Adultery நீலக் கருங்குயிலே

[Niruthee]

வீட்டுக்குள் டிவி ஓடிக் கொண்டிருந்தது. முன்னறை காலியாக இருந்தது. சமையலறையிலிருந்து ஏதோ தாளிக்கும் வாசனை வந்தது. படுக்கை அறைக்குள் இருந்து பேன் ஓடும் சத்தம் கேட்டது.

“அம்மா மட்டும்தான் இருக்கா?” நிருதி கேட்டான்.

“ம்ம்”

கஸ்தூரி ஒதுங்கி நின்றிருந்தாள். அவளின் விடைத்த கூர்மையான மார்பிலிருந்த கையை எடுக்காமல் மென்மையாக அழுத்தினான். 

நுனிக் காம்பில் கட்டை விரலை வைத்து அழுத்தியபோது,
“சும்மாரு” என்று அவன் கையைப் பிடித்தாள். “அமுக்காத”

“கிண்ணுனு இருக்கு. வீங்கிருச்சா?”

சிரித்தாள். “ஏங்கிருச்சு” 

“அட.. நெஜமாவா?”

“ம்ம்.. ரொம்ப..”

“இதுக்கு முன்ன இப்படி சொன்னதே இல்லையே?”

“அது என்னமோ தெர்ல.. இன்னிக்குத்தான். காலைல உன்னைப் பாத்தேன்ல.. அதுலதான். நீ அங்க கை வெச்சு என்னை மூடாக்கி விட்டுட்ட.. அதான்” திரும்பி கதவைச் சாத்தினாள். 

பேச்சு சத்தம் கேட்டு சமையலறையிலிருந்து கஸ்தூரியின் அம்மா, கையில் கரண்டியுடன் எட்டிப் பார்த்தாள்.

“வா கண்ணு” என்று சிரித்தாள்.

அவள் தலைமுடி கலைந்திருந்தது. புடவை தளர்ந்து முகத்தில் சோர்வு தெரிந்தது. 

“சாப்பாடு செஞ்சாச்சுங்களாக்கா?” என்று கேட்டான். 

“ஆயிருச்சு கண்ணு. உக்காரு சாப்பிட்டு போவியாம்”

“பாட்டி செஞ்சு ரெடியா வெச்சுருக்குங்க. சும்மா பாக்க வந்தேன். இவங்கப்பா இன்னும் வரலிங்களா?”

“வரும் கண்ணு” என்று சிரித்து விட்டு மறைந்தாள். வடச் சட்டியை லொட் லொட் என்று தட்டினாள்.

கஸ்தூரியைப் பார்த்தான்.
“உன் தம்பி?”

“ஊர் சுத்த போய்ட்டான்” என்றாள். 

“இந்த மழைல எங்க போய் ஊர் சுத்த முடியும்?” சட்டென்று அவள் உதட்டில் ஒரு முத்தம் கொடுத்தான்.

“கேம் வெளையாடிட்டிருப்பான். நைட்டுக்கு வருவான். உக்காரு வா” அவன் கையைப் பிடித்து இழுத்துப் போனாள். 

“ஈவினிங் குளிச்சியா?”

“ம்ம்”

“மணக்கற..” எட்டி அவள் கழுத்தோரம் வாசம் பிடித்தான்.

குறுகுறுத்து சிரித்தபடி ஒதுங்கினாள்.

அவளது அம்மா சமையலறையிலிருந்து புடவைத் தலைப்பால் கழுத்துப் பகுதியை துடைத்துக் கொண்டே வந்தாள். 
“உக்காரு கண்ணு”

“உக்காரலாங்க” என்று சேரில் உட்கார்ந்தான்.

“வேலைக்கு போய்ட்டு வரியா?” அருகில் வந்தபடி கேட்டாள். 

அவள் முந்தானைச் சேலை ஒதுங்கியிருந்தது. அதற்காக அவள் அலட்டிக் கொள்ளவில்லை. அது அவனுக்கும் பழகிய ஒன்றுதான்.

