26-08-2025, 10:43 AM
ஞாயிற்றுக்கிழமை காலை, விஷ்ணுவும் பதானும் மார்க்கெட்டில் சுற்றிக்கொண்டிருந்தனர். காய்கறி வாங்க வந்த அவர்கள், திடீரென்று ஒரு பரிச்சயமான உருவத்தைப் பார்த்தனர்.
"டேய், அது சரதா மேடம் இல்லியா?" விஷ்ணு கண்களை கூசிப்பார்த்தான்.
"ஆமாடா... ஆனா அவங்க கூட இருக்கறது யாரு?" பதான் ஆச்சரியத்துடன் கேட்டான்.
சரதா ஒரு வயதான மனிதருடன் நடந்துகொண்டிருந்தாள். அந்த மனிதர் கல்லூரியின் நூலகர் வேணுகோபாலன். ஐம்பது வயதைத் தாண்டிய, தலையில் குறைவான முடி, பெரிய வயிறு, கண்ணாடி அணிந்த அசிங்கமான தோற்றம்.
"அவன் நம்ம லைப்ரரியன் இல்ல?" விஷ்ணு முணுமுணுத்தான். "ஏன் இவங்க ரெண்டு பேரும் கூட வந்திருக்காங்க?"
சரதாவும் வேணுகோபாலனும் காய்கறிக்கடையில் நின்று, கணவன் மனைவி போல பேசிக்கொண்டிருந்தனர். வேணுகோபாலன் தக்காளியைத் தேர்ந்தெடுத்து சரதாவிடம் காண்பித்தான்.
"இது எப்படி இருக்கு?" வேணுகோபாலன் கேட்டான்.
"நல்ல இருக்கு... ஒரு கிலோ வாங்கிக்கோ," சரதா மென்மையாக சொன்னாள், அவள் குரலில் ஒரு வித அன்பு இருந்தது.
விஷ்ணுவும் பதானும் வியப்புடன் பார்த்தனர். சரதாவின் கணவர் வேறு நபர் என்று அவர்களுக்குத் தெரியும். அவர் இன்ஜினீயர், இந்த வேணுகோபாலன் அல்ல.
வேணுகோபாலன் சரதாவின் கையில் காய்கறிப் பையை அளித்தபோது, அவர்களது விரல்கள் தொட்டுக்கொண்டன. அந்த தொடுதலில் ஒரு வித நெருக்கம் இருந்தது.
"இப்போ என்ன வாங்கணும்?" வேணுகோபாலன் சரதாவைப் பார்த்துக் கேட்டான்.
"வாழைக்காய் வாங்கலாம்... உங்களுக்கு பிடிக்கும்ல?" சரதா கேட்டாள்.
"உங்க கையால செஞ்சா எதுவும் நல்லா இருக்கும்," வேணுகோபாலன் புன்னகையுடன் சொன்னான்.
பதான் விரைவாக தனது மொபைலை எடுத்தான். "டேய், இதை பிக் எடுக்கலாம் இல்ல?"
"ஆமாடா... ஆனா கவனமா," விஷ்ணு சொன்னான்.
பதான் தூரத்திலிருந்து, சரதாவும் வேணுகோபாலனும் நெருக்கமாக நிற்கும் போட்டோவை எடுத்தான். அவர்கள் காய்கறி வாங்கும்போது, கணவன் மனைவி போல பேசிக்கொண்டிருக்கும் காட்சியை capture செய்தான்.
"கிளியர்ரா வந்திருக்கு பாரு," பதான் விஷ்ணுவிடம் போட்டோவைக் காண்பித்தான்.
"நல்ல அடிச்சிருக்க... இப்போ என்ன பண்றது?" விஷ்ணு கேட்டான்.
"ஸ்டாஃப் புக்கில் எல்லாரோட நம்பரும் இருக்கும்ல... சரதா மேடம் நம்பரை எடுத்து அனுப்பலாம்," பதான் தீவிரமாக யோசித்தான்.
அவர்கள் கல்லூரிக்குப் போய், ஸ்டாஃப் ரெக்கார்ட்ஸிலிருந்து சரதாவின் மொபைல் நம்பரைக் கண்டுபிடித்தனர். போட்டோவை விரைவாக அனுப்பினர், ஆனால் எந்த செய்தியும் எழுதவில்லை.
அன்று மாலை, சரதா தன் மொபைலைப் பார்த்தபோது, ஒரு வித அதிர்ச்சி அவளைத் தாக்கியது. அந்த போட்டோவில் அவளும் வேணுகோபாலனும் மார்க்கெட்டில் இருக்கும் காட்சி தெளிவாக இருந்தது.
"யாருடா இது?" சரதா நடுங்கும் குரலில் முணுமுணுத்தாள். "நம்மை யாரோ பார்த்திருக்காங்க... போட்டோ எடுத்திருக்காங்க... இப்போ என்ன ஆகும்?"
அவள் கைகள் நடுங்கின. இந்த ரகசியம் வெளிப்பட்டால் எப்படி? அவளது கணவருக்கு தெரிந்தால்? கல்லூரியில் தெரிந்தால்?
