Adultery "సంతానం కోసం"

[anaamika]

చాప్టర్ - 1

నా పేరు రష్మి. నేను నిజామాబాద్ లోని సీతాపూర్ అనే చిన్న పట్టణంలో ఉంటాను. మా కుటుంబం మా నాన్న చిన్నప్పుడే రాజస్థాన్ నుండి ఇక్కడికి వలస వచ్చింది. నాకు 24 ఏళ్లు ఉన్నప్పుడు నాకు అనిల్తో పెళ్లయింది. అనిల్కి సీతాపూర్లో సొంత షాపు ఉంది. పెళ్లయిన కొత్తలో అంతా బాగానే ఉంది, నేను కూడా సంతోషంగా ఉన్నాను. అనిల్ నన్ను బాగా చూసుకునేవాడు, మా శృంగార జీవితం కూడా బాగానే ఉండేది.

పెళ్లయిన రెండేళ్ల తర్వాత మేము పిల్లలు కనాలని నిర్ణయించుకున్నాం. కానీ ఒక సంవత్సరం పాటు ఎలాంటి జాగ్రత్తలు లేకుండా కలిసి ఉన్నా నేను గర్భం దాల్చలేకపోయాను. మా అత్తమామలకు కూడా నాకు పిల్లలు ఎందుకు పుట్టడం లేదని బాధ పడ్డారు. నాకు ఎందుకిలా జరుగుతుందని నేను చాలా బాధపడ్డాను. నాకు పీరియడ్స్ సమయానికి వచ్చేవి. శారీరకంగా కూడా నేను మంచి ఆరోగ్యంతో ఉండేదాన్ని.

అప్పుడు నాకు 26 ఏళ్లు, తెల్లగా, 5' 3" ఎత్తు, అందమైన ముఖం, నిండుగా ఉండే శరీరం నాది. కాలేజీ రోజుల నుంచే నా శరీరం ఆకట్టుకునేలా ఉండేది, నా పెద్ద రొమ్ములు, అందమైన పిర్రలు అబ్బాయిలను ఆకర్షించేవి.

నేను సిగ్గరిని, ఎక్కువగా సల్వార్ సూట్లు లేదా చీర బ్లౌజులు మాత్రమే వేసుకునేదాన్ని. వాటితో నా శరీరం కప్పుబడి ఉండేది. చిన్న పట్టణంలో ఉండడం వల్ల నేను మోడ్రన్ డ్రెస్సులు ఎప్పుడూ వేసుకోలేదు. కానీ అయినా సరే, మగవాళ్ల చూపులు నా మీద ఉన్నాయని నేను గమనించేదాన్ని. బహుశా నా నిండు శరీరం వల్ల అలా జరుగుతుందేమో.

అనిల్ నన్ను చాలా మంది డాక్టర్ల దగ్గరికి తీసుకెళ్లాడు. నా సిగ్గు స్వభావం వల్ల లేడీ డాక్టర్ల ముందు బట్టలు తీయడానికి కూడా సిగ్గుపడేదాన్ని. లేడీ డాక్టర్ పరీక్ష చేయడానికి నా రొమ్ములు, నిపుల్ లేదా పూకుని తాకినప్పుడు నేను తడిచిపోయేదాన్ని, నాకు చాలా సిగ్గు వచ్చేది.

డాక్టర్లందరూ చాలా రకాల మందులు ఇచ్చారు, నాకు ల్యాబ్ పరీక్షలు చేయించారు కానీ ఎలాంటి ప్రయోజనం లేదు.

తర్వాత అనిల్ నన్ను హైదరాబాద్ కి తీసుకెళ్లాడు కానీ నేను లేడీ డాక్టర్కు మాత్రమే చూపిస్తానని స్పష్టంగా చెప్పాను. కానీ అక్కడ కూడా ఎలాంటి ప్రయోజనం లేదు.

మా అత్తగారు నన్ను ఆయుర్వేదిక్, హోమియోపతి డాక్టర్ల దగ్గరికి తీసుకెళ్ళారు, వారి మందులు కూడా వాడాను, కానీ ఏమీ ఉపయోగం లేదు.

