Adultery முதலில் கோபம் பின்னர் காமம் பைனான்சியர், நயன்தாரா காம லீலை (Completed)

[amarmenonai]

காலையில் எழுந்து பார்த்த போது, போனில் நயன்தாராவின் மெசேஜ் வந்திருந்தது. ஆர்வத்துடன் அதைப் பார்த்த போது குழந்தை ஒன்று அம்மாவுக்கு முத்தம் கொடுப்பது போன்று GIFல் ‘குட் மோர்னிங்!’ மெசேஜ் அனுப்பியிருந்தாள். அவளுக்கு பதிலுக்கு காதலர்கள் முத்தம் கொடுப்பது போல GIFல் ‘குட் மோர்னிங்!’ மெசேஜ் அனுப்பினேன். எனக்கு வானில் பறப்பதைப் போன்று இருந்தது. கட்டிலில் இருந்து துள்ளிக் குதித்து புறப்பட்டேன்.

வழக்கம் போல் சினேகா கிச்சனில் வேலையாக இருந்தாள். பின்னால் சென்று அவளைக் கட்டிப் பிடித்தேன். எனக்கு நயன்தாராவை அம்மணக்குண்டியாக கட்டிப் பிடித்தது மனதில் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. என்ன செய்கிறோம் என தெரியாமல் ஒரு கையை சினேகாவின் சேலைக்குள் நுழைத்து அவளுடைய ஒரு மொலையைப் பிடித்து கசக்கினேன். மற்றொரு கையை அவள் வயிற்றில் வைத்து பிசைந்தேன். சினேகா ஒன்றும் புரியாமல் என்னை திரும்பிப் பார்க்க அவள் உதடுகளைக் கவ்வி என் நாக்கை உள்ளே நுழைத்து துழாவினேன்.

சினேகாவின் மொலையில் இருந்து பால் கசிந்து அவள் ஜாக்கெட்டை நனைக்க அந்த ஈரத்தை என் கை உணர திடுக்கிட்டு என் வாயை சினேகாவின் வாயில் இருந்து எடுத்தேன். அது சினேகா என்பதை உணர்ந்து ஆடிப் போய்விட்டேன். பட்டென்று கைகளை விலக்கி அவளிடமிருந்து விலகி ஹாலை அடைந்தேன்.

'ச்சே!’ என்ன காரியம் செய்துவிட்டோம். சினேகா என்னைப் பற்றி என்ன நினைப்பார்கள் என எண்ணியபடியே ஷோஃபாவில் தொப்பென விழுந்தேன். சிறிது நேரத்தில் சினேகா தன் கையில் காஃபி டம்ளருடன் வந்தாள். ஒரு டம்ளரை என் கையில் கொடுத்துவிட்டு மற்றொரு டம்ளரில் இருந்த காஃபியை பருகியவண்ணம் என்னையே பார்த்தாள். நான் அவள் கண்களை சந்திக்க தைரியமின்றி தலையை குனிந்தவண்ணம் காஃபியைப் பருகினேன்.

அன்று வெள்ளிக் கிழமை. சினேகா அப்போதுதான் குளித்துவிட்டு புடவைக் கட்டிக்கொண்டு என் ரூமுக்கு வந்தாள். நான் கண்விழித்து பெட்டில் புரண்டு கொண்டிருப்பதைப் பார்த்துவிட்டு, “நயன்தாரா நாளைக்கு வர்றாடா!” என்றாள். அவ்வளவுதான் சந்தோஷத்தில் சினேகாவை அப்படியே கட்டிலுக்கு இழுத்தேன். அவளைக் கட்டிப்பிடித்து அவள் கழுத்தில் முகம் புதைத்தேன். நயன்தாரா அன்று உபயோகப்படுத்திய அதே சோப்பின் வாசனை சினேகாவின் உடம்பில் இருந்து வர நான் என் நிலை மறந்தேன். சினேகாவின் மொலையில் வாய் வைத்து அதைக் கடித்து சுவைத்தேன். வயிற்றில் முகம் புதைத்து அதில் துளிர்த்து நின்ற ஈரத்தில் நான் என்னை மறந்தேன். அந்த நேரம் பார்த்து, வேலைக்காரி சினேகாவை கூப்பிட சினேகா என்னை விலக்கிவிட்டு தன் சேலையை சரி செய்து கொண்டு விரைந்தாள்.

