Adultery ముద్దుల మామయ్య (end of story 4)

[opendoor]

-5-




అవును ఆడోళ్లకే ఎందుకీ శిక్షలు ? నెల నెలా ఈ కష్టాలు .. సోఫాలో పడుకుని ఎదురుగా అద్దం లో మంచం మీద పడుకున్న థన్ మేన కోడల్నే చూస్తూ .. గతంలోకి వెళ్తాడు

ఆ రోజు మర్చిపోలేని రోజు ..



పది రోజుల క్రితం .. అనారోగ్యంతో చని పోయిన నా పెళ్ళాం ..





ఆ రోజు ఉదయాన్నే పెద్ద మనిషి అయిన నా మేన కోడలు పల్లవి


వాడి పోయి వడలి పోయిన ఒక పువ్వు ..

కొత్తగా వికసిస్తూ పరిమళిస్తున్న ఇంకో పువ్వు ..

దేవుడు మన కష్టాలని ఆనందాల్ని బాలన్స్ చేస్తూ ఉంటాడు ..

"అక్కా .. పల్లవి ఫంక్షన్ ధూమ్ ధామ్ గా చేద్దాం "

నా మాటల్ని పట్టించుకోకుండా గమ్మున ఉన్న అక్క ..

"ఏంటే మాట్లాడవు ? మేన కోడలు మెచూర్డ్ ఫంక్షన్ ఘనంగా చేయాల్సిన బాధ్యత నాకు లేదా ?"

అక్క కళ్ళలో కన్నీళ్లు .. "ఎందుకురా మేమంటే అంటే అంత ఇష్టం .. నీ పెళ్ళాం చనిపోయి పది రోజులు కూడా కాలేదు .. రేపు దినం .. నువ్వు నీ పెళ్ళాం పోయిన కష్టాల్లో ఉంటె ఇప్పుడు దీని ఫంక్షన్ అంత అవసరమా ?" , అని అంటే .. నాకు అక్కని ఎలా కన్విన్స్ చేయాలో తెలుసు ..

"అక్కా .. ఎవరి జీవితం వాళ్ళది .. అత్త చనిపోయిందని పల్లవి తన ఆనందాల్ని చంపుకోవాలా ? ఏ ఆడపిల్ల అయినా ఇలాంటి ఫంక్షన్స్ ఘనంగా జరగాలనే కోరుకుంటుంది .. నోరు తెరిసి అడగరు "



అప్పుడే లోపల నుంచి వస్తున్న పల్లవి .. ఫ్రెష్ గా తల స్నానం చేసి .. మొఖానికి పసుపు పూసి .. కళ్ళకి పారాణి .. చేతులకి గోరింటాకు .. లంగా వోనీలో మెరిసిపోతున్న పల్లవి .. కానీ తన కళ్ళలో విచారం ..

నన్ను చూసి ఒక్కసారిగా పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి వాటేసుకుని ఏడుస్తూ "మామా .. నాకీ ఫంక్షన్ వద్దు .. నాకీ కష్టాలు వద్దు .. ఏ ఆడపిల్లకి ఈ బాధ , ఈ నొప్పి వద్దు మామా .. అసలే అత్త పోయిన బాధలో ఉన్న నువ్వు ఇలాంటి ఫంక్షన్స్ చేస్తే .. నాకే చెడ్డపేరు వస్తుంది .. ", అని అంటుంటే

నాకు ఎం మాట్లాడాలో తెలియడం లేదు .. ఇంతలో పక్కింటి ముత్తైదువులు ఆమెను సముదాయిస్తూ "పల్లవి .. ఇదంతా మాములే .. మొదట్లో నొప్పి తప్పదు .. అయినా .. ఆడల్లోకే అన్ని కష్టాలు .. పదా .. అలా వల్ల చాప మీద కూర్చుందువు .. ఇలా బయటకు రాకూడదు .. వేరే వాళ్ళని ముట్టుకోకూడదు " , అని అంటే ..

