அத்தையின் புண்டையும் மருமகன் சுன்னியும்

[காம தேவன்]

அத்தையின் புண்டையும் மருமகன் சுன்னியும் - 9

தன் அம்மாவின் முலை பிளவை தன் கணவன் ரசிப்பதை கண்ட கண்மணிக்கு அதிர்ச்சியும் குழப்பமும் அதிகமாக வந்தது. "ஏன்டா இது... இந்த வருண் Sex விஷயத்துல ரொம்ப ஆர்வமா தான் இருப்பான். ஆனா இப்ப அம்மாவோட முலையையே ரசிச்சு பார்த்துட்டு இருக்கானே? இது எல்லாம் எங்க தான் போய் முடியப் போகுதோ? அந்த நாயை திட்டி விட்டா தான் சரியா வரும்" என நினைத்தாள். 

அதே சமயம் தன் அம்மாவின் மேலும் கோபம் வந்தது. " நம்ம அம்மாவுக்கு கொஞ்சம் கூட அறிவே கிடையாது, அவன் தான் பாத்துட்டு இருக்கான்னா? இவங்களும் அதை கொஞ்சம் கூட கண்டுக்காம மொத்தமா காட்டிட்டு இருக்காங்களே? இதை எல்லாம் என்னத்தை சொல்ல?" என வெறுப்பாக நினைத்தாள். 

அவள் இந்த முடிவை எடுத்த சமயத்தில் அபிராமியோ " மாப்பிள்ளை மறு சோறு வாங்கி சாப்பிடுங்க. விருந்துக்கு வந்துட்டு ஒரே தடவையில எந்திரிக்க கூடாது. நல்லா வாங்கி சாப்பிடுங்க" என சொன்னாள். 

இந்த வார்த்தைகளை சொல்லிக்கொண்டே அவசரமாக சாப்பாடு தட்டை அவனுக்கு முன்னால் வைத்து குனிந்தாள். அப்பொழுதும் புடவை விலக முலை பள்ளத்தாக்கு அதிகமாக தெரிந்தது. அதை கவனித்த கண்மணியோ " இன்னும் கொஞ்சம் விட்டா, உன்னையே மொத்தமா சாப்பிடுவான்" என மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்.  

அந்த எண்ணம் அவளுக்கு கோபத்தில் எழுந்தாலும், ஒரு குறுகுறுப்பான எண்ணத்தையும் வித்தியாசமான கிளர்ச்சியையும் தூண்டி விட்டது என்று தான் சொல்ல வேண்டும். அனைவரும் சாப்பிட்டு முடித்த பிறகு அபிராமி சமையலறையில் அவசரமாக வேலை செய்து கொண்டிருந்தாள். அனைவரும் சாப்பிட்ட பாத்திரங்களை ஒழுங்குபடுத்துவதில், அவளின் வேலை நீண்டு கொண்டு சென்றது.  

அங்கே வள்ளியும் அவளுடன் தான் இருந்தாள். அப்பொழுது அங்கு கண்மணி வந்து சேர அபிராமி முகத்தில் ஆச்சரியம் வந்தது. "ஏய் வள்ளி, வெளியே மழை பெய்யுதானு பாரு. முதலாளிம்மா இங்க எல்லாம் வாராங்க?" எனது கேலியாக சொல்லி சிரித்தாள். அந்த சிரிப்பில் வள்ளியும் கலந்து கொண்டாள். கண்மணியோ தனது அம்மாவின் முகத்தை வெறுப்பாக ஒரு கணம் பார்த்தாள்.  

பரந்து விரிந்த அவளின் முகமும், அகன்ற கண்களும் இவனையே ஒரு ஒழுங்கு ஒழுக்கியது. ஆனாலும் தனது கோபத்தை விட்டுக் கொடுக்காமல் "அம்மா உன்கிட்ட தனியா பேசணும், வள்ளி அக்கா வெளிய போங்க" என சொல்ல வள்ளியும் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் விழித்தாள். அபிராமி குழப்பத்துடன் தலையை அசைக்க அவள் மெதுவாக அங்கு இருந்து விலகி சென்றாள். 

அவள் வெளியே சென்ற உடன் அபிராமி ஆர்வமான குரலில் "என்னமா சொல்லணும்? உங்க பொங்கல் சீர்ல ஏதாவது சேர்க்கனுமா? மாப்பிள்ளை ஏதாவது கேட்டாரா?" என கேட்க அவளோ "அம்மா அப்படி எல்லாம் இல்ல, நான் சொல்றதை கொஞ்சம் பொறுமையா கேளு. இதை சொல்லலாமா? வேணாமான்னு கூட தெரியல " என ஏதோ தயங்கினாள்.

 கண்மணி முகத்தில் வருத்தம் தெரிந்தது. அபிராமியோ அவளின் கைகளை இறுக்கமாக பிடித்துக் கொண்டே "செல்லம் ரொம்ப நாள் கழிச்சு ஊருக்கு வந்திருக்க, சந்தோஷமா இல்லாம எதுக்கு முகம் வாடி இருக்கு? என்ன பிரச்சனையா இருந்தாலும் சொல்லு, ஏதாவது பணம் தேவைபடுதா?" என கேட்க அவளோ "ச்சேய் ச்சேய் அப்படி எல்லாம் இல்லம்மா " என்றபடி தயங்கினாள்.  

