Fantasy தேவிகா ஒரு தேவதை

[prady12191]

முதல் நாள் வகுப்புகள் இல்லாமல் முடிந்ததும், தேவிகா தன் அபார்ட்மென்ட்டிற்கு திரும்பினாள். வீட்டுக்குள் நுழைந்ததும், அவள் பிளவுஸின் முதல் பட்டனை கழற்றினாள், மூச்சுத் திணறியது போல் உணர்ந்தாள். ஜன்னலருகே அமர்ந்து, கல்லூரியின் முதல் நாள் அனுபவங்களை மனதில் மீட்டிப் பார்த்தாள்.

"என்ன இது? எல்லா ஆண்களும் பான் போடறாங்க... சிவப்பு துப்பல் கலர்ல..." தனக்குள் முணுமுணுத்தாள். "எல்லாரும் என்ன மாதிரி பார்க்கறாங்க... என் உடம்பை ரெண்டு கண்ணாலயும் துளைக்கறாங்க."

அவள் கண்கள் கலங்கின. "எப்படி நான் இந்த ஊர்ல இருக்கப் போறேன்? ராஜீவன் என்னை பத்தி கவலைப்படறதில்லை... இங்க இந்த ஆண்களோட பார்வைகள்."

அவள் தோளில் இருந்த புடவையை சரி செய்தபடி, அடுத்த சில மாதங்களை எப்படி கடத்துவது என்று யோசித்தாள்.

அதேநேரம், அபார்ட்மென்ட் காம்ப்ளெக்ஸில், குல்கர்ணி தன் வீட்டு ஜன்னலிலிருந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். அவர் கண்கள் விரிந்தன, எதிர்வீட்டில் நுழைந்த புதிய பெண்ணைப் பார்த்தவுடன்.

"என்ன அழகு!" தனக்குள் முணுமுணுத்தார். "கேரளா பெண்ணா இருக்கும்... அந்த கருமையான நிறம், நீண்ட கூந்தல், இடுப்பின் வளைவு..."

அவர் வைஷாலியை அழைத்தார். "ஏய்! எதிர் ஃப்ளாட்ல புதுசா யாரோ வந்திருக்காங்க. இனிப்பு கொஞ்சம் எடுத்துட்டு போய் வெல்கம் பண்ணு."

வைஷாலி கணவனின் குரலைக் கேட்டு விரைந்து வந்தாள். "இப்பவா?"

"ஆமா, இப்பவே! நானும் வரேன்... அவங்களை வெல்கம் பண்ண வேண்டாமா?"

வைஷாலியின் கண்களில் பயம் தெரிந்தது. அவள் கணவனின் குரலில் இருந்த ஆர்வத்தை புரிந்து கொண்டாள். அவளுக்கு அது புதிதல்ல.

சில நிமிடங்களில், குல்கர்ணியும் வைஷாலியும் தேவிகாவின் கதவை தட்டினார்கள், கைகளில் இனிப்புடன்.

தேவிகா கதவைத் திறந்தாள், அவள் கண்கள் சிவந்திருந்தன, புடவையை அவசரமாக சரி செய்திருந்தாள்.

"ஹலோ! நாங்க உங்க எதிர் ஃப்ளாட்ல இருக்கோம். நீங்க புதுசா வந்திருக்கீங்களா? நான் மிலிந்த் குல்கர்ணி, இவங்க என் மனைவி வைஷாலி." குல்கர்ணி புன்னகைத்தார், அவரது கண்கள் தேவிகாவின் கழுத்து வரை ஊடுருவின.

"ஓ... வணக்கம்," தேவிகா தயக்கத்துடன் பதிலளித்தாள்.

"இது கொஞ்சம் இனிப்பு, வீட்ல செஞ்சது," வைஷாலி புன்னகைத்தாள், கணவரின் பார்வை தேவிகா மீது படிந்திருப்பதை உணர்ந்தபடி.

"தேங்க்ஸ்," தேவிகா இனிப்பை வாங்கிக் கொண்டாள்.

"கேரளாவிலிருந்து வந்திருக்கீங்களா? உங்க உச்சரிப்பிலிருந்து தெரியுது," குல்கர்ணி கேட்டார்.

"ஆமா, கொச்சிலிருந்து."

"அழகான ஊர்... அழகான பெண்கள்," குல்கர்ணி சிரித்தார். அவரது கண்கள் தேவிகாவின் இடுப்பில் நிலைத்தன.

வைஷாலி வெட்கத்துடன் கணவரைப் பார்த்தாள். "சரி, நாங்க கிளம்பறோம். உங்களுக்கு ஏதாவது உதவி தேவைப்பட்டா, எங்களை கூப்பிடுங்க," என்றாள் வேகமாக.

தேவிகா அவர்களிடமிருந்து விடைபெற்று கதவை மூடியதும், ஒரு பெருமூச்சு விட்டாள். குல்கர்ணியின் பார்வை அவளுக்கு அசௌகரியமாக இருந்தது.

குல்கர்ணி தன் வீட்டிற்குத் திரும்பும் வழியில், தன் மனைவியிடம் பேசாமல் நடந்தார். அவர் மனதில் தேவிகாவின் சாயல் ஆழமாக பதிந்திருந்தது - அவளது கூந்தலின் கறுமை, தேனில் மூழ்கிய கண்கள், புடவை சுற்றியிருந்த இடுப்பின் வளைவு. ஒரு வெறித்தனமான வேட்கை அவருள் எழுந்தது.