Adultery மை டியர் பவித்ரா அண்ணி( my dear pavithra Anni)❤️❤️❤️❤️❤️

[Lust king 66]

மை டியர் பவித்ரா அண்ணி ❤️❤️❤️


பவித்ரா தோட்டத்தில் இருந்த மலர்களைப் பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள். அந்தத் தோட்டத்தில் இருந்த ஒவ்வொரு பூச்செடியும் ஒரு கதை சொன்னது நம் நாயகி பவித்ராவுக்கு.

அந்தப் பூத்துக் குலுங்கும் தோட்டத்தில் இருந்த பெரும்பாலான செடிகளும் மரங்களும் பவித்ரா நட்டவை. பூத்து நந்தவனமாய் இருக்கும் அந்தத் தோட்டத்தைப் பார்க்கும்போது பவித்ராவின் வருத்தங்களும் சோகங்களும் மறைந்து சிறு உற்சாகம் எழுந்தது.



பவித்ரா முன்பு போலில்லாமல் மிகவும் அமைதியாக மாறிவிட்டாள். ஆனால் அவளின் அழகு மட்டும் நாளுக்கு நாள் மெருகேறிக் கொண்டே சென்றது. அவளின் அங்க அழகுகள் புடவையில் மறைக்கப்பட்டு, மூடப்பட்ட ரகசிய பொக்கிஷம் போல அவளால் பாதுகாக்கப்பட்டு வந்தன.

அந்தப் பாதுகாப்பை மீறி, சூர்யா என்ற கள்வன் பவித்ராவின் பத்தினி பெண்மையை அடைய துடிக்கிறான்.

மலர்களில் தேன் எடுக்க வந்த சில தேன்க்கூடு பூச்சிகள், பவித்ராவின் அழகில் மதிமயங்கி, மலர்களில் உள்ள தேனைவிட இந்த மங்கையிடம் உள்ள தேன் சுவையானது என்று அவளைச் சுற்றின.

ஆனால் பவித்ராவின் உடல் இங்கு இருந்தாலும், அவளின் மனம் சூர்யாவைப் பற்றி சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தது.

சூர்யாவைப் பார்க்காத இந்த மாதப் பிரிவு, பவித்ராவின் உடலிலும் மனதிலும் சில மாற்றங்களை ஏற்படுத்தியிருந்தது.

சூர்யாவின் நினைவு வந்தவுடன், உற்சாகமாக இருந்த மனநிலை சற்று தளர்ந்தது. சூர்யா அவளிடம் சமீபகாலமாக நடந்து கொள்ளும் முறை அவளுக்கு சிறிதும் பிடிக்கவில்லை. சூர்யாவின் நடவடிக்கைகள் ரஞ்சித்துக்கோ அல்லது வீட்டில் உள்ளவர்களுக்குத் தெரிந்தால் என்ன ஆகும்? அதைவிட சௌமியா வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறாள், அவளுக்கு இந்த விவரங்கள் தெரிந்தால் என்ன ஆகும் என்று அவள் வருத்தப்பட்டாள்.

முன்பு போல் தன்னைப் பாசமாக, மரியாதையாக “அண்ணி, அண்ணி” என்று அழைக்க மாட்டானா என்று அவள் ஏங்கினாள்.

முதலில் சூர்யாவை நல்வழிப்படுத்த வேண்டும், எனவே அவனை இந்த வீட்டுக்கு வரவழைக்க எண்ணினாள். அதற்காக சூர்யாவின் அப்பா வேதாச்சலத்திடம் பேச வேண்டும் என்று முடிவெடுத்தாள்.

அன்று ஞாயிற்றுக்கிழமை, அனைவருக்கும் விடுப்பு இருந்தது. எனவே மதிய உணவுக்கு அனைவரும் டைனிங் டேபிளில் கூடியிருந்தனர்.

சினேகா மட்டும் கீழே சாப்பிட வராமல், தன்னறையில் இருந்தாள். ஆகாஷ் கொடுத்த சில பைல்களைப் பார்வையிட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.


சினேகா மனதாலும் உடம்பாலும் சுரேஷ் விட்டு விலகிக் கொண்டிருந்தால்.




பவித்ரா அன்று சுவையான பிரியாணியும் சிக்கன் வறுவல் செய்திருந்தாள். இதைச் செய்யும்போது அவளுக்கு சூர்யாவின் நினைவு வந்தது. சூர்யாவுக்கு அசைவம் என்றால் அவ்வளவு பிரியம்.

