23-07-2025, 03:11 PM
மாலை ஆறு மணி.
போக்குவரத்து உச்ச நேரம். நகர்ப் பஸ்களில், இடமில்லாமல் நெருக்கமாக நிற்கும் பயணிகள். சுவாசிக்க ஒரு வாயுவுக்கே இடம் இல்லாதது போல.
பாலு, லோகுவுடன் பஸில் நின்றான். இருவருக்கும் இடம் கிடைக்காததால், ஒருவரை ஒருவர் தடவி நின்றார்கள். அவளது இடது பக்கம், ஒரு வயதான முதியவர் நின்றிருந்தார்.
பஸின் ஒவ்வொரு ஜேர்க்கிலும், லோகு ஒரு நுணுக்கமான முதியவரின் தொடுதலை உணர்ந்தாள். முதலில் அது இயற்கையான நெருக்கமே என்று நினைத்தாள். ஆனால் அந்த தொடுதலின் பயணம் மெதுவாக… ஆழமாக…இருந்தது
பாலு அவளருகே நின்று கொண்டு, அவளது முகத்தைப் பார்த்தான். அவள் கண்களில் வெட்கமும் இல்லை, எதிர்ப்பும் இல்லை…
அது போலி தடுமாற்றத்துக்குப் பிறகும் நிலைத்து நிற்கும் அமைதி.
"பாலு…" அவள் மெதுவாக அவனைப் பார்த்து சொன்னாள்,
"இந்த நெருக்கத்தில்…பின்னல் இருக்கும் முதியவர் என்னை தடவிக்கிறார் என்ன செய்யறது என்றால் ..."
பாலு மெதுவாகக் கேட்கிறான்:
"நீ அத ரசிக்கிரையா அவரு உன்ன பின்னாடி தடவராத ,,இல்ல பயப்பட்டறையை ?"
"நீ இருக்கேன்னு தெரிஞ்சா, பயமே இல்ல."
அவளது பதில் வெகு நேரம் நின்றுக்கொண்டிருந்த எதிர்பார்ப்பை போல இருந்தது.
அடுத்த ஜெர்க்கில், முதியவர் இன்னும் ஒரு முறை அவளது இடுப்பை சற்றும் அழுத்தமாகத் பிடித்து தடவினார் .
இந்த முறை, லோகு பின்னால் சாய்ந்தாள். அந்த தொடுதலை… தடுத்துக்கொள்ளவில்லை.
பாலு அவள் முகத்தை நோக்கி, மெதுவாக சிரித்தான்.
"நீ அனுபவிக்குற மாதிரி தோணுது..."
லோகு ஒரு சிறிய சிரிப்புடன் –
"உன் அனுமதி இருந்தா… அனுபவவிக்கலாமுன்னு எண்ணமும் வருவது உண்டு."
பாலு அவளது முன்னழகு நழுவும் பக்கத்தில் கை வைத்தான்.அவள் மெதுவாக அவனிடம் சொன்னால் சுற்றி கூட்டம் இருக்கு கையை சேலையின் மறைவில் வைத்துக்கோல் என்றால் அவனும் சரி என்பது போல தலையசைத்தான் பஸ்சின் சத்தத்துக்குள், அவர்களுக்குள் மட்டும் புரியும் ஒரு மௌன நாடகம் நடந்துகொண்டிருந்தது…முதியவரும் அவள் இடுப்பில் வடியும் வேர்வை துளிகளை தன்கைகளால் துடைத்து கொண்டிருந்தார் . அவர் கை பட்டதும் அவள் உடல் சிலிர்த்தது
போக்குவரத்து உச்ச நேரம். நகர்ப் பஸ்களில், இடமில்லாமல் நெருக்கமாக நிற்கும் பயணிகள். சுவாசிக்க ஒரு வாயுவுக்கே இடம் இல்லாதது போல.
பாலு, லோகுவுடன் பஸில் நின்றான். இருவருக்கும் இடம் கிடைக்காததால், ஒருவரை ஒருவர் தடவி நின்றார்கள். அவளது இடது பக்கம், ஒரு வயதான முதியவர் நின்றிருந்தார்.
பஸின் ஒவ்வொரு ஜேர்க்கிலும், லோகு ஒரு நுணுக்கமான முதியவரின் தொடுதலை உணர்ந்தாள். முதலில் அது இயற்கையான நெருக்கமே என்று நினைத்தாள். ஆனால் அந்த தொடுதலின் பயணம் மெதுவாக… ஆழமாக…இருந்தது
பாலு அவளருகே நின்று கொண்டு, அவளது முகத்தைப் பார்த்தான். அவள் கண்களில் வெட்கமும் இல்லை, எதிர்ப்பும் இல்லை…
அது போலி தடுமாற்றத்துக்குப் பிறகும் நிலைத்து நிற்கும் அமைதி.
"பாலு…" அவள் மெதுவாக அவனைப் பார்த்து சொன்னாள்,
"இந்த நெருக்கத்தில்…பின்னல் இருக்கும் முதியவர் என்னை தடவிக்கிறார் என்ன செய்யறது என்றால் ..."
பாலு மெதுவாகக் கேட்கிறான்:
"நீ அத ரசிக்கிரையா அவரு உன்ன பின்னாடி தடவராத ,,இல்ல பயப்பட்டறையை ?"
"நீ இருக்கேன்னு தெரிஞ்சா, பயமே இல்ல."
அவளது பதில் வெகு நேரம் நின்றுக்கொண்டிருந்த எதிர்பார்ப்பை போல இருந்தது.
அடுத்த ஜெர்க்கில், முதியவர் இன்னும் ஒரு முறை அவளது இடுப்பை சற்றும் அழுத்தமாகத் பிடித்து தடவினார் .
இந்த முறை, லோகு பின்னால் சாய்ந்தாள். அந்த தொடுதலை… தடுத்துக்கொள்ளவில்லை.
பாலு அவள் முகத்தை நோக்கி, மெதுவாக சிரித்தான்.
"நீ அனுபவிக்குற மாதிரி தோணுது..."
லோகு ஒரு சிறிய சிரிப்புடன் –
"உன் அனுமதி இருந்தா… அனுபவவிக்கலாமுன்னு எண்ணமும் வருவது உண்டு."
பாலு அவளது முன்னழகு நழுவும் பக்கத்தில் கை வைத்தான்.அவள் மெதுவாக அவனிடம் சொன்னால் சுற்றி கூட்டம் இருக்கு கையை சேலையின் மறைவில் வைத்துக்கோல் என்றால் அவனும் சரி என்பது போல தலையசைத்தான் பஸ்சின் சத்தத்துக்குள், அவர்களுக்குள் மட்டும் புரியும் ஒரு மௌன நாடகம் நடந்துகொண்டிருந்தது…முதியவரும் அவள் இடுப்பில் வடியும் வேர்வை துளிகளை தன்கைகளால் துடைத்து கொண்டிருந்தார் . அவர் கை பட்டதும் அவள் உடல் சிலிர்த்தது