పల్లవి కోపంగా "అమ్మా .. రేపటినించి నేను కాలేజ్ కి వెళ్తా .. ఇలా ఇంట్లోనే ఉండాలంటే నా వల్ల కాదు .. మామా .. ఫంక్షన్ గ్రాండ్ గా కాదు .. అసలు ఫంక్షనే వద్దు .. ఆ డబ్బుతో మన ఊళ్ళో ఉన్న పేద పిల్లలకి పుస్తకాలు కొనండి .. అంతగా ఉంటె మన ఇంటి వరకు బిర్యానీ తెచ్చుకుందాం " , అని లోపలకి  వెళ్ళిపోద్ది

"అక్కా ... అది అలానే అంటది .. ఇంకా ఐదు రోజుల టైం ఉంది .. దాన్ని ఒప్పిస్తాలే " , అని నేను వెళ్ళిపోయా మా ఇంటికి

ఇక్కడ ఆరిపోయిన దీపం అక్కడ వెలుగుతుంది .. ఇక్కడ రాలిపోయిన పువ్వు అక్కడ వికసిస్తుంది ..

పదో రోజు కర్మ కార్యక్రమం అయ్యాక .. నేను పల్లవి దగ్గరకెళ్ళి దానికి ధైర్యం చెబుతుండే వాణ్ణి .. నన్ను చూస్తే దానికి సంతోషం .. తన బాధల్ని మర్చిపోయి నవ్వుతూ ఉండేది ..

"మనోహర్ .. ఇది ఆడోళ్ళ వ్యవహారం .. నువ్వు పల్లవితో ఇంతకు ముందులా ఉండకూడదు .. కొంచెం బయటకెళ్ళు "

పక్కింటి బామ్మ ..

నాకు గుద్దలో కాలింది

ఇంటికెళ్లిపోయా ..  అయినా నాకెందుకో పల్లవిని చూడాలనిపిస్తుంది .. పల్లవి దగ్గరకి వెళదామని బయలుదేరితే .. అక్క ఎదురైంది .. బజారులో .. "తమ్ముడూ .. నువ్వు ఈ కార్యక్రమం అయ్యేవరకు మా ఇంటికి రావద్దురా .. నిన్ను చూసేక అది కూడా అన్ని మర్చిపోయి నీతో ఆడుకుంటూ చిన్నపిల్లలా ప్రవర్తిస్తుంది .. అయినా .. అదింకా చిన్న పిల్ల కాదు " , అని అనేసరికి .. అక్క కూడా ఇలా మాట్లాడం నాకు అస్సలు నచ్చలేదు



అదింకా చిన్నపిల్ల కాదు అనే విషయాన్నీ గుచ్చి గుచ్చి చెప్పడం నాకు అదోలా అనిపించింది .. పెళ్ళాం లేని ఓ మగాడు ఏ ఆడపిల్లతో కూడా సరదాగా మాట్లాడకూడదు .. ఇదీ ఊళ్ళో వాళ్ళ ధోరణి

నాకు కోపమొచ్చి నేను ఒక నెల పాటు ఎవరికీ చెప్పకుండా హైదరాబాద్ వెళ్ళా .. నా ఫ్రెండ్ దగ్గరకి

నెల రోజుల తర్వాత తిరిగొచ్చేక .. నేను వచ్చానని తెలుసుకున్న అక్క , పల్లవి మా ఇంటికి వచ్చారు ..

