Adultery நீலக் கருங்குயிலே

[Niruthee]

“போச்சு” என்றாள் கஸ்தூரி. அவள் முகம் ஒரு நொடி மாறியது. 

அவளிடம் மெலிதான ஒரு பதட்டம் உண்டானதைப் போலிருந்தது. அல்லது இன்பத்தின் பறிப்பு.

“என்னாச்சு?” நிருதி கேட்டான். 

“வந்தாச்சு. ஓடி வரான் பாரு”

“யாரு?”

“அவன்தா.. தேவாங்கு” அவனை உதட்டில் முத்தமிட்டு, விலகி எழுந்து விட்டாள் கஸ்தூரி. 

“அவன் தேவாங்கா?”

“பின்ன இல்லையா? அவன் மொகரக் கட்டைய பாரு.. நல்லா தெரியும்” என்று சிரித்தாள்.

தள்ளி நின்றாள். ஷார்ட்ஸை மேலேற்றி பனியனை கீழே இழுத்து விட்டாள். 

காயின் கூர்மை எடுப்பாகத் தெரிந்தது.

“நான் போறேன். நீ வா” கதவுப் பக்கம் பார்த்தபடி சொன்னாள். 

தன் ஆண்மைப் புடைப்பை அழுத்தி விட்டுக் கொண்டான் நிருதி.

“எங்க வரது கஸ்து.. உன் வீட்டுக்கா?” அவள் முகம் பார்த்துக் கேட்டான். 

அவளும் திரும்பி அவன் கண் பார்த்தாள். 

கருப்பழகியின் காந்தக் கண்கள். கவர்ச்சி மிகுந்த கண்கள். ஆண் நெஞ்சைத் துளைக்கும் காமனின் நேரடிக் கனைகள். 

“ஆமா. வா.. போகட்டா?” 

ஜீவா உள்ளே வந்தான். நனைந்திருந்தான். செருப்பைக் கழற்றி விட்டவன் உள்ளே வந்து கால்களைத் தட்டிக் கொண்டான்.

“ஏய் கருவாச்சி.. நீ எப்ப டி வந்தே?” அவளைப் பார்த்துக் கேட்டான். 

கஸ்தூரி விலகி நின்றிருந்தாள். அவள் இப்போது இயல்பாகத்தான் இருந்தாள். அவள் முகம் மட்டும் பருவச் சூடேறி தகதகத்துக் கொண்டிருந்தது. அவளுக்கு உடம்பு முழுக்க சூடு. காமத்தின் தகதகப்பு.

“நீ எங்கடா போனே தெருநாயே” என்றாள்.

அவளை முறைத்தான். 
“யாருடி தெருநாயி?”

வெண்மைப் பற்கள் பளிச்சிட சிரித்தாள்.
“வேற யாரு.. நீதான்”

“கொன்றுவேன்..” எட்டி அவள் கழுத்தைப் பிடித்தான்.

பட்டென்று அவன் கைகளை தட்டி விட்டாள்.

“அடங்கு. சும்மா சீன் போடாத. அண்ணா நான் போகட்டா. இன்னிக்கு நீங்க லீவா?” என்று நிருதியைப் பார்த்துக் கேட்டாள்.

“ஆமா கஸ்தூ. லீவ்தான்”

“ஏன்டி காலேஜ் போகலையா?” ஜீவா இடைபுகுந்து கேட்டான்.

“இல்லடா” என்றாள். 

“ஏன்டி.. என்னாச்சு?”

“மழைடா” 

“மழை வந்தா உனக்கென்ன கேடு? நீ பஸ்லதானே போற. காலேஜ் போய் நனையாம உக்கார்றவதானே?”

“ப்ச்.. சரி அனிதா போய்ட்டாளா?”

“அவள்லாம் உன்னை மாதிரி இல்ல. இப்ப காலேஜ்ல இருப்பா”

அவள் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. நிருதியைப் பார்த்தாள்.
“அண்ணா நான் போறேன். நீ வரியா?”

“எங்கடி வரது. உன் வீட்ல யாருமில்லையா. நான் வரேன். மேட்டர் போடலாமா?” சிரித்தபடி கேட்டான் ஜீவா.

“அடத் தூ பரதேசிப் பன்னாடை நாயே” என்றாள். 

அவனை உதைக்க காலைத் தூக்கினாள். அவன் எட்டவில்லை. காலை காற்றில் உதைத்து கீழே வைத்தாள்.

“நான் வரன்டி?” எனச் சிரித்தான் ஜீவா. “என்ன வாங்கிட்டு வரது.. காண்டம்?”

“அறுத்து காக்காய்க்கு போட்றுவேன். சுன்னி வேணும்னா மூடிட்டு அடங்கிக்கோ” அவள் உண்மையாகவே கடுப்பாகி விட்டாள்.

“உன் மச்சானுக்கு சுன்னி இல்லேன்னா நீ எப்படிடி கொழந்தை பெப்ப?”

“நான் என்ன மயித்துக்கு உன்கிட்ட கொழந்தை பெக்கறேன். எனக்கு ராஜா மாதிரி.. அப்படி இல்லேன்னாலும் எங்கண்ணா மாதிரி ஒரு அழகன் கெடைப்பான். அவன்கிட்டத்தான் நான் கொழந்தை பெப்பேன். உன்னை மாதிரி ஒரு கேடுகெட்டவன்கிட்ட கொழந்தை பெக்கறதவிட நான் இறுக்கி கட்டிட்டு படுத்துப்பேன்” என்றாள். 

இதுவரை காதலும் காமமும் கலந்து அழகு கொஞ்சிய அவள் முகத்தில் இப்போது கோபத்தின் சீற்றத்தை பார்க்க முடிந்தது. 

ஜீவா ஏதோ சொல்ல வாயைத் திறக்கும் முன் முந்திக் கொண்டாள் கஸ்தூரி.
“மூடு. நான் கடைக்கு வந்தேன். எங்கண்ணா இங்க இருக்குன்னுதான் உள்ள வந்தேன்.” நிருதியைப் பார்த்தாள். “அண்ணா.. நீ வா. இன்னிக்கு நான் லீவ்தான். பேசிட்டிருக்கலாம்”

”ஏய்.. நாங்க படத்துக்கு போறம்டி. நீ வரியா?”

“படத்துக்கா?” நிருதியைப் பார்த்தாள்.

“ம்ம்.. வரியா?” நிருதி கேட்டான்.

“இவன் இல்லேன்னா நான் கண்டிப்பா வருவேன். இவன்கூட எவ வருவா. நீ போய்ட்டு வா. ஈவினிங் மீட் பண்ணலாம். ஓகே பை” என்று டாடா காட்டினாள். 

அவனும் டாடா காட்டினான்.

அவள் வெளியே போக, சட்டென்று அவள் புட்டத்தை பட்டென்று சத்தம் வரத் தட்டினான் ஜீவா.

“போடா பரதேசிக்கு பொறந்த பரதேசி” என்று பக்கவாட்டில் அவனை ஒரு உதை வைத்து விட்டு சட்டென்று துள்ளிக் குதித்து வெளியே ஓடினாள் கஸ்தூரி.. !!