பொண்ணு மாப்பிள்ளை... கூடவே நானும்!

[karthi321]

6

அனிதா அக்கா அவ்வளவு கெஞ்சி, எனக்கு சமாதானம் சொன்னதும், என் மனசு ஒரு மாதிரி லேசாகிடுச்சு. அப்பா படுற கஷ்டம், அனிதா அக்காவோட தவிப்பு... இது எல்லாத்தையும் பாக்கும்போது எனக்கு வேற வழி தெரியல. ஒரு பெருமூச்சோட அப்பாவோட ரூமுக்குள்ள போனேன். அவர் அப்படியே சோஃபால தலைய புடிச்சுக்கிட்டு உக்கார்ந்திருந்தாரு.

நான் அவர் பக்கத்துல போய், தயங்கித் தயங்கி, "அப்பா... எனக்கு சம்மதம்ப்பா"ன்னு சொன்னேன். என் குரல் அப்படியே தொண்டைக்குள்ளேயே நின்னுச்சு. அப்பாவோட முகம் அப்படியே நிமிர்ந்துச்சு. அவர் கண்ணுல ஒரு சின்ன ஒளி தெரிஞ்சுச்சு. அது சந்தோஷமா, இல்லை நிம்மதியான்னு எனக்கு புரியல. ஆனா, அந்த நொடி அவர் முகத்துல இருந்த சுமை கொஞ்சமா இறங்குன மாதிரி தெரிஞ்சுச்சு. அவர் எந்தப் பதிலும் பேசல. வெறும் தலைய மட்டும் ஆட்டுனாரு.

அப்ப திடீர்னு வாசல்ல ஒரு மெர்சிடிஸ் பென்ஸ் கார் வந்து நின்னுச்சு. வந்தது கிஷோர் அம்மா. இந்தத் தடவை அவங்க வைர நெக்லஸ் போடல, அழகான ரூபி செட் மின்னிக்கிட்டு இருந்துச்சு. அவங்க காரை விட்டு இறங்குனதும், அப்படியே ஒரு ராஜநாகம் மாதிரி உள்ள வந்தாங்க.

நான் ரூமுக்குள்ளேயே இருந்தேன். ஆனா அவங்க பேசுறது எனக்கு நல்லா கேட்டுச்சு.

"என்ன சம்மந்தி? என் பையன் வந்து பேசி இருப்பான் போல. அவன் ஃபாரின்ல வளர்ந்த பிள்ளை. உங்களுக்கு இதெல்லாம் வித்தியாசமா தெரியலாம். ஆனா அவனுக்கு இதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை. இப்போ இருக்கிற ஜெனரேஷன் பத்திதான் உங்களுக்குத் தெரியும் சம்மந்தி"ன்னு அப்படியே கூலா பேசினாங்க. அவங்க குரல்ல ஒரு திமிர், ஒரு அலட்சியம்.

அப்போ அனிதா அக்கா காபியோட அங்க வந்தாங்க. "அத்தை, காபி சாப்பிடுங்க"ன்னு சொல்லிட்டு, அப்படியே அவங்க கால்ல விழுந்து ஆசீர்வாதம் வாங்கினாங்க.

கிஷோர் அம்மா அனிதாவோட கன்னத்த அப்படியே மெதுவா தடவிக் கொடுத்து, "சமத்து"ன்னு சொன்னாங்க. அப்புறம், எங்க அப்பா அம்மாவைப் பாத்து, "சரி... உங்களுக்கு எல்லாம் ஓகே தானே?"ன்னு கேட்டாங்க.

அப்பா, அம்மா ரெண்டு பேரும் ஒரே குரல்ல, "ஆமாங்க! எங்களுக்கு சம்மதம்"னு சொன்னாங்க.

கிஷோர் அம்மா ஒரு மாதிரி சிரிச்சுக்கிட்டே, "நம்மளுக்கு நல்லது தான் போச்சு! ஒண்ணுக்கு ரெண்டு மருமகள் வரப் போறாங்க எனக்கு"ன்னு சொன்னாங்க. 'அடப்பாவிகளா! உண்மையிலேயே இவங்க சம்மதிச்சிட்டாங்களா?'ன்னு எனக்கு அதிர்ச்சியா இருந்துச்சு.

"எங்கே... என்னோட இன்னொரு மருமகள்?"ன்னு கேட்ட உடனே, அனிதா அக்கா என் பக்கத்துல வந்து, "அத்தை, பதினைஞ்சு நிமிஷம் வெயிட் பண்ணுங்க. ரெடி பண்ணி கூட்டிட்டு வரேன்"னு சொல்லிட்டு, என் கைய புடிச்சு ரூமுக்குள்ள கூட்டிட்டுப் போயி கதவை சாத்தினாங்க.

