Fantasy "కన్యల దీవి"

[anaamika]

"ఎప్పుడు ?"

"నన్ను క్షమించండి, నేను ఇక మీద మీకు ఎప్పుడు వస్తాననేది చెప్పలేను, అయితే నేను తప్పకుండా ఇక్కడికి వచ్చి మిమ్మల్ని కలుస్తాను. నేను ప్రామిస్ చేస్తున్నాను."

కామిని మరికొన్ని నిమిషాలు కష్టపడింది. చివరికి, ఆమె వాళ్ళ నుండి తనని తాను విడిపించుకోగలిగింది, వాళ్లలో ప్రతి ఒక్కరినీ ముద్దు పెట్టుకుని వాళ్ళ వీపు తట్టింది.

"నువ్వు నన్ను వదిలి వెళ్లిపోయి ఉంటే, నేను కూడా అలాగే ప్రవర్తించేవాడినేమో" అని అన్నాను.

బుగ్గలు ఎర్రబారడంతో కామిని నవ్వి నా వైపు చురుగ్గా చూసింది. "ఆపెయ్యి."

నేను ఆమె చేతిని పిసికాను. "నేను సీరియస్ గా చెబుతున్నాను. నేను నిన్ను ప్రపంచం చివర వరకు వెంబడించేవాడిని."

కామిని బుగ్గలు ఎర్రబడ్డాయి. "అది నీ దయ."

"నీ దయ వ్యసనపరుస్తుంది."

జూలీ పిల్లలకి వీడ్కోలు చెప్పి మాతో కలిసి వచ్చింది. "వాళ్ళు చాలా ముద్దుగా ఉన్నారు, వాళ్ళు ఎప్పుడూ నా సమస్యలని మరచిపోయేలా చేస్తారు" అని ఆమె ఆర్ద్రమైన నవ్వుతో అంది.

"నాకు కూడా వాళ్లంటే చాలా ఇష్టం, ఎవరైనా సరే వాళ్ళని అలా వదిలి వెళ్లడానికి మనస్సు ఎలా వచ్చిందో నమ్మలేకపోతున్నాను" అని కామిని అంది.

"మీకు తెలుసు కదా, ఇది మన ప్రపంచంలోని బాధ్యత వున్న మనుషులలో ఉన్న సమస్య," అని జూలీ నిట్టూర్చింది. ఆమె బంగారు రంగు జుట్టు ప్రకాశవంతంగా ఉంది, ఆమె నిండు రొమ్ములు ఆమె పెన్సిల్ డ్రెస్ కి బిగుసుకున్నాయి. ఆమె నన్ను ఆకర్షణీయంగా చూస్తూనే ఉంది. ఆమె యుక్తవయసు అమ్మాయిలా అంతగా మెరవలేదు, అయితే ఆమెని నేను ఇప్పటికీ చాలా ఆకర్షణీయంగా భావించాను. ఆమె అది గమనించింది, ఆమె నిండు, ఎర్రటి పెదవుల మీద చిరునవ్వు విరిసింది.

కామిని ఒక బెంచ్ ని చూపించింది. "కాసేపు అక్కడ విశ్రాంతి తీసుకుందాం. నిన్ను ఏమి ఇబ్బంది పెడుతుందో తెలుసుకోవాలి."

"తప్పకుండా చెబుతాను, ఖచ్చితంగా నా గుండె నుండి దానిని బయటికి తీయడం మంచిగా అనిపిస్తుంది" అని జూలీ అంది, ఆమె ముఖం కొంచెం నల్లబడింది.

మేము ఒక పార్క్ లోని బెంచ్ మీద కూర్చున్నాము. నేను పక్షుల కిలకిలారావాలు, చెట్ల గుండా వీస్తున్న తేలికపాటి గాలి శబ్దం విన్నాను. సందడిగా ఉండే పట్టణ శబ్దాలు వెనుక నుండి వినిపించాయి కానీ చాలా చిన్నగా ఉన్నాయి. జూలీ తన కాళ్ళని చూస్తూ నిట్టూర్చింది, బహుశా తన సమస్యల గురించి మాకు ఎలా చెప్పాలో ఆలోచిస్తూ వున్నట్లుంది.

