Adultery மூடப்பட்ட மலர்

[Maaran57]

“விந்தின் வாசனை”

அருணின் சுவாசம் இன்னும் அடங்கி விடவில்லை. மார்பு கனமாய் உயர்ந்து விழ, ஒவ்வொரு மூச்சும் சத்தமாய் கிழிந்தது…

“ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்… ஆஆஆஹ்ஹ்ஹ்…”

வர்ஷா இன்னும் ஜாக்கெட்டை சரியாக அணியாமல், சேலையும் லூசாகிக் கொண்டிருந்தது. அவளது முலைகளில் சிவப்பு காம்பு துடிப்பு இன்னும் குறையவில்லை. அவள் விரல்கள் sticky-ஆ, அவனது விந்து தடம் பளபளத்தன.

வித்யாவின் விரல்களும் அதேபோல.
அவள் சேலையின் ஓரத்தில் அதை துடைக்க முயன்றாலும், சூடான சாறு வாசனை இன்னும் அவளது கையில் இருந்தது. அவளது முகம் சிவந்து, மூச்சு கிழிந்து…

“ம்ம்ம்… ஆஆஆ…” என்று சற்றே வெளிவந்தது.

அந்தக் கணமே 
“டக்… டக்… டக்…”

படிக்கட்டின் சத்தம் மேலே வந்தது….

மூவரும் ஒரே நொடியில் உறைந்து போனார்கள்.

அருண் உடனே ஜட்டி, வேட்டியை சரி பண்ணிக் கொண்டு, கையை துடைத்து நாற்காலியின் கைப்பிடியைப் பிடித்தான்.

வர்ஷாவோ ப்ளவுஸை கையால் மூடி, சரி பண்ணி அவசரமாய் அருகில் இருந்த பாத்ரூமிற்குள் ஓடினால்….

வித்யா தனது முடியை சரிபண்ணிக் கொண்டு, சேலையின் pleats-ஐ சரி செய்தாள். ஆனா அறையின் சூடு? அது இன்னும் குறையவில்லை.

அங்கே நின்றாள் வித்யாவின் அம்மா.

வெள்ளை ஓணம் சேரியில் அழகாய் இருந்தாலும், முகத்தில் சற்று குழப்பமும், சிரிப்பும் கலந்திருந்தது.

“என்னம்மா இங்க மேல் எதோ சத்தம் கேட்ட மாதிரி நீங்க இன்னும் பூக்கோலம் போட்டுடீங்களா? சரி சாப்பாடு ரெடியாச்சு… எல்லோரும் கீழே வாங்க…”

அவள் பேசிக்கொண்டே உள்ளே வந்து, பூக்கோலத்தைப் பார்த்தாள்.

அழகாய் அமைந்திருந்த அந்த வட்டம், இப்போது முழுக்க சிதறிப்போயிருந்தது. மஞ்சள், சிவப்பு, பச்சை எல்லாம் கலந்து, நடுவே வெள்ளை சிதறல்கள் பளபளத்தன.

அது மலரின் தூள் போல இல்லை.அது ஒரு அசாதாரண சிதறல். அவள் புரியாமல் குனிந்து பார்த்தாள்.

“இது என்னாடி? பூக்கோலம் சற்று விசித்திரமா இருக்கே… இப்படி சிதறிப் போச்சே?” என்று சிரித்தாள்.

அவள் மூச்சை இழுத்தாள். மலர்களின் இனிய வாசனை இருந்தாலும், அதற்கு mix-ஆன ஒரு சூடான கசப்பான வாசனை இருந்தது.

அது புதுசா இல்லையே என அவளது மனசு ஒரு நொடி தட்டுப்பட்டது.

“இது என்ன வாசனை? என்னோட மூளைக்கு பழக்கமானது போல இருக்கு… ஆனா இங்க எதுக்கு?”

அவள் ஒரு நொடி அருணை நோக்கி பார்த்தாள்.

அவன் நாற்காலியில் சாய்ந்து, முகம் சிவந்து, வியர்வை பளபள, மூச்சு இன்னும் சிதறியபடி இருந்தான்.

“அருண்… உனக்கு என்னடா ஆச்சு? நீங்க நல்லா இல்லையா? முகம் சற்று வேற மாதிரி இருக்கு…” என்று கேட்டாள்.

அவன் உடனே தலை அசைத்தான். “இல்ல ஆன்டி… வெயில் வெச்சு சற்று வியர்வை வந்துருக்கு…” என்று தடுமாறினான்.

வித்யா உடனே சிரித்தாள்….

“ஆம் அம்மா… நாங்க பூக் வைக்கும்போது சற்று அவசரப்பட்டோம். அதனால சிதறிப் போயிருக்கு. அதுக்காக சிரமப்பட்டுட்டோம்…”

அங்கே வந்த வர்ஷா புன்னகையோடு சேர்த்தாள்: “ஆம் ஆன்டி, நாங்க ரொம்பவே ஆவலா போட்டோம். அதனால்தான் கொஞ்சம் மாறி இருக்கிறது போல…”

அவள் சநரதேக புன்னகையோடு தலை அசைத்தால் ஆனா மனசு ஒரு நொடி சிக்கலாயிற்று.

“மலர் வாசனையோடு கலந்து வரும் இந்த கசப்பான சூடு என்ன? பூக்கோலம் ஏன் இப்படி சிதறிப்போயிருக்கு?அருணின் முகம் ஏன் இப்படி சோர்ந்து, மூச்சு சிதறுது?…”

அவள் வெளியில் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. ஆனா உள்ளுக்குள் ஒரு சந்தேகத்தை எடுத்துச் சென்றாள்.

அவள் சிரித்தபடி சொன்னாள்:

“சரி… எல்லாரும் கீழே வாங்க. ஓணம் சாப்பாடு ரெடி. எல்லோரும் காத்திருக்கிறாங்க.”

மூவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டனர். முகத்தில் சிரிப்பு, உள்ளத்தில் பயம்.

அம்மா பின் திரும்பி சென்றாள். ஆனா அவளது முகத்தில் ஒரு சின்ன சிரிப்பு, ஒரு குழப்பம்.

அவள் உள்ளத்தில் மெளனமாகக் கேட்டுக் கொண்டாள்:
“இவர்கள் பூக்கோலம் போட்டார்களா?
அல்லது வேறு ஏதோ கோலம் போட்டார்களா…?”

அருணை தனியாக கேடரக வேண்டும்….