17-09-2025, 11:38 PM
(This post was last modified: 19-09-2025, 11:28 AM by సగటు గృహిణి. Edited 2 times in total. Edited 2 times in total.
Edit Reason: typos
)
“హెచ్చరిక! పట్టణ ప్రజలందరికీ ఒక హెచ్చరిక! గజదొంగ మన్సూర్ ముఠా మన పట్టణం లో అడుగుపెట్టినట్లు తెలుస్తుంది ప్రజలందరూ అప్రమత్తంగా ఉండాల్సిందిగా కోరుతున్నాం…” చెవులు చిల్లులు పడేట్టు అనౌన్స్ చేస్తూ వేగంగా దూసుకుపోయింది సెక్యూరిటీ అధికారి వాన్.
ఒక్కసారిగా చలనం వచ్చింది సిటీ లో. ఎప్పడు జనం తో కిటకిటలాడే వీధులన్నీ బోసిపోయాయి ఇప్పుడు. ఒక టీ బంకు దగ్గర కూర్చొని వేడి వేడి టీని ఆర్చుకొని ఆర్చుకొని తాగుతున్నాడు కిషన్. అనౌన్స్మెంట్ వినేసరికి కొండరాయి పడినట్లయింది గుండె మీద. ఆటో డ్రైవర్ అతను. అసలే మార్నింగ్ నుండి బేరాలు లేవు. మూలిగే నక్క మీద తాటి కాయ పడ్డట్లు ఈ గజదొంగ ముఠా వల్ల ఖాళీ అవుతున్న వీధులు చూస్తూ అతని మనస్సు బేజారుమంది.
కిషన్ కి ఒక 25 ఏళ్ళు ఉంటాయి. స్వతహాగా మంచివాడు. పెళ్ళైంది కానీ పిల్లలు లేరు. అతని భార్య పేరు రాధ. పేరుకు తగ్గట్టే మంచి అందగత్తె. ఒక్క పిల్లలు లేరు అనే సమస్య తప్ప ఎటువంటి బాధలు లేని అన్యోన్య దాంపత్యం వాళ్ళది. రాత్రి 8 గంటలు అయ్యింది అప్పటికే. నల్లగా మబ్బు కూడా పట్టుంది సన్నగా చినుకులు కూడా స్టార్ట్ అవుతున్నాయి. తనకోసం ఎదురు చూస్తూ ఉండే భార్య గుర్తు వచ్చింది కిషన్ కి. గట గటా ఒకేసారి టీని గొంతులో ఒంపుకుని లేచాడతను. ఆఖరి ప్రయత్నం గా రైల్వే స్టేషన్ రోడ్ లోకి ఆటో తీసుకెళ్లాడు ఏదో ఒక సవారి దొరుకుంది అనే ఆశతో.
“డీఎస్పీ దొర గారు ఢిల్లీ వెళ్ళడానికి వస్తున్నారంట ఆటో మెయిన్ గేట్ కి కొంచెం దూరంగా పెట్టుకో…” అని సలహా ఇచ్చాడు రోజు మాట్లాడే ట్రాఫిక్ కానిస్టేబుల్.
“పొద్దుటినుండి బేరాలు లేవన్న నీకు ఇవ్వాల్సిన మామూలు అలాగే ఉండిపోయింది…” అక్కడినుండి కదలడం ఇష్టం లేదు అని నేరుగా చెప్పకుండా చుట్టుదారిన ఎక్స్ప్లెయిన్ చేయడానికి ప్రయత్నం చేశాడు కిషన్.
“డీఎస్పీ దొర గారు చూశారంటే నా బాకీతో పాటు డాక్టర్ కి కూడా బాకీ పడతావ్… పిచ్చివేషాలు వేయకుండా ఆటో పక్కకి తీసి పట్టుకో…” అని కసురుకున్నాడు కానిస్టేబుల్. ఉసూరుమంటూ ఆటో స్టార్ట్ చేస్తుండగా అగుపించాడతనికి ఒక యువకుడు.
