా ఆయనకి చాలా రక్తం కారిపోతుందేమో, అందుకే నేను బాత్రూమ్ నుండి వెంటనే బయటికి రావాలని అడుగుతున్నారేమోనని  అనుకున్నాను. నేను త్వరత్వరగా టవల్ తో శరీరాన్ని తుడుచుకోవడం మొదలుపెట్టాను కానీ బాబాయ్ చాలా అసహనంగా ఉన్నారు.

బాబాయ్ : "రష్మి, ఏమైంది ? అరే నగ్నంగా బయటికి రావడానికి సిగ్గు వేస్తుంటే టవల్ ని చుట్టుకో. కానీ వెంటనే బయటికి రా."

నేను : "సరే బాబాయ్."

నేను వెంటనే నా శరీరం చుట్టూ టవల్ చుట్టుకున్నాను అయితే నా యవ్వన ఒంపుల శరీరాన్ని ఆ టవల్ సరిగా కప్పలేకపోతుందని నాకు తెలిసిపోతూనే వుంది. అయితే దాని గురించి ఆలోచించే టైం లేదు, ఎందుకంటే బాబాయ్ మళ్ళీ తలుపుని బాదడం మొదలుపెట్టారు, నేను తలుపు తెరవాల్సి వచ్చింది. తలుపు తెరవగానే బాబాయ్ వెంటనే లోపలికి వచ్చి కుళాయి కింద తన చెయ్యి పెట్టారు.

ఆయన ఎంత గట్టిగా అరుస్తూ హడావిడి చేస్తున్నారో నిజంగా అంత రక్తం కారడంలేదు, అయినా సరే బలవంతంగా నాతో బాత్ రూమ్ తలుపు తెరిపించారు, ఆయన వేలిని చూడకముందు బహుశా బాగా లోతుగా తెగిపోయిందేమో అని అనుకున్నాను.

బాబాయ్ : "ఎంత రక్తం వస్తోంది, చూడు రష్మి."

నేను : "అవును బాబాయ్."

***