ఇప్పుడు నాకూ అనిల్కీ మధ్య సంబంధాలు కూడా దెబ్బతినసాగాయి. అనిల్తో కలవడంలో కూడా నాకు ఇప్పుడు ఎలాంటి ఆనందం ఉండేది కాదు, పిల్లలు పుట్టడం కోసం బలవంతంగా ఈ పని చేస్తున్నట్టు అనిపించేది. శృంగార ఆనందాన్ని అనుభవించడానికి బదులుగా, ఈసారి నేను గర్భం దాల్చుతానో లేదో అనే చింతే ఉండేది.

ఇలా రోజులు గడిచిపోయాయి, మరో సంవత్సరం గడిచింది. ఇప్పుడు నాకు 28 ఏళ్లు వచ్చాయి. సంతానం లేకపోవడంతో నేను నిరాశగా ఉండేదాన్ని. ఇంట్లో వాతావరణం కూడా నిరాశతో నిండిపోయింది.

ఒక రోజు అనిల్ నాతో, బెంగళూరు లో ఒక మగ గైనకాలజిస్ట్ ఉన్నాడు, సంతానలేమి కేసులకు ఆయన నిపుణుడు, వెళ్ళి అక్కడ నిన్ను చూపిద్దాం అన్నాడు. కానీ మగ డాక్టర్కు చూపించడానికి నేను ఒప్పుకోలేదు. ఏ మగాడి ముందైనా బట్టలు తీయడానికి ఏ ఆడపిల్ల సిగ్గుపడదు చెప్పండి. అనిల్ నాతో చాలా కోపంగా ఉండి, అదే డాక్టర్కు చూపిస్తానని పట్టుబట్టాడు. ఇప్పుడు నువ్వు ఎక్కువగా నఖరాలు చేయకు అన్నాడు.

తర్వాతి రోజు మా పక్కింటి మధు మా ఇంటికి వచ్చి మా అత్తగారితో, "ఆంటీ గారు, మీరు రష్మిని చాలా మంది డాక్టర్లకు చూపించారు కానీ ఎలాంటి ఉపయోగం లేదు. రష్మి హైదరాబాద్ కి కూడా వెళ్ళిందని చెప్పింది. ఆయుర్వేదిక్, హోమియోపతి అన్ని చికిత్సలు చేయించుకున్నా కూడా ఆమెకు ఇంకా సంతానం లేదు. పాపం, ఈ మధ్య చాలా నిరాశగా ఉంటుంది. మీరు రష్మిని శ్యామ్పూర్లో ఉన్న గురూజీ ఆశ్రమానికి తీసుకెళ్ళండి. నా ఒక బంధువుకు పెళ్లైన 7 ఏళ్ల తర్వాత కూడా పిల్లలు లేరు. గురూజీ ఆశ్రమానికి తీసుకెళితే ఆమెకు సంతానం కలిగింది. రష్మి పెళ్లికి అయ్యి  ఇప్పటికి 4 ఏళ్ళే అయింది. నాకు నమ్మకం ఉంది గురూజీ దయ వల్ల రష్మికి తప్పకుండా సంతానం కలుగుతుంది. గురూజీ చాలా మహిమలు కలవాడు" అని అంది.

మధు మాటలతో మా అత్తగారి మనసులో ఆశ చిగురించింది. నేను కూడా అన్ని చేసి చూశాను కదా, ఆశ్రమానికి వెళ్లి కూడా చూద్దాం అనుకున్నాను.

మా అత్తగారు అనిల్ను కూడా ఒప్పించారు.

"చూడు అనిల్, మధు చెప్పింది నిజమే. రష్మికి చాలా పరీక్షలు చేయించాము, అన్ని ఫలితాలు మామూలుగానే వచ్చాయి. ఎక్కడ ఎలాంటి సమస్య లేదు అయినా కూడా పిల్లలు పుట్టడం లేదు. ఇప్పుడు ఇంకా ఎక్కువ సమయం వృథా చేయవద్దు. మధు చెప్పింది ఈ గురూజీ చాలా మహిమలు కలవాడు అని, మధు బంధువుకు కూడా ఆయన దయ వల్లనే పిల్లలు పుట్టారని."