சினேகா சென்றதும் சுய நினைவுக்கு வந்த நான் தலையில் அடித்துக் கொண்டு அப்படியே தலையில் கை வைத்து அமர்ந்தேன். கொஞ்ச நேரத்தில் சினேகா கையில் காஃபியுடன் வந்தாள். என் அருகில் அமர்ந்து கொண்டாள். நான் காஃபி குடிப்பதையே ரசித்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

“என்ன இன்னைக்கு ரொம்ப ஜாலி மூடிலே இருக்க மாதிரி தெரியுது!?” என்றாள் சினேகா.

“ஸாரி சினேகா, ஏதோ நினைப்புலே உங்களைப் போய்…..!”

“பரவாயில்லேடா. இப்போவாவது இந்த சினேகா நினைப்பு உனக்கு வந்ததே…!” என கூறி என் முகத்தை தன் கையில் தாங்கிப் பிடித்து உதட்டில் ஒட்டியிருந்த காஃபியை தன் நாக்கை நீட்டி நக்கிவிட்டு என் வாயில் மெலிதாக ஒரு முத்தம் கொடுத்துவிட்டு சென்றாள்.

எனக்கு தலையைப் பிய்த்துக் கொள்ளலாம் போல் இருந்தது. சினேகா திட்டுவாள் என நினைத்தால் ஏதேதோ சொல்லிவிட்டு போகிறாளே என குழப்பமாக இருந்தது.

அடுத்த நாள் நயன்தாராவும், அவள் ரெண்டு பசங்களும், புருஷன் டைரக்டர் விக்கியும் காரில் வந்து இறங்கினர். உயிர், உலக் என்ற இரண்டு பசங்க இருந்தார்கள். இருவரும் என்னுடன் ஒட்டிக் கொண்டனர். நயன்தாராவின் புருஷன் விக்கி சிறிய தொப்பையுடன் இருந்தார்.

குளித்துவிட்டு வந்த நயன்தாரா அன்று மலர்ந்த மலர் போல் இருந்தாள். வழக்கம் போல காட்டன் புடவை அவள் மொலைகளுடன் சண்டையிட்டு கோபித்துக் கொண்டு விலகி நின்றது. அதன் இடைவெளியில் தெரிந்த அந்த சதைக் கோளங்கள் உருண்டு திரண்டு திரட்சியுடன் இருந்து என்னைப் பெரு மூச்சுவிட வைத்தது. சேலையின் இடைவெளியில் தெரிந்த நயன்தாராவின் வயிறும் அதன் நடுவில் ஆழமாக குழிந்திருந்த அவள் தொப்புளும் என்னை மெய்மறக்க வைத்தது. வயிற்றுப் பகுதியில் குழிந்து பின்னர் மேடிட்ட அவள் சிவந்த இடுப்பு என்னைக் கிள்ளிப் பார் என்றது. நயன்தாரா திரும்பி நடக்க அவளுடைய குண்டிக் கோளங்கள் மேலும் கீழும் மாறி மாறி உருண்டு என்னை பைத்தியக்காரனாக்கியது. விரித்துப் போட்ட நயன்தாராவின் கூந்தலிலிருந்து வடிந்த நீர் அவள் குண்டிப் பிரதேசத்தில் வழிந்து அதன் செழிப்பை படம் போட்டு காட்டியது.

வெளியே சென்று துண்டைக் காயப் போட்டு விட்டு என் எதிரே அமர்ந்த நயன்தாரா என்னிடம் ஏதோ பேச அவள் கோவைப் பழ உதடுகளின் அசைவையும் அதன் உள்ளே இருந்த மாதுளை முத்துக்களை அடுக்கி வைத்தது போன்ற நயன்தாராவின் வெண்மையான பற்களிலும் நான் கிறங்கிப் போயிருந்தேன்.