தான் செய்த பிரியாணியை அனைவருக்கும் தட்டில் பரிமாறி, அனைவரையும் உணவு உண்ணச் செய்தாள். அப்போது மெதுவாக வேதாச்சலத்திடம் சூர்யாவைப் பற்றி பேச ஆரம்பித்தாள்.

“மாமா, உங்ககிட்ட ஒரு சின்ன விஷயம் பேசணும்.”

“சொல்லுமா, என்ன விஷயம்?” என்றார் வேதாச்சலம்.

“மாமா, நம்ம சூர்யாவைத் திரும்ப எப்ப வீட்டுக்கு கூப்பிடப் போறீங்க?”

இதைச் சொன்னவுடன், சுந்தரவல்லி, சுரேஷ், ரஞ்சித் மூவரும் படக்கென்று திரும்பி பவித்ராவைப் பார்த்தனர். அவர்களின் பார்வையில் அனல் தெறித்தது.

ஆனால் அவர்களின் பார்வையைக் கண்டும் காணாமல், பவித்ரா பேச்சைத் தொடர்ந்தாள்.

“ரொம்ப நாள் ஆகுது மாமா. இப்படியே விட்டா, சூர்யா அவனோட தாத்தா வீட்டிலேயே தங்கிடுவான்,” என்றாள்.

“அங்கே தங்கினா என்ன பிரச்சனை? அதுவும் நல்லது தான்,” என்றாள் சுந்தரவல்லி கோபப் பார்வையோடு.

ஆனால் வேதாச்சலம், “நானும் இதைப் பற்றி ரொம்ப யோசிச்சிட்டு இருந்தேன். இப்ப நீயே கேட்டுட்டே, சரி, இப்பவே பேசிடலாம்,” என்று சொல்லி, சுகன்யாவிடம் சூர்யாவுக்கு போன் போடச் சொன்னார். சுகன்யாவும் அதே செய்தாள்.

போன் ஸ்பீக்கரில் போடப்பட்டது. முதல் ரிங்கில் எடுக்கப்படவில்லை. முழு ரிங் போய் கட் ஆனது. பிறகு இரண்டாம் முறை மீண்டும் போன் போட்ட பிறகுதான் சூர்யா எடுத்தான்.

“ஹலோ, சூர்யா, என்ன பண்றபா? சாப்டியா? உடம்பு எப்படி இருக்கு?” என்றார் வேதாச்சலம்.

அவரின் இந்தப் புதிய அக்கறைப் பேச்சு, சூர்யாவின் மனதில் அமிலத்தைச் சுரக்க வைத்தது. ஆனாலும், அவரின் உடல் நிலையைக் கருத்தில் கொண்டு, தன் கோபத்தை அடக்கிக் கொண்டு பேசினான்.

“நல்லா இருக்கேன், பா. இப்பதான் சாப்பிட்டேன்,” என்றான்.

“எப்ப நம்ம வீட்டுக்கு வரப் போற, சூர்யா?”

“அது ஒன்னும் நம்ம வீடு இல்லப்பா. அது உங்க ரெண்டாவது மனைவியோட வீடு,” என்று சூர்யா ஆதங்கத்தில் பேசினான்.

“அப்படிச் சொல்லாதப்பா. நம்ம எல்லாரும் ஒரே குடும்பம், ஒன்னுக்குள்ள ஒன்னு.”

“ஒரே குடும்பத்தில் இருக்கிறவங்க தான் போலீஸ் ஸ்டேஷன்ல என்னை கம்பி எண்ணி அடிச்சாங்களா?”

“சரிப்பா, அதுக்கு நான் மன்னிப்பு கேட்டுக்குறேன். ஆனா, நீ நம்ம வீட்டுக்கு வரணும். எனக்கு இப்பவே உடம்பு சரியில்ல. நான் வாழப் போற என்னோட கடைசி காலங்களில் நீ என் கூட இருக்கணும்,” என்றார். அவரின் குரல் தழுதழுத்தது.

வேதாச்சலத்தின் இந்தப் பாசமான கோரிக்கையை சூர்யாவால் தட்டிக் கழிக்க முடியவில்லை. ஆனால், அவன் ஒரு நிபந்தனை வைத்தான்.

“சரிப்பா, உங்களுக்காக நான் வரேன். ஆனா, எனக்கு ஒரு நிபந்தனை இருக்கு,” என்றான்.

“என்ன நிபந்தனை, சொல்லுப்பா? நான் செய்கிறேன்.”

