శిల్పరామం

[RRR@999]

శిల్ప: "హహ ఏంటి !!!?

శిల్ప: ఎందుకు ...?"

నేను :
"అలా ఒక్కసారి కలిస్తే... మళ్ళీ కలవాలని ఉండదా?"

శిల్పా ఒక్క క్షణం తలదించుకుంది. 

ఆమె నోటి పక్కన చిరునవ్వు..

శిల్పా:
"ఓహ్... మాటల్లో బాగా ఆడుకుంటావు..."

ఆమె వెనుతిరిగి నడిచింది బ్యాక్ బౌన్స్ తో  న హార్ట్ బీట్ పెరిగింది ... . కానీ ఆ బ్యాక్ వ వెనక ఏదో తెలియని ఆహ్వానం, ఓ ఆరాటం కనిపించేసింది.

అదే రాత్రి...

చిన్న మెసేజ్ వచ్చింది –

శిల్ప:
'తదుపరి కాఫీ your turn  ..షుగర్ తక్కువ పెట్టు...!!!'


నాకేమొ ...".టర్న్ యువర్ బ్యాక్......" త్వరగా పెట్టు....."  లీలగా వినిపిస్తున్నాయి  పోర్న్ పట్టిన బుర్ర కదా !!  


(ఆ చిన్న మెసేజ్ వెనుక ఉన్న ఆశ, ఆహ్వానం, ఆ అనుమానాలు... అన్నీ గుండెను తడిపించాయి.)



next day, ఇంటి తలుపు తట్టిన శబ్దం...


తలుపు తీయగానే...

శిల్ప:
"ఇంట్లో ఎవ్వరూ లేరు కదా...? నాకు wifi బాగా working కావటం లేదు. Zoom call ఉంది... ఒక గంట టైం... నేను ఇక్కడే చెయ్యగలనా?"

నేను తల ఊపాను. ..

ఆమె లోపలికి అడుగు వేసింది.

ఈసారి ఆమె వేసిన డ్రెస్ – సాదాసీదాగా ఉన్నా... బూబ్స్ రౌండ్ గా మంచి  ఆత్మవిశ్వాసంతో  ఉట్టిపడుతోంది.

ఆమె వెంట ..ఒక చిన్న cushion, charger, సెల్‌ఫోన్ –
.
.
.
.
.

Zoom call అయిపోయింది.

మెల్లగా తలుపు వేసింది.


లోపలికి నడిచింది.
[b]శిల్ప:కాపీ చెయ్యాల??,[/b]
నేను అడగకముందే చెప్పింది
శిల్ప:
"oh...ఈసారికి నువ్వు చెయ్యాలి... నేను వాచ్ చేస్తాను."



కిచెన్‌లో ఇద్దరం. కాఫీకి వేడి నీళ్లు ఉడికిస్తున్నాం. 

ఆమె వెనకుండి దగ్గరైంది.

ఆమె శ్వాస నా మెడకు తగిలింది... కాఫీ వేడి కాకపోయినా, గుండె మాత్రం ఉడికిపోయింది.

కాఫీ మరిగిన శబ్దం మధ్యలో...
ఆమె చేతులు నా చేతుల్లోకి వచ్చాయి.
వేడి కాఫీ కాదు... ఆ వేడి కంటాక్ట్ – శరీరం కాదు, మనస్సే తడిచిపోయింది.

నేను తిరిగి చూసాను – ఆమె కన్నుల్లో వెనక ఏదో లోటు. ఆ లోటు నా చేతులపై వేసింది.

ఇంత లో వాలా ఆయన  కాల్..






.బ్రేక్  పడింది..





తరువాతి రోజు సాయంత్రం.

బయట చినుకులు ఎండిపోయాయి కానీ గాలి లోపల ఏదో తడిని మిగిల్చింది.

నేను లాప్‌టాప్ ముందుకుని పనిచేస్తూ కూర్చున్నా…

ఏదో ఉగాది పచ్చడి తినినట్టుగా – చేదు, తియ్యని కలబోతలా – గడచిన  జ్ఞాపకాల రుచి ఇంకా నాలో ఉంది.

ఒక్కసారిగా తలుపు తట్టిన శబ్దం.

చూసాను – శిల్ప.

చీర కాదు ఈసారి – టైట్ టీషర్ట్(with milky boobs)… కింద వైట్ ట్రాక్ ప్యాంట్.

ఒకే క్షణంలో – క్లాస్ అండ్ క్లీవేజ్ రెండూ గమనించాల్సివచ్చింది.

శిల్ప:
"హాయ్… ఒక చిన్న ఫేవర్. ఛార్జర్ పని చేయడం లేదు. సెల్ 4% ఉంది. అర్ధగంటలో  కాల్ ఉంది. ఇక్కడ plug-point వర్కౌట్ చేస్తుందా చూడొచ్చా?"

నేను (వెంటనే):
"అర్థగంట... మామూలే కదా ఇప్పుడు! మీ wifi, నా కాఫీ, మీ charger – అన్నీ శాశ్వతంగా ఇక్కడే ఫిక్స్ అవ్వాలి అనిపిస్తుంది!" (చెప్పేసి తలవంచిన నవ్వు.)

శిల్ప లోపలికి వచ్చింది.
ఈసారి ఆమె చాలా natural గా settle అయింది. మొబైల్ plug చేసి, నా study డెస్క్ దగ్గరే కూర్చుంది. నాకు వెనక.

