Fantasy காமத்தின் அடிமை: அவன் ஒப்பந்தத்தில் தொடங்கிய காமம் காதலாக மாறியது

[max082300]

சில நொடிகள் அமைதியா… கார் city lights-ஐ கடந்துகிட்டு இருக்குது. அவந்திகா மெதுவா அவன் பக்கம் திரும்புறா.

அவந்திகா (teasing tone-ல):
“Mr. Husband…”

விக்ரம் (ஒரே ஒரு புருவம் உயர்ந்து, சிரிப்போட):
“Mr. Husband-ஆ? நானா?”

அவந்திகா (calm-ஆவும் cheeky-ஆவும்):
“நீயே தான் அந்த ‘agreement’ல எழுதுனே… ஒரு வருஷம் full husband-wife மாதிரி act பண்ணணும் னு. மறந்துட்டியா?

விக்ரம் (சிரிச்சு, தலை ஆட்டி):
“Hmm… சரி. ஆனா நான் அந்த title‑கு attach ஆகல…”

அவந்திகா:
“No prob. உனக்குப் பிடிச்சா என்னை ‘wife’ ன்னு கூப்பிடலாம்… இல்லனா நேரா ‘அவந்திகா’. But நா? நா ‘Mr. Husband’ னு தான் கூப்பிடுவேன்… agreement முடியும் வரைக்கும்.”

விக்ரம் (teasing smile):
“நீ dangerous‑ஆ comfortable ஆக ஆரம்பிக்கற மாதிரி இருக்கு…”

அவந்திகா (அவன் பார்வையை direct-ஆ பார்த்துக்கிட்டு, மெதுவா):
“உன் fantasy bold-ஆ இருந்தாலும், அதை சொல்ற அந்த confidence… seriously impressive. Saree பறக்கறது, soft touch, intense moments-nu சொன்னது… நீ script writer-ஆ இருந்திருந்தா blockbuster படம் ready.”

விக்ரம் (சிரிச்சு, sarcasm-ஐ மறைக்காம):
“Blockbuster-ல்லாம் வேணாம்… fantasy-யே real ஆ பண்ணணும்.”

அவந்திகா (சிரிப்பு மெதுவா குறைந்து, கண்கள் நேரா அவனை பார்த்து):
"நீ சொல்ற fantasy சரி Mr. Husband... ஆனா அதுக்கு முன்னாடி ஒரு சின்ன request இல்ல... actually, இது request கிடையாது. நீ செய்யவேண்டிய ஒரு விஷயம்."

விக்ரம் (கழுத்தை கொஞ்சம் ஒதுங்கி, சிரிக்கிற மாதிரி):
"அப்படியா? என்ன அந்த order மாதிரி request?"

அவந்திகா (அவன் பார்வையை direct-ஆ பார்த்துக்கிட்டு, மெதுவா):
"ஒரு வருஷம் நீ என் புருஷன் தான... So என் childhood-la இருந்து ஒரு ஆசை இருக்கு. கல்யாணம் ஆனதும், ஒரு கோவில் இருக்கு — நம்ம ஊர்ல இருக்கும் முருகன் கோவில்…"

விக்ரம் (சத்தமில்லாம அவளை பாத்துக்கிட்டே):
"அதுக்கப்புறம்?"

அவந்திகா:
"அந்த கோவில்ல என் புருஷன் என்னை தூக்கி, 11 தடவைகள் கோவில் சுற்ற வரணும். அதுக்கப்புறம் என் நெற்றில குங்குமம் வைக்கணும்."

விக்ரம் (அமைதியா பார்த்துக்கிட்டு, just deep look):
"..."

அவந்திகா:
"இது பண்ணனா தான், நா emotionally attach ஆன feeling வரும். அப்ப தான்... நீ சொல்லுற fantasy, first night எல்லாம் complete பண்ண முடியும். இல்லனா… எப்போ நீ இதுக்கே தயாரா இருக்கேயோ, அப்போ தான்..."

