Adultery A Dominance by ஆதிணி

[Maaran57]

“ஆதிணி… நானே இல்லை இப்போது - 4”


மாறன் மூச்சைச் சீராக்க முயன்று படுத்தான். அவனது நாக்கின் விளிம்பில் இன்னும் அவளது சுவை மெல்லிய உப்பு, சூடான நினைவு மூச்சோடு கலந்தது. அவள் அருகே வந்தாள்; அந்த வரவிலேயே ஒரு கட்டளை.

“படு மாறா” குரல் மென்மைதான், ஆனாலும் அதன் விளிம்பில் அதிகாரம்.
அவன் கீழே ஆணால் விடைத்த நரம்புகள புடைத்த பருத்த 7இண்ச் நீளமான ஆணமை நீமிர்ந்து நிட்க…

அவள் மேலே அவள் கேட்ட கோணத்தில்.

அவள் குனிந்து அவன் தாடையைத் தொட்டு, 

“இங்க பாரு.”

கண்கள் பூட்டப்பட்டன. “அசையாதே.”

அவள் இடுப்பின் நிழல் அவன் மார்பில் விழுந்தது; அந்த நிழலுக்கே வெப்பம். ஃபேன் புழுங்கல் பின்னணியில் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. அவள் கை, அவன் மார்பில் நின்றது…
“கைகள், இங்க.” அவன் அவள் சொன்ன இடத்தில் வைத்தான். அவன் சுதந்திரம் அங்கே முடிந்தது.

அவள் தன் இடுப்பை மெதுவாகச் சாய்த்தாள் யோணியின் உதடுகள் ஆண்மையின் மொட்டை உரசி மெதுவாக துளைத்தது… ஒரு அங்குலம் அளவிட்க்கு… அப்படியே யோணி கவ்வி பிடிக்க…

அவன் மூச்சு உடைந்து பறந்தது.

“இன்னும்,” என்றாள் அவள், ஒரு அரைநிமிடப் புன்னகையோடு. இன்னொரு அங்குலம் நுளைக்க…

அவன் நெஞ்சின் ஏற்றத் தாழ்வு அவளது தொடைகளுக்கு எதிரே துடித்து ஒலித்தது. அவள் திடீரென்று இரண்டு அங்குலம் நுளைந்த ஆண்மையை கவ்வி நின்றாள். சத்தமற்ற தண்டனை….

அவனது விரல்கள் தன்னிச்சையாக இறுகின; அவள் அந்த விரல்களை மெதுவாகத் தளர்த்தினாள்.

“என் வேகம்.”

அவள் மீண்டும் நகர்ந்தாள்….
அவர்களின் நகர்வின் இசை….
சீரான, துடிப்பான, அறையின் மூலையை நிரப்பும்…

அவள் புணர்ந்த ஒவ்வொரு தருணத்திலும், அவளது மார்புகள் தாளத்தோடு அசைந்தன; அந்த அசைவு அவனது பார்வையில் பட்ட ஒவ்வொரு முறையும், அவன் மூச்சு இன்னும் குறுகியது….

“இன்னும் வேகமா வேண்டிமா மாறா?”அவள் சிரித்தாள். வேகம் குறைந்தது….

அவன் வேண்டுதலோடு அவளைப் பார்த்தான்; அவள் கண்களில் சவால்….

“இப்போ இல்லடா மாறா,” என்று கூறி, அவள் இடையின் ரிதத்தை யோணி கவ்விய ஆண்மையை வட்டமாக மாற்றினாள் வட்டம் போட்டு சுற்றியது இடை; தோலில் மின்சாரத் துடிப்பு…

அவள் திடீரென வேகமடைத்து, அவனை ஓரம் தள்ளியபடி மீண்டும் நின்றாள்….

“இங்கேயே.” அரைநொடி. இன்னும் அரைநொடி. அந்த அரைநொடியே அவனுக்கு முழு இரவு போல துடித்தது… 

அவன் வெடிக்க தயாராக… 
அவளோ இல்லை என்று தலையசைத்தாள்….
முற்றிலுமான நிறுத்தம்…

அவன் கண்களில் நிறைவு தவிர்க்கப்பட்ட பசி. அவள் அவனது நெற்றியில் மென்மையான முத்தம் வைக்க அவளது வியர்வை துளிகள் அவனது முகத்தில் விழ… உதடுகளால் அதை நக்கி சுவைத்தான்….

“மூச்சைச் சீராக்கு மாறா”

கண்ணாடிப்போல் அமைதி. தண்ணீரின் சல்லடையில் கண்ணாடி ஒளிரும். அவளது முகம் அவனருக வர பூத்திருந்த வியர்வை முத்துக்களை தனது நாவால் நக்கி நக்கி ருசித்தான்…. 

அவன் ருசிக்க அவளோ “மீண்டும்.” அவள் இடுப்பை உயர்த்தினாள்; அவளது பார்வையில் பூட்டிய விசை…

“இந்த முறை என் விதி இன்னும் கஷ்டம்.”
அவன் சொல்ல ஒன்றுமே இல்லை.

“கைகள் நகரக்கூடாது.”

அவள் தன்னுடைய கைகளை அவன் மார்பில் வைத்தாள்; அந்த வெப்பத்தின் கீழ் அவன் இதயம் மறந்தது துடித்து…

அவள் கீழே இறக்கினால் பென்மையை அங்குலம் அங்குலமாய் ஒவ்வொரு இடைவெளியிலும் சிரிப்பு; ஒவ்வொரு சிரிப்பிலும் சுடர்…

அவன் பார்வை தப்பாமல் அவளது கண்களில். “இங்க என்னோட கண்ண பாரு மாறா”

அவள் திடீரென வேகமடைந்தாள்; அவளின் இடையின் மோதல் அந்த நகர்வின் சத்தம் அறையை மிரட்டியது நிலையற்ற மழை போல, ஆனால் தீர்மானமான தாளத்தில்…. 

