12-07-2025, 01:21 PM
(This post was last modified: 12-07-2025, 05:49 PM by Kingtamil. Edited 2 times in total. Edited 2 times in total.)
க்ளினிக்கின் நீண்டநேர அசதியாலும் பயணக் கலைப்பாலும் எப்போது தூங்கினேன் என்றே தெரியவில்லை.. அதிகாலை நேர குயில்களின் சத்தத்தில் கண் விழித்துப் பார்த்தபோது இன்னும் முழுதாக விடியவில்லை.. இருண்டுதான் இருந்தது..
எழுந்து புனிதாவின் ரூமைப் பார்த்தேன்.. அவள் ரூமில் இன்னும் ட்யூப்லைட் அணைக்கப்படவில்லை.. நீண்ட பெருமூச்சுடன் மேலே மாடியில் இருக்கும் என் அறையில் சென்று மறுபடியும் தூங்கிப்போனேன். சரியாக ஏழு மணிக்கு என் மனைவி கீழேஇருந்து என்னை போன் செய்து எழுப்பினாள். எழுந்து குளித்துமுடித்துவிட்டு அந்தநாள் பரபரப்பான ஓட்டத்துக்குத் தயாராகிவிட்டு கீுழ மாடிப்படியில் வேகமாக இறங்கி ஹாலிற்குள் நுழையும்போது எதிரே புனிதா வந்திருந்தாள்.
மெரூன் கலர் தாவணியில் அம்சமாய் இருந்தாள்.. ஜாக்கெட்குள் அடங்காத பெருத்த மார்புகள்.. அப்படியே ஒட்டிய வயிறு..நன்கு பெருத்த பின்பறம்.. நெற்றியில் சிறிய பொட்டு.. லேசாக கண்மை தீட்டப்பட்ட கண்கள்.. தாவணிக்கேற்ப மெரூன் கலரில் அளவாக லிப்ஸ்டிக் பூசப்பட்ட தடித்த உதடுகள் என்று பார்ப்பதற்கு காமதேவதையாய் இருந்தாள்.. ஆனால் முகத்தில் எப்போதும்போல உற்சாகமில்லாமல் இருந்தாள்.. என்னைப் பார்த்ததும் தலையைக் குணிந்தவாரு ஸ்கூட்டியை எடுத்துக்கொண்டு காலேஜிற்குக் கிளம்பிவிட்டாள்..
என்னிடம் ஒருவார்த்தைகூட பேசவில்லை.. இந்நேரம் பழைய புனிதாவக இரூந்திருந்தால் இந்தத் தாவனி கெட்டப்புக்கு என்னிடம் சுத்தி சுத்தி கேள்விகள் அடுக்கியிருப்பாள்.
அது ஒன்னுமுல்ல மாப்ள இன்னக்கி அவ காலேஜ்ல ஏதோ சமுதாயப் பொங்கலாம் அதுக்கு சீக்கிரமா ரெடியாகி போய்ட்ருக்கா.
ம் சரி மாமா..
நான் டேபிலில் அமர சூடாய் இட்லியும் சட்னியும் பரிமாறப்பட்டது. சாப்பிட்டு முடித்து என் மனைவியை பஸ் ஏற்றிவிட்டு வாட்சைப் பார்த்தபடியே அவசரமாக க்ளினிக்கிற்குக் கிளம்பிப் போய்க்கொண்டிருந்தேன்..
நேரம் சரியாக காலை 10 மணி.. பைக்கை ஓரமாக நிறுத்திவிட்டு க்ளிக்கில் நழையும்போது அங்கே ரிசப்சனில் எனக்காகக் காத்திருந்தவர்கள் என்னைப்பார்த்து புன்னகைக்க.. பதிலுக்கு மரியாதை நிமித்தமாய் சிரித்துவிட்டு உள்ளே நுழைந்தேன்.. க்ளினிக் அட்டன்டர் நிவேதா உள்ளே மும்முரமாய் வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.
நான் உள்ளே வந்தததை அவள் கவனிக்கவில்லை.. தனக்குப் பிடித்த சினிமாப் பாடலை பாடிக்கொண்டு வேலைகளைச் செய்து கொண்டிருந்தாள்.. 22 வயது அவளுக்கு. நல்ல உடல்வாகு.. கேவைப்பழமாய் குவிந்த உதடுகள்.. சிறுத்த மார்பும் பெருத்த இடையும் உடைய ஒரு இதழ் விரியாத ரோஜா..
நல்ல குரல்வளம் அவளுக்கு.. பாடிக்கொண்டே திரும்பியவள் என்னைப் பார்த்ததும் சட்டென்று திகைத்துப்போனாள்.. சற்று தடுமாறி பின்னர் சுதாரித்து..
வ...வணக்கம் சார்.. இன்னக்கி மொத்தம் 6 அப்பாய்ன்ட்மென்ட் சார்.. இப்போ வெளில 3 பேர் வெய்ட் பன்றாங்காசார்.. ப்ரசர்லாம் பாத்துட்டேன் எல்லாருக்கும் நார்மல் சார்.. என்று பட படப்பாக அடுக்கிக்கொண்டே சென்றாள்..
குட் மார்னிங் நிவேதா.. போதும் போதும்.. பொறுமையாசொல்லு.. நீ பேசுனா எவ்ளோ நேரம் வேனாலும் கேட்டுட்டே இருக்கலாம். ஏன் அவசரப்பட்ற..