விக்ரம் (வாயை குறுக்கி, ஒரு second கூட யோசிக்காம):
"OK. இப்போவே போலாம்."

அவந்திகா (அதிர்ச்சியுடன், வாயை கொஞ்சம் திறந்து, எதுவும் எதிர்பாக்காம):
"நீ... இவ்வளவு சீக்கிரமா ஒத்துக்குறியா?"

விக்ரம் (steering wheel-ஐ இறுகப் பிடிச்சுக்கொண்டு):
"சொன்னேன்ல… deal தான். நீ சொன்ன மாதிரி முடிச்சுட்டா, நம்ம night fantasy next stop தான்."

[அவங்க கோவிலுக்கு போறாங்க. விக்ரம் அவளைக் கைல தூக்கிட்டு போறான். அவனுக்கு வியர்வி வருது, ஆனாலும் அவள் இதை ஆசையா நினைச்சது நியாபகம் வைச்சுக்கிட்டு, 11 பிரதட்சணம் அவளோட சுற்றுறான். அப்புறம் அவள கும்பிட வைச்சு, நிம்மதியா குங்குமம் வைக்கறான்.]

[Back to the car – silence]

விக்ரம் (சட்டென):
"இது எல்லாம் பண்ணனால நீ என்ன நினைக்கவேண்டாம்… நா உன்ன husband மாதிரி emotionally attach ஆயிடுறேன்னு. அது நடக்காது."

அவந்திகா (அவளோட மனசுல அமைதியா யோசிக்குறா):
"...உன் கண்ணுல ஒரு emotion தெரிந்துச்சு Mr. Husband… ஆனா அதை உன் ego மறைக்குது… ஏன் எனக்குத் தெரியும்."

(ஒரு நிமிஷம் silence... பிறகு)

அவந்திகா (ஓரமாக திரும்பி, deep breath):
"இந்த ஆசை என் புருஷன் எனக்கு பண்ணனும்னு ஆசை. அதை முடிச்சுட்டேன். இப்போ நீ சொன்ன fantasyக்கு நா தயார்.

விக்ரம் (அவள முகத்த பார்த்துக்கிட்டே, மெதுவா):
"நீ இப்போ என் ஆசைக்கு okayனு feel ஆகுது... ஆனா நா ஒரு விஷயம் miss பண்ணிட்டேன் மாதிரி இருக்கு... நீ usually instantஆ சிரிப்பே… இப்போ இல்ல… என் answer உன்ன hurt பண்ணிச்சா?"

அவந்திகா (விக்ரம் பக்கமா திரும்பி, சிரிச்சுக்கிட்டு, calm ah):
"சிரிப்பு போகலை பா… நா கொஞ்ச நேரம் அந்த first night fantasyயே நினைச்சுக்கிட்டிருந்தேன்... நான் நெனச்சா மாதிரி தான் நடந்துச்சு எனக்கு surprise இல்ல… ஆனா இது first time தானே... கொஞ்சம் பயமா தான் இருக்கு... ஆனா hurt பண்ணல நீ... இப்போ நாம move ஆகலாம்... just one thing, இப்போ நா சுடிதார் தான் போட்டிருக்கேன்… ஆனா உன் fantasyல Saree இருந்துச்சு…”

விக்ரம் (மெதுவா புன்னகையோட):
“Don’t worry… naan drive பண்றேன்… locationக்கு போனேனா, நீயே surprise ஆயிடுவா…”

விக்ரம் மற்றும் அவந்திகா ஒரு பெரிய அமைதியான பசுமை விவசாய நிலம் பக்கத்துல வந்தறாங்க. ஆப்பிள் ஆரஞ்சு கலந்த மாலை வெளிச்சம் வானத்தில் பரவி இருக்கு. கொஞ்சம் குளிர்ந்த காற்று விசுது. விக்ரம் காரை அந்த சின்னத் தோட்டத்துக்குப் பக்கத்துல நிறுத்தி அவந்திகாவ பார்க்கிறான்.