"OK, కొన్ని వారాల క్రితం నా కూతురికి పద్దెనిమిది సంవత్సరాలు నిండిన తర్వాత, ఆమె ఆగకుండా కారుతున్న తడితో అనారోగ్యానికి గురైంది. అది మెరుగుపడుతుందని నేను అనుకున్నాను, అయితే అది ప్రతిరోజూ మరింత ఎక్కువ అవుతుంది," అని జూలీ అంది.

"ఎక్కువ సంఖ్యలో అమ్మాయిలు అనారోగ్యానికి గురవుతున్నారు, ఎవరూ వాళ్ళని కోరుకోకపోవడంతో నా ముగ్గురు స్నేహితురాళ్ళు వేరే ద్వీపానికి వెళ్లవలసి వచ్చింది" అని కామిని స్పష్టమైన ఆందోళనతో చెప్పింది.

"నా ప్రాణప్రదమైన కూతురు నిఖిత కి నా ఇల్లు వుంది. నేను తనని ఎప్పటికీ ఇల్లు వదిలి వెళ్లేలా చెయ్యను, చేయలేను. అయితే మా పొరుగువారు ఫిర్యాదు చేయడం మొదలుపెట్టారు. ఇది ఇలాగే కొనసాగితే మాత్రం ఏమి చెయ్యాలో నాకు అర్ధం కావడంలేదు" అని జూలీ చెప్పింది.

"అది ఇప్పుడు ఎంత తీవ్రంగా ఉంది ?" అని కామిని అడిగింది.

"నిఖిత ఇప్పుడు రోజుకి ఇరవై సార్లు వరకు ఆగకుండా హస్తప్రయోగం చేసుకుంటుంది. ప్రతి గంటకి పరాకాష్టని చేరుకుంటుంది. ఇప్పటివరకు చాలా అందంగా అలంకరించుకున్న తన బెడ్ రూమ్ ఇప్పుడు పూర్తిగా చిందరవందరగా మారింది. నిఖిత చాలా చిన్నది, అది నాకు తెలుసు, అయితే ఇది ఈ విధంగానే కొనసాగితే, ప్రతి వ్యక్తి ఆమెని తప్పు పడతాడు" జూలీ తన నోటికి అడ్డంగా చేతిని పెట్టుకుంది అయినా ఆమె కళ్ళ వెంట నీళ్లు కారాయి.

జూలీ చెప్పేది నాకు పూర్తిగా అర్ధం కాకపోయినా ఇది ఒక తీవ్రమైన అనారోగ్యం అని నాకు అనిపించింది. కామిని వెంటనే తన స్నేహితురాలి దగ్గరికి జరిగి ఆమెని కౌగలించుకుంది. కామిని జూలీ తలని తన భుజం మీద పెట్టుకుని టిష్యూ పేపర్ తో ఆమె కళ్ళు తుడిచింది. "జూలీ, వినడానికే నాకు చాలా బాధగా ఉంది, నాకు అర్ధమవుతుంది, నీ మనసులో వున్నది బయటికి రానివ్వు" అని కామిని అంది.

"ఇప్పుడు నీతో చెప్పుకుని బాధ పడుతున్నాను, ఏడుస్తున్నాను. తర్వాత ఏమిటి ? ఏమి చెయ్యాలి ? నిఖిత అంత పెద్ద సమస్యలో ఉందని తెలిసాక నాకు ఊపిరి తీసుకోవడం కూడా కష్టంగా ఉంది. ఆమెకి బేబీ రేబీస్ ఉంది. కొన్నిసార్లు ఆమె రాత్రి మధ్యలో మేల్కొని ఏడవడం మొదలుపెడుతుంది. తనకి ఎప్పటికీ ఒక మగాడు దొరకడని పీడకలలు వస్తున్నాయి. తనని దెంగడానికి ఎవరూ దొరకరని అనిపిస్తుంది" అంటూ జూలీ తన ముక్కు చీదుకుంది.