సంవత్సరం వయసున్న పాపని ఎత్తుకొని ఒక పెద్ద సూటుకేసుని పట్టుకొని స్టేషన్ బయటకు వచ్చాడు. అతని వెనకాలే రెండు చేతుల్లో లగేజ్ పట్టుకొని అనుసరిస్తుంది అతని భార్య. భర్త తప్ప ఎవ్వరూ వాడినట్లు లేదు ఇంకా లేతగా ఉంది ఆమె. ప్రయాణపు బడలిక ముఖంలో కొట్టొచ్చినట్లు కనపడుతున్న అది తన అందాన్ని ఏమాత్రం తగ్గించలేకపోయింది. నిండా కట్టిన చీర ఆమె అందాలని దాచాల్సింది పోయి ఇంకా ద్విగుణీకృతం చేసింది. సన్నని నడుము, పెద్ద పెద్ద సల్లు, అదే రీతిలో గుద్ద.. అందరి కళ్ళు ఆమె మీదే ఉన్నాయి. ఆ విషయం తనకు తెలుసు అన్నట్లు ఆమె పెదాలపైన ఒకింత మందహాసం.
వేగంగా తన ఆటోని తీసుకొని వెళ్లి ఆ ఫ్యామిలీ ముందు ఆపాడు కిషన్. రండి సర్ ఎక్కడికి వెళ్ళాలి అంటూ ఆ యువకుడి చేతిలో సూట్ కేస్ తాను తీసుకున్నాడు. ఎక్కడికి వెళ్లాలో చెప్పాడు తను. వాళ్ళు ఎక్కాక టైట్ గా టర్న్ కొట్టి ఆటో నో కదిలించాడు కిషన్. స్టేషన్ గేట్ దాటిన మూడో సెకండ్ కి చినుకులు కాస్తా మారి భారీ వర్షం స్టార్ట్ అయ్యింది.
“సరిగ్గా టైం కి బయటకు వచ్చారు సర్.. లేకపోతే వర్షం లో ఇబ్బంది పడే వాళ్ళు..” అంటూ జాగ్రత్తగా ఆటోని పోనిస్తున్నాడు కిషన్. ఆటో కుదుపులకి ఎగిరెగిరి పడుతున్న ఆ ఇల్లాలి సల్లు సైడ్ వ్యూ మిర్రర్ లో చూస్తూ ఎంజాయ్ చేస్తూ డ్రైవ్ చేస్తున్నాడు. ఇంటికి వెళ్ళాక నా ఇంటిదానికి ఇవ్వాళ దబిడి దబిడే అనుకుంటూ ఇంకా ఉత్సాహంగా డ్రైవ్ చేస్తున్నాడు అతను. అరగంట పట్టింది అ యువకుడు చెప్పిన అడ్రస్ చేరడానికి. వర్షం ఏమాత్రం తగ్గలేదు.
“వర్షం లో వచ్చావ్ కదా మిగతా చిల్లర నువ్వే ఉంచుకో.,,” అంటూ ఒక రెండు పెద్ద నోట్లు కిషన్ చేతిలో పెట్టాడు అ యువకుడు. దీపావళి మతాబు లాగా వెలిగిపోయింది కిషన్ మొఖం. అతను ఇచ్చిన ఆ నోట్లు జేబులో కుక్కుకొని థాంక్స్ సర్ అంటూ ఆటో తన ఇంటి వైపు పోనిచ్చాడు కిషన్.
ఒక మూర మల్లెపూలు, ఒక బిర్యానీ ప్యాకెట్ ఖరీదు చేశాడు కిషన్. బిర్యానీ ప్యాకెట్ ఆటోలో వెనుక పెడుతుండగా కనిపించింది అతనికి నల్లని పర్స్ ఒకటి. చట్ మంటూ ఆ యువకుడు గుర్తువచ్చాడు. వర్షం హడావిడిలో ఆటో దిగడం వల్ల పర్స్ పడిపోయిన సంగతి గమనించినట్టు లేదు.
ఇరకాటంలో పడ్డాడు కిషన్. ఇప్పుడు వెనక్కి వెళ్లి ఈ పర్స్ దాని యజమానికి ఇవ్వాళ లేక మరుసటి ఉదయం ఇవ్వాళ అని. పర్స్ నిండా డబ్బులు - అంత నిర్లక్ష్యంగా పడేసుకొని పోయిన ఆ యువకుడిని తట్టుకుంటూ అతని ఇంటి వైపుకి ఆటో పోనిచ్చాడు.
15 నిమిషాలు పట్టింది కిషన్ కి మళ్లీ వెనక్కి రావడానికి. పెద్ద పెద్ద అంగలు వేసుకుంటూ మెయిన్ గేట్ ఓపెన్ చేసుకొని లోపలికి వెళ్లాడు. బయట పోర్టికో లో లైట్ వేయకపోవడంతో చీకటిగా ఉంది. డోర్ నాక్ చేయబోతూ లోపల నుండి ఏదో శబ్దం వినపడడంతో ఆగిపోయి డోర్ పక్కన ఉన్న కిటికీ లో నుంచి తొంగిచూశాడు.