வெட்கத்தில் சற்று நெளிந்தவாரே தலைகுணிந்து சிரித்து நின்றாள்.. பிறகு பேசன்களை ஒவ்வொருவராக வரச்செய்து சிகிச்சையெல்லாம் முடிக்க சரியாக மதியம் 2 மணி ஆகியது.. வெளியே ரிசப்சனில் உட்கார்ந்திருந்த நிவேதாவை அழைத்தேன்..
சார்.. என்றவாரு என் அறைக்குள் ஓடிவந்து நின்றாள்..
"நிவதோ.. சாப்டியா..?"
"இல்ல சார். இன்னக்கி சாப்பாடு எடுத்துட்டு வரல. வீட்டுக்குப்போய்தான் சாப்டனும்"..
"ஏன் இன்னக்கி எதுவும் ஸ்பெசலா..? இங்க்கொண்டு வந்தா எனக்கும் குடுக்கனுமேனு வீட்லயே போய் சாப்டப்போறியா..?"
"அச்சோ இல்ல சார்.. இன்னக்கி நெத்திலிமீன் கொழம்பு.. சமைக்க லேட்டாயிருச்சுனு நா வந்துட்டேன்.. அம்மா போன் பன்னி மதியம் வீட்டுக்கு வர சொன்னாங்க.. "
"சரி சரி போய்ட்டு நல்லா சாப்ட்டு வா.. வரப்போ எனக்கும் கொஞ்சம் கொண்டுவா.. "
"ம் சரி சார் நா போய்ட்டு வந்துட்றேன்.." என்றவாரு கிளம்பிச் சென்றுவிட்டாள்..
க்ளினிக்கில் இருந்த வேலைப்பளுவில் என் மச்சினிச்சியை மறந்தேவிட்டேன். இப்போது நியாபகம்வர மெதுவாக வாட்ஸ்ஸப் பார்த்தேன்.. புனிதா ஆன்லைனில் இருந்தால்.. sorry என்று அனுப்பினேன்.. மெசேஜைப் பார்த்தவள் ஒன்றும் பதிலனுப்பவில்லை.. சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் sorry என்று அனுப்பினேன்.. இப்போதும் பார்த்தவள் பதில் அனுப்பவில்லை.. நீண்ட பெருமூச்சுடன் போனை மேஜையில் வைத்துவிட்டு கண்களை மூடியபடி எனது சேரில் சாய்ந்து உட்கார்ந்திருந்தேன்..
யாரோ என் அறையின் கதைவைத் தட்டுவது கேட்டு.கண்விழ்த்துப்பார்த்தால் கதவுக்கு வெளியே பக்கத்துக் கடை தேவதை என்னைப் பார்த்து சிரித்தபடி நின்றிருந்தாள்.. உள்ளே வரச்சொன்னதும் கையில் ஒரு பாக்ஸ் வைத்தபடி உள்ளே வந்தாள்..
"என்ன சார் பகல்லயே கண்ணமூடி கனவு கண்டுட்டு இருக்கீங்க.. யாரு கனவுல.. பெரிய மச்சினியா இல்ல.சின்ன மச்சினியா...?" என்றவாரு ஒரு சினுங்கலாய்ச் சிரித்தாள்.. அவள் சிரிப்பு ஒன்றே போதும்.. யாராக இருந்தாலும் மயக்கிவிடுவாள்..
"பக்கத்துக் கடையிலயே ஒரு தேவதை இருக்கும்போது நான் ஏன்க மச்சினிய நெனச்சு கனவு காணனும்.. உங்களத்தான் நெனச்சுட்டு கனவுல இருந்தேன். நீங்களே நேர்ல வந்துட்டீங்க.."
"அடடா...அப்டியே புல்லரிக்கிது போங்க.. நல்லா சமாளிக்கிறீங்க.." என்றவாரு வெட்கத்தில் முகம் சிவந்தவாறு கொண்டுவந்த டிபன் பாக்ஸை திறந்தாள்.. உள்ளே முழுவதுமாக வறுத்த வஞ்சிரம் மீன்கள்.. என்னுடைய விருப்பமான உணவு.. பாக்ஸைத் திறந்தவள் அதே மயக்கும் சிரிப்புடன் என் பதிலுக்காகக் என் முகத்தையே ஆவலாகப் பார்த்தபடி நின்றாள்..
எனக்கு உண்மையாவே மகிழ்ச்சி.. ஆவலுடன் ஒரு மீனை கொஞ்சமாய் எடுத்து சாப்பிட்டு
"ச்சே.. அருமையா இருக்குங்க.. எனக்கு ரொம்ப புடிச்ச மீன்.. ரொம்ப தேங்க்ஸ்.. "
நான் சொன்னதை கேட்டதும் நிறைவுப் புன்னகையுடன் சற்று குரலைத் தாழ்த்தி.. "ச்சே ச்சே.. தேங்ஸ்லாம் வேணாம்.. உங்களுக்குப் புடிக்கும்னு தெரிஞ்சுதான் இத செஞ்சு கொண்டாந்தேன்.. எல்லாமே உங்களுக்குத்தான் மிச்சம் வைக்காம சாப்டுங்க.. "
"ம்ம்.. இத செஞ்ச கைக்கு நிச்சயமா எதாச்சும் செய்யனுமே.. "
"அப்டியா..? என்ன செஞ்சு போடப்போறீங்க.. தங்கத்துலயா..? "
"அது லேட்டாகுமே.. இப்பவே.எதாச்சும் செய்யனுமே.. "
"இப்பயேவா.. அப்டி என்ன செய்யப்போறீங்க..? "
மெதுவாக அவளின் கையைப் பிடித்தேன்.. என்னிடம் கையை நீட்டியவள் எச்சரிக்கை உணர்வுடன் கதவுக்கு வெளியே யாரும் வருகிறார்களா என்று ஒருமுறை பாரத்துவிட்டு என்னைப் பார்த்தாள்..