"జూలీ, రేవంత్ నా ముగ్గురు స్నేహితురాళ్ళకి సహాయం చేశాడు. అతను నీ కూతురికి కూడా సహాయం తప్పకుండా చేస్తాడని నేను అనుకుంటున్నాను" అని కామిని అంది.

జూలీ సిగ్గుగా నా వైపు చూసింది. నేను ఆమె పక్కనే కూర్చున్నాను. నేను తనకన్నా చాలా ఎత్తుతో ఉండడంతో నా నీడ మొత్తం ఆమెని కమ్మేసింది. ఆమె నన్ను చూసి భయపడినట్లు కనిపించింది. "మీరు చాలా శక్తివంతులని నాకు తెలుసు, అయితే సహాయం కోసం వేడుకోవడం నాకు ఇష్టం లేదు."

"గర్భం ఆమెని నయం చేస్తుందంటే, నేను సులభంగా చేయగలను," అని అన్నాను. ఆమె ఎంతైనా కామిని స్నేహితురాలు, జూలీ కి సహాయం చేయడం కామినిని సంతోషపరుస్తుందని నాకు తెలుసు.

"మీరు అలా చేయడానికి రెడీగా ఉన్నారా ?" అని జూలీ అడిగింది. ఆమె నమ్మలేనట్లు కళ్ళు మూసింది, తెరిచింది. "ఆమె చాలా కామంతో ఉంది, మీ లేచిన పురుషాంగాన్ని చూసిందంటే మీ బట్టలు కూడా చింపేయవచ్చు."

"మనం దానికి ముందు కామాన్ని కొద్దిగా తగ్గించే మందుని వాడవచ్చు, మేము నా ముగ్గురు స్నేహితురాళ్ళని కలవడానికి ముందు వాళ్లకి అదే ఇచ్చాము" అని కామిని అంది.

"మీరు ఖచ్చితంగా నయం చేయాలని కోరుకుంటున్నారా ? మీరు మీ పురుషాంగాన్ని మీ ప్రేమికురాలి కోసం దాచుకోవాలనుకుంటున్నారని నేను అనుకున్నాను" అని జూలీ నన్ను అడిగింది.

నేను నిర్లక్ష్యంగా చేయి ఊపాను. "నాకు ఎక్కువ కామ కోరిక, రాపిడ్ ఎరెక్షన్ రికవరీ అనే సామర్థ్యం ఉంది."

జూలీ నన్ను షాక్ తో చూస్తూ తన నోటికి చేయి అడ్డుపెట్టుకుంది. "అది చాలా అరుదైన సామర్థ్యాలలో ఒకటి. మీరు కామిని ముగ్గురు స్నేహితురాళ్ళని గర్భవతులని చేశారని చెప్పినప్పుడు నేను అది ఊహించి ఉండాలి, అయితే మీరు ఒక్కొక్కళ్ళకి ఒక్కో రోజు తీసుకున్నారని నేను అనుకున్నాను."

నేను తల అడ్డంగా ఊపాను. "ఒక గంటలో వాళ్లకి కడుపులు చేశాను."

"ఒక గంట... గహన, అంత త్వరగానా, అయితే మీకు అపూర్వమైన కామ కోరిక వుండి ఉండాలి" అని జూలీ అంది.

కామిని నవ్వుని అణచివేసింది. "అతనికి ఉంది, అతను నా దగ్గర ఉన్నప్పుడు ఎప్పుడూ లేపుకునే ఉంటాడు" అని అంది.

