Adultery "సంతానం కోసం"

[anaamika]

చాప్టర్ – 3 రెండవ రోజు

మేళా

అప్డేట్ – 3

......తర్వాత నేను నా రొమ్ముల మీద కొంగును సరిచేసుకుంటున్నప్పుడు నాకు మళ్ళీ ఎవరిదో గొంతు వినిపించింది.........

"అరే, ఎవరైనా వస్తారు."

"ఇక్కడికి ఎవరూ రారు. టెన్షన్ పడకు."

అక్కడ కొంచెం చీకటిగా ఉంది కాబట్టి నా కళ్ళు ఆ చీకటికి అలవాటు పడడానికి కొంత సమయం పట్టింది. అయితే ఇప్పుడు నాకు అంతా క్లియర్ గా కనిపిస్తోంది. నాకు కొద్ది దూరంలో ఒక చెట్టు వెనుక ఒక అమ్మాయి, ఒక మగాడు నిలబడి ఉన్నారు. వాళ్ళు వాళ్ళ పనిలో ఉండడంతో ఇంకా నన్ను గమనించలేదు. ఆ మనిషికి సుమారు 30-35 సంవత్సరాలు వయసు ఉంటుంది కానీ అమ్మాయికి మాత్రం 18-19 సంవత్సరాలు ఉంటుంది. అమ్మాయి లంగా, జాకెట్ వేసుకుంది.

ఆ మనిషి అమ్మాయిని తన చేతులతో పట్టుకుని ఉన్నాడు, అలాగే ఆమె పెదాలను ముద్దు పెట్టుకోవడానికి ట్రై చేస్తున్నాడు. అమ్మాయి తన మొహాన్ని ఇటు అటు తిప్పుతూ తప్పించుకుంటూ అతన్ని ముద్దు పెట్టుకోనివ్వడం లేదు.

తర్వాత ఆ మనిషి జాకెట్ మీది నుండే అమ్మాయి రొమ్మును పట్టుకుని పిసకడం మొదలుపెట్టాడు. ఇప్పుడు అమ్మాయి అయిష్టం నెమ్మదిగా తగ్గడం మొదలైంది. కొద్దిసేపటికే ఆ అమ్మాయి వేళ్ళు ఆ మనిషి జుట్టును నిమరడం మొదలుపెట్టాయి, ఇప్పుడు ఆ మనిషి తన పెదాలను అమ్మాయి పెదాలతో కలిపాడు. అలా ముద్దు పెట్టుకుంటూనే ఆ మనిషి ఒక చేతిని అమ్మాయి లంగా బయట నుండే ఆమె పిర్రల మీద పెట్టి వాటిని నలపడం మొదలుపెట్టాడు.

వాళ్ళ కామోద్దీపన కలిగించే పనుల వల్ల నా నిపుల్స్ గట్టిగా, నిటారుగా అయ్యాయి. వాళ్ళని అలా రహస్యంగా చూడడం నాకు చాలా ఆనందంగా, ఎక్సయిటింగ్ గా అనిపించింది. అమ్మాయి చిన్న రొమ్ములని ఆ మనిషి తన చేతితో పిసుకుతున్నాడు, అది చూసి నా కుడి చెయ్యి దానంతట అదే నా రొమ్ము మీదకి వెళ్ళింది.

తర్వాత ఆ మనిషి ముద్దు పెట్టుకోవడం ఆపి అమ్మాయి రొమ్ములని జాకెట్ మీది నుండే పళ్ళతో చిన్నగా కొరకడం మొదలుపెట్టాడు. తర్వాత అతను అమ్మాయి లంగా లోపల చెయ్యి పెట్టి లంగాని ఆమె తొడల వరకు పైకి లేపాడు, ఇప్పుడు అమ్మాయి మృదువైన తొడల మీద చేతితో నిమరడం మొదలుపెట్టాడు. ఈ లైవ్ షో చూసుకుంటూ నేను నా చేతితో నా రొమ్మును వొత్తుకోవడం మొదలుపెట్టాను, ఇప్పుడు నా పూకు చెమ్మతో తడిచిపోయింది.

"పారూ, పారూ, నువ్వు ఎక్కడ ఉన్నావు ?"

