Fantasy தேவிகா ஒரு தேவதை

[prady12191]

அடுத்த நாள் காலையில் தேவிகா தன் பசுமையான புடவையை அணிந்துகொண்டு கல்லூரிக்குப் போக தயாராக நின்றாள். அவளது கூந்தல் நீண்ட பின்னலாக பின்புறம் தொங்கிக்கொண்டிருந்தது. புடவையின் மடிப்புகள் அவளது உருவத்தை மிக அழகாக வெளிப்படுத்தின.

ஸ்கூட்டியின் சாவியை எடுத்துக்கொண்டு வெளியே வந்தபோது, வைஷாலி அவளை அழைத்தாள்.

"தேவிகா, கொஞ்சம் பேச முடியுமா?"

"ஆமாம் சொல்லுங்க," தேவிகா நின்று கொண்டாள்.

"என் கணவரை மார்க்கெட்டில் drop பண்ண முடியுமா? உங்க வழியிலதான் இருக்கும்," வைஷாலி கெஞ்சும் தொனியில் கேட்டாள்.

தேவிகா சற்று தயங்கினாள். ஒரு அந்நியனான ஆணுடன் ஸ்கூட்டியில் போவது பற்றி அவளுக்கு சற்று அசௌகரியமாக இருந்தது. ஆனால் வைஷாலி நல்லவராக தெரிந்ததால், "சரி, பரவாயில்லை," என்று சொன்னாள்.

"அவரை அழைத்து வரேன்," வைஷாலி மகிழ்ச்சியுடன் சொல்லி உள்ளே சென்றாள்.

சிறிது நேரத்தில் மிலிந்த் வெளியே வந்தான். நன்கு தயாரான ஆடையில், முகத்தில் செயற்கையான புன்னகையுடன்.

"நன்றி மேடம். உங்களுக்கு கஷ்டம் கொடுக்கணும்னு நினைக்கல," மிலிந்த் கூறினான், அவனது கண்கள் தேவிகாவின் புடவை மடிப்புகளை ஆராய்ந்தன.

"பரவாயில்லை. வாங்க," தேவிகா ஸ்கூட்டியை ஸ்டார்ட் செய்தாள்.

மிலிந்த் தேவிகாவின் பின்னால் உட்கார்ந்தான். அவனது மனம் உற்சாகத்தில் துடித்தது. தேவிகாவின் முதுகின் சூட்டை அவனால் உணர முடிந்தது. அவளது கூந்தலின் வாசம் அவன் நாசியில் பாய்ந்தது.

"எத்தனை அழகான வாசம்," மிலிந்த் மனதுக்குள் நினைத்தான். "இந்த ஸ்லிம் இடுப்பு, இந்த வளைவான முதுகு... காலை போலவே தன் கைகளை அவளது இடுப்பில் வைக்க வேண்டும் என்று ஆசை."

ஸ்கூட்டி சாலையில் ஓடிக்கொண்டிருந்தபோது, தேவிகா நேற்றைய சம்பவத்தை மிலிந்திடம் சொல்ல வேண்டும் என்று நினைத்தாள். அவர் அப்பகுதியில் நீண்ட காலமாக வசிப்பவர், ஒருவேளை அவருக்கு ஏதாவது தெரியலாம்.

"சார், நேற்று ஒரு விசித்திரமான சம்பவம் நடந்தது," தேவிகா ஸ்கூட்டியை ஓட்டிக்கொண்டே சொன்னாள்.

மிலிந்தின் இதயம் பதற்றத்துடன் துடிக்க ஆரம்பித்தது. "என்ன நடந்தது?" அவன் நடிப்பாக கேட்டான்.

"நேற்று மின்சாரம் போனபோது பார்க்கிங்கில் ஒருவன் என்னை..." தேவிகா வார்த்தைகளைத் தேடினாள். "அவன் என்னை தொந்தரவு செய்தான்."

"என்ன? எப்படி?" மிலிந்த் வியப்பு நடித்தான், ஆனால் அவனது மனம் பயத்தில் நிறைந்திருந்தது.

"அவன் என்னை தொட்டான்... என் கையை பிடித்தான்... என் இடுப்பை..." தேவிகா வெட்கத்துடன் கூறினாள்.

மிலிந்த் தன்னை கட்டுப்படுத்திக்கொள்ள முயன்றான். "அய்யோ, அது மிகவும் தவறு. யாராக இருக்கும்? அவனை பார்த்தீங்களா?"

"இல்லை, மின்சாரம் போயிருந்ததால் அவனை பார்க்க முடியல. அவன் குரலும் தெளிவா கேக்கல," தேவிகா கூறினாள்.

மிலிந்த் ஆசுவாசமடைந்தான். "பயங்கரமான விஷயம். இதற்காக நீங்க போலீஸில் கம்ப்ளைண்ட் கொடுக்கணும்."

"யாரை கம்ப்ளைண்ட் செய்வது? அவனை பார்க்கவே இல்லையே," தேவிகா பதிலளித்தாள்.

அவர்கள் டிராஃபிக் சிக்னலில் நின்றபோது, மிலிந்த் தேவிகாவின் மென்மையான முதுகை நெருக்கமாக பார்க்க முடிந்தது. புடவை blouse-ன் கட்டுகள், அவளது தோலின் நிறம், மூச்சு விடும்போது முதுகு மேலும் கீழும் அசைவது - எல்லாமே அவனை மயக்கத்தில் ஆழ்த்தியது.

"இன்னும் கொஞ்சம் முன்னால தான் மார்க்கெட்," மிலிந்த் சொன்னான், இந்த பயணம் நீண்டு கொண்டே போக வேண்டும் என்று நினைத்தபடி.

ஸ்கூட்டி திரும்பும்போது, தேவிகாவின் உடல் சற்று சாய்ந்தது. மிலிந்த் தன் கைகளை அவளது இடுப்பில் வைக்க ஆசைப்பட்டான், ஆனால் நேற்றைய சம்பவத்தை அவள் சொன்னதால் அவன் மிகவும் கவனமாக இருந்தான்.

"நம்ம ஏரியாவில இப்படி நடக்கக்கூடாது. நீங்க எப்பவும் கவனமா இருங்க," மிலிந்த் கூறினான், தான் ஒரு கவலையுள்ள நல்ல அயலகன் என்பது போல நடித்து.

"ஆமாம், இனிமே எச்சரிக்கையா இருப்பேன்," தேவிகா சொன்னாள்.

மார்க்கெட் அருகில் வந்ததும், மிலிந்த் இறங்கினான். "நன்றி மேடம். மிகவும் helpful-ஆ இருந்தீங்க."

"பரவாயில்லை. நீங்க கவனமா போங்க," தேவிகா சொல்லி ஸ்கூட்டியை கல்லூரி திசையில் செலுத்தினாள்.

மிலிந்த் அவளை பார்த்துக்கொண்டே நின்றான், அவளது புடவை காற்றில் அசைவதையும், ஸ்கூட்டியின் மீது அவள் அமர்ந்திருக்கும் அழகையும் ரசித்தபடி.