"இந்தக்கைக்கு இப்போதைக்கு ஏதாச்சும் செய்யனும்னா முத்தம்தான் குடுக்கனும்.. "
சட்டென சிரித்தபடி கையை உருவிக்கொண்டவள் சிரித்தபடியே கதவின் வழியே வெளியே பார்த்தபடியே
"ஆத்தி.. இதென்ன வம்பாப் போச்சு... யாராச்சும் பாத்தா என்ன ஆகுறது.. தம்பி மாதிரினுலோ நா சமச்சுக் கொண்டாந்தேன்.. சரி இப்பக் கனவுல இதத்தேன் நெனச்சுட்டு இருந்தியலாக்கும்...? "
"ச்சே ச்சே.. கனவுல இதெல்லாம் நெனெக்கெலங்க.. இதவிட நெறயா நெனச்சேன்.. சொல்லவா..? "
"அய்ய்யோ.. அதெல்லாம் என்கிட்ட சொல்லவேணாம்.. நா கெலம்புறேன்.. பகல் கனவு கனவாவே.இருந்துட்டுப் போகட்டும்.".
"விடா முயற்சி விஸ்வரூப வெற்றி னு சொல்லுவாங்களே நீங்க கேள்விப்பட்டதில்லயா..? "
"அது இருந்துட்டுப் போகட்டும்.. நீங்க ஆள விடுங்க.. "
"அவ்வளவு சீக்கிரம் விடவும் கொஞ்சம் தயக்கமாத்தான் இருக்கு.. "
"கல்யாணமாச்சு.. ஒரு புள்ளையும் பெத்தாச்சு.. விடாமத்தான் இதெல்லாம் நடந்துச்சாக்கும்.. "
"அதெல்லாம் விட்டுத்தான் நடந்துச்சு.."
"அதான... ஆளப் பாத்தாலேதேன் தெரியுதே.. "
"அதான் தெரியுதுள்ள.. கொஞ்சம் எடம் குடுத்தாத்தான் என்ன..? "
"ம்ம்க்க்கும்.. விட்டுப் புடிச்சாத்தான விட முடியும்.. விடாப்புடியா இருந்தா ஒன்னும் ஆகாது.. "
"சரிங்க.. நானும் இனிமே தொட்டுப் புடிக்கிறேன்.." என்றதும் தன் மார்புகள் குழுங்க சிரித்துவிட்டு..
"சரி சரி நா கெலம்புறேன்.. இனிமே இங்கெ நின்னா சரிப்பட்டு வராது".. என்றவாரு என்னைப் பார்த்து சிரித்தபடி வெளியே சென்றாள்.. வெளியே சென்றவள் கதவின் வழியாக மீண்டும் ஒருமுறை என்னைப் பார்த்து சிரித்துவிட்டுச் சென்றாள்..
எனக்கு அவள்மீது அவ்வளவு ஆசை.. சுண்டினால் ரத்தம் வரும் அளவுக்கு சிவந்த தேகம்.. அவள் வயதுக்கே உரித்தான கொழுத்த அளவான மடிப்புகள் உடைய இடுப்பு. க்ளினிக் ஆரம்பித்த காலத்திலிருந்தே என்னுடன் ப்ரியமாகப் பேசுபவள் கடந்த ஆறு மாதங்களாகத்தான் சற்று நெருக்கமாகப் பேசும் அளவுக்கு வந்திருந்தாள். அதுவும் இரட்டை அர்த்தப் பேச்சுகள் இரண்டு மாதங்களாகத்தான்..
எனக்கும் ரேகாவுக்கும் 15 வருட வயது வித்தியாசம்.. ஆனால் அவளைப் பார்த்த அன்றே எனக்கு ரேகா மீது கடும் காம இச்சை உண்டானது. அவளது வீட்டு நிகழ்வுகள் அனைத்துக்கும் நான் சென்றிருக்கிறேன். 100 பேர் இருந்தாலும் எனக்கு மட்டும் தனி கவனிப்பு செய்வாள்.. இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்புதான் என்னிடம் இரட்டை அர்த்தப் பேச்சுகளை ஆரம்பித்தாள்.. ஒருமுறை மதியவேலை க்ளினிக்கிற்கு வெளியே இருக்கும் பாத்ரூமிற்குச் சென்றுவிட்டு வரும்போது அவளும் பாத்ரூம் போவதற்காக என் எதிரே வந்துகொண்டிருந்தாள்..
"என்ன சார்.. எல்லாம் ஆச்சா..? "
"ம் ஆச்சுங்க.."
