Fantasy தேவிகா ஒரு தேவதை

[prady12191]

சீனு தேவிகாவை மற்ற பேராசிரியர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தினார். "இவங்க தேவிகா, நம்ம பயாலஜி டிபார்ட்மென்ட்ல புதுசா சேர்ந்திருக்காங்க. கேரளாவிலிருந்து வந்திருக்காங்க."

அறையில் இருந்த ஆண் பேராசிரியர்கள் அனைவரும் வாய் அகலப் பார்த்தனர். அவர்களின் கண்கள் தேவிகாவின் உடலை துளைக்க, அவள் சங்கடத்துடன் தன் புடவை முந்தானையை சரி செய்து கொண்டாள்.

"இவங்க சரத்தா மேடம், சீனியர் ப்ரொபஸர்," என்றார் சீனு, ஐம்பது வயது மதிக்கத்தக்க பெண்மணியை சுட்டிக்காட்டி. சரத்தாவின் கண்களில் ஒரு அமைதியான புன்னகை தெரிந்தது. அவர் தேவிகாவுக்கு மரியாதையுடன் தலையசைத்தார்.

"உங்க சீட் சரத்தா மேடம் பக்கத்துலதான் இருக்கும்," என்றார் சீனு. "சரத்தா, தேவிகாவை நீங்க பாத்துக்கங்க. புதுசு இல்லையா? அவங்களுக்கு எல்லாம் சொல்லிக் கொடுங்க."

சீனு வெளியேறிய பிறகு, சரத்தா தேவிகாவிற்கு அருகில் வந்து அமர்ந்தார். "வெல்கம் தேவிகா. கேரளாவுல எந்த ஊருங்க?"

"கொச்சில பக்கம்," என்றாள் தேவிகா, சரத்தாவின் கண்களில் இருந்த அன்பை உணர்ந்து. "முதல் முறையா இவ்வளவு தூரம் வேலைக்கு வந்திருக்கேன்."

"குடும்பம்? திருமணமாகி இருக்கா?"

"ஆமா... என் கணவர் டுபாய்ல வேலை. லாங் டிஸ்டன்ஸ் ரிலேஷன்ஷிப் தான்," என்றாள் தேவிகா, தன் குரலில் இருந்த வலியை மறைக்க முயன்று.

தேவிகா அங்கிருந்த ஆண் ஆசிரியர்களை நோக்கி குரலைத் தாழ்த்தி கேட்டாள், "இவங்க ஏன் இப்படி என்னை பார்க்கறாங்க? பெண்ணையே பார்த்ததில்லையா?"

சரத்தா சிரித்தார், ஒரு பழைய அனுபவத்தின் அறிதலோடு. "தேவிகா, நீங்க இவங்களுக்கெல்லாம் ஸ்பெஷல். புனேல பெரும்பாலான பெண்கள் மெலிஞ்சோ அல்லது கொஞ்சம் பருமனாகவோ இருப்பாங்க. ஆனா கேரள பெண்களோட உடல் அமைப்பு கொஞ்சம் வித்தியாசம். நல்ல ஃபிகர், அழகு."

தேவிகா சிவந்தாள், ஆனால் அவளது முகத்தில் அதிருப்தி தெரிந்தது. "நான் அப்படி ஃப்ரெண்ட்லி டைப் இல்ல," என்றாள் உறுதியாக. "எனக்கு என் வேலைதான் முக்கியம்."

சரத்தா புரிந்து கொண்டதாக தலையசைத்தார். "கவலைப்படாதீங்க. இன்னைக்கு முதல் நாள்தானே? வகுப்புகள் ஏதும் இல்லை. நாளை பாக்கலாம்."

தன் முதல் நாள் வகுப்புகள் இல்லாமல் முடிந்ததில் தேவிகாவுக்கு சிறிது நிம்மதி. அவள் அன்று மாலை தனது அபார்ட்மென்ட்டுக்குத் திரும்பும்போது, மனதில் பல எண்ணங்கள் சுழன்றன. புனேயின் புதிய சூழல், ஆண்களின் விநோதமான பார்வைகள், சரத்தாவின் அன்பான ஆதரவு - எல்லாவற்றையும் புரிந்துகொள்ள முயன்றாள்.

அவள் கைபேசியை எடுத்து, ராஜீவனுக்கு அழைப்பு விடுத்தாள். ஆனால் அவன் எடுக்கவில்லை. அவள் பெருமூச்சு விட்டாள். டுபாயும் புனேயும் இப்போது அவளுக்கு சமமான தூரத்தில் இருப்பது போல உணர்ந்தாள்.