"సమస్యని గుర్తుచేసుకుంటూ బాధపడకండి. వీలైనంత త్వరగా పరిష్కరించాలి. కావాలంటే మనం ఇప్పుడే దాని గురించి ఆలోచిద్దాం" అని జూలీ తో చెప్పాను.

"నేను చాలా కృతజ్ఞురాలిని, నేను నిఖిత కోసం ఒక మగ వేశ్యని కొనాలని అనుకున్నాను, అయితే వాళ్ళు కూడా వాళ్ళ ధరలని చాలా పెంచారు. నా కూతురి గర్భం కోసం నేను భారీ రుణంలో కూరుకుపోవాల్సి వచ్చేది. ఇప్పుడు మీరు ఉచితంగా చేయడానికి రెడీగా ఉన్నారు... ఇది నిజం కానంత మంచిగా ఉంది" అని ఆమె కన్నీళ్లు తుడుచుకుంటూ అంది.

"ఎందుకంటే అతను చాలా మంచి వ్యక్తి," అని కామిని నా చేయి చుట్టూ తన చేయి వేసింది.

"అవును... నాకు అది తెలుస్తుంది, ఉహ్మ్, మీకు బదులుగా ఏమైనా కావాలా ?" అని జూలీ నా మీదకి తన కళ్ళు తిప్పుతూ అడిగింది.

నేను తల అడ్డంగా ఊపాను. "కేవలం దీర్ఘకాల స్నేహం, అది చాలు" అని అన్నాను.

"సరే... అయితే మీరు ఇప్పుడు నా కూతురిని గర్భవతిని చేయాలనుకుంటున్నారా ?"

"తను బాధపడుతుంటే... ఎంత త్వరగా అయితే అంత మంచిది," అని అన్నాను.

కామిని లేచి నిలబడి, "మనం పడవ దగ్గరికి వెళ్దాం" అంది.

"పడవా ?" జూలీ కూడా లేస్తూ అడిగింది.

"రేవంత్ దగ్గర అత్యంత ఖరీదైన, అత్యంత చల్లని పడవ ఉంది."

"అతని దగ్గర అన్నీ ఉన్నాయి," అని ఆమె కామినితో గుసగుసగా అంది, అయితే అది నాకు వినిపించింది.

మేము మొదట మార్కెట్ కి వెళ్లి మందు కొన్నాము. తర్వాత తిరిగి రేవుకి బయలుదేరాము. కామిని ఇంకా జూలీ వాళ్ళ చిన్నతనంలో జరిగిన కొన్ని జ్ఞాపకాల గురించి మాట్లాడుకున్నారు. వాళ్ళిద్దరి మధ్య చాలా వయస్సు వ్యత్యాసం ఉంది. కామిని, జూలీ కూతురు కంటే కేవలం ఒక సంవత్సరం పెద్దది, అయితే వాళ్ళు బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్ లా మాట్లాడుకున్నారు.

మేము రేవుకి చేరుకున్నాము, నేను మరగుజ్జుకి చేయి ఊపాను. ఆమె పక్కకి తప్పుకొని మా కోసం గేట్లు తెరిచింది. "థాంక్స్," అని చెప్పాను. మరుగుజ్జు వినయంగా వంగి, నా కోసం ఏదైనా చేయడం ఆమెకి ఎప్పుడూ గౌరవంగా ఉంటుంది అనేట్లు నిలబడింది.

ఆడంబరమైన పడవని చూడగానే జూలీ నోరు వెళ్లబెట్టింది. "వావ్, సోలార్ ప్యానెల్స్ ఇంకా అన్నీ ఉన్నాయి," అని అంది. "అది వేగంగా వెళ్లేలా కనిపిస్తోంది."

"అది చాలా వేగంగా వెళుతుంది, ఇంకా అతనితో కలిసి ప్రయాణించడం చాలా సరదాగా ఉంటుంది" అని కామిని అంది.