"இன்னக்கி ரொம்ப வெயிலோ.. ஒடம்பு ரொம்பப் புலுக்கமா இருக்கோ..? "
"ஆமா ஏன் கேக்றீங்க..? "
"இல்லெ... காத்தோட்டமா இருக்கட்டுமேனுதான் வெளியே எடுத்துப் போட்டுட்டு வரீங்களாக்கும்..? "
எனக்கு முதலில் புரியவில்லை...அவளை என்ன என்பதுபோல் பார்த்தேன். அவள் பதிலுக்கு சிரித்தபடியே தன் கண்களால் என் பேன்ட் ஜிப்பைக் காட்டி சிரித்தாள்.. அப்போதுதான் நான் பாத்ரூம் சென்றுவிட்டு ஜிப் போட மறந்துவிட்டு வந்திருக்கிறேன் என்று..என்னுடைய ஆணுறுப்பு வெளியே சுதந்திரமாய்க் கிடந்தது.. சட்டென்று ஜிப் போட்டு அ்ஜஸ்ட் செய்தேன்..
"ஐயோ பாத்துங்க.. அவசரத்துல மாட்டிரப்போகுது.. சும்மாவே.முட்டிவரைக்கும் தொங்குதே.."
"ஹாஹா .. மாட்டுனா நீங்க எடுத்துவிட மாட்டீங்களா..? "
"கஷ்டத்துல இருக்கவங்கள காப்பாத்துருதுதானங்க புண்ணியம்.." என்றவாரு சிரித்துவிட்டு பாத்ரூமிற்குள் சென்றுவிட்டாள்.
இதுதான் எனக்கும் ரேகாவுக்குமான முதல் இரட்டை அர்த்தப் பேச்சு ஆரம்பித்த இடம்..
பழைய சம்பவங்களை அசைபோட்டபடியே அவள் க்ளினிக் விட்டு வெளியே சென்ற திசையையே பார்த்துக்கொண்டிருந்த நேரம் எனது செல்போன் சினுங்கியது. எடுத்துப்பார்த்தால் புனிதா மெசேஜ் செய்திருந்தாள்.. நான் அத்தனைமுறை கேட்ட sorry களுக்கு mm என்று ஒற்றை வரியில் பதில் அனுப்பியிருந்தாள்.. நானும் பார்த்துவிட்டு சற்று நிம்மதியடைந்தேன்.. இப்போதே எதுவும் பேசிவிட வேண்டாம் என்று நானும் திருப்பி எதுவும் பேசாமல் விட்டுவிட்டேன்..
நேரம் போனதே தெரியவில்லை.. சரியாக 5 மணிக்கு நிவேதா வந்தாள்.. சைக்கிளை நிறுத்திவிட்டு ஓட்டமும் நடையுமாக வேகமாக க்ளிளிக்கிற்குள் நழைந்தவள் நேராக என் அறைக்கு முன் நின்று
"சார்.. may i come in sir..? "என்றாள்..
"ம் வா நிவேதா.. என்ன இன்னக்கி இவ்ளோ லேட்" என்றேன்..
"ரொம்ப சாரி சார்.. சாப்டதும் எப்போ தூங்குனேன் னு தெரியல. அம்மாவும் இப்பதான் எலுப்பிவிடடாங்க. டைம் பாத்ததும் ஓடியாந்துட்டேன். சாரி சார்" என்றாள்..
"அதெல்லாம் மன்னிக்க முடியாது நிவேதா" என்படி சிரித்தேன்..
"தண்டனை ஏதாச்சும் குடுக்கனுமே.. என்ன குடுக்கலாம்னு நீயே சொல்லு.. "
புன் சிரிப்புடன் உடலை நெளித்துக்ீகண்டு நின்றிருந்தாள் நிவேதா. நான் அவள் உடலை குறிப்பாக அவளது புடைத்த சிறு மார்புகளைப் பார்வையால் வருடுவதை அவள் கண்டுகொண்டாள்.. ஆனால் ஒன்னும் சொல்ல முடியாமல் தர்மசங்கடத்தில் நெளிந்தபடி நின்றாள்.
பின்னர் பேச்சை மாற்ற தன் கையில் கொண்டுவந்த டிபன் கேரியரை என்முன் வைத்தாள்..
"என்ன இவ்வளவு பெரிய கேரியரா..? வீட்டுல யாருக்கும் மிச்சம் வைக்காம எல்ராத்தையும் ஊத்திட்டு.வந்துட்டியா..? "
"இல்ல சார்.. நீங்க கொழம்பு கேட்டிங்கனு அம்மாட்ட சொன்னேன்.. அதான் நான் தூங்குறப்போ உங்களுக்கும் உங்க வீட்டுக்கும் சேத்து நெத்திலி கொழம்பு வச்சு குடுத்துவிட்டாங்க.. "
"அம்மாக்கு ரொம்ப தேங்ஸ்னு சொன்னேன் னு சொல்லிரு.. சரி உன்கிட்ட என்ன கேட்டாலும் உங்க அம்மாட்ட சொல்லிருவியா...? "
"ம் சொல்லிருவேன் சார்.."
"நா சிலது கேப்பேன்.. அதெல்லாம் நீ உங்கம்மாட்ட சொல்லக்கூடாது சரியா..? "
நான் என்ன கேட்கப்போகிறேன் என்று புரியாதவலாய் சற்று குலப்பத்துடன் சரி என்று தலையாட்டினாள்..