“பெருசா ஒன்னும் இல்லப்பா. நம்ம பரம்பரை வீட்டை என் பேருக்கு மாத்தி தரணும். அது இப்போ உங்க பேரில் இருக்கு. சொத்துக்காக இதைக் கேக்கலைப்பா, என்னோட சுயமரியாதைக்காகக் கேட்கிறேன். நீங்க மாத்திக் கொடுத்தீங்கன்னா, நான் நம்ம வீட்டுக்கு வரேன்.”

வேதாச்சலம் உடனே, “சரி, சூர்யா, இந்த வீட்டை உன் பேருக்கு எழுதித் தரேன்,” என்றார்.

அவருக்கு, தன் முதல் மனைவியின் மகன், இரண்டாம் மனைவியின் மகன்களால் அனுபவிக்கும் கொடுமையைப் பார்த்துக்கொண்டு சும்மா இருக்க முடியவில்லை.

சூர்யாவின் பேச்சையும், அதற்கு வேதாச்சலத்தின் பதிலையும் போன் ஸ்பீக்கர் வழியாகக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த சுந்தரவல்லி, சுரேஷ், ரஞ்சித் மூவரும் ஆத்திரத்தில் குதித்தனர்.

“அது எப்படி இந்த வீடு உனக்கு மட்டும் சொந்தமாகும்? இது பரம்பரை வீடு!” என்று கத்தினான் ரஞ்சித்.

ரஞ்சித்தின் குரலை கேட்டவுடன், சூர்யாவுக்கு கோபம் பொத்துக்கொண்டு வந்தது.

“அப்பா, இந்த வீட்டை எனக்கு மாத்திக் கொடுத்தீங்கன்னா நான் அங்க வருவேன். இல்லன்னா, தயவு செய்து என்னை மன்னிச்சிடுங்க,” என்று சொல்லி, போனைப் பட்டென்று வைத்துவிட்டான்.

சுந்தரவல்லி, வேதாச்சலத்திடம், “அப்படியெல்லாம் வீட்டை சூர்யாவுக்கு தர நான் விடமாட்டேன்,” என்று வாக்குவாதம் செய்தாள்.

பொதுவாகவே சுந்தரவல்லியிடம் அடங்கிப் போகும் வேதாச்சலம், இந்த முறை அப்படி இல்லை. “இது என்னோட வீடு, என்னோட சம்பாத்தியம். கண்டிப்பா இது சூர்யாவுக்கு நான் எழுதித் தரப் போறேன். நம்முடைய பாத்திரக் கடையும், ஊரில் இருக்கிற பரம்பரை நிலத்தையும் உன்னோட ரெண்டு பிள்ளைகளுக்கு எழுதித் தந்தாச்சு இல்லை? அதனால, இந்த வீடு சூர்யாவுக்கு தான் தரப் போறேன். இதுல எந்த மாற்றமும் இல்லை,” என்று சொல்லிவிட்டு, தன் அறைக்குச் சென்றுவிட்டார்.

வேதாச்சலத்தின் பேச்சைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த ரஞ்சித், கோபத்தில் தான் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த தட்டைத் தூக்கி எறிந்துவிட்டு, மாடிப்படி ஏறினான்.

ரஞ்சித் தன் அறையில் இருந்த பால்கனிக்குப் பக்கம் போய் நின்று, சிகரெட்டைப் பற்றவைத்தான்.

கீழே இருந்த பவித்ராவை தன் அறைக்கு அழைத்தான். பவித்ரா நடுக்கத்துடன் கதவைத் திறந்து உள்ளே வந்தாள்.

ரஞ்சித் அவளை ரௌத்திரத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். பின்பு சாதாரணமாக, “டீ எடுத்துட்டு வா,” என்றான்.

கீழே நடந்த பேச்சுவார்த்தை முடிந்த பின்பு, ரஞ்சித் பவித்ராவின் மீது மிகுந்த கோபத்தில் இருந்தான். அவனுக்கு சூர்யாவுக்கு இந்த வீடு செல்வதில் கொஞ்சமும் விருப்பமில்லை. வழக்கமாக தன் அம்மா சுந்தரவல்லியின் பேச்சைக் கேட்டு நடக்கும் வேதாச்சலம், இன்று அதை மீறி நடந்தது அவனுக்கு கொதிப்பை ஏற்படுத்தியது.

பவித்ரா வாயைத் திறக்கவில்லை. அமைதியாக கீழே கிச்சனுக்குச் சென்று டீ தயாரித்து, ரஞ்சித்துக்கு ஒரு கப்பில் ஊற்றிக் கொண்டு வந்தாள்.