“என்ன நாளைக்கு வர்றீங்களா தம்பி!” என நயன்தாரா கடைசியாக கேட்க அதை மட்டும் காதில் வாங்கிய நான் என்னை மறந்து தலையை அசைத்தேன்.

அடுத்த நாள், “என்னடா! நயன்தாரா வீட்டுக்கு போகலீயா? என சினேகா கேட்டபோது, “எதற்கு?” என்றேன்.

“சரியா போச்சு! நயன்தாராவோட புருஷன் விக்கிக்கு ஒரு முக்கியமான கதை டிஸ்கஷன் மீட்டிங் , நீ வந்துதான் சாமானையெல்லாம் ஒதுங்க வைக்க ஹெல்ப் பண்ணனும்னாலே! அதை மறந்துட்டியா?” என்று சினேகா கேட்ட போதுதான் அவள் அவ்வளவு பேசியிருக்கிறாள் என்பது எனக்கு தெரிந்தது.

“அப்புறம் எதுக்குடா நான் வர்றேன்னு தலையை ஆட்டினே?”

“நானா…? எப்ப…?”

“சரி இப்ப நீ வர முடியாதுன்னு போன் பண்ணி சொல்லிடவா?” என்ற சினேகாவை வேக வேகமாக தடுத்தேன்.

நயன்தாராவின் வீட்டை அடைந்தேன். அவள் வீட்டை அடைந்ததும் குழந்தைகள் இரண்டும் என்னைப் கட்டியணைத்துக் கொண்டன.

நயன்தாரா வந்து, “பைனான்சியர் கேசவன் கொஞ்சம் வர்றீங்களா? அந்த சாமானையெல்லாம் எடுத்து மேலே அடுக்கணும்!” என்றாள்.

நயன்தாராவின் நீல நிற நைட்டி அவளுடைய மொலைகளின் பரிமானத்தை அழகாகக் காட்டியது. ஆட்டுக்குட்டியைப் போல் நான் அவளை பின் தொடர்ந்தேன். நான் ஸ்டூலில் நின்று பாத்திரத்தை வாங்கி பரணில் அடுக்க நயன்தாரா குனிந்து ஒவ்வொருமுறை சாமானை எடுக்கும் போதும் அவள் கழுத்து வழியாக நைட்டியின் ஊடே அவளுடைய கறுப்பு நிற பிராவும் அதனுள் இருந்து வெளியே வர துடித்துக் கொண்டிருந்த சிவந்த மொலைகளின் உப்பிய மேல் பகுதி என் கண்ணுக்கு விருந்தானது.

நயன்தாராவின் மொலைகளுக்கு நடுவில் மெல்லிய தங்க சங்கிலி ஹாட்டின் போன்ற டாலருடன் தொங்கிக் கொண்டிருக்க அவளுடைய தாலிக் கொடி அவள் மொலைகளுக்கு நடுவில் புகுந்து பிராவுக்குள் அடைக்கலமாகியிருந்தது.

நான் ஒவ்வொருமுறை பொருளை வாங்கும் போதும் தடுமாறுவதைப் பார்த்த நயன்தாரா என் பார்வை போன திசையைப் பார்த்து திடுக்கிட்டாள். அதன் பிறகு தன் கையால் நைட்டியின் மேல் பகுதியை அழுத்திப் பிடித்துக் கொண்டு சாமானை எடுத்து தர ஆரம்பித்தாள். எனக்கு மிகவும் தர்ம சங்கடமாயிருந்தது. என்னை நானே நொந்து கொண்டேன்.

