23-08-2025, 03:22 PM
தேவிகாவின் முதல் கல்லூரி நாள். அவள் மென்மையான கேரள சில்க் புடவையில் வந்திருந்தாள் - வெளிர் நீல நிறத்தில், மெல்லிய தங்கநிற வேலைப்பாடுகளுடன், அது அவளது தோலின் கருமையை மேலும் அழகுபடுத்தியது.
கல்லூரி நுழைவாயிலில் நின்றபடி, அவள் தன் புதிய பணியிடத்தை உற்றுநோக்கினாள். திடீரென்று, குரல் ஒன்று அவளை திரும்பிப் பார்க்க வைத்தது.
"வெல்கம் மிஸ் தேவிகா, கேரளாவிலிருந்து வந்திருக்கீங்களா?"
சீனு, துறைத் தலைவர், ஐம்பது வயதை தாண்டிய மனிதர். அவரது வாயில் பான் இருந்தது, அதன் சிவப்பு நிறம் அவரது பற்களுக்கிடையே தெரிந்தது. அவரது கண்கள் தேவிகாவின் முகத்திலிருந்து கால்கள் வரை ஊடுருவி பார்த்தன.
"ஆமாங்க, சார். நான் தேவிகா. பயாலஜி டிபார்ட்மென்ட்."
"அழகான பெயர்... அழகான பெண்ணுக்கு," சீனு புன்னகைத்தார், அவரது உதடுகளில் பானின் சிவப்பு நிறம் படிந்திருந்தது. தேவிகா ஒரு சிறிய மரியாதை புன்னகையை மட்டுமே வழங்கினாள்.
"வாங்க, ஸ்டாப் ரூம் காட்டுறேன்," என்றார் சீனு, அவளுக்கு வழி காட்டியபடி. "நான் HOD... இந்த டிபார்ட்மென்ட் முழுக்க என் கண்ட்ரோல்."
அவர்கள் நடந்து சென்றபோது, தேவிகா உணர்ந்தாள் - சீனுவின் கண்கள் அடிக்கடி அவளைப் பார்ப்பதை. அவரது கண்களில் ஒரு பசி தெரிந்தது, அது அவளை உள்ளுக்குள் நடுங்க வைத்தது.
"இது நம்ம ஸ்டாப் ரூம்," என்றார் சீனு, ஒரு கதவைத் திறந்து.
அறைக்குள் நுழைந்ததும், பானின் வாடை அவளை தாக்கியது. பல ஆண் ஆசிரியர்கள் பான் போட்டபடி பேசிக்கொண்டிருந்தனர், சில சுவர்களில் சிவப்பு துப்பல் கறைகள் தெரிந்தன. தேவிகாவின் முகம் சிறிது சுருங்கியது - கேரளாவில் இருந்த தூய்மையான சூழலுக்கும், இதற்கும் எவ்வளவு வித்தியாசம்.
"உங்க சீட் இங்க," என்றார் சீனு, ஒரு மேசையைக் காட்டி.
தேவிகா அந்த மேசையை நோக்கி நடந்தாள், தன் புடவையை சரி செய்துகொண்டே. அவள் நடந்து செல்லும்போது, சீனு அவளது முதுகை கவனித்தார் - புடவை தாழ்ந்த பிளவுஸின் வழியாக தெரியும் முதுகெலும்பு, இடுப்பின் மென்மையான வளைவு. அவரது கண்கள் குறுகின, நாக்கு உலர்ந்தது.
"இன்னைக்கு உங்களோட முதல் நாள், சுலபமா இருக்காது," என்றார் சீனு, அவரது குரல் தாழ்ந்து. "கவலைப்படாதீங்க... நான் இருக்கேன்."
அவரது வார்த்தைகளில் மறைந்திருந்த அர்த்தம் தேவிகாவுக்கு புரிந்தது. அவள் முதுகில் ஒரு குளிர் ஓடியது. கேரளாவிலிருந்து தூரமாக வந்திருந்தாலும், ஆண்களின் பார்வைகள் எல்லா இடங்களிலும் ஒரே மாதிரிதான் இருந்தன.
