Adultery A Dominance by ஆதிணி

[Maaran57]

“உன் நாக்கு போதாது மாறா… என் வாசனையை குடி… 2”

மாறன் தரையில் தலைத் தாழ்த்தியவாறே இருந்தான்.
அவனது வாயும், மூக்கும் ஒரு சுவாச வாசலாய் ஆதிணியின் யோணியை ஏற்கத் துடித்தது.
அவன் மூச்சின் ஆசுவீசத்தில் ஒரே ஒரு வாசனை உருவாய் பரவியது: அவளது ஈரமுற்ற பசுமைச் சூழல்.

ஆதிணி, அவனது மார்பின் மேல் பாதங்களை மென்மையாக பதித்து இடையை மெதுவாகத் தாழ்த்தினாள்…

சில இரவுகள் மட்டுமே போதுமானது, ஒரு ஆணின் முகம் ஒரு பூங்காவாய் மாற அவளது யோணியின் நுனியில் தெளிந்த ஈரத்தேறல்…

அது மண் நனைக்கும் மழைச்சுவை போல, அவனது சுவாசத்தை ஒருகணத்தில் பறித்தது.

அவள் தன் பூப்போன்ற மென்மையை அவனது முகத்தில் மெதுவாகத் தடவினாள்…

மூச்சுக்கே இடமில்லாமல்.

“இது வாசனை இல்ல மாறா… இது என் உயிர். அதை முழுக்க குடிக்கணும்,”

என்ற அவளது குரல், ஒரே நேரத்தில் கட்டளைவும் ஆசையும்.

மாறன், அதுவரைக்கும் கைகளை பின்னால் வைத்திருந்தவனாக, அவளது இடுப்பின் அழுத்தத்தால் தன்னை விடுவிக்கத் தயங்கியவனாக, சிறிது புழுதி போலக் கிறங்கினான்…

அவள் தன்னுள் உயிர்பித்த  ஒவ்வொரு துளியும் அவனது முகத்தைச் பற்றி எரியும் சுடுகாட்டாக மாற்றியது…

அவள் அசைவுகள் அவனது நாக்கை முறுக்கியது….

அவள் அவனை உணர்ச்சிகளுன் சிதறுதலுக்குள் இழுத்தாள்.

“நீ ஆசையாய் ஆர்வமாய் சாப்பிடுற மாதிரி பருகற இல்ல…”

என்றவளின் போதையேரிய குரலும் பரந்த சதைப்பான பாதமும் மாறனின் முட்டுகளைக் கலங்கடித்தது….

அவன் உடலை மறந்தான்…. தன்னை மறந்தான்…. தன்னிலை மறந்தான்….

அவளது வாசனை, மகரந்த வாசனை நாக்கின் நுனியில் விழுந்த ஒவ்வொரு துளி….

அவனை தன் உடலைத் தவிர வேறெதுவும் உணர முடியாத நிலையில் கொண்டு சென்றது.

அவன் மெதுவாக தன் கைகளை நகர்த்தினான். ஒரு கையில் அவளது பின்பக்கத்தைத் தன் விரல்களில் அழுத்தி 

மற்றொரு கையில்… ஆம்! தன்னையே பிடித்தான்….

தன் விடைத்த ஆண்மையின் பிங்க் நற் மொட்டை இரு விரல் நுனியில் சுழற்றினான்…

மெல்ல… 

அழுத்தமாக… 

மனதை மயக்கும் வலியோடு….

அவளது வாசனை முகத்தில் இருந்தபோது, அவளது ஈரம் நாக்கில் சுரந்தபோது, அவள் இடை நகர்வுகள் அவனை மூச்சற்றவனாக்கியபோது…

அவன் நினைத்தான்:

“இந்த வாசனை நுழையும் ஒவ்வொரு தருணமும்… என் ஆண்மையை அவளே கட்டிவைக்கிறாள். ஆனால் இதுதான் இன்பமோ சுகமோ கலக்கமோ”

“அவளின் யோணியின் நீள சொழித்த உதட்டின் முத்தத்தின் வேகம் அவனால் தாங்க இயலவில்லை… 
அதே சமயம் ஆனால் அவளிக்கு இப்போது climax வேண்டாம்…”

அவன் பசுமை நிறைந்த விழிகளில் ஒரு கட்டுப்பாட்டு வருத்தம். ஆனால் அதில் இருந்தது… ஒரு விருப்பமும்…. ஏக்கமும்….

அவள் அவனது கூந்தலை இரு கைகளால் திடமாகப் பிடித்தாள்….

திடமான அழுத்தத்துடன் அவன் வாயுக்குள் தன்னைத் தள்ளினாள்….

“நாக்கா மட்டும் போதாது… என்னை மென்று குடிக்கணும்…”

அவளது வார்த்தைகள், அவனது ஆண்மையில் நெறித்து துடித்த நரம்புகள் போல பதிந்தன….

ஒவ்வொரு துளியும்… அவன் அசைவையும்… நிலையாக சுவாசிப்பதையும் உருக்கியது.

அவன் இப்போது கொந்தளிப்பாக அவளது இதழ்களில் மடிப்புகளை நக்கினான்…. 

அவளது யோணியின் இழைகள், பச்சை இலை போல பிய்த்துவிடும் அளவுக்கு மென்மையானவை….

அவனது நாக்கு நனைந்தது… துளைத்தது… சாகசம் பண்ணியது….

அவளது வாசனை அவனது மூளைச்சுழற்சி வரை தொலைந்து விட்டது…. 

“என்னைத் தட்டி எழுப்பும் வாசனை இல்ல…
இது என்னை அடிமையாக்கும் வாசனை…” என அவன் தன்னை உணர்ந்தான்….

அவள் இடை மெல்ல திரும்பி,
மறுபடியும் அவன் வாயின் மேல் ஒரு முழுமையான அழுத்தம்…..

மாறன் இப்போது பேசவே முடியவில்லை….

அவன் இப்போது சாப்பிடவில்லை அவன் உருஞ்சுகிறான்… குடிக்கிறான்….

அவளை முழுமையாய்… அவள் யோணியின் சுவையை…. அவள் ஆதிக்கத்தின் பொருளை….

அவனது கைகளை அசைக்க முடியாது… ஆனால் அவள் அவனின் கைகளில் நிர்வாணமாக இருந்தாள். அவன் தன்னைத் தொடர்ந்தான்…

மெல்லவும், நெருக்கமாகவும், துடிப்போடும்.

ஆனால் அவளது அன்புக்கட்டளை அவனை கட்டியிருந்தது….

அவன் தன்னை வெடிக்க விடாமலே அவளை ரசித்தான்.

முடிவில்… அவளது குரலில் ஒரு கனமான மெளனம்:

“இனி உன் உதடுகளில் என் வாசனை வாழும்.
உன் முகம்… என் ஆதிக்கத்தின் குடில்.”

மாறன், அவளது வாசனையால் மூச்சு இழந்தவன், தன் நெஞ்சை மட்டும் தூக்கி, விரலின் வலியோடு தன்னையே தொட்டபடி, ஒரு நொடி அவளைப் பார்த்தான்…

வெறும் உடலோடு அல்ல ஆழமான உணர்வோடு, அவளுக்கே அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஆண்மையோடும்….

தேன் சுவைபடும்….