వచ్చి రావడంతో .. పల్లవి ఏడుస్తూ నన్ను వాటేసుకుని "ఎక్కడికెళ్లావ్ మామా .. కనీసం నాక్కూడా చెప్పాలని అనిపించలేదా .. " , అని ఏడుస్తుంటే .. నేను దాన్ని ఓదారుస్తూ .. దాన్ని లేపి పక్కన పెట్టి "నువ్వు ఇలా నన్ను ముట్టుకోకూడదు .. నువ్వింకా చిన్నపిల్లవి కాదె ", అని అంటే .. ఆ మాటలకి .. అక్క కళ్ళల్లో తేమ .. "మనోహర్ .. నా మాటలు నాకే చెబుతున్నావు కదూ .. అవున్రా అదింకా చిన్నపిల్ల కాదు .. కానీ చిన్నపిల్ల చేష్టలు పోలేదు .. ఆ ఐదు రోజులూ .. ఒకపక్క పొట్టలో నొప్పి .. ఇంకో పక్క నువ్వు లేవన్న బాధ .. విపరీతమైన జ్వరం .. ఆసుపత్రిలో జాయిన్ చేసాం .. నీకు ఫోన్ చేద్దాం అంటే నువ్వు ఫోన్ స్విచ్ ఆఫ్ చేసుకుని ఉన్నావ్ .. మనోహర్ .. నువ్వు లేందే అది ఉండలేదురా " , అని అనేసరికి ..


నాకు భూమి కంపించినట్టు .. ఆకాశం బద్దలైనట్టు .. పట్టరాని దుఃఖం .. పల్లవిని వాటేసుకుని .. ఆమె బుగ్గల మీద ముద్దులు పెడుతూ "సారీ రా బంగారం .. నిన్ను బాధపెట్టాలని కాదు .. అందరూ మనల్ని కలవనీయకుండ చేసేసరికి నాకు కోపమొచ్చి వెళ్ళిపోయా ", అని అంటే .. అప్పుడు పల్లవి అన్నమాటలు ఎప్పటికీ మర్చిపోలేను ..

"మామా .. నీకు నాకు తెలుసు మనం ఇలాంటోళ్ళమో .. ఎవరో ఏదో అనుకుంటారని నిన్ను ముట్టుకోకుండా నేనుండలేను .. ముట్టుకుంటేనే ఏదో అయిపోద్ది అని అనుకునే ఊళ్ళో జనాలు .. వాళ్ళ చిట్టాలు బయటపెడితే వాళ్ళ రంకు బయటపడుద్ది .. అయినా .. మనం బతకాల్సింది మన కోసం .. ఊళ్ళో వాళ్ళ కోసం .. ఇకనుంచి మన మధ్య అలాంటి భేషజాలు ఉండకూడదు .. నువ్వు ఉన్న ఆ ఒక్కరోజు నాకు నొప్పి అనిపించలేదు .. నువ్వెళ్ళాక .. నాకు నరకం కనిపించింది మామా .. ఏ ఆడపిల్లకి ఇలాంటి కష్టాలు వద్దు .. "



అప్పుడు అనిపించింది నాకు .. పల్లవి నిజంగానే పెద్దమనిషి అయింది .. పెద్ద వాళ్ళలా ఆలోచిస్తూ .. మెచూర్డ్ గా ఆలోచిస్తూ .. ఓ ఆడపిల్లగా తనకేం కావాలో బాగా క్లారిటీ గా ఉన్న పల్లవిని చూస్తూ అనుకున్నా .. ఎవరేం అనుకున్నా నా పల్లవి ఎప్పుడూ నాకింకా చిన్నపిల్లనే .. దాని ఆనందాలకు సంతోషాలకి అడ్డురాను ..

అలా గతంలోకి వెళ్ళిపోతూ .. అద్దంలో కనిపిస్తున్న దృశ్యానికి సిగ్గుపడుతూ లేసి పల్లవి మీద దుప్పటి కప్పాడు మనోహర్ .. తిరిగి తన సోఫాలోకి వచ్చి పడుకున్నాడు

(.) (.)

గిర్ర్ర్ర్ర్ మంటూ కాఫీ కెటిల్ సౌండ్ చేస్తుంటే కళ్ళు తెరిసాడు మనోహర్ ..