నేను వాళ్ళిద్దరినీ పడవలోకి ఎక్కించాను. మరుగుజ్జు తాడు విప్పి నా వైపు విసిరింది. నేను ఆమెకి చేయి ఊపి తాడుని డెక్ మీద పడేశాను. నేను జూలీ కి చిన్న టూర్ ఇచ్చాను. ఆమె ప్రతిదీ ప్రేమించింది, ఆమె మాస్టర్ సూట్ ని చూసినప్పుడు, కామినితో గుసగుసలాడింది, "నాకు అసూయగా ఉంది... మంచి కోణంలో. నీకు అర్హత ఉంది."

కామిని ఆమెని కౌగలించుకుంది. "నువ్వు చాలా మంచిదానివి."

నేను వాళ్ళని నాతో పాటు హెల్మ్ కి తీసుకువెళ్లాను. కామిని జూలీ సీటుని మా సీట్లకి దగ్గరగా జరిపింది.

"దొంగలు దీన్ని దొంగలించాలని అనుకుంటారని నాకు అనిపిస్తుంది," అని జూలీ అంది.

"మేము నిన్న వాళ్ళని ఎదుర్కొన్నాము," అని అన్నాను. నేను నా భుజాన్ని కదిలించి పడవని స్టార్ట్ చేశాను.

"అవునా, సారీ" అని జూలీ మమ్మల్ని ఇద్దరినీ చూస్తూ అంది.

"అవసరం లేదు, వాళ్లకి ఏమి కావాలో అదే వాళ్లకి దక్కింది" అని అన్నాను.

"వాళ్ళు ఎంతమంది ఉన్నారు ?" అని జూలీ అడిగింది.

"తెలియదు, అయినా పర్వాలేదు. వాళ్ళు మమ్మల్ని మళ్లీ కలిసే సాహసం చెయ్యరు," అని చెప్పాను.

నేను ఆ కథని తిరిగి చెబుతున్నప్పుడు కామిని కొంచెం నిశ్శబ్దంగా ఉంది. ఆమెకి అది వినడం ఇష్టం లేదు, నేను అది తప్పు పట్టను. కామిని  నా కుట్లని తాకి, ఒకప్పుడు నా గాయం ఉన్న ప్రదేశాన్ని చూసింది. "కుట్లు ఎలా ఉన్నాయి ?" అని ఆమె ముద్దుగా అడిగింది.

"ప్రపంచంలోనే చాలా గొప్ప కుట్లు," అని నేను ఆమె బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టుకుంటూ అన్నాను, అది తనని నవ్వించింది.

"ఆ సంఘటన చాలా భయంకరం, రేవంత్ నన్ను రక్షిస్తున్నప్పుడు నేను ఏడుస్తూ ఉన్నాను" అని కామిని అంది.

"మీలాంటి వ్యక్తి మిమ్మల్ని, ఆమెని ఎలా రక్షించుకోగలరో ఇప్పుడు నాకు అర్థమవుతోంది, కానీ సాధారణంగా మోసాలు చేసే దొంగల నుండి కాపాడడం కష్టం," అని జూలీ అంది.

నేను నా ఒడిని చూపించాను, కామినిని కూర్చోమని ప్రోత్సహిస్తూ. "నువ్వు పైన కూర్చోవచ్చు కదా ? అప్పుడు జూలీ కొంచెం దగ్గరికి రాగలదు."

కామిని మొదట నా కుట్లని మళ్లీ పరిశీలించింది. "మళ్ళీ నొప్పి పుట్టదని నీకు ఖచ్చితంగా తెలుసా ?"

"పుట్టదు, నీ శరీరం నా శరీరానికి తగిలితే నాకు నయం అవుతుంది" అని అన్నాను.

"నువ్వు అలా అంటే నాకు OK," అని కామిని నవ్వుతూ అంది. ఆమె మెల్లగా తన పిర్రలని నా ఒడిలో పెట్టి నన్ను వెచ్చగా చేసింది. జూలీ నా మ్యాప్ లో తన ద్వీపాన్ని చొప్పించింది, మేము నేరుగా అక్కడికి బయలుదేరాము.