கதவை நடுங்கும் கரங்களால் திறந்து, பெட்ரூமுக்குள் நுழைந்த பவித்ரா, ரஞ்சித்தின் முன் டீ கப்பை நீட்டினாள்.

ஆனால் ரஞ்சித் அதை வாங்கவில்லை. அவளை கோபத்துடன் முறைத்துக் கொண்டே இருந்தான்.

“எதுக்குடி சூர்யாவை வீட்டுக்கு வரச் சொன்னே?”

பவித்ரா அவன் கேள்விக்கு மௌனமாகவே இருந்தாள். தலை குனிந்து நின்றாள்.

“உன்னைத் தாண்டி கேட்கிறேன், சொல்லுடி!” அவன் கண்கள் சிவக்க, கழுத்து நரம்பு புடைக்கக் கத்தினான்.

பவித்ரா விலுக்கென்று தலையை நிமிர்த்திப் பார்த்தாள்.

அவன் கத்தும் சத்தம் கீழே உள்ளவர்களுக்கு கேட்டது.

திடீரென்று பவித்ராவின் கையில் இருந்த டீயைத் தட்டிவிட்டான். சூடாக இருந்த அந்த டீ, பவித்ராவின் பொன்னிற மேனியின் மீது ஊற்றப்பட்டது.

“ஆ… அம்மா…” பவித்ரா வலியில் துடித்தாள். தன் புடவை முந்தானையை எடுத்து டீயை வேகமாகத் துடைத்தாள்.

சூடாக இருந்த டீ, அவளின் கழுத்திலும், கன்னங்களிலும், கழுத்துப் பள்ளத்திலும் சிவப்பான தடங்களை ஏற்படுத்தியது.

அவளின் வலியை கொடூரமாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த ரஞ்சித், அந்த அறையை விட்டு வெளியேறினான்.

பவித்ரா பாத்ரூமுக்குள் ஓடிச் சென்று, தண்ணீரால் தன் முகத்தைக் கழுவினாள். ஐந்து நிமிடங்களுக்குப் பிறகு அந்த எரிச்சல் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மட்டுப்பட்டது. அவள் அப்படியே பாத்ரூமில் தரையில் அமர்ந்து அழ ஆரம்பித்தாள்.

கீழே வந்த ரஞ்சித்திடம் வேதாச்சலம் கோபமாகக் கேட்டார், “என்னடா, ஒரு சத்தம்? பவித்ராவை அடிச்சியா?”

“அது உங்களுக்கு தேவையில்லாதது. இந்த வீட்டை சூர்யா பேருக்கு எழுத வேண்டாம்.”

வேதாச்சலத்துக்கு பொறுக்க முடியாத கோபம் வந்தது. “இது நீ சம்பாதிச்ச வீடு இல்லடா. என்னோட சம்பாத்தியம். அதை யாருக்கு கொடுக்கணும்னு என்னுடைய இஷ்டம்.”

ரஞ்சித் அவரை முறைத்துக் கொண்டே வீட்டை விட்டு காரை எடுத்துக் கொண்டு சென்றான்.

வேதாச்சலம், இந்தப் பரம்பரை வீட்டை சூர்யா பேரில் மாற்றத் தேவையான ஏற்பாடுகளை வேகமாக ஆரம்பித்தார்.

ரஞ்சித்தும் சுந்தரவல்லியும் சேர்ந்து இதற்குப் பல தடைகளை ஏற்படுத்த நினைத்தனர். ஆனால், வேதாச்சலத்துக்கு அவர்களின் குறுக்குப் புத்தி தெரியும். எனவே, அவரின் பழைய நண்பரான ஒரு சிறந்த வக்கீலை வைத்து இந்த வேலையை முடிக்கச் செய்தார்.

சில இடங்களில் லஞ்சம் கொடுத்தும், சிபாரிசுகள் செய்தும் வேலைகள் முடிக்கப்பட்டன.



நள்ளிரவு நேரம், அனைவரும் தூங்கிக் கொண்டிருந்தனர். வானம் கரிய மேகங்களுடன் கனமழைக்குத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தது.

வேதாச்சலத்தின் வீட்டில், அந்த இரவு அனைவரும் அவரவர் அறையில் ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தனர்.

ரஞ்சித் மட்டும் தூங்காமல் இருந்தான். அவனுக்கு தூக்கம் வர மறுத்தது.