"అయ్యో... సారీ మామా .. డిస్టర్బ్ చేసానా " , అంటూ స్విచ్ ఆఫ్ చేస్తే .. మనోహర్ "పర్లేదే .. నాకేమీ పెద్దగా నిద్ర పట్టలేదు" , అని అంటాడు

మల్లి కెటిల్ ఆన్ చేసి వేన్నీళ్ళలో .. బ్లాక్ టీ , షుగర్ వేసి .. రెండు కప్పుల్లో పోసి .. సోఫా లో మామ పక్కన కూర్చుంటూ ఓ కప్పు మామ కిస్తది

మనోహర్ అలిగి బుంగమూతి పెట్టి "నాకొద్దే .. ఐ అం హర్ట్ .. చూడు బుంగమూతి కూడా పెట్టుకున్నా " , అని అంటే .. పల్లవి పగలబడి నవ్వుతూ "మామా .. అది మా ఆడోళ్లకే సూట్ అవుద్ది .. కాఫీ తీసుకో .. చల్లారిపోతుంది " , అని అంటే .. మనోహర్ కాఫీ కప్పు తీసుకుంటూ "నాకే అబద్దాలు చెప్పాలని చూస్తావా .. ఇది అన్యాయమే .. " , అని అంటాడు

ఒక చేతిలో కాఫీ కప్పు .. ఇంకో చేతిలో మామ చెయ్ .. "ఏమైంది మామా .. నేనేమి అబద్దంఆడాను " , అని అంటే .. మనోహర్ ఆమె చేతిని విదిలించుకుంటూ "నీకు డేట్ వచ్చిందని నాకెందుకు అబద్దం చెప్పావ్ " , అని అనేసరికి .. పల్లవి ఒక్కసారిగా ఉలిక్కి పడింది .. ఒక్క క్షణం మౌనం .. మల్లి మామ చెయ్ పట్టుకుని "నిన్ను ఉడికించాలనే అలా అబద్దం చెప్పా .. అయినా నీకెలా తెలిసింది మామా " , అని అంటే ..

మనోహర్ పల్లవి చేతిని నొక్కుతూ "ఇందాక చూసాలే " , అని అనేసరికి .. పల్లవికి టెన్షన్...

"ఎం చూసావురా మామ "

"నిద్ర పోతున్న నువ్వు దుప్పటి కప్పుకోకుండా బోర్లా పడుకుంటే .. మోకాళ్ళ దాక ఉన్న గౌన్ పైకెళ్ళి .. చ్చి .. నేను చెప్పలేనే " , అంటూ సిగ్గుపడుతూ కళ్ళుమూసుకుంటే ..

పల్లవికి కోపం

"ఎం చూసావో చెప్పు .. టెన్షన్ గ ఉంది ", అని అంటే

కళ్ళు తెరిసి పల్లవి వైపు దొంగ చూపులు చూస్తూ..

"చూడాల్సిందే చూసా .. పాడ్ లేకపోయేసరికి .. పాంటీ లేకపోయేసరికి .. "

మామ నోటిని తన చేత్తో నొక్కేస్తూ "ఇక చాలు .. గలీజ్ గాడివిరా నువ్వు .. చ్చి చ్చి .. అమ్మాయిలని అలా చూడొచ్చా ? తప్పు కదూ " , అని అంటే ..

మనోహర్ పైకి లేసి ఆమె చేతిలోని ఖాళీ కప్పుని తీసుకుని కడిగి బోర్లా పెట్టి ..

"ఈ కాఫీ కప్పు ని చూస్తుంటే .. నీకు లోపలది కనిపిస్తుందా .. ?" , అని అడుగుతాడు

"లేదు .. కేవలం బైట మాత్రమే కనిపిస్తుంది

కప్పుని తీసేస్తాడు .. కప్పు కింద ఉన్న పంచదార ప్యాకెట్ ని చూపిస్తూ "చూసావా పల్లవి .. కప్పుని బోర్లించినప్పుడు లోపల ఉన్న పంచదార కనిపించలేదు కదా .. అలాగే .. నువ్వు బోర్లా పడుకున్నప్పుడు కూడా .. నీ షుగర్ ఫ్యాక్టరీ కనిపించలేదు " , అని అనేసరికి .. పల్లవికి ఉక్రోషం .. ఒకపక్క అసలు సిగ్గు బిళ్ళని చూడలేదన్న రిలీఫ్ ఉన్నా .. అలా బరితెగించి షుగర్ ఫ్యాక్టరీ అని వర్ణించడం తట్టుకోలేక .. సోఫా నుంచి లేసి మామ దగ్గ్గరకెళ్ళి ఆయన లుంగీ లాగేసి "చెరుకు గడ ఇక్కడుంటే .. షుగర్ అక్కడ ఎందుకుంటుంది మామా " , అని గేలి చేస్తూ .. చిన్నపిల్లలా ఎగురుతూ చప్పట్లు కొడుతుంటే ..