లోపల దృశ్యం చూసి అదిరిపడ్డాడు అతను. కంపించడం మొదలుపెట్టాయి అతని కాళ్ళు చేతులు. గొంతు ఎండుకుపోతున్నట్లు కూడా అనిపించడం మొదలయింది.
(ఇంకా ఉంది)
ఒక్కసారిగా చలనం వచ్చింది సిటీ లో. ఎప్పడు జనం తో కిటకిటలాడే వీధులన్నీ బోసిపోయాయి ఇప్పుడు. ఒక టీ బంకు దగ్గర కూర్చొని వేడి వేడి టీని ఆర్చుకొని ఆర్చుకొని తాగుతున్నాడు కిషన్. అనౌన్స్మెంట్ వినేసరికి కొండరాయి పడినట్లయింది గుండె మీద. ఆటో డ్రైవర్ అతను. అసలే మార్నింగ్ నుండి బేరాలు లేవు. మూలిగే నక్క మీద తాటి కాయ పడ్డట్లు ఈ గజదొంగ ముఠా వల్ల ఖాళీ అవుతున్న వీధులు చూస్తూ అతని మనస్సు బేజారుమంది.
కిషన్ కి ఒక 25 ఏళ్ళు ఉంటాయి. స్వతహాగా మంచివాడు. పెళ్ళైంది కానీ పిల్లలు లేరు. అతని భార్య పేరు రాధ. పేరుకు తగ్గట్టే మంచి అందగత్తె. ఒక్క పిల్లలు లేరు అనే సమస్య తప్ప ఎటువంటి బాధలు లేని అన్యోన్య దాంపత్యం వాళ్ళది. రాత్రి 8 గంటలు అయ్యింది అప్పటికే. నల్లగా మబ్బు కూడా పట్టుంది సన్నగా చినుకులు కూడా స్టార్ట్ అవుతున్నాయి. తనకోసం ఎదురు చూస్తూ ఉండే భార్య గుర్తు వచ్చింది కిషన్ కి. గట గటా ఒకేసారి టీని గొంతులో ఒంపుకుని లేచాడతను. ఆఖరి ప్రయత్నం గా రైల్వే స్టేషన్ రోడ్ లోకి ఆటో తీసుకెళ్లాడు ఏదో ఒక సవారి దొరుకుంది అనే ఆశతో.
“డీఎస్పీ దొర గారు ఢిల్లీ వెళ్ళడానికి వస్తున్నారంట ఆటో మెయిన్ గేట్ కి కొంచెం దూరంగా పెట్టుకో…” అని సలహా ఇచ్చాడు రోజు మాట్లాడే ట్రాఫిక్ కానిస్టేబుల్.
“పొద్దుటినుండి బేరాలు లేవన్న నీకు ఇవ్వాల్సిన మామూలు అలాగే ఉండిపోయింది…” అక్కడినుండి కదలడం ఇష్టం లేదు అని నేరుగా చెప్పకుండా చుట్టుదారిన ఎక్స్ప్లెయిన్ చేయడానికి ప్రయత్నం చేశాడు కిషన్.
“డీఎస్పీ దొర గారు చూశారంటే నా బాకీతో పాటు డాక్టర్ కి కూడా బాకీ పడతావ్… పిచ్చివేషాలు వేయకుండా ఆటో పక్కకి తీసి పట్టుకో…” అని కసురుకున్నాడు కానిస్టేబుల్. ఉసూరుమంటూ ఆటో స్టార్ట్ చేస్తుండగా అగుపించాడతనికి ఒక యువకుడు.
సంవత్సరం వయసున్న పాపని ఎత్తుకొని ఒక పెద్ద సూటుకేసుని పట్టుకొని స్టేషన్ బయటకు వచ్చాడు. అతని వెనకాలే రెండు చేతుల్లో లగేజ్ పట్టుకొని అనుసరిస్తుంది అతని భార్య. భర్త తప్ప ఎవ్వరూ వాడినట్లు లేదు ఇంకా లేతగా ఉంది ఆమె. ప్రయాణపు బడలిక ముఖంలో కొట్టొచ్చినట్లు కనపడుతున్న అది తన అందాన్ని ఏమాత్రం తగ్గించలేకపోయింది. నిండా కట్టిన చీర ఆమె అందాలని దాచాల్సింది పోయి ఇంకా ద్విగుణీకృతం చేసింది. సన్నని నడుము, పెద్ద పెద్ద సల్లు, అదే రీతిలో గుద్ద.. అందరి కళ్ళు ఆమె మీదే ఉన్నాయి. ఆ విషయం తనకు తెలుసు అన్నట్లు ఆమె పెదాలపైన ఒకింత మందహాసం.
