Incest விமலா அம்மா

[Jeyjay]

சென்னையில் நடந்த திருமணத்தை முடித்துவிட்டு, அம்மா விமலாவுடன் அமுதவாணனும் பஸ்ஸில் ஊருக்குத் திரும்பிக்கொண்டிருந்தனர். அவர்களுடன் வேறு சில உறவினர்களும் வந்ததால், விமலா அவர்களுடன் பஸ்ஸின் முன் இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தார். அமுதவாணன் தனியாக ஜன்னல் ஓரத்தில் வேடிக்கை பார்த்தபடி பின் இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தான். தன் ஊரை அடைய இன்னும் இரண்டு மணி நேரமே இருப்பதால், ஒருவித உற்சாகத்தில் இருந்தான். அவனது அந்த உற்சாகத்துக்குக் காரணமான அவனது அக்காவே அவனுக்கு அப்போது கால் செய்திருந்தாள்.

"ஹலோ அம்மு..."

"ஹலோ அக்கா..."

"எங்கேடா இருக்கே?"

"அக்கா... நம்ம ஊருக்குத்தான் வந்துட்டு இருக்கேன்."

"சரிடா... அம்மா எங்கே?"

"அம்மா முன்னாடி சீட்ல, அந்த செல்வி ஆன்டி கூட இருக்காங்க."

"இன்னும் எவ்வளவு நேரம் ஆகும்?"

"ஜஸ்ட் டூ ஹவர்ஸ். வந்ததும் உன் வீட்டுக்கு வரேன்," என்று பதில் சொன்னான். அவனும் தன்னைப் போலவே உற்சாகமாக இருக்கிறான் என்று அவளுக்குத் தெரியும். அவள் மெதுவாக ஆரம்பித்தாள்.

"எங்க வீட்டுக்கு எதுக்கு?"

"வேற எதுக்கு? பால் குடிக்கத்தான்."

"ச்சீ... பன்னி... பன்னி..." (அவளுக்கும் அதைப் பற்றிதான் பேச வேண்டும் போல இருந்தது. அதனால் மெல்ல ஆரம்பித்தாள்.)

"அம்மு..."

"சொல்லு அக்கா?"

"டேய் அம்மு... ரெண்டு நாள் நீ இல்லாம பால் கட்டி இருக்கு தெரியுமா? நீ பாட்டுக்கு போயிட்டே?..."

"அக்கா... அப்படியே வெச்சிக்க. வந்ததும் நேரா உன் வீட்டுக்குத்தான் வரேன். அப்புறம் எப்படி முட்டி முட்டி குடிக்கிறேன்னு பாரு," என்று சொன்னதும், அவளது கன்னங்கள் இரண்டும் சிவந்தன. அவளுக்குள் அப்படி ஒரு மகிழ்ச்சி. அவளது மனதில் இருந்த ஆசையை அவனே வெளிப்படுத்திவிட்டான். ஆனால் அதை அப்போது வெளிக்காட்ட முடியவில்லை.

"இந்த நேரத்தில வர வேண்டாம். நீ நைட் வா."

"நாலு மணிக்கு வரட்டுமா?"

"நாலு மணிக்கு வேண்டாம்... அத்தை இருப்பாங்க... நீ பொழுது சாயுறதுக்கு அப்புறம் வா."

"சரிக்கா, ஏழு மணிக்கே வரேன். ரெண்டு முயல் குட்டியையும் திறந்து விடு. வந்ததும் அவங்களை கவனிச்சுக்கிறேன்," என்று அவளை மீண்டும் சிலிர்க்க வைத்துவிட்டு, அவன் போன் அழைப்பைத் துண்டித்துவிட்டான். கீதாவுக்குத் தம்பியோடு போனில் பேசியது மகிழ்ச்சியாக இருந்தாலும், அவன் சொன்ன விஷயங்கள் அவளை இன்னும் வெட்கப்பட வைத்துவிட்டன. அங்கே அமுதவாணனும் அக்காவோடு போனில் பேசிய பிறகு துள்ளிக் குதித்தான். அப்போதே அக்காவைப் பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசை. பஸ்ஸில் இருப்பதால், எப்போது ஊர் வரும் என்று ஆவலோடு காத்திருந்தான்.