வேதாச்சலம் இல்லம் என்ற வீடு சூர்யாவின் கைக்குப் போகப்போவது நினைத்து, அவன் கடும் கோபத்தில் இருந்தான். எனவே, தூக்கம் வராமல் தோட்டத்தில் அமர்ந்து சரக்கு அடித்துக் கொண்டிருந்தான்.

சில மழைத்துளிகள் அவன் மீது விழத் தொடங்கவே, அவன் வீட்டுக்குள் சென்றான்.

நள்ளிரவில் தூக்கத்திலிருந்து முழித்த சுகன்யா, தண்ணீர் குடிப்பதற்காக அறையை விட்டு வெளியே வந்தாள.

ரஞ்சித் அவள் கண்ணில் பட்டான். திடீரென்று இரவில் அவனைப் பார்த்து, சுகன்யா சற்று மிரண்ட பார்வையுடன் இருந்தாள்.

சுகன்யா விக்கித்துப் போனாள். இந்த இரவு நேரத்தில் ரஞ்சித்தைப் பார்க்க, அவளுக்கு பயமாக இருந்தது.

அவன் நேராக சுகன்யாவிடம் வந்தான். அவளை உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டே கேட்டான், “எங்க போற, சுகன்யா?”

“தண்ணி குடிக்க வந்தேன்,” என்றாள்.

ரஞ்சித்தின் கண்கள் சுகன்யாவின் உடம்பை ஊடுருவின. அவனின் பார்வை, புடவை முந்தானைக்குள், ஜாக்கெட்டுக்குள் அடங்காமல் புடைத்து நிற்கும் முலைச் சதையில் நிலைத்து நின்றது.

அவனின் பார்வையைக் கண்டு, சுகன்யா பட்டென்று தன் புடவை முந்தானையைச் சரி செய்தாள.

கவர்ச்சியுடன், முழுமையான பெண்ணின் உச்சகட்ட செழுமையான அங்கங்களுடன், பூத்துக் குலுங்கும் மல்லிகை போன்ற வாசனையுடன் இருந்தாள் சுகன்யா.

அவளின் உடல், சந்தனத்தை அரைத்துப் பூசியது போல் ஒரு நிறமாக இருந்தது.

சுகன்யா மெதுவாக டைனிங் டேபிளில் இருந்த தண்ணீரை எடுத்து குடிக்க ஆரம்பித்தாள்.

அவள் தண்ணீர் குடிக்கும் அழகையும், தண்ணீர் அவளின் சிவந்த உதட்டை மீறி, கழுத்துப் பள்ளத்தில் பயணித்து, அவளின் முந்தானைச் சேலைக்குள் புகுவதையும், ரஞ்சித் காமப் பார்வையுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

சுகன்யாவுக்கு நல்ல அழகான வட்ட வடிவமான, குடும்பப் பெண்களுக்கே உரிய முகம், கன்னம், கழுத்து, கழுத்துப் பள்ளம் இருந்தன.

சிவந்த நிறத்தில், ஆறடி உயரத்தில், கேரளப் பெண்களுக்குரிய கரிய அடர்ந்த கூந்தலுடன், மையிட்ட அகண்ட ஆழமான அழகான கண்களுடன், மாதுளை போல சிவந்த பல்வரிசியுடன், குடும்பப் பெண்களுக்கே உரிய அடக்கமான அழகுடன், நெற்றியில் ஒரு சில வியர்வைத் துளிகள் மின்ன, அந்த இரவில் காமதேவதையாகக் காட்சியளித்தாள்.

தூக்கத்தால் புடவை நழுங்கி, அவளின் வழவழப்பான இடுப்புச் சதைகள் கவர்ச்சியான மடிப்புகளுடன் இரவு வெளிச்சத்தில் மின்னின. செழுமையான தோல்கள், ஜாக்கெட்டுக்குள் அடங்காத கொழுத்த கூரான முலைகள், முலைகளுக்கு கீழே அவள் பதுக்கி வைத்திருக்கும் ரகசிய பொக்கிஷமான தொப்புள் குழி இருந்தன. சுகன்யாவின் சதைப்பற்றான அழகான தொப்பை வயிறு, அவளின் அழகிற்கு ஒரு தனி கவர்ச்சி சேர்த்தது.

லேசான சாராயப் போதையில் இருந்த ரஞ்சித்துக்கு, சுகன்யாவின் அழகு போதை தலைக்கு ஏறியது. அவனின் உடம்பு சூடாகி, சுண்ணி ஜட்டியில் புடைத்து, கூடாரம் போட்டது.

