அத்தையின் புண்டையும் மருமகன் சுன்னியும்

[காம தேவன்]

அத்தையின் புண்டையும் மருமகன் சுன்னியும் - 8

ராஜேந்திரன் தன் சுண்ணியால் வள்ளியின் வாயில் ஓத்து முடித்தான். மொத்த விந்தையும் குடித்து முடித்த வள்ளி, மூச்சு வாங்கி கொண்டே நின்றாள். அவளின் முலைகளின் வலி வேறு இன்னும் குறையவில்லை. புண்டையும் துடித்தது.  

இப்பொழுது மீண்டும் அவனது சுண்ணி, எந்திரிப்பதைக் கண்டு வள்ளி மயக்கம் போடும் நிலைக்கு சென்றாள் வள்ளி. அவளின் முகத்தில் கலவரம் தெரிவதை உணர்ந்து கொண்ட ராஜேந்திரன், "ஏய் தேவிடியா... ரொம்ப பயப்படாத, உன்னை ஒன்னும் பண்ண மாட்டேன். நடக்க போறதை நினைச்சு தான் அவன் பெருசா ஆகுறான்" என சொன்னான். 

  அவளோ அதிர்ச்சியாக " என்ன சொல்றீங்க ஐயா? நீங்க என்ன பண்ண போறீங்க?" என கேட்க ராஜேந்திரன் வித்தியாசமான குரலில் " என்ன அவசரம்? சீக்கிரமா பார்க்க தான போற? இன்னும் நிறைய விஷயம் நடக்க போகுது" என சொல்லி சிரித்தபடியே குளிக்க ஆரம்பித்தான். வள்ளியும் வேகமாக அங்கிருந்து விலகி சென்றாள். 

"ஐயா என்ன சொல்றாருனு தெரியலையே? அவர் என்ன பண்ண போறாருன்னு உனக்கு புரியல. அதை பத்தி சொன்னதுக்கே அவரோட சுன்னி இப்படி தூக்குதே? ஒருவேளை அப்படி எல்லாம் நடந்தா, என்ன நடக்குமோ?" என பலமுறை கேட்டுக்கொண்டே வள்ளி அங்கிருந்து சென்றாள். அதன்பிறகு விஷயங்கள் மிகவும் வேகமாக நடந்தது கண்மணியும் வருணும், புத்தாடைகளை அணிந்து கிளம்பி முடித்தார்கள்.  

அதே போல் ராஜேந்திரனும் அபிராமியும் கூட புத்தாடைகளை அணிந்து பொங்கல் பண்டிகை கொண்டாடுவதற்கு தயாரானார்கள். வருணுக்கு காலை நேரத்தில் நடந்த சம்பவங்களே மீண்டும் மீண்டும் மனதில் ஓடியது. முக்கியமாக தன் அத்தையின் முலையை அழுத்தி பிடித்ததை அவன் மனதில் இருந்து அழிக்க இயலவில்லை. 

"நிச்சயமா கண்மணியை விட பெரிய முலை தான். என்னோட ஒரு கையால பிடிக்க முடியல. ரொம்ப தொங்கும் மாதிரி கூட தெரியல. அவ எல்லாம் கிடைச்சா ரொம்ப நல்லா இருக்கும். எத்தனை தடவை வேணாலும் அடிச்சு ஊத்தலாம்" என்பது போன்ற எண்ணங்கள் ஓடியது. அத்தையை பற்றி நினைத்து அடுத்த கணமே அவனது வேட்டி கூடாரம் போட ஆரம்பித்ததையும் உணர்ந்து கொண்டான்.

 இவ்வாறு நேரத்தை போக்கிக் கொண்டிருந்தவனை, கண்மணி அவசரமாக அழைத்தாள். " ஏங்க வாங்க வீட்டுக்கு வெளியே பொங்கல் வைச்சு சாமி கும்பிடணும். சீக்கிரமா போகலாம்" என அழைத்தாள். அவனும் தலையை அசைத்தபடியே அவளுடன் தொடர்ந்து சென்றான். இருவரும் வெளியே வந்து சேர அங்கு அபிராமியும் ராஜேந்திரனும் பொங்கல் சம்பந்தமான வேலைகளை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.  

ராஜேந்திரனும் "என்னமா இன்னும் பொங்கலே வைக்கல. அதுக்குள்ள மாப்பிள்ளைய கூட்டிட்டு வந்துட்ட, வெயில் வேற ரொம்ப அடிக்குது பாரு. மாப்பிள்ளை நீங்க அங்க உட்கார்ந்து என்ன நடக்குது மட்டும் பாருங்க. எல்லா வேலையையும் முடிச்சிட்டு உங்களை கூப்பிடுகிறோம்" என சொன்னான். அவனும் மெதுவாக அங்கிருந்து விலக ஆரம்பித்தான்.  

கண்மணியோ "அப்பா நாம எல்லாரும் வெயில்ல தான நிக்கிறோம். . அவரும் நிக்கட்டும். எதுக்கு அவரை மட்டும் இப்படி போக சொல்லிட்டு இருக்கீங்க? " என கேட்டாள். அதற்கு ராஜேந்திரனும் "ஏய் உனக்கு ஒன்னும் தெரியாது, நீயும் அம்மாவும் வேலைய பாருங்க. ஏதாவது வேணும்னா என்னை கேளுங்க. அவரு அமைதியா இருக்கட்டும்" என சொல்ல கண்மணி முகத்தில் பொறாமை ஓடியது. 