ఆ సమయంలో మధు రావడం వల్ల నేను సంతోషించాను, ఇప్పుడు బెంగళూరు వెళ్లి మగ డాక్టర్ కు చూపించుకోనవసరం లేదు అని, కానీ గురూజీ ఆశ్రమంలో నాకేం జరగబోతుందో నాకు అప్పుడు తెలియదు.

చికిత్స పేరుతో ఆ ఆశ్రమంలో నన్ను ఎలా వాడుకున్నారో, అది గుర్తు చేసుకుంటే ఇప్పటికీ నాకు సిగ్గు అనిపిస్తుంది. ఎంత తెలివిగా ఆ ప్రజలు నన్ను వాడుకున్నారు. ఆ సమయంలో నాకు సంతానం కావాలనే కోరిక అంత బలంగా ఉండేది, ఆ ప్రజల చేతిలో నేను ఒక బొమ్మలా మారిపోయాను.

నేను ఆ రోజుల గురించి ఎప్పుడు ఆలోచించినా నాకు ఆశ్చర్యం అనిపిస్తుంది, అంత సిగ్గరిగా ఉండే గృహిణి అయిన నేను ఎలా ఆ ప్రజలను నా శరీరాన్ని తాకడానికి అనుమతించాను, ఒక రంకులా ఆశ్రమంలోని మగవాళ్ళు నా నుంచి ఎలా ప్రయోజనం పొందారు.

***

గురూజీ ఆశ్రమం శాంపూర్ లో ఉంది, అది ఉత్తరాఖండ్లో కొండల మధ్య వున్న ఒక చిన్న గ్రామం. ఆశ్రమం పక్కనే ఒక పెద్ద స్వచ్ఛమైన నీళ్ల చెరువు ఉంది. కాలుష్యం లేకపోవడం వల్ల ఆ గ్రామంలో వాతావరణం చాలా బాగుండేది, ఆ ప్రదేశం కూడా పచ్చగా చాలా అందంగా ఉండేది. ఇంత ప్రశాంతమైన ప్రదేశానికి వస్తే ఎవరి మనసైనా సంతోషపడుతుంది.

నేను అనిల్తో ఆశ్రమానికి రావాల్సి ఉండేది, కానీ చివరి నిమిషంలో అనిల్కు ఒక ముఖ్యమైన పని పడింది. అందుకే మా అత్తగారు నాతో వచ్చారు. ఆశ్రమానికి వచ్చిన తర్వాత, గురూజీ దర్శనం కోసం అక్కడ ప్రజలు బారులు తీరి ఉండడం నేను చూసాను. మేము గురూజీతో ఒంటరిగా మా సమస్య గురించి మాట్లాడడానికి అపాయింట్మెంట్ తీసుకున్నాం.

చాలాసేపు తర్వాత మమ్మల్ని ఒక గదిలోకి గురూజీని కలవడానికి తీసుకెళ్లారు. గురూజీ చాలా పొడవుగా, దృఢమైన శరీరంతో, దాదాపు 6 అడుగుల ఎత్తు ఉన్నాడు. ఆయన కాషాయ దుస్తులు ధరించి ఉన్నారు. ప్రశాంతమైన స్వరంతో మాట్లాడే ఆయన విధానం మంత్రముగ్ధులను చేసేది. ఆయన గొంతులో ఒక రకమైన మాయ ఉండేది, అది ప్రతిధ్వనిస్తున్నట్లుగా అనిపించేది, ఏదో దూరం నుండి వస్తున్నట్టుగా.

మొత్తంగా ఆయన వ్యక్తిత్వం ఎలా ఉండేదంటే, ఎదుటి వ్యక్తి స్వయంగా ఆయన పాదాల దగ్గర తల వంచుతారు. ఆయన కళ్ళలో ఒక రకమైన తేజస్సు ఉండేది, మీరు ఎక్కువసేపు కళ్ళు కలిపి చూడలేరు.