அனிதா அக்கா கதவை சாத்தினதும் என் முகத்தப் பாத்து சிரிச்சாங்க. ஆனா அந்த சிரிப்புல ஒரு மாதிரி அர்த்தம் இருந்துச்சு. "சரி... சட்டையெல்லாம் கழட்டு"ன்னு சொன்னாங்க. எனக்கு என்ன பண்றதுன்னே தெரியல. 'என்னக்கா சொல்றாங்க இவங்க?'ன்னு ஒரு மாதிரி வெட்கமா இருந்துச்சு. "உடம்புல உனக்கு முடியெல்லாம் இருக்கா? இருந்தா வா... ஷேவ் பண்ணிடலாம்"னு சொன்னாங்க.

"ஐயோ... அக்கா! எனக்கு உடம்புல எல்லாம் முடியில்லை... மீசையே இல்லை... அப்புறம் எப்படி? அக்கா... உங்க முன்னாடி சட்டையெல்லாம் கழட்ட வெக்கமாயிருக்கு"ன்னு தயங்கித் தயங்கி சொன்னேன். என் கன்னமெல்லாம் சிவந்து போச்சு.

அனிதா அக்கா ஒரு சிரிப்பு சிரிச்சு, "பார்றா... என்கிட்ட என்னடி வெக்கம்? என் தங்கச்சி! கழட்டு"ன்னு சொன்னாங்க. அவங்க குரல்ல ஒரு மாதிரி உரிமையா இருந்துச்சு. எனக்கு வேற வழி தெரியல.

நான் தயக்கத்துடனே சுவர்ப் பக்கமாகத் திருப்பிக் கொண்டு சட்டையைக் கழட்டினேன். என் நெஞ்சு படபடன்னு அடிச்சுக்கிச்சு.

"திரும்பு"ன்னு என்னைத் திருப்பினாங்க. அவங்க என் மார்பைப் பாத்ததும், அப்படியே அசந்து போய்விட்டாங்க. அவங்க கண்ணு அப்படியே விரிஞ்சுச்சு. "ஏய்... என்ன இது? மார்பு இப்படி வீங்கியிருக்கு? நான் சமஞ்சப்ப இந்த அளவுதான் இருந்துச்சு. உடம்பெல்லாம் அப்படியே பொம்பளை மாதிரி... நெளிவும் சுளிவும்... என்னடி இது? ஏன் யார்கிட்டயும் இதெல்லாம் சொல்லல?"ன்னு ஆச்சரியத்தோட கேட்டாங்க. அவங்க தொண்டைக்குள்ள ஒரு மாதிரி அதிர்ச்சி.

"என்ன சொல்லணும் அக்கா? எல்லாருக்கும் இருக்கறதுதான?"ன்னு அப்பாவியா கேட்டேன். என் முகத்துல ஒரு சின்ன பயம்.

"எல்லாருக்குமா? ஏய்... ஆம்பிளைப் பசங்களுக்கு இப்படியெல்லாம் இருக்காது. தெரியாதா? இன்னும் ஆறு மாசம் போனா பிரா போடணும் மாதிரியில்ல இருக்கு. சரி... இதுதான் இப்படியா? உன் பெர்முடாவையும் கழட்டு... நான் பாக்கணும்"னு சொன்னாங்க. அவங்க கண்ணுல ஒரு மாதிரி ஆர்வம்.

"வேணாங்கக்கா... அதெல்லாம் எதுக்கு... நான் மாட்டேன். கூச்சமாயிருக்கு" என்று ஓடப் போனேன். அவங்க என் மேல பாய்ஞ்சு பிடிச்சுக்கிட்டு, "இல்லை... எனக்கு சந்தேகமாயிருக்கு. பாக்கணும். காட்டு" என்றார்கள். அவங்க பிடியிலிருந்து என்னால தப்பிக்க முடியல.

நான் முழங்கால் அளவுக்கு மறைத்திருந்த பெர்முடாவைக் கழற்றினேன். அவங்க பாய்ந்து என் னைப் பிடித்துக் கொண்டு உள்ளேயிருந்த சின்ன சைஸ் ஜட்டியை உரிந்து எடுத்தார்கள். "ஐய்யோ... விடுக்கா..." என்றபடி என் கையை வைத்து குஞ்சை மறைத்துக் கொண்டேன். என் உடம்பெல்லாம் ஒரு மாதிரி கூசுச்சு. வெட்கத்துல கண்ணீர் வந்துச்சு.

