பொண்ணு மாப்பிள்ளை... கூடவே நானும்!

[karthi321]

8

சாயங்காலம் மாப்பிள்ளை வீட்டிற்கு கிளம்பினோம். அப்பா கார் ஓட்ட, நானும் அக்காவும் பின்னாடி உக்கார்ந்திருந்தோம். அம்மா அப்பப்போ என்னைய திரும்பிப் பாத்து சிரிச்சுக்கிட்டே இருந்தாங்க. "ரொம்ப அழகா இருக்கடா இதுல. மாப்பிள்ளை அதான் உன் மேலயும் ஆசைப்பட்டாரு"ன்னு சொன்னாங்க. எனக்குள்ள ஒரு மாதிரி சங்கடமா இருந்துச்சு.

வந்துட்டோம்னு அப்போ வண்டியை ஸ்டாப் பண்ணினாரு.. நாங்க போய் நின்னது ஒரு சாதாரண வீடு இல்லை, அது ஒரு அரண்மனை! எங்க வீட்டு முன்னாடி நின்ன அதே ரெண்டு மெர்சிடிஸ் பென்ஸ் கார், கூடவே ஒரு பளபளப்பான ஆடி, அப்புறம் ஒரு ஸ்போர்ட்டி போர்ஷே கார்ன்னு வரிசையா நின்னுச்சு. ஒவ்வொரு காரும் குறைஞ்சது ஒன்றரை கோடிக்கு மேல இருக்கும். 'இவ்ளோ சொத்தா?'ன்னு எனக்கு வாயடைச்சுப் போச்சு. வாசல்லயே ஒரு பெரிய போர்டிகோ. கார் அங்கே நின்னதும், ஒரு டிரைவர் ஓடி வந்து அப்பாவோட காரை வாங்கிட்டு போய் பார்க்கிங்ல நிறுத்தினான்.

அரண்மனைக்குள்ள நுழைஞ்சதும், நாங்க பாத்த அழகுல அப்படியே மெய்மறந்து போனோம். அது வீடு இல்ல, ஒரு ரிசார்ட் மாதிரி இருந்துச்சு. பெரிய ஹால், உள்ளே நீலக் கலர்ல ஒரு குட்டி நீச்சல் குளம். பக்கத்துல ரம்மியமான பூச்செடிகள். அங்கங்க வித்தியாசமான சிலைகள். கண்ணாடி சுவர்கள்ல இருந்து வெளியே கார்டன் அப்படியே தெரிஞ்சுச்சு. அந்த கார்டன்ல சின்ன சின்ன ஃபவுண்டேன்ஸ், வண்ண வண்ண பூக்கள்ன்னு என்ன ஒரு பிரம்மாண்டம்! தரையில மார்பிள்ஸ் அப்படியே பளபளன்னு மின்னுச்சு. ரூம் முழுக்க ஒரு மாதிரி நல்ல வாசனை பரவி இருந்துச்சு. கிருஷ்ணவேணி ஆண்டியும், அவங்க கணவர் ராகவன் அங்கிளும் வாசல்ல நின்னு எங்களை வரவேற்றாங்க.

"வாங்க சம்மந்தி! வாங்க மருமகளே!"ன்னு கிருஷ்ணவேணி ஆண்டி சிரிச்ச முகத்தோட எங்களை உள்ள வரச் சொன்னாங்க. "வலது கால் எடுத்து வச்சு உள்ள வாங்கம்மா!"ன்னு அனிதாவையும் என்னையும் மாத்தி மாத்தி பார்த்து சொன்னாங்க. எனக்கு ஒரு மாதிரி சங்கடமா இருந்துச்சு. எதுவும் பேசாம அப்படியே உள்ள போனேன்.

அப்பாவுக்கும் கிஷோர் அப்பா ராகவனுக்கும் ஒரு மாதிரி பரம திருப்தி. ரெண்டு பேரும் பக்கத்துல பக்கத்துல உக்கார்ந்து, அப்படியே பிசினஸ் பத்தி பேச ஆரம்பிச்சாங்க. எங்க அம்மாவுக்கு சந்தோஷம் தாங்கல. கிருஷ்ணவேணி ஆண்டி போட்டிருந்த புது ரூபி செட் நகைகளை பாத்து, "என்ன சம்மந்தி! இந்த ரூபி செட் ரொம்ப அழகா இருக்கு! எங்க வாங்கினீங்க? என்ன விலை? இவ்ளோ ரூபாய்க்கு இருக்கா?"ன்னு வியப்போட பேச ஆரம்பிச்சாங்க. அனிதா அக்கா அப்படியே அமைதியா உட்கார்ந்திருந்தாங்க.