சரி நிவேதா. .. நீ போய்ட்டு வொர்க் பாரு.. என்றுவிட்டு எனது வேலைகளில் மூழ்கினேன்.
எழுந்து புனிதாவின் ரூமைப் பார்த்தேன்.. அவள் ரூமில் இன்னும் ட்யூப்லைட் அணைக்கப்படவில்லை.. நீண்ட பெருமூச்சுடன் மேலே மாடியில் இருக்கும் என் அறையில் சென்று மறுபடியும் தூங்கிப்போனேன். சரியாக ஏழு மணிக்கு என் மனைவி கீழேஇருந்து என்னை போன் செய்து எழுப்பினாள். எழுந்து குளித்துமுடித்துவிட்டு அந்தநாள் பரபரப்பான ஓட்டத்துக்குத் தயாராகிவிட்டு கீுழ மாடிப்படியில் வேகமாக இறங்கி ஹாலிற்குள் நுழையும்போது எதிரே புனிதா வந்திருந்தாள்.
மெரூன் கலர் தாவணியில் அம்சமாய் இருந்தாள்.. ஜாக்கெட்குள் அடங்காத பெருத்த மார்புகள்.. அப்படியே ஒட்டிய வயிறு..நன்கு பெருத்த பின்பறம்.. நெற்றியில் சிறிய பொட்டு.. லேசாக கண்மை தீட்டப்பட்ட கண்கள்.. தாவணிக்கேற்ப மெரூன் கலரில் அளவாக லிப்ஸ்டிக் பூசப்பட்ட தடித்த உதடுகள் என்று பார்ப்பதற்கு காமதேவதையாய் இருந்தாள்.. ஆனால் முகத்தில் எப்போதும்போல உற்சாகமில்லாமல் இருந்தாள்.. என்னைப் பார்த்ததும் தலையைக் குணிந்தவாரு ஸ்கூட்டியை எடுத்துக்கொண்டு காலேஜிற்குக் கிளம்பிவிட்டாள்..
என்னிடம் ஒருவார்த்தைகூட பேசவில்லை.. இந்நேரம் பழைய புனிதாவக இரூந்திருந்தால் இந்தத் தாவனி கெட்டப்புக்கு என்னிடம் சுத்தி சுத்தி கேள்விகள் அடுக்கியிருப்பாள்.
அது ஒன்னுமுல்ல மாப்ள இன்னக்கி அவ காலேஜ்ல ஏதோ சமுதாயப் பொங்கலாம் அதுக்கு சீக்கிரமா ரெடியாகி போய்ட்ருக்கா.
ம் சரி மாமா..
நான் டேபிலில் அமர சூடாய் இட்லியும் சட்னியும் பரிமாறப்பட்டது. சாப்பிட்டு முடித்து என் மனைவியை பஸ் ஏற்றிவிட்டு வாட்சைப் பார்த்தபடியே அவசரமாக க்ளினிக்கிற்குக் கிளம்பிப் போய்க்கொண்டிருந்தேன்..
நேரம் சரியாக காலை 10 மணி.. பைக்கை ஓரமாக நிறுத்திவிட்டு க்ளிக்கில் நழையும்போது அங்கே ரிசப்சனில் எனக்காகக் காத்திருந்தவர்கள் என்னைப்பார்த்து புன்னகைக்க.. பதிலுக்கு மரியாதை நிமித்தமாய் சிரித்துவிட்டு உள்ளே நுழைந்தேன்.. க்ளினிக் அட்டன்டர் நிவேதா உள்ளே மும்முரமாய் வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.
நான் உள்ளே வந்தததை அவள் கவனிக்கவில்லை.. தனக்குப் பிடித்த சினிமாப் பாடலை பாடிக்கொண்டு வேலைகளைச் செய்து கொண்டிருந்தாள்.. 22 வயது அவளுக்கு. நல்ல உடல்வாகு.. கேவைப்பழமாய் குவிந்த உதடுகள்.. சிறுத்த மார்பும் பெருத்த இடையும் உடைய ஒரு இதழ் விரியாத ரோஜா..
நல்ல குரல்வளம் அவளுக்கு.. பாடிக்கொண்டே திரும்பியவள் என்னைப் பார்த்ததும் சட்டென்று திகைத்துப்போனாள்.. சற்று தடுமாறி பின்னர் சுதாரித்து..
வ...வணக்கம் சார்.. இன்னக்கி மொத்தம் 6 அப்பாய்ன்ட்மென்ட் சார்.. இப்போ வெளில 3 பேர் வெய்ட் பன்றாங்காசார்.. ப்ரசர்லாம் பாத்துட்டேன் எல்லாருக்கும் நார்மல் சார்.. என்று பட படப்பாக அடுக்கிக்கொண்டே சென்றாள்..
குட் மார்னிங் நிவேதா.. போதும் போதும்.. பொறுமையாசொல்லு.. நீ பேசுனா எவ்ளோ நேரம் வேனாலும் கேட்டுட்டே இருக்கலாம். ஏன் அவசரப்பட்ற..