మేము గురూజీ ముందు నేల మీద కూర్చున్నాం. అత్తగారు గురూజీకి నా సమస్య గురించి చెప్పారు, మా కోడలికి పిల్లలు పుట్టడం లేదని. గురూజీ శ్రద్ధగా అత్తగారి మాటలు వింటున్నారు. మాతో పాటు ఆ గదిలో మరో ఇద్దరు మగవాళ్లు ఉన్నారు, వాళ్ళు బహుశా గురూజీ శిష్యులు అయ్యుంటారు. వారిలో ఒక వ్యక్తి, అత్తగారి మాటలు విని, డైరీలో ఏదో రాసుకుంటున్నాడు.

గురూజీ: "అమ్మా, మీ కోడలి సమస్యకు పరిష్కారం కోసం నా దగ్గరికి తీసుకురావడం నాకు సంతోషంగా ఉంది. నేను ఒక విషయం స్పష్టంగా చెప్పాలనుకుంటున్నాను, నేను ఏ అద్భుతాలు చేయలేను, కానీ మీ కోడలు నా దగ్గర 'దీక్ష' తీసుకుని, నేను చెప్పినట్లు చేస్తే, ఈ ఆశ్రమం నుండి ఆమె ఖాళీ చేతులతో వెళ్లదు అని నేను మీకు నమ్మకం ఇస్తున్నాను. అమ్మా, సమస్య కష్టమైంది కాబట్టి, దాని పరిష్కార మార్గం కూడా కష్టంగానే ఉంటుంది, కానీ ఈ మార్గంలో మీ కోడలు వెళ్లగలిగితే, ఒక సంవత్సరంలోపు ఆమెకు తప్పకుండా సంతానం కలుగుతుంది. కానీ ఒక విషయం గుర్తుంచుకోవాలి, నేను చెప్పినట్లుగా ఎలాంటి సందేహం లేకుండా చేయాలి. అప్పుడే ఆశించిన ఫలితం వస్తుంది."

గురూజీ మాటలకు నేను ఎంతగానో ప్రభావితమయ్యాను, వెంటనే నా చికిత్సకు సిద్ధపడ్డాను. మా అత్తగారు కూడా చేతులు జోడించి వెంటనే సరే అని అన్నారు.

గురూజీ: "అమ్మా, చికిత్సకు సరే అని చెప్పే ముందు నా నియమాలను వినండి. నేను నా భక్తులను చీకట్లో ఉంచను. మూడు దశల్లో చికిత్స జరుగుతుంది, అప్పుడే మీ కోడలు తల్లి అవుతుంది. ముందుగా 'దీక్ష', తర్వాత 'మూలికల చికిత్స', ఆ తర్వాత 'యజ్ఞం'. పౌర్ణమి రాత్రి నుండి చికిత్స ప్రారంభమవుతుంది, 5 రోజులు జరుగుతుంది. ఈ సమయంలో దీక్ష, మూలికల చికిత్స పూర్తి అవుతుంది. ఆ తర్వాత నాకు అవసరమని అనిపిస్తే, మీ కోడలు ఆరో రోజు ఆశ్రమం నుండి వెళ్లవచ్చు. ఒకవేళ 'యజ్ఞం' అవసరమైతే, మరో 2 రోజులు ఉండాల్సి వస్తుంది. ఆశ్రమంలో ఉండే సమయంలో మీ కోడలు ఆశ్రమ నియమాలను పాటించాలి, ఈ నియమాల గురించి నా శిష్యులు చెబుతారు."

గురూజీ మాటలని నేను మంత్రముగ్ధురాలై వింటున్నాను. ఆయన మాటల్లో నాకు ఏమీ తప్పు కనిపించలేదు. ఆయన దగ్గర దీక్ష తీసుకోవడానికి నేను అంగీకరించాను.