கீதாவுக்கு எப்போது தம்பியைப் பார்ப்போம் என்ற ஏக்கம் அதிகமாக இருந்தது. "எப்போது வந்து பால் குடிப்பான்?" என்று ஏக்கத்துடன் காத்திருந்தாள். தெருவில் பசங்களின் சத்தம் கேட்டதும், "நம்ம தம்பியாக இருக்க மாட்டானா?" என்று வீட்டின் ஜன்னல் வழியாகத் தெருவைச் சுற்றிப் பார்த்தாள். ஆனால், அமுதவாணன் இல்லாததைக் கண்டதும், எதையோ இழந்தது போல அவளது முகம் வாடியது.

கீதா சமையலறையில் வேலை செய்துகொண்டிருந்தாள். தம்பியை எதிர்பாராத நேரத்தில் பார்த்ததும் அவளுக்குள் ஒருவித வெட்கம். அமுதவாணன் அக்காவைப் பார்த்து,

"அக்கா," என்றான்.

"வாடா... சாப்பிடுறியா?" என்று கேட்டாள்.

"பசிக்குதுக்கா... ஆனா சாப்பாடு வேண்டாம்," என்று சொல்லிவிட்டு, அக்காவைப் பார்த்து கண்ணடித்தான். தம்பியின் பசியை அடக்க என்ன தர வேண்டும் என்று அக்காவுக்குத் தெரியும். ஆனால், அதற்கு இன்னும் சரியான நேரம் வரவில்லை. காற்றில் அலைந்த தலைமுடியை ஒதுக்கியபடியே, "டேய், அத்தை இங்கதான்டா இருக்காங்க. உன்னை ஏழு மணிக்குத்தான வர சொன்னேன்?" என்றாள்.

அமுதவாணன் தலையைச் சொரிந்துகொண்டபடி, "பசிக்குதுக்கா, அதான் சீக்கிரமா வந்துட்டேன்," என்றான்.

"இரு, சோறு போட்டு எடுத்துட்டு வரேன்," என்று சொல்லிச் சென்ற அவளது கையைப் பிடித்துத் தடுத்தான். "அக்கா... நான் அந்தப் பசியைச் சொல்லலை."

"வயித்துப் பசி இல்லைனா, அப்பறம் எந்தப் பசி?" என்று கண்ணை உருட்டிக்கொண்டு அவனை கிறக்கமாய் பார்த்துக்கொண்டே அவன் அருகில் வந்தாள்.

"அக்கா... எனக்குப் பால் வேணும்."

"எந்தப் பால்?"

"இந்தப் பால்," என்று சொல்லிக்கொண்டே அமுதவாணன் சட்டென்று அவளது இடது மார்பை அப்படியே பிளவுஸோடு சேர்த்து மொத்தமாகத் தூக்கிப் பிடித்துக் கசக்கினான். "ஏய்!" என்று துள்ளினாள் கீதா.



அமுதவாணன் தன் முரட்டுக் கையால் அவளது மார்பை இரக்கமில்லாமல் கசக்கிப் பிழிய, "அம்மு... ப்ளீஸ்... கைய எடு... கைய எடு," என்று பதறிய அக்காவின் திமிறல், மார்பு கசங்கக் கசங்க, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அடங்கியது. ..' கீதா கொஞ்சம் இறுக்கமான ஜாக்கெட் அணிந்திருந்தாள். அதனால் அவளது முலைகள் நன்றாக பிதுங்கி வெளியே தெரிந்தது , பதட்டத்துடன் சுற்றுமுற்றும் பார்த்தவள், முந்தானையைப் போட்டு அவன் கையை மறைத்தாள். 


அமுதவாணன் அவள் மாம்பழத்தைப் பிழிந்து சாறாக்கினான். "தம்பி... ப்ளீஸ்... கைய எடு... வலிக்குது," என்று அக்கம் பக்கம் பார்த்துக்கொண்டே அக்காவிடமிருந்து வந்த அந்த கவர்ச்சியான முனகல், அமுதவாணனைக் கிறுக்காக்கியது.

கீதா கிட்டத்தட்ட அவன் மேல் சாய்ந்துவிட்டது போல நின்றாள். இப்போது அமுதவாணன் தன் இடது கையை அவளது முந்தானைக்குள் விட்டு அவளது வலது மார்பையும் பிடித்து அமுக்கினான்.