சிறிது நேரம் இருவரும் ரெஸ்ட் எடுத்தோம். எனக்கு நயன்தாரா காஃபி போட்டுக் கொடுத்தாள். நான் காஃபியைக் குடித்துக் கொண்டிருக்கும் போதே உள்ளே சென்று சேலையை மாற்றி வந்தாள். சேலையை நன்கு சுற்றி இடுப்பில் சொருகிக் கொண்டாள். இருந்தாலும் அவளுடைய வாளிப்பான இடுப்பும், சேலையை மீறி திமிறி நின்ற நயன்தாராவின் மொலைகளும் என்னை மேலும் பைத்தியமாக்கியது

பின்னர் கிச்சனில் சென்று பாட்டில்களை அடுக்க ஆரம்பித்தோம். நான் ஒவ்வொன்றாக எடுத்துக் கொடுக்க நயன்தாரா சிறிய ஸ்டூல் ஒன்றில் ஏறிக் கொண்டு அழகாக அடுக்கி வைத்தாள். நயன்தாரா ஒவ்வொருமுறை கைகளை உயர்த்தும் போதும் அவள் மொலைகள் எழுந்து என்னை உசுப்பேற்றின.

நயன்தாராவின் அக்குளுக்கு கீழே லேசாக தையல் விட்டிருந்தது. ஒரு பாத்திரத்தை பரணில் வைக்க நயன்தாரா லேசாக எக்கியபோது பேலன்ஸ் தடுமாறியது. அதனால் ஸ்டூல் சரிய நயன்தாரா பின்பக்கமாக என்னை நோக்கி சாயத் தொடங்கினாள். பட்டென கையிலிருந்த பாட்டிலை கீழே போட்ட நான் நயன்தாராவின் இடுப்பில் கை வைத்து தாங்கிப் பிடித்தேன்.

என்னுடைய கைகள் நயன்தாராவின் மொலைக் கோளங்களை தாங்கியபடி இருந்தது. என்னுடைய உதடுகள் அவளுடைய கழுத்துப் பகுதியில் பதிந்திருந்தது. சிறிது நேரம் அப்படியே இருந்தோம்.

என்னுடைய பேன்ட் லேசாக புடைக்க ஆரம்பித்தது.

சிறிது நேரத்தில் சகஜ நிலைக்கு வந்த நாங்கள் மீண்டும் வேலையை தொடர்ந்தோம். அவள் விழுந்ததில் நயன்தாராவின் ஜாக்கெட் மேலே தையல் பிரிந்து அவளுடைய சிவந்த மொலையின் ஒரு பகுதியை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டியது. அதைப் பார்த்த நான் கையிலிருந்த பொருளை கொடுக்காமல் தயங்கி நின்றேன்.

“கொடுங்க பைனான்சியர் கேசவன்! ஏன் தயங்கறீங்க?”

“நயன்தாரா…! உங்க…..பிளவுஸ்….!”

"ஏன்?! என் பிளவுஸுக்கு என்ன?!?”

"இல்லீங்க…..கைப் பக்கம்……..!”

“ம்ம்ம்…என்ன சொல்லுங்க…..கைப்பக்கம்…?!”

“தையல் விட்டுருக்கு நயன்தாரா….!” என தயங்கி தயங்கி சொன்னேன்.

நயன்தாரா தன் கையால் அதை தொட்டுப் பார்த்தவள் அதிர்ந்தாள். அவள் நினைத்தைவிட மிகவும் அதிகமாக கிழிந்திருந்தது தான் காரணம்.

அன்று முழுவதும் அவளுடன் பொழுதைக் கழித்ததில் நயன்தாராவுக்கு என்னைப் பற்றி நல்ல அபிப்ராயம் வந்திருந்தது.

“சரிங்க நயன்தாரா மேடம்… நான் வர்றேன்….!” என கிளம்ப எந்திரிச்சேன்.

“அது என்ன ‘நயன்தாரா மேடம்!’ நான் என்ன உங்க பாஸா?!”

“இல்லீங்க அதுவந்து….! சரி இனிமே உங்களை 'ஆன்ட்டி'ன்னு கூப்பிடறேன்!”

“என்னைப் பார்த்தா அவ்வளவு வயசானவளாவா தெரியுது?!”

“அப்புறம் எப்படிங்க கூப்பிடறது?”