గురూజీ: "సమీర్, ఈమె కోడలికి ఆశ్రమ నియమాలు గురించి చెప్పు, ఈమె వ్యక్తిగత వివరాలు రాసుకో. అమ్మా, నువ్వు సమీర్తో పక్క గదిలోకి వెళ్ళు, అతను ఏది అడిగితే అది చెప్పు. అమ్మా, మీరు ఇంకా ఏదైనా అడగాలనుకుంటే నన్ను అడగవచ్చు."

నేను లేచి గురూజీ శిష్యుడు సమీర్ వెనుక పక్క గదిలోకి వెళ్ళాను. అక్కడ ఉన్న సోఫాలో కూర్చోమని సమీర్ నాకు చెప్పాడు. సమీర్ నా ముందు నిలబడే ఉన్నాడు.

సమీర్కి దాదాపు 40-42 ఏళ్లు ఉంటాయి, ప్రశాంతమైన స్వభావం, ముఖం మీద ఎప్పుడూ చిరునవ్వు ఉండేది.

సమీర్ : "మేడమ్, నా పేరు సమీర్. ఇప్పుడు మీరు గురూజీ శరణు లోకి వచ్చారు, ఇక మీరు చింతించాల్సిన అవసరం లేదు. గురూజీ ప్రత్యేక చికిత్స వల్ల ఎంతోమంది మహిళలకు ప్రయోజనం కలగడం నేను ఆశ్రమంలో చూశాను. కానీ గురూజీ చెప్పినట్లుగా, ఎలాంటి సందేహం లేకుండా మీరు చెప్పినట్లు చేయాలి."

నేను : "నేను అలా చేయడానికి నా వంతు ప్రయత్నిస్తాను. రెండేళ్లుగా నేను ఈ సమస్యతో చాలా బాధపడుతున్నాను."

సమీర్ : "మీరు చింతించకండి మేడమ్. అంతా బాగుంటుంది. ఇప్పుడు నేను మీకు ఏం చేయాలో చెబుతాను. వచ్చే సోమవారం సాయంత్రం 7 గంటల లోపల మీరు ఆశ్రమానికి వచ్చేయండి. సోమవారం పౌర్ణమి, మీరు దీక్ష తీసుకోవాలి. మేడమ్, మీరు మీతో చీరలు వంటివి తీసుకురావద్దు. మా ఆశ్రమానికి ఒక ప్రత్యేక దుస్తుల నియమావళి ఉంది, ఇక్కడి నుంచే మీకు చీరలు అన్నీ లభిస్తాయి. అవి మూలికలతో తయారుచేసిన డిటర్జెంట్లతో ఉతికినవి, ఇంకా మేడమ్, ఆశ్రమంలో నగలు ధరించడానికి కూడా అనుమతి లేదు. అసలు అంతా ఇక్కడి నుంచే లభిస్తుంది కాబట్టి మీరు ఏమీ తీసుకురావాల్సిన అవసరం లేదు."

సమీర్ మాటలు నాకు కొంచెం ఆశ్చర్యం కలిగించాయి. ఇప్పటివరకు ఆశ్రమంలో నాకు ఏ మహిళ కనిపించలేదు. చీరలు ఆశ్రమం నుండి లభిస్తాయి, కానీ నా బ్లౌజులు, లంగాలు ఎలా అని నేను ఆలోచించాను. చీర మాత్రమే కట్టుకుని నేను ఉండలేను.

బహుశా సమీర్కి నా మనసులో ఉన్న సందేహం అర్థమైంది.

సమీర్ : "మేడమ్, గురూజీ నన్ను మీ వ్యక్తిగత వివరాలు రాసుకోమని చెప్పడం మీరు గమనించే ఉంటారు. కాబట్టి మీరు బ్లౌజులు వంటి వాటి గురించి చింతించకండి. అంతా మీకు ఇక్కడి నుంచే లభిస్తుంది. మేము హెయిర్ క్లిప్స్ నుండి చెప్పుల వరకు అంతా ఆశ్రమం నుండే ఇస్తాం."