சரதா பயத்துடன் அந்த அறியாத நம்பருக்கு call செய்தாள், ஆனால் அது switch off ஆக இருந்தது.
"டேய், அது சரதா மேடம் இல்லியா?" விஷ்ணு கண்களை கூசிப்பார்த்தான்.
"ஆமாடா... ஆனா அவங்க கூட இருக்கறது யாரு?" பதான் ஆச்சரியத்துடன் கேட்டான்.
சரதா ஒரு வயதான மனிதருடன் நடந்துகொண்டிருந்தாள். அந்த மனிதர் கல்லூரியின் நூலகர் வேணுகோபாலன். ஐம்பது வயதைத் தாண்டிய, தலையில் குறைவான முடி, பெரிய வயிறு, கண்ணாடி அணிந்த அசிங்கமான தோற்றம்.
"அவன் நம்ம லைப்ரரியன் இல்ல?" விஷ்ணு முணுமுணுத்தான். "ஏன் இவங்க ரெண்டு பேரும் கூட வந்திருக்காங்க?"
சரதாவும் வேணுகோபாலனும் காய்கறிக்கடையில் நின்று, கணவன் மனைவி போல பேசிக்கொண்டிருந்தனர். வேணுகோபாலன் தக்காளியைத் தேர்ந்தெடுத்து சரதாவிடம் காண்பித்தான்.
"இது எப்படி இருக்கு?" வேணுகோபாலன் கேட்டான்.
"நல்ல இருக்கு... ஒரு கிலோ வாங்கிக்கோ," சரதா மென்மையாக சொன்னாள், அவள் குரலில் ஒரு வித அன்பு இருந்தது.
விஷ்ணுவும் பதானும் வியப்புடன் பார்த்தனர். சரதாவின் கணவர் வேறு நபர் என்று அவர்களுக்குத் தெரியும். அவர் இன்ஜினீயர், இந்த வேணுகோபாலன் அல்ல.
வேணுகோபாலன் சரதாவின் கையில் காய்கறிப் பையை அளித்தபோது, அவர்களது விரல்கள் தொட்டுக்கொண்டன. அந்த தொடுதலில் ஒரு வித நெருக்கம் இருந்தது.
"இப்போ என்ன வாங்கணும்?" வேணுகோபாலன் சரதாவைப் பார்த்துக் கேட்டான்.
"வாழைக்காய் வாங்கலாம்... உங்களுக்கு பிடிக்கும்ல?" சரதா கேட்டாள்.
"உங்க கையால செஞ்சா எதுவும் நல்லா இருக்கும்," வேணுகோபாலன் புன்னகையுடன் சொன்னான்.
பதான் விரைவாக தனது மொபைலை எடுத்தான். "டேய், இதை பிக் எடுக்கலாம் இல்ல?"
"ஆமாடா... ஆனா கவனமா," விஷ்ணு சொன்னான்.
பதான் தூரத்திலிருந்து, சரதாவும் வேணுகோபாலனும் நெருக்கமாக நிற்கும் போட்டோவை எடுத்தான். அவர்கள் காய்கறி வாங்கும்போது, கணவன் மனைவி போல பேசிக்கொண்டிருக்கும் காட்சியை capture செய்தான்.
"கிளியர்ரா வந்திருக்கு பாரு," பதான் விஷ்ணுவிடம் போட்டோவைக் காண்பித்தான்.
"நல்ல அடிச்சிருக்க... இப்போ என்ன பண்றது?" விஷ்ணு கேட்டான்.
"ஸ்டாஃப் புக்கில் எல்லாரோட நம்பரும் இருக்கும்ல... சரதா மேடம் நம்பரை எடுத்து அனுப்பலாம்," பதான் தீவிரமாக யோசித்தான்.
அவர்கள் கல்லூரிக்குப் போய், ஸ்டாஃப் ரெக்கார்ட்ஸிலிருந்து சரதாவின் மொபைல் நம்பரைக் கண்டுபிடித்தனர். போட்டோவை விரைவாக அனுப்பினர், ஆனால் எந்த செய்தியும் எழுதவில்லை.
அன்று மாலை, சரதா தன் மொபைலைப் பார்த்தபோது, ஒரு வித அதிர்ச்சி அவளைத் தாக்கியது. அந்த போட்டோவில் அவளும் வேணுகோபாலனும் மார்க்கெட்டில் இருக்கும் காட்சி தெளிவாக இருந்தது.
"யாருடா இது?" சரதா நடுங்கும் குரலில் முணுமுணுத்தாள். "நம்மை யாரோ பார்த்திருக்காங்க... போட்டோ எடுத்திருக்காங்க... இப்போ என்ன ஆகும்?"
அவள் கைகள் நடுங்கின. இந்த ரகசியம் வெளிப்பட்டால் எப்படி? அவளது கணவருக்கு தெரிந்தால்? கல்லூரியில் தெரிந்தால்?
சரதா பயத்துடன் அந்த அறியாத நம்பருக்கு call செய்தாள், ஆனால் அது switch off ஆக இருந்தது.