Incest செங்காச்சி.

[Piriya s]

அது மலையை ஒட்டிய கிராமம் என்பதால் நகரத்து சாக்கடை சுத்தமாகவே அதில் கலக்காது. 

மழைக் காலத்தில் செந்தண்ணீராக ஓடி, அதன்பின் தெளிந்து சுத்தமான தண்ணீராக ஓடும். நிறைய மீன்கள் இருக்கும்.

பிரியா, சந்தரா, அவள் தங்கை சுந்தரி மூவருமே வாய்க்காலுக்கு போனார்கள். 

ஆட்கள் யாரும் இருக்கவில்லை. நிறைய செடி கொடிகளும் நாணற்புதர்களும் மண்டியிருந்தது. அங்கங்கே குஞ்சு மீன்களும் தவளைகளும் தண்ணீரில் துள்ளிக் கொண்டிருந்தது.

துவைப்பதற்காக சில கற்களைப் போட்டு வைத்திருந்தனர். 

புல் மேட்டில் துணி குண்டாக்களை வைத்து தண்ணீரில் இறங்க ஆயத்தமாகினர்.

பிரியா நைட்டியை தொடை தெரிய இடுப்பில் தூக்கி சொருகிக் கொண்டாள். கூந்தலை அள்ளி முடிந்து கொண்டை போட்டுக் கொண்டாள். 

 அவளைப் போலவே சந்திராவும் செய்தாள். 

சுந்தரி பாவாடையை மேலே தூக்கி மடித்து லுங்கி மாதிரி கட்டிக் கொண்டாள்.

மூவரும் கூந்தலைச் சுருட்டி கொண்டை போட்டுக் கொண்டது நன்றாக இருந்தது.

இருப்பதிலேயே பிரியாதான் பெரிய பெண். ஓரளவு நிறம். கொஞ்சம் உடம்பு. அதனால் அவள் கால்களும் தொடைகளும் பளபளப்பாக தூண் மாதிரி இருந்தது. 

அதை சுந்தரி ஒரு ஆர்வக் குறுகுறுப்போடு பார்த்தாள்.

“என்னடி அப்படி பாக்கற?” பிரியா கேட்டாள்.

“பெரிய பொம்பள நீ” என்று லஜ்ஜை உணர்வோடு சொன்னாள் சுந்தரி.

“பெரிய பொம்பளையா?”

“தூண் மாதிரி இருக்கு உன் காலு. எனக்கு பாரு ஒல்லி காலு”

“எரும” என்று திட்டினாள். 

“ஆமாக்கா.. உன்னை மாதிரி இல்ல எங்க ரெண்டு பேத்துக்கும். வாழைத் தண்டு மாதிரி காலும்பாங்களே அது உனக்கு இருக்கு”

“நீயும் பொம்பளையானா இப்படி ஆகும். இன்னும் சின்னப் புள்ளதான”

“யாரு.. அவளா சின்னப் புள்ள? விட்டா ஊரையும் வித்து ஊருக்கு மேக்காலயும் வித்துட்டு வந்துருவா” என்றாள் சந்தரா.

மூவரும் சிரித்துக் கொண்டனர்.

பிரியாவும் சந்திராவும்தான் தண்ணீரில் இறங்கினர். சுந்தரி மேட்டிலேயே பாவாடையை சுருட்டி கால்களுக்டிடையில் சொருகிக் கொண்டு உட்கார்ந்து விட்டாள்.

அவர்கள் துவைக்கும் கல்லில் துணிகளை நனைத்து வைத்து சோப்புப் போட ஆரம்பித்தபோது சந்திராவின் வருங்கால கணவனான தற்காலிக காதலன் வந்து விட்டான்.

கருப்பன். குள்ளன். முகத்தில் தாடி வைத்திருந்தான். ஆனாலும் இளமையின் வசீகரத்துக்கு குறைவில்லாதவன்.

“வாங்க சார்” என்று அவனைப் பார்த்து கிண்டல் செய்து சிரித்தாள் சுந்தரி. “கரெக்டா வந்துட்டீங்களே?”

“நீ என்ன பண்ற வாயாடி இங்க?” அவளைக் கேட்டான்.

“எங்கக்காளுக்கு காவக் காக்க வந்துருக்கேன்”

“யாரு நீயா?”

“பின்ன யாருனு நெனைச்சிங்க?”

“உங்கக்காளை யாரு தூக்கிட்டு போகப் போறா?”

“அதான் வந்துருக்கீங்களே.. தேசிங்க ராஜா கணக்கா..”

அவர்கள் கிண்டலும் கேலியுமாக பேசிக் கொள்வது சிரிப்பாகத்தான் இருந்தது.

சந்திரா, சுந்தரியை துவைக்கச் சொல்லிவிட்டு அவர்களிடமிருந்து ஒதுங்கி அவனுடன் தனியாகப் போய் விட்டாள்.

“ஓலியக்கா” என்று அக்காளை திட்டிவிட்டு வந்து தண்ணீரில் இறங்கினாள் சுந்தரி.

 பாவாடையை அடித் தொடை தெரிய தூக்கிக் கட்டிக் கொண்டாள். கூந்தலை அள்ளிச் சுருட்டி கொண்டை முடிந்து கொண்டாள். 

“என்னடி.. அவன்கூட தனியா போய்ட்டா உங்கக்கா?” துணிகளை துவைத்தபடி கேட்டாள் பிரியா.

“கட்டிக்கப் போற புருசன்கூடத்தான போறா” என்றாள் சுந்தரி.

“இன்னும் கட்டிக்கலையே?”

“கட்டிக்குவாங்க”

“எங்க.. அந்த பக்கம் கண்ணுக்கு மறைவா போயா?”

“ஆமா” சிரித்தாள். “கட்டிக்குவாங்க ஒட்டிக்குவாங்க.. அப்பறமா ஓத்துட்டு ஜாலியா வருவாங்க”

“ஓத்துட்டா?” திகைத்த மாதிரி கேட்டாள் பிரியா. 

“பின்ன எதுக்கு தனியா போறதாம்? பேசறதுனா இங்கயே பேசலாமில்ல?”

“உன்னையெல்லாம் செருப்புல போடணும்டி”

“ஏங்க்கா?”

“ஓக்கறது எல்லாம் உனக்கு ஒரு பெரிய விசயமாவே இல்ல”

“அதுக்குத்தானேக்கா நாம பொறந்துருக்கோம்” என்று சிரித்தபடி சொன்னாள் சுந்தரி.

“எதுக்கு… ஓக்கறதுக்கா?”

“பின்ன என்னவாம்?”

“அடிப்பாவி” திகைத்தாள் பிரியா. 

“போக்கா நீயி.. உனக்குத்தான் ஒண்ணுமே தெரியல. இப்ப யாரு ஓக்காம இருக்கா? நம்ம அப்பா அம்மா எல்லாம் ஓத்துதான் நம்மை பெத்தாங்க”

“அவங்கள்ளாம் கல்யாணம் பண்ணிட்டு அப்பறமா ஓத்துதான்டி நம்மள பெத்தாங்க”

“அப்படினு நீ கண்டயாக்கும்?”

அதானே என்றிருந்தது. எந்தத் தாயும் பத்தினியும் இல்லை. எந்த தகப்பனும் உத்தமனும் இல்லை.

கல்யாணத்துக்கு முன்பாக அவர்கள் எப்படி இருந்தார்கள் என்பது யாருக்குத் தெரியும்?