సమీర్ నవ్వుతూ చెప్పగానే నా సందేహం తీరింది. తర్వాత నా లోదుస్తుల గురించి ఆలోచించాను, అవి కూడా ఆశ్రమం నుంచే లభిస్తాయా అని. కానీ ఈ విషయం నేను ఒక మగాడిని ఎలా అడగగలను.

సమీర్ : "మేడమ్, ఇప్పుడు మీరు నా కొన్ని ప్రశ్నలకు సమాధానం ఇవ్వండి. మేడమ్, నేను మరో విషయం చెప్పాలనుకుంటున్నాను, సమాధానాలు చెప్పేటప్పుడు దయచేసి అస్సలు సిగ్గుపడకండి, ఎలాంటి సంకోచం లేకుండా సమాధానాలు ఇవ్వండి ఎందుకంటే మీరు మీ సమస్య పరిష్కారం కోసం ఇక్కడికి వచ్చారు, మీ సమస్య పరిష్కారం అవ్వడమే మా అందరి ప్రయత్నం."

నేను కొంచెం నెర్వస్గా అనిపించింది. సమీర్ మాటలతో నాకు ధైర్యం వచ్చింది, ఆ తర్వాత నేను అతని ప్రశ్నలకు సమాధానాలు ఇచ్చాను, అవి చాలా వ్యక్తిగతమైనవి.

సమీర్ : "మేడమ్, మీకు పీరియడ్స్ క్రమం తప్పకుండా వస్తాయా ?"

నేను : "అవును, సమయానికి వస్తాయి. అప్పుడప్పుడూ మాత్రమే తప్పిపోతాయి."

సమీర్: "చివరిసారిగా పీరియడ్స్ ఎప్పుడు క్రమం తప్పాయి ?"

నేను : "దాదాపు మూడు లేదా నాలుగు నెలల క్రితం. అప్పుడు నేను కొన్ని మందులు తీసుకున్నాను, ఆ తర్వాత సరిపోయింది."

సమీర్: "మీ పీరియడ్ తేదీ ఎప్పుడు ?"

నేను : "22 లేదా 23కి ఉంటుంది."

సమీర్ తల వంచి నా సమాధానాలు రాసుకుంటున్నాడు, అందుకే అతనికీ నాకూ కంటి చూపు కలవడం లేదు. లేదంటే ఇంత వ్యక్తిగతమైన ప్రశ్నలకు సమాధానాలు ఇవ్వడం నాకు చాలా కష్టమయ్యేది. డాక్టర్లు తప్ప మరెవరూ నన్ను ఇంత వ్యక్తిగతమైన ప్రశ్నలు అడగలేదు.

సమీర్ : "మేడమ్, మీకు పీరియడ్స్ ఎక్కువగా వస్తాయా లేక మామూలుగా వస్తాయా ? ఆ రోజుల్లో మీకు ఎక్కువ నొప్పి అనిపిస్తే అది కూడా చెప్పండి."

నేను : "మామూలుగానే వస్తాయి, 2-3 రోజుల వరకు, నొప్పి కూడా మామూలుగానే ఉంటుంది."

సమీర్ : "సరే మేడమ్. మిగతా వ్యక్తిగత ప్రశ్నలు మీరు మళ్ళీ ఆశ్రమానికి వచ్చినప్పుడు గురూజీనే అడుగుతారు."

ఇప్పుడు గురూజీ ఇంకా ఏ వ్యక్తిగత ప్రశ్నలు అడుగుతారో అని నేను ఆలోచించసాగాను.

సమీర్ : "మేడమ్, ఇప్పుడు ఆశ్రమ దుస్తుల నియమావళి గురించి చెబుతాను. ఆశ్రమం నుండి మీకు నాలుగు కాషాయ రంగు చీరలు లభిస్తాయి, అవి మూలికలతో ఉతికినవి. ఇది మీకు సరిపోతుంది. అవసరమైతే ఇంకా లభిస్తాయి. మీ సైజు ఎంత ? అంటే బ్లౌజ్ కోసం."