అకస్మాత్తుగా ఆ గొంతు విని ఆ ఇద్దరితో పాటు నేను కూడా ఉలిక్కిపడ్డాను. ఒక ముసలి మనిషి, బహుశా ఆ అమ్మాయి తండ్రి లేదా ఎవరైనా బంధువు అయి ఉంటాడు, పెద్ద గొంతుతో పిలుస్తూ అమ్మాయిని వెతకడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు. ఆ ఇద్దరూ విగ్రహాల్లా నిశ్శబ్దంగా ఉన్నారు. అమ్మాయి పేరు పిలుచుకుంటూ ఆ ముసలివాడు ముందుకి వెళ్ళిపోయాడు. అతను కొంత దూరం వెళ్ళిన తర్వాత అమ్మాయి తన బట్టల్ని సరిచేసుకుని ముసలివాడి వెనుకే పరిగెత్తింది, ఆ మనిషి కూడా అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు.

నేను ఆ ముసలివాడిని తిట్టుకోవడం మొదలుపెట్టాను, ఈ ఫ్రీ షో నాకు చాలా ఆనందాన్ని ఇచ్చింది, వాళ్ళు ఇంకా ఏం చేయబోతున్నారో తెలియదు, అయితే ఇప్పుడు లైవ్ షో మధ్యలోనే పూర్తయిపోయింది. నేను కూడా అక్కడి నుండి బయటికి వచ్చి కమ్మల దుకాణం ముందు నిలబడి వికాస్ కోసం ఎదురుచూడడం మొదలుపెట్టాను.

వికాస్ : "మేడమ్, మీ అదృష్టం బాగుంది, ఎద్దుల బండిలో వెళ్ళాల్సిన అవసరం లేదు."

అది విని నేను చాలా సంతోషించాను అయితే తర్వాత నాకు ఏం జరగబోతోందో అసలు వూహించలేకపోయాను.

నేను : "థాంక్ యు వికాస్. ఏం ఏర్పాటు చేసావు ?"

వికాస్ : "మేడమ్, మనకి ఆటో దొరికింది."

నేను : "హమ్మయ్య, దేవుడి దయ."

వికాస్ : "అయితే మేడమ్, ఇక్కడ జనం ఆటోలో తిరగడం లాంటివి చేయరు. ఇక్కడ ఎక్కువగా ఆటో సామాను మోయడానికి, తీసుకెళ్లడానికి ఉపయోగపడుతుంది. ఇప్పుడు అందులో సామాను నిండిపోయి వుంది, అందువల్ల మీకు కొంచెం ఇబ్బంది కలగవచ్చు."

నేను : "అయినా పర్లేదు, ఆ ఎద్దుల బండి కంటే పది రెట్లు ఇదే మంచిది, త్వరగా కూడా వెళ్లిపోవచ్చు."

వికాస్ : "అవును మేడమ్, అదైతే నిజమే. మనకి ఎద్దుల బండిలో ఒక గంట పట్టింది, ఆటోలో మనకి 15 నిమిషాలు పడుతుంది."

తర్వాత మేము మేళా నుండి బయటికి వచ్చాము. వికాస్ చెప్పిన ఆటో కొద్ది దూరంలో నిలబడి ఉంది. నేను చూసాను, ఆటో పైకప్పు మీద, రెండు పక్కలా తాళ్లతో సామాను కట్టబడి ఉంది.

ఆటో దగ్గర లావుగా, బట్టతల ఉన్న ఒక మనిషి నిలబడి ఉన్నాడు, అతనికి 50 సంవత్సరాల కంటే ఎక్కువ వయసే వుండి ఉంటుంది. అతను పంచె కట్టుకుని, సగం చేతుల చొక్కా వేసుకున్నాడు.

వికాస్ : "మేడమ్, ఇతను రావుగారు. ఈ ఆటో ఇతనిదే. మన అదృష్టం బాగుంది, ఇతను కూడా ఆశ్రమం దగ్గరికే వెళ్తున్నాడు."

రావుగారు : "అమ్మాయి, నీకు కొంచెం ఇబ్బంది కలుగుతుంది, ఎందుకంటే సామానుతో నిండి ఉండడం వల్ల ఆటోలో కూర్చునే స్థలం చాలా తక్కువగా ఉంది. అయితే 15 నిమిషాల ప్రయాణపు ఇబ్బందే కాబట్టి త్వరగానే ఆశ్రమానికి చేరుకోవచ్చు."

నేను అతని వైపు చూసి నవ్వాను. అతను నన్ను 'అమ్మాయి' అని పిలుస్తూ మాట్లాడుతున్నాడు కాబట్టి మంచి మనిషి, పెద్దమనిషి అని నాకు ఒక చిన్న ఊరట కలిగింది.

ఆటోలో ముందు సీటు కూడా సామానుతో నిండిపోయి ఉంది. అందుకే నేను, వికాస్, రావుగారు వెనుక సీటులో కూర్చున్నాము.

ఆటోలో కూర్చున్న తర్వాత నాకు ఒక చిన్న కుక్క కనిపించింది, అది రావుగారి కాళ్ళ మధ్యలో కూర్చుని ఉంది.