“ஏன் பேர் சொல்லிக் கூப்பிடுங்க!”

“அது வேண்டாங்க…. நீங்க என்னை விட மூத்தவங்க….!”

“அதுசரி. அப்ப என்னை அக்கான்னு கூப்பிடுங்க…..!”

எனக்கு தர்மசங்கடமாக இருந்தது. நாம நயன்தாராவை பத்தி என்னவெல்லாமோ கற்பனை பண்றோம். அவ என்னடான்னா அக்கான்னு கூப்பிட சொல்லுறாளே!

“உங்களுக்கு ரொம்ப தேங்க்ஸ்…சினேகாவுக்கு நான் போன் பண்ணி சொல்றேன்…!”

“அப்புறம் ஒரு விஷயம். நீங்க என்னை 'நீங்க. வாங்க. போங்க!'ன்னு கூப்பிடறது எனக்கு ஒரு மாதிரியா இருக்கு. நீங்க என்னை 'நீ..! வா…! போ…!'னு…. ஏன் சினேகா கூப்பிடற மாதிரி 'வாடா…! போடா…!'ன்னு கூட கூப்பிடலாம்!”

“சரிங்க…இனி அப்படியே கூப்பிடறேன்…!”

“பார்த்தீங்களாக்கா..! மறுபடியும் அப்படியே கூப்பிடுறீங்க….!” என்ற என்னை என்னுடைய பின்பக்கத்தில் செல்லமாக தட்டி, “சரிடா..! இனி அப்படியே கூப்பிடுறேன்!” என்றாள் நயன்தாரா.

வந்ததும் நயன்தாரா கைப்பட்ட பின்பக்கத்தையே தடவி ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். என்னவோ இவளை சினேகாவை பார்ப்பது போல் சாதாரணமாக பார்க்க முடியவில்லை. அவளைப் பார்த்தாலே என் ஜட்டிக்குள் ஒரு புடைப்பை உணர்கிறேன். இது எங்கு போய் முடியுமோ தெரியவில்லை.

இரண்டு நாள் கழித்து இரவு 7 மணிக்கு நயன்தாரா என்னை அழைத்தாள்.

“பைனான்சியர் கேசவன் இங்கே கொஞ்சம் வர முடியுமா? உலகுக்கு உடம்பு சரியில்லை. டாக்டர்கிட்டே போகணும். இவரையும் இன்னும் காணோம்!” என்றாள் நயன்தாரா.

உடனே நான் கிளம்பினேன். நயன்தாரா வெள்ளை நிற பூப்போட்ட மெல்லிய ஸீத்ரூ புடவையும் அதற்கு மேட்சிங்காக வெள்ளை நிற பிளவுஸும் அணிந்து தேவதை போல் நின்றிருந்தாள். அவளின் மரராப்பு வழியாக அவள் அணிந்திருந்த பிளவுஸும் அதன் உள்ளே இருந்த வெள்ளை நிற பிராவும் இலை மறை காயாக தெரிந்தது. உலக்கும், உயிரும் பைக்கில் முன்னால் தான் அமருவோம் என அடம் பிடிக்க நயன்தாரா என் பின்னால் அமர்ந்தாள். நான் வழக்கம் போல் அவளுக்கு அதிகம் இடம்விட்டு முன்னால் தள்ளி அமர்ந்தேன்.

“பரவாயில்லை பைனான்சியர் கேசவன்! நல்லா சௌகர்யமா உக்காந்துக்கோ!” என்று சொன்னதோடு மட்டுமல்லாமல் தன்னுடைய மொலைகளை என் முதுகில் அழுத்திக் கொண்டு தன் கையை என் தொடையில் வைத்துப் பிடித்துக் கொண்டாள் நயன்தாரா. நல்ல வேளை நயன்தாராவின் கை என் குஞ்சிலிருந்து கொஞ்சம் கீழே இறங்கியிருந்தது. இல்லையென்றால் அது பெரிதாவதை நயன்தாரா உணர்ந்திருப்பாள்.