அவங்க இருவரும் கார்ல இருந்து வெளிய வந்ததும்,
விக்ரம் (சிரிப்போட, அவள கையை பிடிச்சுக்கிட்டு):
"ஒரே ஒரு நிமிஷம்... உனக்கொரு surprise இருக்கு… கண்ண மூடு…”
அவந்திகா:
"சரி சரி… ஆனா பிறகு என்ன பண்ணப்போறேன்னு சொல்லணும்!”
விக்ரம் அவள கண்ணை மெதுவா மூடச் சொல்லி, அவள கையை மெதுவா பிடிச்சு நடக்க வைக்கிறான்.

விக்ரம் அவந்திகாவ மெதுவா கை பிடிச்சுக்கிட்டு அந்த பசுமையான நிலத்துல நடக்க வைக்கிறான். அவந்திகா இன்னும் கண்ணை மூடிக்கிட்டே இருந்தா. காற்று ரொம்ப குளிர்ந்தா வீசுது, பறவைகளின் சத்தம் மட்டும் அந்த சின்ன பாதையில கேட்குது.

சில நிமிஷத்துக்குப் பிறகு, இருவரும் ஒரு குடிசை முன்னாடி வந்தாங்க. அந்த குடிசை வெளியே விளக்குகள், மல்லிகை மாலைகள் அலங்கரிச்சு, ஒரு சின்ன பிரம்மாண்ட சினிமா செட் மாதிரி ஜொலிச்சுது.

விக்ரம் (மெல்ல சிரிச்சுக்கிட்டு):
“சரி… இப்போ கண்ண திற…”

அவந்திகா மெதுவா கண் திறந்தா. குடிசை உள்ளே முழுக்க மலர்களால அலங்கரிச்சு இருந்தது. மேசைல மெழுகுவர்த்தி, ஜன்னல் பக்கமா விளக்குகள், சுவர்கள்ல சிறிய சிறிய புகைப்பட ஃப்ரேம்கள். அந்த மையத்துல ஒரு அழகான பட்டு சேலை தொங்கிக்கிட்டு இருந்தது.



அவந்திகா (கண்கள் விரிந்துபோய், ஒரு சிரிப்பு, ஒரு குழப்பம் கலந்த குரலில்):
“விக்ரம்… இது… எல்லாம்… என்ன அர்த்தம்…?”

விக்ரம் (அவள கண்களை நேரா பார்த்துக்கிட்டு, சிரிப்பில் ஒரு அழுத்தம்):
“இது surprise இல்ல, rule. இங்க இருந்து, உனக்கு நான் சொல்றேன்… நீ அணிவது கூட, நான் சொல்லுறதுதான்.”

அவந்திகா (கை fold பண்ணிக்கிட்டு):
“அப்படின்னா… நான் எந்த dress போடணும்னு நீ முடிவு பண்ணுறது… அது நம்ம sex situationல மட்டும் தானே?”

விக்ரம் (சின்ன சிரிப்பு, confident tone-ல):
“ஆம்… yes yes… அந்த மாதிரி moments-ல மட்டும் தான். வேற எதுவும் இல்லை.”

அவந்திகா (கண்களை சிமிட்டி, teasing tone-ல):
“ஹ்ம்… ஆனா உன் குரல் tone-லே வேற மாதிரி தோணிச்சு. நான் வேற விதமா யோசிச்சுட்டேன்.”

விக்ரம் (சிரிச்சுக்கிட்டு, அவளை நேரா பார்த்து):
“ஓகே… பேசினது போதும். இப்போ நீ costume change பண்ணு.”