வெட்கத்தில் சற்று நெளிந்தவாரே தலைகுணிந்து சிரித்து நின்றாள்.. பிறகு பேசன்களை ஒவ்வொருவராக வரச்செய்து சிகிச்சையெல்லாம் முடிக்க சரியாக மதியம் 2 மணி ஆகியது.. வெளியே ரிசப்சனில் உட்கார்ந்திருந்த நிவேதாவை அழைத்தேன்..
சார்.. என்றவாரு என் அறைக்குள் ஓடிவந்து நின்றாள்..
"நிவதோ.. சாப்டியா..?"
"இல்ல சார். இன்னக்கி சாப்பாடு எடுத்துட்டு வரல. வீட்டுக்குப்போய்தான் சாப்டனும்"..
"ஏன் இன்னக்கி எதுவும் ஸ்பெசலா..? இங்க்கொண்டு வந்தா எனக்கும் குடுக்கனுமேனு வீட்லயே போய் சாப்டப்போறியா..?"
"அச்சோ இல்ல சார்.. இன்னக்கி நெத்திலிமீன் கொழம்பு.. சமைக்க லேட்டாயிருச்சுனு நா வந்துட்டேன்.. அம்மா போன் பன்னி மதியம் வீட்டுக்கு வர சொன்னாங்க.. "
"சரி சரி போய்ட்டு நல்லா சாப்ட்டு வா.. வரப்போ எனக்கும் கொஞ்சம் கொண்டுவா.. "
"ம் சரி சார் நா போய்ட்டு வந்துட்றேன்.." என்றவாரு கிளம்பிச் சென்றுவிட்டாள்..
க்ளினிக்கில் இருந்த வேலைப்பளுவில் என் மச்சினிச்சியை மறந்தேவிட்டேன். இப்போது நியாபகம்வர மெதுவாக வாட்ஸ்ஸப் பார்த்தேன்.. புனிதா ஆன்லைனில் இருந்தால்.. sorry என்று அனுப்பினேன்.. மெசேஜைப் பார்த்தவள் ஒன்றும் பதிலனுப்பவில்லை.. சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் sorry என்று அனுப்பினேன்.. இப்போதும் பார்த்தவள் பதில் அனுப்பவில்லை.. நீண்ட பெருமூச்சுடன் போனை மேஜையில் வைத்துவிட்டு கண்களை மூடியபடி எனது சேரில் சாய்ந்து உட்கார்ந்திருந்தேன்..
யாரோ என் அறையின் கதைவைத் தட்டுவது கேட்டு.கண்விழ்த்துப்பார்த்தால் கதவுக்கு வெளியே பக்கத்துக் கடை தேவதை என்னைப் பார்த்து சிரித்தபடி நின்றிருந்தாள்.. உள்ளே வரச்சொன்னதும் கையில் ஒரு பாக்ஸ் வைத்தபடி உள்ளே வந்தாள்..
"என்ன சார் பகல்லயே கண்ணமூடி கனவு கண்டுட்டு இருக்கீங்க.. யாரு கனவுல.. பெரிய மச்சினியா இல்ல.சின்ன மச்சினியா...?" என்றவாரு ஒரு சினுங்கலாய்ச் சிரித்தாள்.. அவள் சிரிப்பு ஒன்றே போதும்.. யாராக இருந்தாலும் மயக்கிவிடுவாள்..
"பக்கத்துக் கடையிலயே ஒரு தேவதை இருக்கும்போது நான் ஏன்க மச்சினிய நெனச்சு கனவு காணனும்.. உங்களத்தான் நெனச்சுட்டு கனவுல இருந்தேன். நீங்களே நேர்ல வந்துட்டீங்க.."
"அடடா...அப்டியே புல்லரிக்கிது போங்க.. நல்லா சமாளிக்கிறீங்க.." என்றவாரு வெட்கத்தில் முகம் சிவந்தவாறு கொண்டுவந்த டிபன் பாக்ஸை திறந்தாள்.. உள்ளே முழுவதுமாக வறுத்த வஞ்சிரம் மீன்கள்.. என்னுடைய விருப்பமான உணவு.. பாக்ஸைத் திறந்தவள் அதே மயக்கும் சிரிப்புடன் என் பதிலுக்காகக் என் முகத்தையே ஆவலாகப் பார்த்தபடி நின்றாள்..
எனக்கு உண்மையாவே மகிழ்ச்சி.. ஆவலுடன் ஒரு மீனை கொஞ்சமாய் எடுத்து சாப்பிட்டு
"ச்சே.. அருமையா இருக்குங்க.. எனக்கு ரொம்ப புடிச்ச மீன்.. ரொம்ப தேங்க்ஸ்.. "
நான் சொன்னதை கேட்டதும் நிறைவுப் புன்னகையுடன் சற்று குரலைத் தாழ்த்தி.. "ச்சே ச்சே.. தேங்ஸ்லாம் வேணாம்.. உங்களுக்குப் புடிக்கும்னு தெரிஞ்சுதான் இத செஞ்சு கொண்டாந்தேன்.. எல்லாமே உங்களுக்குத்தான் மிச்சம் வைக்காம சாப்டுங்க.. "
"ம்ம்.. இத செஞ்ச கைக்கு நிச்சயமா எதாச்சும் செய்யனுமே.. "
"அப்டியா..? என்ன செஞ்சு போடப்போறீங்க.. தங்கத்துலயா..? "
"அது லேட்டாகுமே.. இப்பவே.எதாச்சும் செய்யனுமே.. "
"இப்பயேவா.. அப்டி என்ன செய்யப்போறீங்க..? "
மெதுவாக அவளின் கையைப் பிடித்தேன்.. என்னிடம் கையை நீட்டியவள் எச்சரிக்கை உணர்வுடன் கதவுக்கு வெளியே யாரும் வருகிறார்களா என்று ஒருமுறை பாரத்துவிட்டு என்னைப் பார்த்தாள்..