கல்லூரி நுழைவாயிலில் நின்றபடி, அவள் தன் புதிய பணியிடத்தை உற்றுநோக்கினாள். திடீரென்று, குரல் ஒன்று அவளை திரும்பிப் பார்க்க வைத்தது.
"வெல்கம் மிஸ் தேவிகா, கேரளாவிலிருந்து வந்திருக்கீங்களா?"
சீனு, துறைத் தலைவர், ஐம்பது வயதை தாண்டிய மனிதர். அவரது வாயில் பான் இருந்தது, அதன் சிவப்பு நிறம் அவரது பற்களுக்கிடையே தெரிந்தது. அவரது கண்கள் தேவிகாவின் முகத்திலிருந்து கால்கள் வரை ஊடுருவி பார்த்தன.
"ஆமாங்க, சார். நான் தேவிகா. பயாலஜி டிபார்ட்மென்ட்."
"அழகான பெயர்... அழகான பெண்ணுக்கு," சீனு புன்னகைத்தார், அவரது உதடுகளில் பானின் சிவப்பு நிறம் படிந்திருந்தது. தேவிகா ஒரு சிறிய மரியாதை புன்னகையை மட்டுமே வழங்கினாள்.
"வாங்க, ஸ்டாப் ரூம் காட்டுறேன்," என்றார் சீனு, அவளுக்கு வழி காட்டியபடி. "நான் HOD... இந்த டிபார்ட்மென்ட் முழுக்க என் கண்ட்ரோல்."
அவர்கள் நடந்து சென்றபோது, தேவிகா உணர்ந்தாள் - சீனுவின் கண்கள் அடிக்கடி அவளைப் பார்ப்பதை. அவரது கண்களில் ஒரு பசி தெரிந்தது, அது அவளை உள்ளுக்குள் நடுங்க வைத்தது.
"இது நம்ம ஸ்டாப் ரூம்," என்றார் சீனு, ஒரு கதவைத் திறந்து.
அறைக்குள் நுழைந்ததும், பானின் வாடை அவளை தாக்கியது. பல ஆண் ஆசிரியர்கள் பான் போட்டபடி பேசிக்கொண்டிருந்தனர், சில சுவர்களில் சிவப்பு துப்பல் கறைகள் தெரிந்தன. தேவிகாவின் முகம் சிறிது சுருங்கியது - கேரளாவில் இருந்த தூய்மையான சூழலுக்கும், இதற்கும் எவ்வளவு வித்தியாசம்.
"உங்க சீட் இங்க," என்றார் சீனு, ஒரு மேசையைக் காட்டி.
தேவிகா அந்த மேசையை நோக்கி நடந்தாள், தன் புடவையை சரி செய்துகொண்டே. அவள் நடந்து செல்லும்போது, சீனு அவளது முதுகை கவனித்தார் - புடவை தாழ்ந்த பிளவுஸின் வழியாக தெரியும் முதுகெலும்பு, இடுப்பின் மென்மையான வளைவு. அவரது கண்கள் குறுகின, நாக்கு உலர்ந்தது.
"இன்னைக்கு உங்களோட முதல் நாள், சுலபமா இருக்காது," என்றார் சீனு, அவரது குரல் தாழ்ந்து. "கவலைப்படாதீங்க... நான் இருக்கேன்."
அவரது வார்த்தைகளில் மறைந்திருந்த அர்த்தம் தேவிகாவுக்கு புரிந்தது. அவள் முதுகில் ஒரு குளிர் ஓடியது. கேரளாவிலிருந்து தூரமாக வந்திருந்தாலும், ஆண்களின் பார்வைகள் எல்லா இடங்களிலும் ஒரே மாதிரிதான் இருந்தன.