அவள் மீண்டும் பலமுறை அவளை கேட்க, இறுதியாக கண்மணி சமையல் அறையின் கதையை பூட்டிக்விட்டு பேச ஆரம்பித்தாள். "அம்மா இங்க வீட்ல நீ அப்பா அந்த வேலைக்காரி வள்ளினு, 3 பேர் இருக்குறப்ப எப்படி வேணா இருந்துக்கோ. சேலையை எப்படி வேணாலும் கட்டிக்கோ. ஆனா உன் மாப்பிள்ளை பக்கத்துல போறப்ப கொஞ்சம் நல்லா சேலை கட்டிட்டு போ. அதான் நல்லது " என சொல்ல அபிராமியோ அப்பாவியான குரலில் " என்னமா சொல்ற? நான் பட்டு சேலை தான கட்டி இருந்தேன்? நல்ல சேலை தான இது? " என சொன்னாள். 

பொதுவாகவே அபிராமி கோயில் குளம் என சுற்றக்கூடியவள். மிகுந்த அப்பாவி அந்த அப்பாவி தனத்தினால் தான் இத்தனை வருடங்களாக ராஜேந்திரன் மற்றும் வள்ளிக்கு இடையிலான உறவு நன்றாக சென்று கொண்டிருக்கிறது. வள்ளி சமையல் வேலைகளில் அபிராமிக்கு உதவி செய்தாள். படுக்கை அறை விஷயங்களில் ராஜேந்திரனுக்கு உதவி செய்தாள்.

 அபிராமிக்கு அது போன்று எல்லாம் சிந்திக்க தெரியவில்லை. அம்மாவின் அப்பாவி தனத்தை நினைத்து கண்மணிக்கு எரிச்சல் தான் வந்தது. "அம்மா நான் ஓப்பனாவே சொல்றேன், நீ சாப்பாடு வைக்கிறப்ப உன்னோட டிரஸ் அங்க இங்க விலகுச்சு. அதை உன்னோட மாப்பிள்ளை பாக்குறாரு" என சொல்ல அவளுக்கு குழப்பம் ஏற்பட்டது. 

அதே குழப்பம் குரலிலும் தெரிய "என்னடி சொல்ற? என்ன பார்த்தாரு? சும்மா சொல்லிட்டு இருக்காத" என கேட்க அவளோ "அய்யோ அம்மா, எனக்கு சொல்றதுக்கே ஒரு மாதிரி தான் இருக்கு. ஆனா நீ சாப்பாடு வச்சப்ப டிரஸ் விலகுனதை அவர் வெறிச்சு பார்த்துட்டு இருந்தாரு" என சொன்னாள். இப்பொழுது அபிராமிக்கு விஷயம் புரிய ஆரம்பித்தது. 

ஆனாலும் அதை முழுவதுமாக ஏற்றுக் கொள்ள இயலாமல் "அப்படியெல்லாம் இருக்காது, நீ பேசிக்கிட்டு இருக்காத. அவர் வேற எங்கேயோ பார்த்திருப்பாரு" என விட்டுக் கொடுக்காமல் பேசினாள். கண்மணி பலமுறை பொறுமையாக சொன்னாலும் அவர் ஏற்றுக் கொள்வதாக தெரியவில்லை. இதற்கு மேல் கண்மணியால் பொறுமையாக இருக்க இயலவில்லை. வேகமாக அம்மாவின் சேலையின் முந்தானையை பிடித்து இழுத்தாள். 

உள்ளே ஜாக்கெட்டில் இரண்டு முலைகளும் குத்திக் கொண்டு நின்றது. பிரா போடாததால், காம்புகளின் அச்சு கூட தெரிந்தது. அதை அழுத்தி பிடித்த கண்மணி "உன் சேலை சரிஞ்சதால இங்க தான் பார்த்தாரு" என கத்தினாள். தன் அம்மாவின் முலைகளின் சூடு அவள் கைகளில் பரவியது. ஏற்கனவே இராஜேந்திரனின் பல் தடம் பல இடங்களில் பதிந்து போன முலையில் அவள் கையில் வைத்தது அவளுக்கு பெரும் அதிர்ச்சியை கொடுத்தது. வித்தியாசமான உணர்வுகளையும் தூண்டி விட்டது. 

ஆனால் ஒரு நொடியில் சுதாரித்தவள் வேகமாக அவளின் கைகளை தட்டி விட்ட அபிராமி, முந்தானையை எடுத்து மூடினாள். "ஏய் பைத்தியமாடி நீ? என்னோட வயசு என்ன? அவர் வயசு என்ன? இப்படி பேசுற? நாளைக்கே உனக்கு பிள்ளை பிறந்தா நான் கிழவி தான்டி. அப்படி எல்லாம் அவர் பார்க்க வாய்ப்பே இல்லை. நல்லா இருக்குற குடும்பத்தை கெடுத்துக்காதே. இன்னும் ரெண்டு நாள் தான் இங்க இருப்ப. நல்லா சந்தோசமா இருந்துட்டு போ. இந்த பேச்சை விட்டுரு. யாருக்கும் தெரிய வேண்டாம் " என பரபரப்பாக சொல்லி முடித்தாள்.  

 கண்மணிக்கோ என்ன பதில் சொல்வது என்று தெரியவில்லை. வெளியே ராஜேந்திரன் குரல் கேட்க இருவரும் வேகமாக பிரிந்தார்கள். கண்மணியும் "அந்த நாய் வரட்டும். வருண் கிட்ட பேசிக்குறேன்" என மனதிற்குள் சொல்லிக் கொண்டாள்.