பொண்ணு மாப்பிள்ளை... கூடவே நானும்!

[karthi321]

2

கலவரமான வீட்டுக்குள்ளே மாப்பிள்ளை வீட்டு சனம் உள்ள வந்துச்சுல்ல... மாப்பிள்ளை அம்மாவும் அப்பாவும் உள்ள வந்தாங்க.

வந்ததும் வராததும்மா, அவங்க கண்ணு நேரா அனிதா அக்காவைதான் தேடுச்சு. அனிதா அக்கா அப்படியே தலைகுனிஞ்சு நின்னுட்டு இருந்தாங்க. ஆனா அவங்க முகம், அந்த புடவையோட கலர்ன்னு எல்லாம் அப்படியே பளபளன்னு மினுமினுத்துச்சு. மாப்பிள்ளை அம்மா அனிதா அக்காவைப் பாத்ததும், அவங்க கண்ணு அப்படியே சுருங்கிச்சு.

ஒரு செகண்ட் கூட யோசிக்காம, "இவதான் என் மருமகள்! எனக்கு இவள ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. வேற எந்தப் பொண்ணையும் நான் பாக்கல, பாக்கவும் மாட்டேன்!"ன்னு அப்படியே தடாலடியா சொல்லிட்டாங்க.

எங்க வீட்டுல இருக்கறவங்களுக்கெல்லாம் ஒரே குஷி. ஏன்னா, மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க ரொம்ப வசதியானவங்கன்னு ஏற்கனவே தெரிஞ்சு போச்சு. மாப்பிள்ளை அம்மாவோட கழுத்துல ஒரு டைமண்ட் நெக்லஸ் மின்னுச்சு பாருங்க... அது நம்ம அக்காவுக்கு இடுப்பளவு இருந்துச்சு. அதை கழட்டி அப்படியே அனிதா அக்கா கழுத்துல போட்டாங்க. அந்த டைமண்ட் நெக்லஸ் அக்கா கழுத்துல விழுந்ததும், அப்பா அம்மாவோட முகம் அப்படியே சூரியனைப் பாத்த மாதிரி பிரகாசமாச்சு. அவங்க கண்ணுல அப்படி ஒரு சந்தோஷம்.

அப்பா அப்படியே நெகிழ்ந்து போனாரு. 'கடனெல்லாம் அடைஞ்ச மாதிரி ஒரு ஃபீலிங் போல'ன்னு எனக்குள்ள ஒரு நக்கல்.

மாப்பிள்ளை கிஷோர், சும்மா சொல்லக்கூடாது, பாக்க ஹிந்தி பட ஹீரோ மாதிரி கெத்தா வந்து இறங்கினான்ல... அவன் வந்ததுல இருந்து எதுவும் பேசல. அப்படியே ஒரு சோஃபால அமர்ந்து அமைதியா உட்கார்ந்திருந்தான். அவன் கண்ணுல ஒரு மாதிரி பவர் இருந்துச்சு. அவன் அப்படியே ஒரு ராஜாவைப் பாத்த மாதிரி உக்கார்ந்திருந்தான்.

நானும் அவனைத்தான் பாத்துட்டு இருந்தேன். அவன் என் சைஸ்க்கு ரெண்டு பங்கு இருப்பான். அவன் கையும் காலும் அப்படியே கல்வெட்டு மாதிரி இருந்துச்சு. அவன் கண்ணுல என்னை பாத்ததும் ஒரு சின்ன அனிமேஷன் தெரிஞ்சுச்சு. அது என்னன்னு எனக்கு புரியல.

அவன் திடீர்னு அவன் அம்மா கிட்ட குனிஞ்சு ஏதோ சொன்னான். அவன் காதுல கிசுகிசுன்னு பேசினது எனக்கு காதுல விழல. ஆனா அவன் அம்மா அதைக் கேட்டதும், "அப்புறம் என்ன? எல்லாம் பேசி முடிச்சிடலாம்!"ன்னு சொன்னாங்க.