அவளின் முகத்தை பார்த்து சிரித்தபடியே சென்ற வருண், அருகில் இருந்த திண்ணையில் சென்று அமர்ந்து விட்டான். அது நிழல் பகுதியாகத்தான் இங்கு இருந்தது. தனது போனை எடுத்து நோண்டலாம் என பார்த்தான். ஆனால் அங்கு சிக்னல் சிறிதளவு கூட கிடைக்கவில்லை.

 "Villageல இது ஒரு பிரச்சனை. போன் பேசவே Signal இருக்காது. இதுல network எல்லாம் வாய்ப்பே இல்லை" என நினைத்தபடியே போனை மீண்டும் பாக்கெட்டில் வைத்தான். அப்பொழுது எதார்த்தமாக அவனின் பார்வை தனது மாமியார், அபிராமியின் மேல் விழுந்தது. அபிராமி நீலமும் வெள்ளையும் கலந்த பட்டுப்புடவை அணிந்து பார்ப்பதற்கு பாதி வயதை குறித்து விட்டு மிகவும் அழகாக தோன்றினாள்.  

அவளின் கண்கள் கண்மணியை மேய்ந்ததை விட அபிராமியின் மேல் தான் அதிகமாக மேய்ந்தது. தொடர்ச்சியாக வயல் வேலைகளையும் கிராமத்து வேலைகளையும் செய்து வந்ததால், அவள் உறுதியாகவும் சுறுசுறுப்பாகவும் இருந்தாள். காலையில் அவளது முலையை பிடித்து பார்க்கும்போது வருணுக்கு இது அனைத்தும் தெரிந்திருந்தது. 

ஏனெனில் முலையில் இருக்கக்கூடிய மென்மையை விட உறுதி அதிகமாக காணப்பட்டதை அவன் உணர்ந்திருந்தான். அதை எண்ணத்தில் பார்வையால் அபிராமியை மேய்ந்து கொண்டே இருந்தான். முக்கியமாக பால் பொங்கும் போது அபிராமி அதில் அரிசியை போடுவதற்கு குனிந்தாள். 

அப்பொழுது பட்டுப்புடவை மெதுவாக சரிய ஆரம்பித்தது. பட்டுப்புடவையாக இருந்தாலும் நகரவாசிகளை போல ஊக்கு மாட்டாமள், அவள் அணிந்து இருந்தாள். ஆகவே அது சரிந்த போது ஜாக்கெட் சற்று இறங்க அவளின் நெஞ்சு சதையின் தொடக்க பகுதியும், இரண்டு முலைகளுக்கு இடையே செல்லக்கூடிய ஆழமான கோடும் வெளிப்படையாகவே தெரிந்தது. 

அந்த முலைகளில் வெள்ளை நிறம் பரவி இருந்தாலும் அந்த கோடு கருப்பாகவே தோன்றியது. அதை பார்த்தபோது வருணின் வேட்டி மீண்டும் கூடாரமாக எழுந்து நின்றது. விந்தியாசமான நிறத்தில், சற்று ஆழமான குழியாக அது நீண்டு கொண்டு சென்றது. அந்த முலை பள்ளத்தாக்கை பார்த்து எச்சில் மூழ்கிக் கொண்டு தனது பார்வையை வேகமாக மாற்றினான்.

 ஆனால் இவன் தன் மனைவியை பார்ப்பதை ராஜேந்திரன் கவனித்திருந்தான். ஆனாலும் அவரது முகத்தில் காம ஆசை அதிகமாக ஓட ஆரம்பித்தது. தனது பார்வையை கண்மணியின் மேல் செலுத்தினான். தான் நிர்வாணமாக பார்த்து இருந்த மகளின் மேல் பார்வையை திருப்பினான். அவள் குனிந்து வேலை செய்யும் போது பின் பக்கத்திலிருந்து அவரது இரண்டு குண்டி கோளங்களும், உருண்டையாக தெரிந்தது.  

அபிராமியை விட சிறிய குண்டியாக இருந்தாலும் அதுவும் அவனது ஆர்வத்தை இழுத்தது. வேலை மும்முரத்தில், அபிராமி தந்து சேலை குலைந்ததை கவனிக்கவில்லை. அடுத்த சில நிமிடங்கள் கழித்து தான் சரி செய்து கொண்டாள். ஆனாலும் அந்த காட்சி வருணின் மனதில் இருந்து மறையவே இல்லை. அதுபோலவே மதியம் சாப்பாடு பரிமாறும் போது கூட மரணம் கண்மணியும் வருணும் சாப்பிட அமர அபிராமி தான் பரபரப்பாக உணவு பரிமாறினாள்.  

அப்பொழுதும் கூட அவளின் சேலை இறங்கி விட வருணின் பார்வை அவளது முலைகளை மேய ஆரம்பித்தது. கைகெட்டும் தூரத்தில் இரண்டு பலாபழங்களை போல தொங்கிய முலைகளை கண்டவன், தனது சுற்றுப்புறம் மொத்தத்தையும் மறந்து தனது பார்வையாலேயே தனது மாமியாரை கற்பழிக்க ஆரம்பித்தான். 

ஆனால் இந்த முறை அருகில் இருந்த கண்மணியும் அதனை கவனிக்க இவனுக்கு தலையில் இடி விழுந்தது போல் அதிர்ச்சி ஏற்பட்டது. அவளோ கோபமாக சில கணங்கள் வருணை முறைத்து பார்த்தபடியே சாப்பிட ஆரம்பித்தாள். அவனோ வேகமாக தனது பார்வையை திருப்பி கொண்டான்.  

அவ்வளவு நேரம் எழுந்து நின்ற சுண்ணி கண்மணியின் பார்வை பட்டவுடன் மொத்தமாக அடங்கி போனது. மனதில் பயமும் பதட்டமும் அதிகமாக ஓட ஆரம்பித்தது.