என் கையை பலவந்தமாக பிடித்து இழுத்தவள், ஆச்சரியத்தில் ஒரு கணம் திகைத்து விட்டாள். அவங்க கண்ணுல ஒரு பெரிய அதிர்ச்சி.

"இதென்னடி... உள்ளாற ஒண்ணுமே காணோம். இந்த பாவக்காயை வச்சுகிட்டுத்தான் நீ ஆம்பளைன்னு சொல்லிட்டு திரியறயா... உண்மையைச் சொல்லு... உனக்குப் பொண்ணுக மாதிரி இருக்கத்தான பிடிக்கும்?"ன்னு கேட்டாங்க. அவங்க குரல்ல ஒரு மாதிரி குழப்பம்.

நான் தலையைக் குனிந்துகொண்டேன். அவங்க என் குஞ்சைப் பிடித்துத் தடவிக் கொடுத்தார்கள். "இதென்ன விரலளவில் மூணுல ஒரு பங்குதான் இருக்கு... உண்மையான ஆம்பளையோடது பாத்திருக்கியா?"ன்னு கேட்டாங்க.

நான் இல்லை என்று தலையாட்டினேன். என் கண்ணுல மறுபடியும் தண்ணி.

"பசங்களோடது ரொம்பப் பெரிசா வாழக்காய் மாதிரியிருக்கும்... சரிசரி... விடு... இதை நீ முன்னாடியே சொல்லியிருந்தா, நான் உன்னைய தினம் பொண்ணு மாதிரியே என் ரூம்ல இருக்க வச்சிருப்பேன்... சரி... "னு சொன்னாங்க.

அனிதா அக்கா பரபரவென வேலையில் இறங்கினாங்க. அலமாரியில இருந்து ஒரு இரத்தச் சிவப்பிலிருந்த லேஸ் வைத்த பிராவை எடுத்து என் மார்பில் பொருத்தினாங்க. அது என் சிறிய முலைகளை அப்படியே கவ்விப் பிடிப்பது போலப் பிடித்து, எடுப்பாக நிமிர்ந்து கொண்டன. காம்புகள் முனையில் துருத்திக் கொண்டிருந்தது. எனக்குள் ஆயிரம் வாட் மின்சாரம் பாய்ந்த மாதிரியான உணர்ச்சி உண்டானது. ஒரு மாதிரி புது உணர்வு. வெட்கம், கூச்சம், ஆச்சரியம் எல்லாமே கலந்து வந்துச்சு.

அதே நிறத்தில் சாட்டின் துணியிலான பேண்டிஸ் எடுத்து அணிவித்தாள். பிரா என் மார்பில் பொருத்தி அதைப் பின்புறமாக பிடித்து இழுத்து ஹீக் மாட்டியபோது, அந்த டைட் ஃபீலிங் ஒரு மாதிரி இருந்துச்சு. காதுகளில் எனக்கு துளைகள் இல்லாததால் ஸ்டட் டைப்பில் கிளிப் வைத்த தொங்கட்டான்களை காதில் வைத்து அழுத்தினாள். அது இன்னும் பரவசம். கன்னங்களில் சிவப்பு... உதடுகளில் கிளிட்டரிங் லிப்ஸ்டிக். கண்ணுக்கு மை, புருவத்துக்கு பென்சில், உதட்டுக்கு லிப்ஸ்டிக்ன்னு அப்படியே ஒரு பொண்ணா மாத்திட்டாங்க.

எல்லாம் முடிஞ்சதும், அனிதா அக்கா என்ன கண்ணாடியில காட்டி, "பார் கார்த்திக்... எவ்வளவு அழகா இருக்கேன்னு" சொன்னாங்க. நான் என்னைய கண்ணாடியில பாத்தேன். நிஜமாவே ஒரு அழகான பொண்ணு நின்னுட்டு இருந்தது. எனக்குள்ள இருந்த அந்த கார்த்திக் அப்படியே எங்கயோ போய்ட்டான்.



அப்புறம் என்னைய கூட்டிட்டு போய் கிஷோர் அம்மா கால்ல விழச் சொன்னாங்க. நான் அப்படியே தயங்கித் தயங்கி, கிஷோர் அம்மா கால்ல போய் விழுந்தேன்.

கிஷோர் அம்மா என்னை பார்த்து, "வாவ்... உண்மையிலயே ரொம்ப அழகா இருக்கம்மா... நான் போன வாட்டி வந்தப்ப கூட சரியா நோட்டீஸ் பண்ணல... வெரி நைஸ்"னு அவங்க கழுத்துல இருந்த ரூபி மாலையை அப்படியே எடுத்து என் கழுத்துக்கு போட்டாங்க.