Misc. Erotica முல்லைச் சரம்

[monor]

யார் கூட்டிக்கொண்டு போவது என்று ஆலோசித்து கடைசியில் வீட்டில் உள்ள பெரியவர்கள் என்னை கை காட்டினர்.

எனக்கு ஹிந்தி மொழி தெரியும் என்பதால் மைதிலியை ஜோத்பூர் வரை கொண்டு சென்று விட்டு வருவதில் சிரமம் இருக்காது என குடும்பத்தில் அனைவரும் நினைத்தனர்.

நான் மைதிலியை ஜோத்பூர் கூட்டி செல்ல முடிவானது. நாங்கள் இருவரும் ஜோத்பூர் செல்ல அவள் கணவன் சங்கர் ஏசி கம்பார்ட்மெண்டில் இரண்டு ஸ்லீப்பர் புக் செய்தான்.

நாங்கள் இருவரும் ஜோத்பூர் புறப்படும் நாளுக்கு முந்தின நாள் நான் என் ரூமில் இருந்தேன். மைதிலி என் ரூமுக்கு வந்தாள்.

“ஏன்ன அண்ணா என் மேல கோவமா? ஏன் என்னைக் கண்டா விலகி விலகிப் போறே?”

“ச்சே! உன் மேல எனக்கு என்ன கோவம்? அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல.”

“பின்னே என்ன? கல்யாணம் ஆனதிலேர்ந்து என் கூட முன்னை மாதிரி பேச மாட்டேன்ற, பழக மாட்டேன்ற. என்னைக் கண்டாவே ஒதுங்கி ஒதுங்கி போற. கல்யாணம் ஆனதிலேர்ந்து உனக்கு என் மேல அன்பும் பாசமும் இல்லாம போய்டுச்சு. நீ என்னை லவ் பண்றேன்னு சொன்னதெல்லாம் பொய்யா?!!” என்று சொல்லி அழுதாள்.

“ஏய்,… எதுக்குஅழற. மைதிலி எப்பவும் நான் உன்னை காதலிக்கிறேன். ஆனா, இப்ப உனக்கு கல்யாணம் ஆகிடுச்சு. நாம ரெண்டு பேரும் முன்ன மாதிரி பழகுறது தப்பு. அதனாலதான் விலகி விலகி போறேன். என்னை மன்னிச்சிடு மைதிலி.”

“அண்ணா கல்யாணம் ஆனதிலேர்ந்து நான் உன்னை ரொம்ப மிஸ் பண்றேண்ணா. என் கிட்டே இருந்து விலகி என்னை வெறுப்பேத்தாதே. உன்னை நீயே ஏமாத்திக்காதே.” என்ரு சொல்லிக்கொண்டே, எப்போதும் போல என்னை இறுக்கி கட்டி அணைத்தாள். இதுவரை இல்லாத அளவுக்கு அவள் உடல் முழுவதும் என் மீது உரசின.

எனக்கு மூட் ஏறி தங்கை மைதிலியின் கொழுத்த குண்டிகளை கைகளால் அள்ளிப் பிடித்து இன்னும் இறுக்கி கட்டி பிடித்தேன். அவள் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. பின் சுதாரித்து விலகினேன்.

“ சாரி மைதிலி” என்றேன்.

“ எதுக்குண்ணா சாரி சொல்றே?!” என்றாள்.

“உன்னை கட்டிபிடிச்சதுக்கு” என்றேன்.

“ நாம் எப்போதும் இப்படிதாண்ணா கட்டிக்குவோம். இதிலென்ன தப்பு இருக்கு?”

“ இல்ல மைதிலி. அப்பஉனக்கு கல்யாணம் ஆகல. இப்போது உனக்கு கல்யாணம் ஆகிடுச்சு. நீ இன்னொருத்தனோட பொண்டாட்டி. தங்கச்சியா இருந்தாலும், இன்னொருத்தன் பொண்டாட்டி ஆகிட்ட உன்னை கட்டிப் பிடிக்கறது தப்பு இல்லையா?” என இழுத்தேன்.

“ நான் கன்னிப் பொண்ணா இருந்தா என்ன, கல்யாணம் ஆனா என்ன? நீதான் என்னை நல்லா டேஸ்ட் பண்ணிட்டியேண்ணா.” என்று சொல்லி மீண்டும் என்னை கட்டி பிடித்தாள்.

எனக்கு தர்ம சங்கடமாகப் போனது. ஏதும் பேசாமலிருந்தேன்.

“சரிண்ணா. நீ தப்பா நினைச்சா என்னோட நெருங்கிப் பழக வேண்டாம். ஒரு நல்ல அண்ணாவே நடந்துக்கோ. என் கிட்டே உன்னோட வைராக்கியம் எத்தனை நாளுக்கு நீடிக்குதுன்னு நானும் பார்க்கிறேன்.” என்று சொல்லிக் கொண்டே, துப்பட்டாவை கழுத்து வரை ஏற்றி விட்டாள்.

முன்பை விட அவள் கனிகள் பெருத்திருந்ததால், சுடிதாரில் நெஞ்சில் வளர்ந்திருந்த முலாம் பழங்கள் போல கும் என்று புடைத்துக்கொண்டு முன் தள்ளி நின்றது. அதைப் பிடித்து ஆசை தீர கசக்கி பிசைய கைகள் பர பரத்தது.

வாயில் ஜொள் ஒழுக அவள் கனிகளை ஏக்கமுடன் பார்த்துக்கொண்டிருந்த என்னைப் பார்த்து குறும்பாக நமட்டு சிரிப்பு சிரித்தாள்.

ரொம்ப யோக்கியனாட்டம் சொல்லி விட்டோம். எப்படி விரதத்தை காப்பனோ என்று எனக்கு கவலையாக இருந்தது.

ஜோத்பூர் புறப்படும் நாள் அன்று இருவரும் வீட்டில் பெரியவர்களிடம் சொல்லிவிட்டு, லக்கேஜ்களை எடுத்துக்கொண்டு பெங்களூரு ஜங்ஷன் சென்றோம்.
பெங்களூரில் இருந்து வாரத்தில் மூன்று ரயில்கள் ராஜஸ்தான் மாநிலம் ஜோத்பூர் வரை செல்கிறது


ஜோத்பூர் செல்ல 45 முதல் 48 மணி நேரம் ஆகும். அதாவது இரண்டு நாட்கள் தொடர்ந்து ரயிலிலேயே பயணம் செய்ய வேண்டும்.

ஜங்கஷனில் மூன்றாவது பிளாட்பாரத்தில் நின்று கொண்டிருந்த ஜோத்பூர் எக்ஸ்பிரஸ் ட்ரெயினில் எங்கள் கம்பார்ட்மெண்டை தேடிக் கண்டு பிடித்து, எங்கள் சீட்டிற்கு சென்று அமர்ந்தோம்.


எனக்கு சைட் லோயர் அவளுக்கு சைட் அப்பர் ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது.


பகலில் இருவரும் சைட் லோயர் சீட்டில் உட்கார்ந்து பேசியபடி பயணம் செய்யலாம் என்றும், இரவு தூக்கம் வந்தாலோ, அல்லது படுத்து ரெஸ்ட் எடுக்க வேண்டும் என்றாலோ யாராவது ஒருவர் மேல் பர்த் ஏறிச் சென்று படுத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்றும் பேசி வைத்துக் கொண்டோம்.