நான் ஹால் முழுக்க என் கண்ண ஓட்டுனேன். கிஷோர் எங்கேன்னு தேடிட்டு இருந்தேன். ஏன் அவனை தேடுனேன்ன்னு எனக்கே தெரியல. ஒரு மாதிரி பயமும், ஒரு மாதிரி எதிர்பார்ப்பும் கலந்து இருந்துச்சு. அவன் முன்னாடி வந்து என்ன பேசுவான்னு ஒரு பதட்டம்.

அப்போ கிஷோர் அங்க வந்தான். நேரா என்னைய பாத்து அப்படியே ஒரு சிரிப்பு சிரிச்சான். அவன் உதட்டுல ஒரு மாதிரி குறும்பான சிரிப்பு. அப்படியே ஸ்டைலா நடந்து வந்து, எங்க சோஃபாவுக்கு எதிர்த்த சோஃபால உக்கார்ந்தான். என் முகத்தையும், அனிதா அக்கா முகத்தையும் மாத்தி மாத்தி பாத்துட்டு இருந்தான். அவனோட கண்ணுல ஒரு மாதிரி ஜொலிப்பு.

இதுவரைக்கும் எந்த இன்ட்ரஸ்டும் இல்லாம உக்கார்ந்திருந்த அனிதா அக்கா, திடீர்னு கிருஷ்ணவேணி ஆண்டிகிட்ட, "அத்தை! நீங்க சொன்ன அந்த சாரீஸ், ஜுவல்ஸ் எல்லாம் பார்க்க ஆசையா இருக்கு. காட்டுறீங்களா?"ன்னு கேட்டாங்க. அம்மா, "ஆமா சம்மந்தி, எனக்கும் கொஞ்சம் காட்டலாமே"ன்னு சொன்னாங்க. அனிதா அக்கா அப்படியே அம்மா கூட சேர்ந்து, கிருஷ்ணவேணி ஆண்டி கூடவே போனது எனக்கு ஆச்சரியமா இருந்துச்சு.

அப்பாவுக்கும் ராகவன் அங்கிளுக்கும் தீவிரமா பிசினஸ் டிஸ்கஷன் போயிட்டு இருந்துச்சு. அப்போ கிஷோர் மெதுவா என் பக்கத்துல வந்து உக்கார்ந்தான். என் காது கிட்ட குனிஞ்சு, "நான் இமேஜின் பண்ணதை விட நீ செமையா இருக்கடி"ன்னு மெதுவா சொன்னான். அவன் மூச்சு காத்து என் காதுல பட்டுச்சு. எனக்கு அப்படியே உடம்பெல்லாம் சிலிர்த்துச்சு. 'இவன் இப்படி பேசுறானே'ன்னு ஒரு மாதிரி கூசிச்சு. நான் எதுவும் பேசாம அப்படியே உக்கார்ந்திருந்தேன். என் நெஞ்சு படபடன்னு அடிச்சுக்கிச்சு.

அவன் என் கைய அப்படியே மெதுவா புடிச்சான். அவனோட விரல்கள் என் கையில பட, எனக்கு ஒரு மாதிரி உணர்வு. "ரூமுக்கு வா"ன்னு சொன்னான். அவன் குரல்ல ஒரு மாதிரி ஆர்டர்.

"நான் மாட்டேன்"னு மெதுவா சொன்னேன். என் குரல் நடுங்குச்சு. 'ஐயோ! இவன் இப்ப என்ன செய்யப் போறான்?'ன்னு ஒரு பயம்.

அவன் என் கைய அப்படியே இறுக்கிப் பிடிச்சு, "ஒழுங்கா வாடி"ன்னு மெதுவா இழுத்தான். நான் அப்படியே பின்னாடி வாங்கினேன். அப்போ அப்பா ஏதேச்சையா இந்த பக்கம் பாத்தாரு. அவர் முகம் எங்களை பாத்ததும் ஒரு செகண்ட்ல ஒரு மாதிரி ஆச்சு. நான் அப்பாவ பாத்து அப்படியே ஒரு சின்ன சிரிப்பு சிரிச்சேன். அந்த சிரிப்பு என் முகத்துல தானா வந்துச்சு.

அப்பா ஒரு பெருமூச்சு விட்டாரு. நான் அப்படியே எழுந்து, கிஷோர் கூடவே போனேன். என் கால்கள் அப்படியே நிலத்துல இருந்து மேல எழும்புன மாதிரி இருந்துச்சு. ஒரு மாதிரி கனவுலகத்துல போற மாதிரி ஒரு உணர்வு. என் நெஞ்சு படபடன்னு அடிச்சுக்கிட்டே இருந்துச்சு. 'இனிமே என் வாழ்க்கை என்ன ஆகப் போகுது?'ன்னு ஒரு பெரிய கேள்விக்குறி என் மனசுல.