“இல்லைங்க. இன்னிக்கு லீவ் போட்டோம்” என்றான்.

“இன்னிக்கு காலைல இருந்தே நசநசனு மழை. இவளும் காலேஜ் போகல. நாங்க வேலை செய்யற எடத்துலயும் ஆளுக பாதி பேரு வரல. நாளைக்கும் இப்படியே மழையா இருந்தா வேலையே செய்ய முடியாது. பூச்சு வேலைதான் செய்ய முடியும்” என்று தன் கட்டிட வேலை நிலவரம் சொன்னாள்.

“சோறாக்கிட்டியாம்மா?” கஸ்தூரி கேட்டாள். 

“இல்லடி. கொழம்பு கொதிச்சுட்டிருக்கு. காய் தாளிச்சுட்டேன்”

சில நிமிடங்கள் பொதுவான பேச்சு. அப்பறம் கஸ்தூரியின் அம்மா சமயலறைக்குள் போய் விட்டாள். 

கஸ்தூரி படுக்கை அறைக்குள் போனாள். பேனை ஆப் பண்ணி, கட்டில் மீது இருந்த போனை எடுத்து வந்து சார்ஜ் போட்டாள்.

சேரில் உட்கார்ந்திருந்த நிருதியின் கையைப் பிடித்து இழுத்தாள் கஸ்தூரி. 
“எந்திரி”

“ஏன்?”

“வா” 

எழுந்தான். அவன் கையைப் பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு கதவை நோக்கி நடந்தாள். 

“யேய்.. எங்க போற?”

“சும்மா.. வா” கதவைத் திறந்தாள். 

அவள் பின்னால் அவனும் சென்றான். 

வெளியே போய் கதவைச் சாத்திவிட்டு பக்கவாட்டில் இருந்த படிக்கட்டுகளில் ஏறினாள்.

“ஏய் மழை பெய்து கஸ்தூ”

“நானைலாம் வா” 

“ஒடம்புக்கு ஏதாவது வந்துரும்”

“ஒண்ணும் வராது. ஜாலியா இருக்கும்”

அவள் மெல்லிய மழைத் தூறலில் நனைந்தபடி படிகளில் ஏறி மேலே போனாள். அவளைப் பின் தொடர்ந்து அவனும் போனான்.

மொட்டை மாடியில் ஈரம் நன்றாக படர்ந்திருந்தது. கீழே சில்லென்றிருந்தது. பாதம் வழியாக பரவிய குளிர்ச்சி உச்சந்தலைவரை ஊடுறுவியது.

அருகருகே நிறைய வீடுகள் இருந்தன. நிறைய மொட்டை மாடிகள் இருந்தன. ஆனால் இந்த நேரத்தில் மொட்டை மாடிகளில் யாருமே இருக்கவில்லை. 

தெரு விளக்கின் வெளிச்சத்தில் சாரல் துளிகள் மின்னல் கொடிகளாக நழுவிக் கொண்டிருந்தது.

“ஜில்லுன்னு இருக்கில்ல?” என்றபடி அவன் கை விரல்களைப் பிடித்துக் கோத்தாள்.

“இப்படி தூர்ற மழைல நனைஞ்சா ஜில்லுனு இல்லாம சூடாவா இருக்கும்?” 

“ம்ம்” அவன் விரல்களை பிணைத்தாள். அவனோடு ஒட்டி நின்றாள்.

“கஸ்தூ.. என்ன இது?”

“என்ன?”

“மொட்டை மாடில. மழைல வந்து இப்படி நின்னுட்டு”

“செமையா இருக்கில்ல? என்ஜாய் பண்லாம்பா”

“செக்ஸா? ஓ பண்லாமே..! லேசான மழை மொட்டை மாடி.. ப்ப்பா..!”

“ச்சீய்..” என்று அவனை அடித்தாள் கஸ்தூரி, "நெனப்புதான்.. ஆளப் பாரு. . !!"