டாக்டரிடம் கூட்டம் அதிகம் இருந்ததால் நீண்ட நேரம் ஆனது. டாக்டர் பார்த்துவிட்டு பயப்பட ஒண்ணுமில்லை என கூறி மருந்து கொடுத்தார். மருந்தை வாங்கிக் கொண்டு கிளம்பும் போது மணி பத்து ஆகிவிட்டது. வரும் வழியில் பலத்த மழைப் பிடித்துக் கொண்டது.

நான் எங்காவது ஒதுங்கலாம் என கூறியதற்கு "வேணாம்! வீட்டுக்கு போயிடலாம். ரொம்ப நேரம் ஆகிவிட்டது!" என்றாள் நயன்தாரா.

மழையுடன் குளிரும் சேர்ந்து கொள்ள என்னை இறுக்கமாக அணைத்தபடி அமர்ந்து கொண்டாள் நயன்தாரா. சீக்கிரம் வீட்டுக்கு போய்விட்டால் இந்த சுகத்தை இழந்துவிடுவோம் என எண்ணி மெதுவாகவே சென்றேன். தண்ணீர் தேங்கியிருந்த சில இடங்களில் போக முடியும் என்றாலும் வேண்டுமென்றே சுற்றிக் கொண்டு சென்றேன்.

ஒருவழியாக வீட்டை அடைந்தோம். உயிரும், உலக்கும் சாவியை வாங்கிக் கொண்டு வீட்டுக்குள் ஓட நான் அப்படியே கிளம்புகிறேன் என்றேன்.

“வாடா! உள்ளே வந்துட்டு மழை விட்டபிறகு கிளம்பு!” என்றாள் நயன்தாரா.

முதல் முறையாக என் மேல் உரிமை எடுத்து நயன்தாரா 'வாடா!' என்று அழைத்தது என்னை பரவசப்படுத்தியது. அவளை மிகவும் நெருங்கிய உணர்வு தோன்றியது.

இருவரும் வீட்டுக்குள் நுழைந்தோம். உலக்கும் உயிரும் அவர்கள் ரூமுக்குள் சென்றிருந்தனர்.

“இரு! இரு! உனக்கு டவல் எடுத்துட்டு வர்றேன்!”

“வேணாம் நான் வீட்டுக்குப் போறேன்!” என்றவாறே நயன்தாராவின் கையைப் பிடித்து இழுத்து தடுத்தேன்.

அவள் கையைப் பிடித்த என்னை நயன்தாரா ஒருகணம் திகைத்து திரும்பிப் பார்க்க அவளுடைய நனைந்து அவள் உடம்போடு ஒட்டியிருந்த சேலையின் வழியாக தெரிந்த நயன்தாராவின் மொலைகளின் பரிமானத்தைக் கண்டு மெய்மறந்தேன். மழைநீர் திவலைகளுடன் இருந்த அவளுடைய உதடுகள் என்னை அதை சுவைக்க சொல்லி அழைத்தன. பரந்த இடுப்புப் பிரதேசம் என்னை தடவிப் பார் என்றது. அடுத்த நிமிடம் எதுவும் யோசிக்காமல் நயன்தாராவைப் பிடித்து இழுத்து என்னுடன் அணைத்தேன். அவள் கோவைப்பழ கீழுதட்டைக் என் உதடுகளால் கவ்வினேன். நயன்தாராவின் முகத்தில் அதிர்ச்சியில் அவள் கண்கள் விரிந்தன. என்னுடைய கை அவள் இடையை பிசைந்தது. அவளுடைய மொலைகள் என் மார்பில் அழுந்தின. அந்த நேரத்தில் நயன்தாராவின் புருஷன் விக்கி வீடு திரும்பினார். நாங்கள் இருவரும் விலகினோம்.

ஒருபுறம் நயன்தாரா என் நினைப்பில் வந்து போக மறுபுறம் சினேகா என்னை தொந்தரவு செய்து கொண்டிருந்தாள். அன்று மாலை என்னவானாலும் சரி நயன்தாராவை சென்று பார்ப்பது என முடிவெடுத்துக் கொண்டேன்.