కొన్ని నిమిషాల పాటు శాంతి...
అయినా గదిలో వేడి ఉంది – ఏసీ వేసి ఉన్నా.

నా చెవిలో ఒక్కసారిగా ఆమె శబ్దం:

శిల్ప:
"నీ chair చాలా కంఫర్టబుల్ గా ఉంది… కానీ నీ perfume smell ఎక్కువగా ఉంది."
(తన ఊపిరిని నాకు దగ్గరగా తీసుకు వచ్చేసింది.)
నేను:
మై స్మెల్ !!?
 ఇష్టం లేదా??

(మెల్లగా తిరిగి చూశాను.)

శిల్ప:
"ఇష్టం. కానీ అది నన్ను distract చేస్తోంది."

(చూపు నేరుగా నా కళ్లలోకి. మాటలు అంతరించిపోయిన చోట, ఒక నిశ్శబ్ద శృంగారమే మొదలైంది.)

అతుక్కున్న జడ, వంకరగా జారిన టీషర్ట్ కాళ్లు మోకాళ్ల దాకా ముడుచుకుని ఉన్నాయి.
వెనుక కూర్చున్న ఆమె, నా చెవి దగ్గర తల వంచి మాట్లాడిన ప్రతిసారి... నా శరీరంలోనూ తడి చలనం.

ఆమె చేయి... నా కుర్చీ హ్యాండిల్ మీద.
చూపు... నా ల్యాప్‌టాప్ స్క్రీన్ మీద కాదు — నా ఒంటిమీదే.
తరువాతి క్షణం...

ఆమె చేయి నా చెవి వెనక తాకింది. స్వల్పంగా — ఒక అర్థం లేని అడుగు.
గోosebumps నన్ను మించి నా ఊపిరిని స్పర్శించాయి.



శిల్పా తలెత్తి నన్ను చూస్తోంది.
చెప్పకుండానే, మాటల అవసరం లేకుండానే – మనం ఇద్దరం ఏదో చాలా స్పష్టంగా ఫీల్ అవుతున్నాం.

ఆమె ఒళ్లు కాస్త నా భుజానికెదురుగా వాలింది.
చెయ్యి నా చేతిని తాకింది – ఒక్కసారిగా, సరదాగా కాదు... ఉద్దేశపూర్వకంగా.

ఆ స్పర్శ... చిన్న తీగలా ఊగుతూ, అందులోనే మత్తును చొప్పించేసింది.
శిల్ప:
"నిన్న ... నేను ఫీల్ అయాను. ."

నేను:
" నేనూ... ఫీల్ అయ్యాను. ."

ఆమె కప్పుకున్న వాసన... నా ముఖానికి దగ్గరగా.
ఒక చిన్న మొహంలోకి చూస్తే, కనుపాపల వెనుక మంట ఉంటుంది. ఆ మంట ఇప్పుడు నాలోనూ ఉంది.
ఆమె గోరెంటల చేతులు, ఇప్పుడు నా మోకాళ్లపై.

ఒక్క క్షణం... తలుపు పూర్తిగా మూసి, గదిలో ఒక్క లైట్ ఆన్.

అందమైన పగటి వెలుతురు కాంతుల కన్నా... ఈ అస్పష్టమైన, మచ్చలేని చీకటి – మన ఇద్దరి మధ్య ఆకర్షణను ఇంకా అందంగా మార్చింది.

అది రాత్రి కాదు. కానీ మసక వెలుతురు ఉండేంత సరిపోతుంది.

ఆమె మొహం నన్ను తాకినట్టుంది. .


పెదవులు చూస్తూ ముందుకు జరిగాను  ..

ఆమె శ్వాస..

నాకు సమీపించేస్తుంది...

నా కళ్ళు మూత పడ్తూ నా యి ....
నా కళ్ళు మూసుకున్నాయి.


ఆమె ముఖం — నాది తాకబోతున్నదే...
ఈ మౌనం మధురంగా చుట్టేస్తోంది...

ఒక క్షణం...
ముందుకు వంగాను… 
ఆమె పెదవుల వెదురును తాకబోయేంత దగ్గరకి...

ఒక్క అడుగు ముందుకెళ్తే – ఇద్దరం ముద్దుగా మలచుకునే స్థాయికి చేరేవాళ్లం...

కానీ అప్పుడే… ఆమె శ్వాస ఒక్కసారిగా వెనక్కి తడబడింది.

ఆమె చేతులు నా మోకాళ్లపై నుండి మెల్లగా వెనక్కి స్లిప్ అయ్యాయి.

ఆమె (కాస్త కంపించేదిగా):
mobile lo  ఒక మెసేజ్ వచ్చింది.

శిల్ప (ఆమె చూపు దూరంగా)
"వైష్ణవ్ రేపు పూర్తిగా హైదరాబాద్‌కి షిఫ్ట్ అవుతున్నాడట…"

ఇక నుంచి వర్క్ ఫ్రమ్ హోమ్… రెగ్యులర్ గా ఇక్కడే ఉంటాడు.

ఆ మాట వింటూనే… గదిలోని చీకటి ఒక్కసారిగా స్పష్టంగా కనిపించింది.


ఇప్పుడు పగుళ్లు పడిన గాజులా....