அங்க இருந்த பெரியவங்கல்லாம் சந்தோஷமா பேசி சிரிச்சு, அடுத்த மாசத்திலேயே கல்யாணத் தேதியையும் குறிச்சுட்டாங்க. 'என்னடா இது, பேசி முடிக்கிறதுக்குள்ள கல்யாண டேட் கூட பிக்ஸ் ஆகிடுச்சே!'ன்னு எனக்கு ஒரே ஆச்சரியம்.

மாப்பிள்ளை வீட்ல "வரதட்சணையே வேணாம்"ன்னு சொன்னாலும், எங்க அப்பாவுக்கு அந்த வரட்டுக் கௌரவம் விடல. "சம்பந்தம் பண்ணா பிசினஸ் ஒண்ணாயிடும். அப்ப சம்பாதிச்சுடலாம்!"ன்னு சொல்லி, எக்கச்சக்கத்துக்கு கடன் வாங்கி, தடபுடலா கல்யாணத்துக்கு ரெடி பண்ணிட்டு இருந்தாரு. வீட்டுல ஏகப்பட்ட ஆர்ப்பாட்டம். மண்டபம், கேட்டரிங், நகை, பட்டுன்னு ஒரே செலவு. அப்பாவைப் பாத்தா எனக்கு ஒரு மாதிரி பயமா இருந்துச்சு. 'இவ்ளோ கடனை எப்படி அடைக்கப் போறாரு?'ன்னு ஒரு யோசனை. ஆனா, அப்பாவுக்கு அதப்பத்தி கவலையே இல்ல.

கல்யாணத்துக்கு ஒரு வாரம்தான் இருந்துச்சு. வீட்டுல ஒரே பரபரப்பு. அனிதா அக்கா மட்டும் யாருக்கும் தெரியாம அழுதுட்டு இருந்தாங்க. ராத்திரி தூங்கும்போது கூட சத்தம் இல்லாம அழுதுட்டே இருப்பாங்க. நான் பக்கத்து ரூம்ல இருந்து பாப்பேன்.

லண்டன் வேற போகணும், படிக்க முடியாது, எல்லாத்தையும் நினைச்சு அழுதுட்டாங்க. "அக்கா, மாப்பிள்ளை நல்ல பையன் மாதிரிதானே இருக்காரு? கவலைப்படாதீங்க"ன்னு நான் அவங்கள சமாதானம் பண்ணேன்.

அப்ப திடீர்னு அவங்க கோபமா, "அப்போ நீயே போய் கட்டிக்கோ!"ன்னு சொல்லிட்டாங்க. எனக்கு கோவம் வந்துருச்சு. 'என்னடா இது, நான் சமாதானம் படுத்தினா, இப்படி பேசுறாளே'ன்னு நினைச்சு, கோபமா ரூம்ல இருந்து வெளியே வந்தேன்.

நான் கோபமா ரூம்ல இருந்து வந்தப்போ, மாப்பிள்ளை கிஷோர் ஹால்ல உட்கார்ந்திருந்தான். என் கோப முகத்தப் பாத்ததும், அவன் என்னையே உத்து பாத்தான். அப்பா என்னைப் பாத்து, "டேய் கார்த்திக், அனிதா அக்காவை கூப்பிடுடா. மாப்பிள்ளை பேசணுமாம்!"ன்னு சொன்னாரு. நான் "இல்லப்பா, நான் அவள கூப்பிட மாட்டேன்"ன்னு சொல்லிட்டு போக நெனச்சேன். அப்போ மாப்பிள்ளை கிஷோர், "வேணாம் அங்கிள்! கார்த்திக் இங்க இருக்கட்டும். எனக்கு உங்ககிட்டதான் பேசணும்"ன்னு சொன்னான். எனக்கு ஒரே ஷாக்! 'அடேங்கொய்யால! இவன் என்னடா நம்மள கூப்பிடுறான்?'ன்னு ஒரு நிமிஷம் அப்படியே உறைஞ்சு போயிட்டேன்.