"இந்தக்கைக்கு இப்போதைக்கு ஏதாச்சும் செய்யனும்னா முத்தம்தான் குடுக்கனும்.. "
சட்டென சிரித்தபடி கையை உருவிக்கொண்டவள் சிரித்தபடியே கதவின் வழியே வெளியே பார்த்தபடியே
"ஆத்தி.. இதென்ன வம்பாப் போச்சு... யாராச்சும் பாத்தா என்ன ஆகுறது.. தம்பி மாதிரினுலோ நா சமச்சுக் கொண்டாந்தேன்.. சரி இப்பக் கனவுல இதத்தேன் நெனச்சுட்டு இருந்தியலாக்கும்...? "
"ச்சே ச்சே.. கனவுல இதெல்லாம் நெனெக்கெலங்க.. இதவிட நெறயா நெனச்சேன்.. சொல்லவா..? "
"அய்ய்யோ.. அதெல்லாம் என்கிட்ட சொல்லவேணாம்.. நா கெலம்புறேன்.. பகல் கனவு கனவாவே.இருந்துட்டுப் போகட்டும்.".
"விடா முயற்சி விஸ்வரூப வெற்றி னு சொல்லுவாங்களே நீங்க கேள்விப்பட்டதில்லயா..? "
"அது இருந்துட்டுப் போகட்டும்.. நீங்க ஆள விடுங்க.. "
"அவ்வளவு சீக்கிரம் விடவும் கொஞ்சம் தயக்கமாத்தான் இருக்கு.. "
"கல்யாணமாச்சு.. ஒரு புள்ளையும் பெத்தாச்சு.. விடாமத்தான் இதெல்லாம் நடந்துச்சாக்கும்.. "
"அதெல்லாம் விட்டுத்தான் நடந்துச்சு.."
"அதான... ஆளப் பாத்தாலேதேன் தெரியுதே.. "
"அதான் தெரியுதுள்ள.. கொஞ்சம் எடம் குடுத்தாத்தான் என்ன..? "
"ம்ம்க்க்கும்.. விட்டுப் புடிச்சாத்தான விட முடியும்.. விடாப்புடியா இருந்தா ஒன்னும் ஆகாது.. "
"சரிங்க.. நானும் இனிமே தொட்டுப் புடிக்கிறேன்.." என்றதும் தன் மார்புகள் குழுங்க சிரித்துவிட்டு..
"சரி சரி நா கெலம்புறேன்.. இனிமே இங்கெ நின்னா சரிப்பட்டு வராது".. என்றவாரு என்னைப் பார்த்து சிரித்தபடி வெளியே சென்றாள்.. வெளியே சென்றவள் கதவின் வழியாக மீண்டும் ஒருமுறை என்னைப் பார்த்து சிரித்துவிட்டுச் சென்றாள்..
எனக்கு அவள்மீது அவ்வளவு ஆசை.. சுண்டினால் ரத்தம் வரும் அளவுக்கு சிவந்த தேகம்.. அவள் வயதுக்கே உரித்தான கொழுத்த அளவான மடிப்புகள் உடைய இடுப்பு. க்ளினிக் ஆரம்பித்த காலத்திலிருந்தே என்னுடன் ப்ரியமாகப் பேசுபவள் கடந்த ஆறு மாதங்களாகத்தான் சற்று நெருக்கமாகப் பேசும் அளவுக்கு வந்திருந்தாள். அதுவும் இரட்டை அர்த்தப் பேச்சுகள் இரண்டு மாதங்களாகத்தான்..
எனக்கும் ரேகாவுக்கும் 15 வருட வயது வித்தியாசம்.. ஆனால் அவளைப் பார்த்த அன்றே எனக்கு ரேகா மீது கடும் காம இச்சை உண்டானது. அவளது வீட்டு நிகழ்வுகள் அனைத்துக்கும் நான் சென்றிருக்கிறேன். 100 பேர் இருந்தாலும் எனக்கு மட்டும் தனி கவனிப்பு செய்வாள்.. இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்புதான் என்னிடம் இரட்டை அர்த்தப் பேச்சுகளை ஆரம்பித்தாள்.. ஒருமுறை மதியவேலை க்ளினிக்கிற்கு வெளியே இருக்கும் பாத்ரூமிற்குச் சென்றுவிட்டு வரும்போது அவளும் பாத்ரூம் போவதற்காக என் எதிரே வந்துகொண்டிருந்தாள்..
"என்ன சார்.. எல்லாம் ஆச்சா..? "
"ம் ஆச்சுங்க.."