நயன்தாரா வீட்டிற்கு சென்ற போது மணி எழரை ஆயிற்று. குழந்தைகள் இரண்டும் என்னைப் பார்த்ததும் ஓடிவந்து கட்டிக் கொண்டன. குழந்தைகளுக்கு பின்னால் நின்ற நயன்தாராவைப் பார்த்தேன். பிராவில் அடைபடாத அவளுடைய மொலைகள் நைட்டிக்குள் புடைத்துக் கொண்டு நின்றது. நயன்தாராவின் மொலைக் காம்புகள் நைட்டியில் துருத்திக் கொண்டு நின்றது. என் பார்வை போகும் பக்கத்தை நோக்கிய அவள் என்னைப் பார்த்து யாரிடமோ சொல்வது போல் ‘வாங்க!’ என கூறிவிட்டு சென்றாள். அவள் 'வாடா!' என கூறாமல் 'வாங்க!' என கூப்பிட்டது எனக்கு ஒரு மாதிரியாக இருந்தது.

குழந்தைகளும் நானும் ஷோஃபாவில் அமர்ந்து சிரித்து விளையாடிக் கொண்டிருந்தோம். சிறிது நேரத்தில் நைட்டியின் மேல் ஒரு துண்டைப் போட்டு தன் மொலைகளை மறைத்தவண்ணம் அங்கு வந்த நயன்தாரா அவர்களைப் பார்த்து, “கண்டவங்ககிட்டெல்லாம் என்ன பேச்சு. போய் படிங்க!” என விரட்டிவிட்டு என் எதிரே அமர்ந்தாள்.

குழந்தைகள் என்னை ஏக்கத்துடன் பார்த்தபடி சென்றன. நானும் நயன்தாராவும் மட்டும் தனியாக எதிரெதிரே அமர்ந்திருந்தோம். ஒரு இறுக்கமான அமைதி அங்கு நிலவியது.

“ஏங்க! வந்தவனுக்கு ஒரு காஃபி கூட தர மாட்டீங்களா?” என மௌனத்தை கலைத்தேன். நயன்தாரா விருட்டென எழுந்து உள்ளே போனாள்.

நான் கிச்சன் வாசலில் சென்று நின்று கொண்டு நயன்தாராவின் பின்னழகை ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். நைட்டி நயன்தாராவின் குண்டி பிளவிற்குள் நுழைந்து அவள் ஜட்டி அணியவில்லை என்பதைக் காட்டியது. என் பேண்டுக்குள் சுன்னி புடைக்க ஆரம்பித்தது. நயன்தாரா காஃபியுடன் திரும்பி வர நான் வாசலில் நின்று கொண்டு நிலையில் கை வைத்து அவளை வழி மறித்தேன்.

“வழியை விடுங்க பைனான்சியர் கேசவன்! ப்ளீஸ்…!” என்றாள் நயன்தாரா.

“என்னை மன்னிச்சுட்டேன்னு சொல்லுங்க… நான் வழியை விட்டுர்றேன்!”

நயன்தாரா சிறிது நேரம் மௌனமாக இருந்தாள். பின்னர் மெதுவான குரலில், “ஒரு வாரம் நீங்க வீட்டுப் பக்கமே வராம இருந்தா கோபம் வராதா?” என்றவள் சிறிது இடைவெளிவிட்டு, “பசங்க எவ்வளவு ஏங்கிருச்சு தெரியுமா?” என்றாள்.

“பசங்க மட்டும் தானா? நீ இல்லையா…?” என நான் கண்களாலேயே கேட்க, அதை புரிந்து கொண்டாளோ என்னவோ தன் தலையை குனிந்து கொண்டாள் நயன்தாரா.

“முதல்லே என்னை நீங்க, வாங்க, போங்கன்னு சொல்றதை நிறுத்துங்க!” என்றேன்.

“அடச்சீய் கையை எடுடா….!!” என்று என் கையை விலக்கிவிட்டு நடந்தாள் நயன்தாரா.