మేము వెళ్లే దారిలో జూలీ తన గురించి కొంచెం చెప్పింది. ఆమె అనారోగ్యంతో ఉన్న కూతురి గురించి బాధపడకుండా ఆమెని సంతోషపెట్టడానికి ప్రయత్నించాము. ఆమె కూడా ఒక అనాధగా విడిచిపెట్టబడింది, ఆమె పనిచేస్తున్న అదే అనాథాశ్రమంలో పెరిగింది. అది వినడానికి కష్టంగా అనిపించింది, కానీ ఆమె తన జీవితంలోని ముఖ్యాంశాల గురించి మాట్లాడింది. ఆమె గర్భవతి అయిన రోజు, మగాళ్ల కొరత అంతగా లేని సమయంలో ఆమె తొందరగా గర్భం దాల్చింది.

"ముఖ్యంగా నా సంతానోత్పత్తి శిఖరాగ్రంలో గర్భం దాల్చినప్పుడు నేను కూడా నన్ను అదృష్టవంతురాలిగా భావించాను. ఇప్పుడు అది చాలా కష్టం," అని జూలీ అంది.

"నాకు తెలుసు, అందుకే నేను ప్రతి ఉదయం రేవంత్ పక్కన నిద్ర లేస్తున్నందుకు గహన కి కృతఙ్ఞతలు తెలుపుకుంటాను. మన ప్రపంచంలో అతనిలాంటి మంచి వ్యక్తి ఇంకొకరు వుండరు" అని కామిని అంది.

నేను వాళ్ళ మాటలు వినాలని పడవని మెల్లగా నడిపాను. "మీరు కామినిని ఎప్పుడు కలిశారు ?" అని అడిగాను.

"కామిని అనాథాశ్రమంలో పనిచేయడం మొదలుపెట్టినప్పుడు. తను అప్పుడు ఒక స్త్రీ గా మారబోతోంది, అయితే అప్పటికే ఆమెది అదే బంగారు హృదయం."

"నేను ఊహించగలను. ఆమె తన వయస్సు కంటే ఎక్కువ పరిణతి చెందింది, అయినా ఇంకా చిన్నదానిలాగా అందంగా కనిపిస్తుంది," అని అన్నాను, అది ఆమె బుగ్గలు ఎర్రబడేలా చేసింది.

నేను ద్వీపాన్ని కనుక్కోవడానికి ఎక్కువ సమయం పట్టలేదు. నేను దాని వైపు తల తిప్పాను. "అదేనా ?"

జూలీ తల ఊపింది. "అదే నా స్వంత ద్వీపం."

అక్కడ ఎక్కువ మంది ఉన్నట్లు అనిపించలేదు - కనీసం నేను చూసినంత వరకు. ఆ దీవి పెద్ద భూభాగాలు, వెనుక కొండలతో తక్కువ జనాభాతో ఉంది. "ఇది తాజాగా కనిపిస్తోంది," అని అన్నాను.

"మేము విడివిడిగా బ్రతకడానికి ఇష్టపడినా, మా పొరుగు వాళ్లకి నా కూతురి అరుపులు వినిపిస్తాయి. మాకు చాలా పశువులు ఉన్నాయి, చాలా మంది రైతులు ఇక్కడ నివసిస్తున్నారు."

"నాకు అర్థమైంది," అని అన్నాను. వెనుకవైపు ఉన్న జంతువులు తమ పని తాము చేసుకుంటూ అక్కడున్న గడ్డిని మేయడం చూశాను.

నేను నా పడవని ఆపి వాళ్ళని భూమి మీదకి దించాను. మేము జూలీ ఇంటికి చేరుకున్నాము, అయితే కామిని ఆగిపోయింది. "బహుశా నువ్వు వెనుకవైపు ఎదురుచూడడం మంచిదేమో," అని కామిని సూచించింది.