"அத்தை உள்ளதான்டா இருக்காங்க... வேணாம்..." என்று கீதா அமுதவாணனைத் தடுக்க, அப்போது மாமியார் தேவி அவர்களை நோக்கி வருவதை அமுதவாணன் பார்த்தான். உடனே அவன் கீதாவை விட்டான். தன் மருமகள் கீதாவின் மார்பு தன் தம்பியால் கசக்கிப் பிழியப்பட்டதை அறியாத தேவி,

"யாரு கீதா அது?" என்று அமுதவாணனின் குரலைக் கேட்டு அங்கே வந்தாள்.

" அத்தை, அம்மு சென்னைக்குப் போயிட்டு இன்னைக்குத்தான் வந்தான்," என்று கீதா சொன்னாள். "டேய், அவங்க ஏதோ கோவிலுக்குப் போறாங்க, அதுவரைக்கும் அவங்ககூட பேசிட்டு இரு," என்று அவனுக்கு மட்டும் கேட்கும்படி சொல்லிவிட்டு, படபடவெனப் படியேறி தன் அறைக்குச் சென்றாள்.

"என்ன தம்பி, ரெண்டு நாளா ஆளையே காணோம்?" என்று தேவி அமுதவாணனைப் பார்த்து கேட்டாள்.

"ஆமா அத்தை, இன்னைக்குத்தான் வந்தேன்," என்று சொல்லிவிட்டு அவளைப் பார்த்தான் அமுதவாணன். குளித்துவிட்டு பாவாடையை   நன்றாக இறக்கிப், பாதி முலை தெரியும்படி கட்டிக்கொண்டு நின்றிருந்த தேவி, கையில் இருந்த துண்டால் தலையைத் துவட்ட, ஏதோ பிட்டு படத்தில் வந்தவள் மாதிரி வந்தாள். அவள் மெல்லிய வெள்ளைப் பாவாடை, அவள் மார்பை அப்படியே காட்டியது. அவள் கழுத்தில் இருந்த தாலி பாவாடைக்கு மேலே குலுங்கியது. 





ஐய்யோ இந்த வயசுலயும் மார்பு இரண்டும் எப்படி கல்லு போல குலுங்குது.காம்பு கூட புடைச்சி இருக்கே….” னு வாயை திறந்து காம வெறியோடு பாக்க…


அமுதவாணன் பாக்க பாக்க… தேவி உடம்பு துடிக்க துவங்கியது.வெக்கத்தோடு தலையை குனிந்து மெல்ல   சிரித்த படியே  துண்டை எடுத்து அவள் மார்பை மூடிக்கொண்டாள்.அப்போது, அவள் முலைகள் சிறிது குலுங்கி, தளும்பி நின்றது.

சுயநினைவுக்கு வந்த அமுதவாணன், தேவியைக் விழுங்குவது போலப் பார்த்துக்கொண்டே, "என்ன அத்தை, ரொம்ப நாள் கழிச்சு உங்களைப் பார்க்க வந்தா இப்படித்தான் மறைப்பிங்களா?" என்று கேட்டான்.

அவன் இப்படி கேட்டதும் தேவியின் காம்பு தானாகவே விரைத்து துருத்திக்கொண்டு நீண்டது. "தம்பி, இதெல்லாம் நடுவீட்டில் காட்ட முடியுமா? உள்ள வாங்க," என்று அமுதவாணனின் பக்கம் திரும்பிச் சொல்லிக்கொண்டே, அவன் தன் உடலை வெறித்துப் பார்ப்பதைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல், மார்பில் இருந்த பாவாடை தற்செயலாக அவிழ்ந்ததுபோல, தானாகவே முடிச்சை அவிழ்த்து, பாவாடையை மெதுவாக உதறி, கொஞ்சம் கீழே இறக்கிவிட்டாள். பின்னர், நாடாவை முழுவதும் விரித்து, தனது பருத்த மார்பை ஒரு நொடி முழுவதும் எதிரே இருந்த அமுதவாணனுக்குக் காட்டிவிட்டு





சட்டென்று பாவாடையை இறுக்கமாகக் கட்டிக்கொண்டாள். பின்புறம் குண்டியில் ஒட்டியிருந்த பாவாடையை இழுத்துச் சரி செய்தபடியே அறை உள்ளே சென்று 'படக்'கென்று கதவை மூடிக்கொண்டாள்.


இங்க பேய் அடித்தது போல நடந்ததை நம்ப முடியாமல் சிலை போல நின்றான் அமுதவாணன்.