நான் நயன்தாராவின் கொழுத்த தர்பூசணி குண்டிகள் அசைய, அவள் நடப்பதையே கவனித்துக் கொண்டு அவள் பின்னால் சென்றேன்.

நயன்தாரா டீப்பாயில் காஃபி ட்ரேயை வைத்துவிட்டு, தனக்கு ஒரு கப் எடுத்துக் கொண்டாள். நானும் ஒரு கப் எடுத்துக் கொண்டு அவள் எதிரில் அமர்ந்தேன். நான் காஃபியைக் குடித்துக் கொண்டே நயன்தாராவை ஏறெடுத்துப் பார்க்க அதுவரை என்னையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தவள் டக்கென்று தன் பார்வையை மாற்றிக் கொண்டாள்.

“பைனான்சியர் கேசவன்… நாளைக்கு சாயந்தரம் கொஞ்சம் வர முடியுமா!? பசங்களுக்கு பர்த்டே வருது. துணி எடுக்கணும். அவர் ஷூட்டிங்கில் வேலையிருக்கு வர முடியாதுன்னு சொல்லிட்டாரு! ப்ளீஸ்! நீங்க வாரீங்களா?!” என்றாள் நயன்தாரா.

“ஓ…! ஸ்யூர்…! ஒரு ஆறு மணிக்கு வந்தா போதுமா?”

“ஓக்கே! சரியா இருக்கும்!”

சரி என நான் கிளம்ப என்னை வாசல் வரை வந்து வழி அனுப்பினாள் நயன்தாரா.

இரவு எப்போதும் என் அறைக் கதவை சாத்தாத நான் முதல் முறையாக சாத்திவிட்டுவிட்டு படுத்தேன். அது ஆட்டோமேடிக் லாக் ஆதலால் வெளியில் இருந்து சாவியின்றி திறக்க முடியாது. இடையில் சினேகா வந்து விட்டால் என்ன செய்வது என்ற பயம்.

நயன்தாராவுக்கு 'குட் நைட்!' என்று மெசேஜ் அனுப்ப பதிலுக்கு அவளிடமிருந்து, ‘ஸ்வீட் ட்ரீம்ஸ்!’ என பதில் வந்தது. எனக்கு ஆச்சயத்திலும் ஆச்சர்யம். அன்று இரவு முழுவதும் நயன்தாராவை எண்ணி இரண்டு மூன்று முறை கையடித்தேன். நிம்மதியாக தூங்கினேன்.

அடுத்த நாள் 5 மணிக்கே அவள் வீட்டையடைந்தேன். பிங்க் கலர் புடவையில் நயன்தாரா தேவதையாக தெரிந்தாள். ஜன்னல் வைத்த ஜாக்கெட் அவள் முதுகை மிகவும் கவர்ச்சியாகக் காட்டியது. அனைவரும் ரெடியாகி வீட்டைவிட்டு கிளம்பும் போது மணி ஐந்தரை.

சினேகாவிடமிருந்து போன் வந்தது. சீக்கிரம் வரசொல்லி தொந்தரவு செய்வாள் என போனை எடுக்கவில்லை. மீண்டும் மீண்டும் அழைத்த அவள் ஓய்ந்து போனாள்.

வண்டியில் நான் தான் முன்னால் அமருவேன் என உயிரும் உலக்கும் அடம் பிடித்தார்கள். நயன்தாரா அவர்களை சமாதானப்படுத்தி ஒருவனை முன்னால் அமர வைத்து மற்றொருவனை தனக்கு முன்னால் அமர வைத்துக் கொண்டாள்.

"நான் வேணா இரண்டு பசங்களையும் முன்னால் வைத்துக் கொள்கிறேனே?!" என்றேன்.

“வேண்டாம் பைனான்சியர் கேசவன்! ஒருத்தன் பின்னாலேயே இருக்கட்டும்!” என நயன்தாரா கூற எனக்கு மிகவும் ஏமாற்றமாக இருந்தது.