జూలీ నిర్లక్ష్యంగా చేయి ఊపింది. "నిఖిత రాకుమారుడి కోసం ఎదురు చూడటం లేదు. తను గార్డెన్ లోనో లేదా తన బెడ్ రూములోనో ఉంటుంది. మీరు దగ్గరగా రావచ్చు, అయితే కిటికీకి దూరంగా ఉండటానికి ప్రయత్నించండి."

"సరే," అని అన్నాను.

గులక రాళ్ళ రోడ్డు కొండల వరకు వెళ్లి అనేక కూడళ్లని, ఇళ్ళని దాటి వెళ్ళింది. రసఖండంతో పోలిస్తే గాలి కొంచెం స్వచ్ఛంగా ఉంది. మేము పాతకాలపు రైతు ఇల్లులా కనిపించే వాళ్ళ ఇంటికి చేరుకున్నాము. రెండో అంతస్తులోని బెడ్రూమ్ నుండి కొన్ని తేలికపాటి మూలుగులు వినిపించేసరికి నేను బిగుసుకున్నాను. నేను కామినిని చూశాను, ఆమె ఆందోళనగా కనిపించింది.

"OK, మేము తనతో మాట్లాడతాము, ఆమెకి మందు తాగించడానికి ప్రయత్నం చేస్తాము" అని జూలీ అంది.

"నేను ఎదురు చూస్తుంటాను," అని చెప్పాను. వాళ్ళు ఇంటి లోపలికి వెళ్లారు. అదృష్టవశాత్తూ, ఆ దీవిలో దూరం నుండి నన్ను చూస్తూ, నా చుట్టూ తిరగాలని అనుకునే అమ్మాయిలూ ఎవరూ నాకు కనిపించలేదు. నేను నిలబడి వేచి ఉన్నాను.

అకస్మాత్తుగా, ఆమె కూతురు చేస్తున్న శబ్దం నాకు వినిపించడం మొదలైంది. ఆమె మూలుగులు ఎక్కువయ్యాయి. తన బెడ్ రూములో ఒంటరిగా కూర్చుని, రోజుకు ఇరవై సార్ల వరకు హస్తప్రయోగం చేసుకునే అత్యంత సారవంతమైన అమ్మాయి గురించి ఆలోచించినప్పుడు నాకు కోరిక కలిగింది.

"నిఖితా ?" జూలీ పిలిచింది. ఆమె తలుపుని నెమ్మదిగా తట్టి మెల్లిగా తెరిచిన శబ్దం నాకు వినిపించింది.

"ఏం చేస్తున్నావ్ ?"

అమ్మా, నేను హస్తప్రయోగం చేసుకుంటున్నాను !"

"నేను నీతో మాట్లాడాలనుకుంటున్నాను."

"నేను పూర్తి చేసిన తర్వాత అప్పుడు మాట్లాడుకుందాం !" అని ఆమె కసిరినట్లు చెప్పింది.

"కానీ దయచేసి—"

తలుపు గట్టిగా మూసుకున్న శబ్దం నాకు వినిపించింది, నేను కొంచెం ఉలిక్కిపడ్డాను. అక్కడ ఏమి జరుగుతుందో అని అనుకుంటూ, అక్కడ అంత సీరియస్ విషయాలు జరగకూడదని కోరుకున్నాను. జూలీ ఇంకా కామిని బయటికి వచ్చారు, జూలీ ఏడ్చినదన్న సంగతి కామిని చేతిలో వున్న టిష్యూ పేపర్ ని చూసాక తెలిసింది. జూలీ పట్ల నాకు బాధ కలిగింది. నేను బెడ్రూమ్ వైపు చూశాను, ఆమె కూతురు తనని తాను వేళ్లతో ఎలా చేసుకుంటుందో విన్నాను.

"తనకి ఇప్పుడు నాతో మాట్లాడే సమయం లేదు," అని జూలీ ముక్కు చీదుకుంటూ చెప్పింది.