వేగంగా తన ఆటోని తీసుకొని వెళ్లి ఆ ఫ్యామిలీ ముందు ఆపాడు కిషన్. రండి సర్ ఎక్కడికి వెళ్ళాలి అంటూ ఆ యువకుడి చేతిలో సూట్ కేస్ తాను తీసుకున్నాడు. ఎక్కడికి వెళ్లాలో చెప్పాడు తను. వాళ్ళు ఎక్కాక టైట్ గా టర్న్ కొట్టి ఆటో నో కదిలించాడు కిషన్. స్టేషన్ గేట్ దాటిన మూడో సెకండ్ కి చినుకులు కాస్తా మారి భారీ వర్షం స్టార్ట్ అయ్యింది.
“సరిగ్గా టైం కి బయటకు వచ్చారు సర్.. లేకపోతే వర్షం లో ఇబ్బంది పడే వాళ్ళు..” అంటూ జాగ్రత్తగా ఆటోని పోనిస్తున్నాడు కిషన్. ఆటో కుదుపులకి ఎగిరెగిరి పడుతున్న ఆ ఇల్లాలి సల్లు సైడ్ వ్యూ మిర్రర్ లో చూస్తూ ఎంజాయ్ చేస్తూ డ్రైవ్ చేస్తున్నాడు. ఇంటికి వెళ్ళాక నా ఇంటిదానికి ఇవ్వాళ దబిడి దబిడే అనుకుంటూ ఇంకా ఉత్సాహంగా డ్రైవ్ చేస్తున్నాడు అతను. అరగంట పట్టింది అ యువకుడు చెప్పిన అడ్రస్ చేరడానికి. వర్షం ఏమాత్రం తగ్గలేదు.
“వర్షం లో వచ్చావ్ కదా మిగతా చిల్లర నువ్వే ఉంచుకో.,,” అంటూ ఒక రెండు పెద్ద నోట్లు కిషన్ చేతిలో పెట్టాడు అ యువకుడు. దీపావళి మతాబు లాగా వెలిగిపోయింది కిషన్ మొఖం. అతను ఇచ్చిన ఆ నోట్లు జేబులో కుక్కుకొని థాంక్స్ సర్ అంటూ ఆటో తన ఇంటి వైపు పోనిచ్చాడు కిషన్.
ఒక మూర మల్లెపూలు, ఒక బిర్యానీ ప్యాకెట్ ఖరీదు చేశాడు కిషన్. బిర్యానీ ప్యాకెట్ ఆటోలో వెనుక పెడుతుండగా కనిపించింది అతనికి నల్లని పర్స్ ఒకటి. చట్ మంటూ ఆ యువకుడు గుర్తువచ్చాడు. వర్షం హడావిడిలో ఆటో దిగడం వల్ల పర్స్ పడిపోయిన సంగతి గమనించినట్టు లేదు.
ఇరకాటంలో పడ్డాడు కిషన్. ఇప్పుడు వెనక్కి వెళ్లి ఈ పర్స్ దాని యజమానికి ఇవ్వాళ లేక మరుసటి ఉదయం ఇవ్వాళ అని. పర్స్ నిండా డబ్బులు - అంత నిర్లక్ష్యంగా పడేసుకొని పోయిన ఆ యువకుడిని తట్టుకుంటూ అతని ఇంటి వైపుకి ఆటో పోనిచ్చాడు.
15 నిమిషాలు పట్టింది కిషన్ కి మళ్లీ వెనక్కి రావడానికి. పెద్ద పెద్ద అంగలు వేసుకుంటూ మెయిన్ గేట్ ఓపెన్ చేసుకొని లోపలికి వెళ్లాడు. బయట పోర్టికో లో లైట్ వేయకపోవడంతో చీకటిగా ఉంది. డోర్ నాక్ చేయబోతూ లోపల నుండి ఏదో శబ్దం వినపడడంతో ఆగిపోయి డోర్ పక్కన ఉన్న కిటికీ లో నుంచి తొంగిచూశాడు.
లోపల దృశ్యం చూసి అదిరిపడ్డాడు అతను. కంపించడం మొదలుపెట్టాయి అతని కాళ్ళు చేతులు. గొంతు ఎండుకుపోతున్నట్లు కూడా అనిపించడం మొదలయింది.
(ఇంకా ఉంది)