Fantasy தேவிகா ஒரு தேவதை

[prady12191]

தேவிகா குல்கர்ணி குடும்பத்தின் வாசலில் நின்று மணி அடித்தாள். வழக்கமாக வைஷாலி உடனே கதவு திறப்பாள், ஆனால் இன்று மிலிந்த் கதவு திறந்தான்.

"வைஷாலி இல்லையா?" தேவிகா கேட்டாள்.

"இல்லை, உறவினர் வீட்டுக்கு போயிருக்கா. மாலைக்கு வருவா," மிலிந்த் புன்னகையுடன் சொன்னான். "வாங்க உள்ளே, நான் தனியா உட்கார்ந்து போர் அடிச்சுக்கிட்டிருந்தேன்."

"இல்லை, நான் பிறகு வரேன்," தேவிகா திரும்ப முயன்றாள்.

"ஏய், என்ன இது? கொஞ்சம் உட்காருங்க. எங்க வீட்டுக்கு வந்ததுக்கு அப்புறம் இப்படி போறீங்களா?" மிலிந்த் விடவில்லை. "உங்க கணவர் இல்லாம நீங்க எப்படி தனியா இருக்கீங்க, அதே மாதிரி நானும் தனியா இருக்கேன்."

தேவிகா தயங்கியபடி உள்ளே நுழைந்தாள். மிலிந்த் அவளை அதே சோபாவில் உட்கார வைத்தான் - அந்த இடத்தில் இருந்து அவள் முதுகு பார்த்த பிளவுஸ் அவனுக்கு தெரியும்.

"உங்க கணவர் ரொம்ப லக்கிமேன்," மிலிந்த் டீ கொண்டு வந்து கொடுத்தபடி சொன்னான்.

"ஏன்?" தேவிகா கேட்டாள்.

"உங்க மாதிரி அழகான மனைவி கிடைச்சிருக்கே. ஆனா அவரு இன்னும் லக்கி இல்லை," மிலிந்த் அவள் பக்கத்தில் அமர்ந்தான்.

தேவிகா புரியாமல் பார்த்தாள். "என்ன சொல்றீங்க?"

"உங்களோட இருக்க முடியலையே. ஒரு வருஷமா தூர தேசத்தில இருக்கார்," மிலிந்த் அவள் முகத்தை உற்றுப் பார்த்தான். "உங்களுக்கு மிஸ் ஆகாதா?"

தேவிகா முகம் சிவந்தது. "அது... ப்ரைவேட் விஷயம்."

மிலிந்த் புன்னகித்தான். "சரி, அந்த ராத்திரி என்ன நடந்தது? அந்த அந்நியன் உங்களை..."

"நான் போகணும்," தேவிகா எழுந்து நின்றாள்.

"இல்லை இல்லை, உட்காருங்க. எனக்கு விசாரணை பண்ணணும் என்ன நடந்துன்னு. அப்போதான் அவனை கண்டுபிடிக்க முடியும்," மிலிந்த் அவள் கையை மெதுவாக பிடித்து உட்கார வைத்தான்.

தேவிகா சங்கடத்துடன் உட்கார்ந்தாள். "என்ன சொல்லணும்?"

"அவன் உங்களை எங்கே தொட்டான்? எப்படி தொட்டான்? எல்லாத்தையும் டீடெயில் சொல்லுங்க," மிலிந்த் அவள் கண்களை உற்றுப் பார்த்தான்.

"இது..." தேவிகா தயங்கினாள்.

"பிளீஸ், இது ஒரு க்ரைம். நான் பாங்க் மேனேஜர், எனக்கு இந்த விஷயங்கள் தெரியும். சொல்லுங்க."

தேவிகா ஆழ்ந்த மூச்சு விட்டாள். "அவன்... என் இடுப்பை பிடிச்சான். பின்னே என் கன்னத்துல முத்தம் கொடுத்தான்."

மிலிந்த் கண்கள் மின்னியது. அவன் உதடுகள் காய்ந்தன. "அவன் உங்க இடுப்பை எவ்வளவு நேரம் பிடிச்சான்?"

"இல்லை, ஜஸ்ட் சில செகண்ட்ஸ். அப்புறம் ஓடிப்போயிட்டான்," தேவிகா குரல் நடுங்கியது.

"அந்த அந்நியன் ரொம்ப லக்கி," மிலிந்த் மூச்சு அதிகமாக விட்டான்.

"ஏன்?" தேவிகா கேட்டாள்.

"இல்லை... அதுவா... ஒன்னும் இல்லை," மிலிந்த் தன்னை கட்டுப்படுத்த முயன்றான்.

தேவிகா அவனை விடவில்லை. "இல்லை, நீங்க ஏன் அவன் லக்கின்னு சொன்னீங்க?"

மிலிந்த் தயங்கினான். தன் உண்மையான எண்ணங்கள் வெளிப்படும் என்ற பயம். "அதாவது... அவனுக்கு உங்களோட... உங்களோட அழகான இடுப்பை தொடுற வாய்ப்பு கிடைச்சுது."

தேவிகா அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தாள். மிலிந்தின் குரலில் இருந்த காமம் அவளுக்கு தெரிந்தது. அவன் கண்களில் அதே பசி - அந்த ராத்திரி அந்த அந்நியனின் கண்களில் இருந்தது.

"நான் போகணும்," அவள் உடனடியாக எழுந்தாள்.

"ஏன் கோபம்? நான் தப்பா எதுவும் சொல்லலையே," மிலிந்த் மெல்ல சிரித்தான்.

தேவிகா எதுவும் பதில் சொல்லாமல் கதவை நோக்கி நடந்தாள். மிலிந்த் அவள் பின்னால் நின்று, அவள் நடக்கும் போது அசையும் இடுப்பின் வளைவுகளை ரசித்தான்.

"தேவிகா, நான் தப்பா நினைச்சுக்காதீங்க. நான் உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ண தான் முயன்றேன்," அவன் கதவு அருகே சொன்னான்.

தேவிகா திரும்பி பார்க்காமல், "சரி" என்று சொல்லி வெளியேறினாள். அவள் மனதில் ஒரு கலக்கம் - மிலிந்தின் வார்த்தைகளும், அவன் பார்வையும் அவளுக்குள் ஏதோ ஒரு பயத்தையும் அதே நேரம் ஒரு வித்தியாசமான உணர்வையும் கிளப்பின.

மிலிந்த் கதவை மூடி, சோபாவில் தேவிகா உட்கார்ந்த இடத்தை பார்த்தான். அவள் வெப்பம் இன்னும் அங்கு தங்கியிருப்பது போல் உணர்ந்தான்.