சுகன்யாவின் புடவையை மீறி பிதுங்கி நிற்கும் உருண்டையான எடுப்பான குண்டி கோலங்களும், இரண்டு தொடைகளுக்கு நடுவில் பதுங்கி இருக்கும், முடிகள் சிறிதும் இல்லாத, கொழுத்து சிவந்த பணியாரப் பெண்மையும் எந்த ஆடவனையும் அசர வைக்கும்.

சில வருடங்களாக கணவனின் கட்டில் சுகம் இல்லாமல் இருந்தாலும், கணவனைத் தவிர வேறு எந்த ஆணின் கைப்படாமல், கட்டுக்கோப்பான ஒழுக்கத்துடன் இருந்தவள். சில வாரங்களாக, ரஞ்சித்திடம் தன் தன்மானத்தைப் பாதுகாக்கப் போராடுகிறாள்.

சுகன்யா தண்ணீரைக் குடித்துவிட்டு, தன் அறைக்குச் செல்ல ரஞ்சித்தைத் தாண்டிச் சென்றாள்.

ஆனால், ரஞ்சித் அவளை விடவில்லை. எட்டிப் படக்கென்று சுகன்யாவின் கையைப் பிடித்தான். ரஞ்சித்தின் செயலைப் பார்த்து, சுகன்யா திடுக்கிட்டு, “சார், என் கைய விடுங்க! நான் அறைக்கு போகணும்,” என்றாள். பதட்டத்தில் அவளுக்கு தொண்டை அடைத்தது.

ஆனால், ரஞ்சித் சிரித்துக் கொண்டே, “அறைக்குத் தானே போகலாம், சுகன்யா? உன்னோட தண்ணி தாகம் தணிஞ்சிடிச்சில்ல? என்னோட காம தாகத்தை நீ தணிச்சிட்டு அறைக்குப் போலாம்,” என்றான்.

அவனின் இந்தப் பேச்சைக் கேட்டு, சுகன்யா அவனிடமிருந்து கையை உருவிக்கொண்டு அறைக்குள் சென்றாள்.

ஆனால், அவள் கதவை மூடுவதற்கு முன்பாகவே, ரஞ்சித் அந்த அறைக்குள் நுழைந்துவிட்டான். அறைக்குள் வந்தவன், கதவின் தாழ்ப்பாளைப் போட்டுவிட்டு, சுகன்யாவை நோக்கி அடிமேல் அடி எடுத்து வைத்து வந்தான்.

“சார், நீங்க ரொம்ப தப்பு பண்றீங்க! வேண்டாம், சார், என்னை விட்டுடுங்க!”

ஆனால், ரஞ்சித் அவள் சொல்வதைக் கேட்காமல், சிரித்துக் கொண்டே அவளை நோக்கி வந்தான்.

சுகன்யா ஒவ்வொரு அடியாகப் பின்னோக்கிச் சென்றாள். பயத்தில் அவளுக்கு நெற்றியில் வியர்வைத் துளிகள் வந்தன.

பாய்ந்து சுகன்யாவைப் பிடித்த ரஞ்சித், அவளை அணைத்துக் கொண்டே, சுகன்யாவின் கழுத்திலும், தோள்பட்டையிலும், கன்னத்திலும் முத்தமிட்டான். சுகன்யா, ரஞ்சித்தின் பிடியிலிருந்து தப்ப முயன்றாள்.

ஆனால், ரஞ்சித் அவளை உடும்பு பிடியாகப் பிடித்துக் கொண்டு, சுகன்யாவை இழுத்துச் சென்று கட்டிலில் தள்ளி, அவள் மீது படர்ந்தான்.

சுகன்யா சுதாரிப்பதற்குள், அவளின் சேலை முந்தானையைப் பிடித்து உருவி, பக்கத்தில் போட்டான். சுகன்யா, “வேண்டாம்!” என்று கதறினாள்.

“சார், என்னை விட்டுடுங்க! சார், என்னை மானத்தோட வாழ விடுங்க!”

ஆனால், ரஞ்சித் அவளின் கதறலை கேட்காமல், அவளின் முகம் முழுவதும் சரமாரியாக முத்தம் கொடுக்க ஆரம்பித்தான்.

வீட்டுக்கு வெளியே இடியுடன் கூடிய கனமழை பெய்து கொண்டிருந்ததால், சுகன்யாவின் கதறல் யாரின் காதுகளையும் எட்டவில்லை. அது அந்த அறையிலேயே அடங்கிப் போனது.