அவன் உடைந்த குரல் வெளிவந்தது; அவள் அந்த ஒலியை ருசித்தாள் போல, இன்னும் சில நொடிகள் நிதானித்தால் மீண்டும் புணர்த்தால்…

அவள் வெகு அருகே வளைந்து, “இப்போ வேண்டுமா? மாறா உன்னோட உச்சகட்டம்”

அவன் Almost begging “ஆமா…”

“அப்படின்னா, பாரு.”

அவள் யோணியை மேலும் இழுத்தாள்; ஒவ்வொரு ஆழமாண அழுத்தமாண புணர்தலுக்கும், அவளது மார்பின் அசைவுகண் முன் ஊஞ்சலாயிற்று; அவன் மூச்சு அதே ஊஞ்சலுக்கு கட்டுப்பட்டது….

அவள் பாதி நிமிடத்திற்கு ரிதத்தை மாற்றினாள் பாதி இழுத்து பிறகு புணர்ந்து, பின்னர் மெதுவான நீட்டித்து...

அவனது உடலில் ஓடிய நரம்புகள் வெளிப்படையாகத் துடித்தன; ஒவ்வொரு துடிப்பும் அவளது ஆட்சிக்குச் கட்டுபட்டது போல….

“இப்போ அவன் மாறா” அவள் கண்களில் ஆணையிட
அவள் தன் இடையின் தாளத்தை ஒரு இறுதி அலை போல உயர்த்தினாள்; அவன் தாங்க முடியாத அளவுக்கு உருகும் குரல், உடல் முழுக்க நடுக்கம், கைகள் கட்டுப்பாட்டின் கீழே இன்னும் அசையாமை…

“ஆம் வாடா”
அவள் அனுமதி கொடுத்த தருணத்தில்….

அவன் கண்கள் மூடப்பட்டன; மூச்சு உடைந்தது; நெருப்பு மழை போல் குறுகிய, ஆனால் முழுக்க ஆளும்.
அவள் சில நொடிகள் அந்த அலை மீது சாய்ந்து தாங்கினாள் பின் மெதுவாக மெலிந்தாள்…

ஆணமை துடிதுடித்து மொத்த ஆற்றலையும் பிளிறிட்டு யோணியின் ஆழத்தில் ப்ளீச் ப்ளீச் என துள்ளி அடங்க யோணியோ மொத்த உயிர் துளிகளையிம் கவி்வி பிடிக்க… 

அமைதி திரும்பி வந்தது. ஃபேன் புழுங்கல் மீண்டும் கணக்கை பிடித்தது….
அவள் அவன் மார்பின் மீது கன்னத்தை வைத்தாள்; அவன் இதயத்துடிப்பு இன்னும் தாளம் தேடிக் கொண்டிருந்தது.
“இப்போ யாருடைய வேகம்?”—சிரித்தாள் அவள்.
அவன் சிரிக்க முயன்ற முகத்தில், முழு சரணாகதி தெரிந்தது.

அவள் இடுப்பை மெதுவாக விலக்கி, அவன் கைகளைப் பிடித்து தன் மார்பருகே கொண்டு வந்தாள்.
“நான் சொன்னால் தான்.”
அவன் விரல்கள் மெதுவாக பிசைந்தன அவள் அனுமதி அளவுக்கே…
அவள் அருகிலிருந்த துணியை எடுத்துப் போர்த்தினாள்; அவனது நெற்றியில் விரலால் பாசமாய் ஒரு கோடு இழுத்தாள்….

அவன் கண்ணில் ஈரம். அவள் அதைத் துடைத்தாள்.
“நான் தீ,” என்று அவள் மெதுவாகச் சொன்னாள். 

“நீ என் தீயில் வடிவம் எடுக்கும் நீர். அருகே வந்தால், நீ வேறொரு வடிவம் ஆகி விடுகிறாய்.”

அவன் இதயம் மெதுவாக சப்தமிட்டது அனுமதி பெற்ற தாளத்தில்.

“ஆதிணி…” அவன் முணுமுணுத்தான்.
“ஷ்.” அவள் அவன் உதடருகே விரலை வைத்தாள். “அனுமதி வாங்கி பேசு.”
அவன் புன்னகைத்தான். “அனுமதி…கொடுக்கப்படுது.”
அவன் மெதுவாகச் சொன்னான்: 

“நான் உன்னோடவன்.”

“இனிமேல் உன்னோட ஒவ்வொரு மூச்சும், என் அனுமதி வாங்கினால்தான்.”

அவன் சிரிப்பில் ஒரு ஒப்புதல்: “ஆம்.”

அவர்கள் இருவரும் பக்கப் பக்கமாக படுத்தார்கள்.
சுவர் மீது திரியும் நிழல், காற்றின் மென்மை, யோணியிம் வியிர்வையும் கலந்த மெலிதான நறுமணம் அவை மூன்றும் சேர்ந்து ஒரு பிரார்த்தனை போல அமைந்தன…

அந்தப் பிரார்த்தனையின் இறுதியில், அவன் இன்னுமொரு முறை மெதுவாக
“ஆதிணி…”

அவள் பதில் சொல்லவில்லை; அவள் கை மட்டும் அவன் மார்பின் மேல் அவள் வைத்த தாளத்தில்.

அங்கோ அவளது யோணியின் உதடுகள் உள்வாங்கி துடித்து… ஆண்மை பிளறி அடங்கி தவித்திருந்தது…