"இன்னக்கி ரொம்ப வெயிலோ.. ஒடம்பு ரொம்பப் புலுக்கமா இருக்கோ..? "
"ஆமா ஏன் கேக்றீங்க..? "
"இல்லெ... காத்தோட்டமா இருக்கட்டுமேனுதான் வெளியே எடுத்துப் போட்டுட்டு வரீங்களாக்கும்..? "
எனக்கு முதலில் புரியவில்லை...அவளை என்ன என்பதுபோல் பார்த்தேன். அவள் பதிலுக்கு சிரித்தபடியே தன் கண்களால் என் பேன்ட் ஜிப்பைக் காட்டி சிரித்தாள்.. அப்போதுதான் நான் பாத்ரூம் சென்றுவிட்டு ஜிப் போட மறந்துவிட்டு வந்திருக்கிறேன் என்று..என்னுடைய ஆணுறுப்பு வெளியே சுதந்திரமாய்க் கிடந்தது.. சட்டென்று ஜிப் போட்டு அ்ஜஸ்ட் செய்தேன்..
"ஐயோ பாத்துங்க.. அவசரத்துல மாட்டிரப்போகுது.. சும்மாவே.முட்டிவரைக்கும் தொங்குதே.."
"ஹாஹா .. மாட்டுனா நீங்க எடுத்துவிட மாட்டீங்களா..? "
"கஷ்டத்துல இருக்கவங்கள காப்பாத்துருதுதானங்க புண்ணியம்.." என்றவாரு சிரித்துவிட்டு பாத்ரூமிற்குள் சென்றுவிட்டாள்.
இதுதான் எனக்கும் ரேகாவுக்குமான முதல் இரட்டை அர்த்தப் பேச்சு ஆரம்பித்த இடம்..
பழைய சம்பவங்களை அசைபோட்டபடியே அவள் க்ளினிக் விட்டு வெளியே சென்ற திசையையே பார்த்துக்கொண்டிருந்த நேரம் எனது செல்போன் சினுங்கியது. எடுத்துப்பார்த்தால் புனிதா மெசேஜ் செய்திருந்தாள்.. நான் அத்தனைமுறை கேட்ட sorry களுக்கு mm என்று ஒற்றை வரியில் பதில் அனுப்பியிருந்தாள்.. நானும் பார்த்துவிட்டு சற்று நிம்மதியடைந்தேன்.. இப்போதே எதுவும் பேசிவிட வேண்டாம் என்று நானும் திருப்பி எதுவும் பேசாமல் விட்டுவிட்டேன்..
நேரம் போனதே தெரியவில்லை.. சரியாக 5 மணிக்கு நிவேதா வந்தாள்.. சைக்கிளை நிறுத்திவிட்டு ஓட்டமும் நடையுமாக வேகமாக க்ளிளிக்கிற்குள் நழைந்தவள் நேராக என் அறைக்கு முன் நின்று
"சார்.. may i come in sir..? "என்றாள்..
"ம் வா நிவேதா.. என்ன இன்னக்கி இவ்ளோ லேட்" என்றேன்..
"ரொம்ப சாரி சார்.. சாப்டதும் எப்போ தூங்குனேன் னு தெரியல. அம்மாவும் இப்பதான் எலுப்பிவிடடாங்க. டைம் பாத்ததும் ஓடியாந்துட்டேன். சாரி சார்" என்றாள்..
"அதெல்லாம் மன்னிக்க முடியாது நிவேதா" என்படி சிரித்தேன்..
"தண்டனை ஏதாச்சும் குடுக்கனுமே.. என்ன குடுக்கலாம்னு நீயே சொல்லு.. "
புன் சிரிப்புடன் உடலை நெளித்துக்ீகண்டு நின்றிருந்தாள் நிவேதா. நான் அவள் உடலை குறிப்பாக அவளது புடைத்த சிறு மார்புகளைப் பார்வையால் வருடுவதை அவள் கண்டுகொண்டாள்.. ஆனால் ஒன்னும் சொல்ல முடியாமல் தர்மசங்கடத்தில் நெளிந்தபடி நின்றாள்.
பின்னர் பேச்சை மாற்ற தன் கையில் கொண்டுவந்த டிபன் கேரியரை என்முன் வைத்தாள்..
"என்ன இவ்வளவு பெரிய கேரியரா..? வீட்டுல யாருக்கும் மிச்சம் வைக்காம எல்ராத்தையும் ஊத்திட்டு.வந்துட்டியா..? "
"இல்ல சார்.. நீங்க கொழம்பு கேட்டிங்கனு அம்மாட்ட சொன்னேன்.. அதான் நான் தூங்குறப்போ உங்களுக்கும் உங்க வீட்டுக்கும் சேத்து நெத்திலி கொழம்பு வச்சு குடுத்துவிட்டாங்க.. "
"அம்மாக்கு ரொம்ப தேங்ஸ்னு சொன்னேன் னு சொல்லிரு.. சரி உன்கிட்ட என்ன கேட்டாலும் உங்க அம்மாட்ட சொல்லிருவியா...? "
"ம் சொல்லிருவேன் சார்.."
"நா சிலது கேப்பேன்.. அதெல்லாம் நீ உங்கம்மாட்ட சொல்லக்கூடாது சரியா..? "
நான் என்ன கேட்கப்போகிறேன் என்று புரியாதவலாய் சற்று குலப்பத்துடன் சரி என்று தலையாட்டினாள்..
சரி நிவேதா. .. நீ போய்ட்டு வொர்க் பாரு.. என்றுவிட்டு எனது வேலைகளில் மூழ்கினேன்.