పల్లవి బంతులు ఎగురుతుంటే .. లోపల బ్రా వేసుకోలేదు అని క్లియర్ గా తెలుస్తుంటే .. అసలు పాంటీ కూడా వేసుకోని పల్లవి బ్రా వేసుకుంది అని అనుకోవడం అవివేకమే అవుతుందని .. ఆలోచిస్తూ .. ఒకపక్క ఎనలేని సంతోషంతో చిన్నపిల్లలా ఆనందపడుతున్న మేన కోడలు .. ఇంకో పక్క ఎదుగుతున్న ఆడపిల్ల సొగసుల్ని చూస్తూ ఓర్చుకోలేక అలానే గుడ్లప్పగించి చూస్తూ .. లుంగీ ని లాగేసినా .. ఇప్పుడిప్పుడే మొడ్డగాడిలో ఉషారు వస్తున్నా .. ఇది తప్పు అనే విచక్షణ మురిసిపోయి పల్లవి ఎద సౌందర్యాన్ని అలానే చూస్తూ .. ఎప్పుడూ పాదాల దాక ఉండే గౌన్ వేసుకునే పల్లవి .. ఇప్పుడు మోకాళ్ళ వరకే ఉండే గౌన్ ని వేసుకుని .. బొడ్డు కనిపించేలా కిందకి లాగి కట్టుకున్న పూల గౌన్ ని .. ఆ గౌన్ కి ఆమడ దూరంలో ఉన్న టాప్ అంచు .. మధ్యలో జానెడు ఖాళీ స్థలం .. ఎగురుతుంటే టాప్ ఇంకొంచెం పైకెళ్ళి .. కిందనుంచి కొంచెం కొంచెం కనిపిస్తూ ఊరిస్తున్న దొరా జామకాయలు .. పైనుంచి కనిపిస్తున్న ఇంచ్ వెడల్పు ఉండి కాఫీ రంగులో మెరిసిపోతూ .. పైన అర ఇంచ్ పొడవాటి ముచ్చికలు టాప్ లొంచు తన్నుకొస్తుంటే .. చూడడానికి రెండు కళ్ళు చాలడం లేదు

ఇంకో క్షణం ఆగితే అభాసు పాలు అవడం ఖాయం .. లేసేదానికి సిద్ధం అవుతున్న బుజ్జిగాణ్ణి సముదాయించడానికి , టక్కున లుంగీ పైకి లాక్కుని బాత్రూం వెళ్తాడు మనోహర్

అప్పుడు గమనిస్తుంది పల్లవి .. పక్కన ఉన్న అద్దంలో కనిపిస్తున్న తన ప్రతిరూపం .. గౌన్ ని పైకి లాక్కుంది .. టాప్ ని కిందకి లాక్కుంది ..

సిగ్గుపడుతూ సోఫాలో కూర్చుంది ..

ఐదు నిముషాల తర్వాత బయటకొచ్చిన మామ .. చెమట్లు కక్కుతున్న మామని చూసి .. "ఏమైంది మామా .. అలా చెమట్లు కక్కుతున్నావ్ " , అని అంటే .. మనోహర్ దమ్ము పీల్చుకుంటూ "పల్లవి .. మనం వేరే హోటల్ కి షిఫ్ట్ అవుదాం .. వేరే వేరే గదులు తీసుకుందాం " , అని అంటే

పల్లవి మామ వైపు అనుమానంగా చూస్తూ "అంటే .. నీలో ఫీలింగ్స్ వస్తున్నాయా మామా " , అని అంటే .. మనోహర్ సోఫాలో ఆమె పక్కన కూర్చోబోతూ .. మల్లి మనసు మార్చుకుని బెడ్ మీద కూర్చుని , దుప్పటి లాక్కుంటాడు