ఒక తెలియని వ్యక్తి ముందు అలాంటి వ్యక్తిగత విషయాలు మాట్లాడడం నాకు ఇబ్బందిగా అనిపించింది. అతని ప్రశ్నకు నేను తడబడ్డాను.

నేను : "మీకు నా సైజు ఎందుకు కావాలి ?" నా నోటి నుండి అప్రయత్నంగా వచ్చేసింది.

సమీర్ : "మేడమ్, ఆశ్రమంలో ఉండే మహిళలకు చీర, బ్లౌజ్, లంగా ఆశ్రమం నుంచే లభిస్తాయని ఇప్పుడే చెప్పాను. దానికోసం మీ సైజు తెలుసుకోవడం అవసరం కదా."

నేను : "సరే. 34 సైజు."

సమీర్ నా సైజు రాసుకుని, నా రొమ్ములని ఒకసారి చూసాడు, కళ్ళతోనే నా సైజు కొలుస్తున్నట్లుగా.

సమీర్ : "మేడమ్, ఆశ్రమంలో ఎక్కువగా గ్రామీణ ప్రాంతాల నుండి మహిళలు వస్తారు. మీకు బహుశా తెలిసే ఉంటుంది, గ్రామాల్లో మహిళలు లోదుస్తులు ధరించరు, అందుకే ఆశ్రమంలో అవి లభించవు. కానీ మీరు పట్టణం నుండి వచ్చారు కాబట్టి మీరు మీ లోదుస్తులు తీసుకురావచ్చు. కానీ వాటిని ఆశ్రమంలో మూలికలతో స్టెరిలైజ్ చేయించడం మర్చిపోవద్దు. ఎందుకంటే దీక్ష తర్వాత మూలికలతో స్టెరిలైజ్ చేయని ఏ వస్తువును ధరించడానికి అనుమతి లేదు."

లోదుస్తుల సమస్య పరిష్కారం కావడంతో నాకు కాస్త ఊరట లభించింది. కానీ నేను ఏమీ మాట్లాడలేకపోయాను, అందుకే 'అవును' అని తల ఊపాను.

సమీర్ : "ధన్యవాదాలు మేడమ్. ఇప్పుడు మీరు వెళ్ళవచ్చు, సోమవారం సాయంత్రం వచ్చేయండి."

నేను అత్తగారితో కలిసి మా పట్టణానికి తిరిగి వెళ్ళాను. అత్తగారు నేను సమీర్తో పక్క గదిలో ఉన్నప్పుడు గురూజీతో మాట్లాడారని చెప్పారు. అత్తగారు గురూజీ మాటలకి చాలా ప్రభావితమయ్యారు. గురూజీ చెప్పినట్లు చేయమని, ఆశ్రమంలో ఒంటరిగా ఉండడానికి భయపడకూడదని, గురూజీ అంతా సరిచేస్తారని నాతో చెప్పారు.

మొత్తంగా నేను గురూజీ ఆశ్రమం పట్ల సంతృప్తిగా ఉన్నాను, గురూజీ శరణంలో నాకు తప్పకుండా సంతానం కలుగుతుందని నాకు కూడా అనిపించింది. కానీ ఆ సమయంలో ఆశ్రమంలో నాపై ఏం జరగబోతోందో నాకు తెలియదు.

తర్వాతి సోమవారం సాయంత్రం నేను మా అత్తగారితో కలిసి గురూజీ ఆశ్రమానికి చేరుకున్నాను. నా బ్యాగ్ దాదాపు ఖాళీగా ఉంది ఎందుకంటే అంతా ఆశ్రమం నుంచే లభిస్తుందని సమీర్ చెప్పాడు. ఒక అదనపు చీర, బ్లౌజ్, లంగా, ఇంకా 3 జతల లోదుస్తులు మాత్రమే నేను నా వెంట తెచ్చుకున్నాను. ఇంతటితో నా పని అవుతుందని నేను అనుకున్నాను. అత్యవసరానికి కొన్ని డబ్బులు కూడా పెట్టుకున్నాను.

***