రావుగారు : "దీని పేరు మోతీ, ఇది నా తోనే ఉంటుంది. చాలా ప్రశాంతమైన కుక్క, ఎవరినీ ఏమీ చేయదు."

నేను రావుగారి పక్కన కూర్చున్నాను, మోతీ నన్నే చూస్తోంది. తెలియని వాళ్ళను చూసి కూడా మొరగలేదు, రావు గారు చెప్పినట్లే ప్రశాంతమైన స్వభావం వున్నట్లే అనిపించింది.

రావుగారు : "అమ్మాయి, నా శరీరాన్ని చూస్తున్నావు కదా. ఈ చిన్న స్థలంలో సగం స్థలం నేను ఒక్కడినే ఆక్రమించేసాను, నీకు ఇబ్బందిగా అనిపిస్తుంది కాబట్టి నన్ను బాగా తిట్టుకో. బహుశా నువ్వు తిట్టడం వల్ల నేను కొంచెం సన్నబడుతుండొచ్చు."

అతని మాటలకి మేము అందరం నవ్వుకున్నాము. నిజంగానే ఆ ఆటోలో చాలా తక్కువ స్థలం మిగిలి ఉంది. రావుగారి పక్కన నేను కూర్చున్నాను, వికాస్ కి కూర్చునే స్థలమే లేదు. నేను కొంచెం రావుగారి వైపు జరిగి కూర్చున్నాను, ఎలాగోలా వికాస్ కూడా ఇరుక్కొని కూర్చున్నాడు. కొద్దిగా స్థలం అడ్జస్ట్ చేయడానికి రావుగారు తన ఎడమ చేతిని నా వెనుక సీటు మీద పెట్టాడు. ఇప్పుడు నా మొహం అతని చంకకి చాలా దగ్గరగా ఉంది, అతని చెమట వాసన నా ముక్కులోకి ఘాటుగా చేరుతోంది.

రావుగారు : "అమ్మాయి, ఇప్పుడు నీకు స్థలం సరిపోయిందా ?"

నేను సరిపోయింది అన్నట్లు చెప్పాను. వికాస్ కి చాలా తక్కువ స్థలం ఉంది. అతని కుడి మోచేయి నా ఎడమ రొమ్ముని తాకుతోంది. రావుగారి ముందు నేను, వికాస్ ఏ తప్పు పని చేసినట్లు ఉండకూడదని అనుకోవడంతో నేను నా చేతితో అతని మోచేయిని దూరంగా తోసాను.

రావుగారు : "మన ముగ్గురికీ కార్ పార్క్ చేయడానికి పెద్ద గ్యారేజ్ అవసరం అవుతుంది."

అతని మాటలు విని వికాస్ నవ్వాడు అయితే నాకు అదేమిటో అర్థం కాలేదు.

నేను : "రావుగారు, నాకు అర్థం కాలేదు."

రావుగారు : "అమ్మాయి, నా ఉద్దేశ్యం మన ముగ్గురి వెనుక భాగాలు పెద్దవి కాబట్టి వాటిని పార్క్ చేయడానికి స్థలం కూడా పెద్దది కావాలి కదా అన్నాను."

ఈసారి మేము అందరం నవ్వాము. రావుగారు చాలా సరదా మనిషి అని నేను అనుకున్నాను. అప్పుడే నేను గమనించాను, ఆటోలో వున్న చీకటిని ఆసరాగా తీసుకుని వికాస్ తన మోచేయిని నాకు తగిలిస్తున్నాడు. అయితే ఈసారి నేను అతని మోచేయిని తోసెయ్యలేదు. నేను వ్యతిరేకించకపోవడం చూసి వికాస్ తన మోచేయితో నా మృదువైన పెద్ద రొమ్మును నొక్కడం మొదలుపెట్టాడు.

రావుగారు: "అరె... అరె. నా తల !"

ఆటో ఒక గుంట మీది నుండి వేగంగా వెళ్లడంతో కుదుపు తింది, రావుగారి తల కడ్డీకి తగిలింది. డ్రైవర్ వెంటనే వేగం తగ్గించాడు. నేను మర్యాదగా ఉంటుందని రావుగారిని దెబ్బేమీ తగల్లేదు కదా అని అడిగాను.

రావుగారు : "ఈ రాడ్ కి తగిలింది అమ్మాయి."

రావుగారు తన నుదుటి వైపు చూపించాడు. నేను అతని వైపు తిరిగి అతని నుదురుని జాగ్రత్తగా పరీక్షించడం మొదలుపెట్టాను.

***