அவந்திகா (கண்ணை சிமிட்டி, சிரிப்போட):
“ஒரே ஒரு room தான் இருக்கே… அப்படின்னா நான் dress change பண்ணுறதை நீயே பார்க்கிற மாதிரி தான் ஆகும். எப்படியும் இன்று முழுசா என்னை பார்க்கப் போறே… அப்படின்னா முன்னாடியே change பண்ணினாலும் பிரச்சினை இல்லையே?”

விக்ரம் (அவள சிரிப்பை பார்த்து, serious tone-ஆனாலும் மென்மையா):
“இல்ல… நீ ரூம்ல change பண்ணு. நான் வெளியே wait பண்ணுறேன். நம்முடைய first night கூட இந்த குடிசை உள்ளே இல்லை… வெளில்தான் நடக்கப் போகுது. அதனால, தயாரா… வெளியே வா.”

அவந்திகா ரூம்ல போய், அந்த சேலையை அணிந்து மெதுவா வெளியே வந்தாள். வெளியில் மாலை ஒளி இன்னும் சிவப்பு கலந்த ஆரஞ்சு நிறமா பரவியிருந்தது.

விக்ரம் அவளை பார்த்ததும் சிரிச்சான். அவன் கண் மேல இருந்து கீழ வரைக்கும் அவளை மெதுவா பாக்குறான்



விக்ரம் (சீரியஸா, ஆனால் சிரிப்பு கலந்த குரலில்):
“ஹ்ம்… நல்லா இருக்கு. ஜஸ்ட் நான் நினைச்ச மாதிரி தான்.”

அவந்திகா (சின்ன வெட்கத்தோட, playful tone-ல):
“அட, compliment கொடுக்குற மாதிரி இருக்கே… ஆனா நிஜமா சொல்லு, உனக்கு பிடிச்சுதா?”

விக்ரம் (அவளை நோக்கி, சிரிச்சுக்கிட்டு):
இந்த இரவு முடிஞ்சதுக்குப் பிறகுதான் நான் உண்மையிலே பிடிச்சுதா இல்லையா சொல்ல முடியும்.

(அந்த line கேட்டவுடனே அவந்திகா சிரிச்சாலும், கண்ணை நேரா பார்க்க முடியாம சின்ன வெட்கத்தோட முகம் திருப்புகிறாள்.)

விக்ரம் (அவளைப் பார்த்துக்கிட்டு, teasing-ஆ):
“எப்போமே bold-ஆ பேசுற அவந்திகா, இப்போ சும்மா கண்ண கீழே தாழ்த்திட்டு இருக்கே?”

அவந்திகா (சிரிப்பு கம்மி பண்ணிக்கிட்டு):
“கண்ண கீழே தாழ்த்தி boldness குறையாது, Mr. Husband…”

விக்ரம் (அவள் அருகே நெருங்கி, குரல் deepen பண்ணி):
“அப்படின்னா prove பண்ணு… ஆனா மறந்திடாதே, இன்றிரவு control என் கையில் தான்.”

அவந்திகா (சற்றுக் குனிந்து, அவன் கண்களை நேராகப் பார்த்துக்கிட்டு, மெல்ல):
“Control உன்னிடம் இருக்கட்டும்… ஆனா அந்த control-ஐ உனக்கு சுலபமா வைக்கமாட்டேன்.”

விக்ரம் (சிறு சிரிப்பு, குரல் deepen பண்ணி):
“ஆஹா… அப்படின்னா இன்றிரவு smooth-ஆன journey கிடையாது போல. நீயே இதை spicy-ஆக்கப் போறியா? பரவாயில்லை… அந்த spice-ம் எனக்கு வேணும். அது தான் இந்த இரவுக்கு இன்னும் interesting flavour தரப்போகுது.”

(அப்படி சொல்லிக்கொண்டே, அவளை திடீர்னு தனது கைகளில் தூக்கிக்கொண்டு, புல்வெளியில் அமைந்திருந்த first-night setup-க்கு அவளை அழைத்துச் செல்கிறான்.)