"ఏమైంది మామా .. అలా ఉన్నావ్ "

"ఇది తప్పే .. పెళ్లికాని ఆడపిల్లవి .. ఏదన్నా అయితే .. నీ జీవితమే నాశనం అవుద్ది .. మగాణ్ణి .. పెళ్ళాం లేని వాణ్ణి .. నన్నెవరూ ఏమి అనరు "

ఆ మాటకి పల్లవి కళ్ళల్లో తేమ .. ఒక్కసారిగా లేసి బెడ్ మీద కొచ్చి దుప్పట్లో దూరి .. మామని వాటేసుకుంటూ "మామా .. ఏది తప్పో ఏది ఒప్పో తెలుసుకునే వయసు నాకొచ్చేవరకు నువ్వు ఎంతగా ఓర్చుకున్నావో నాకు తెలుసు .. ఆడపిల్ల అందాలు .. ఎదుగుతున్న ఆడపిల్ల అందాలు .. ఏ మగాడికైనా సవాలే .. అదేదో సినిమాలో చూపించినట్టు గుమ్మానికి చికెన్ వేలాడ దీసి .. దాన్ని చూస్తూ పచ్చడి మెతుకులు తిన్నట్టుంది కదూ నీ బతుకు .. చాలు మామా .. ఇన్నాళ్లు నువ్వు పడ్డ కష్టాలు చాలు .. " , అని అంటే ..

కోపంతో పల్లవి చెంప మీద గట్టిగ కొడతాడు .. పల్లవి కూడా అంతే కోపంతో దుప్పట్లో లుంగీలో మామ మొడ్డమీద చెయ్యేసి "మామా .. దీని సాక్షిగా చెప్పరా .. పోయినేడాది నిద్ర పోతున్న నన్ను చూస్తూ నువ్వు బాత్రూం లో కొట్టుకోలేదా ?" , అని అనేసరికి .. మనోహర్ కి మొత్తం దిగిపోయింది .. తన మొడ్డ మీద ఉన్న పల్లవి చేతిని తీసేస్తూ .. "పల్లవి .. అందుకేనే నీకు చెప్పేది .. ఏదన్న అయితే నీకే ప్రమాదం అని " , అని అంటే ..



పల్లవి మామ చేతిని తన పొట్ట మీద వేసుకుని నిమురుతూ "మామా .. నీకు నా మీద కోరికలు ఉన్నాయ్ .. ఆ విషయం నాక్కూడా తెలుసు . కానీ ఆ కోరికల్ని ఆపుకుంటూ ఇన్నాళ్లు ఆగావ్ .. నేను పెద్దదాన్ని అయ్యేవరకు ఓపికపట్టావ్ .. ఇక అవసరం లేదు .. మామా .. నిద్ర పోతున్న నన్ను చూసి నువ్వు బాత్రూం లో జాడించుకోవడం చూసిన నా పరిస్థితి ఏంటో నీకు తెలియదు కదూ .. నాకు ఆ క్షణం బాత్రూం కొచ్చి నిన్ను వాటేసుకోవాలని అనిపించింది .. ఆ తర్వాత చాల  నిద్రలేని రాత్రులు .. నీతో మాట్లాడుతుంటే నాలో ఒకటే జిల .. నువ్వు పక్కనుంటే ఒకటే గుల .. నా ఫ్రెండ్స్ అందరికి బోణీలు అయ్యాయి .. చాపెక్కాక మంచిమెక్కిన ఎందరో పతివ్రతలు .. నేను ఆ తప్పు చేయదలసుకోలేదు మామా .. మేజర్ అయ్యే వరకు ఆగా .. " , ఇంకా ఏదో చెప్పబోతుంటే .. ఇంతలో డోర్ బెల్

టక్కున ఇద్దరూ లేసి బట్టలు సరిజేసుకుంటారు ..

పల్లవి డోర్ తీస్తే అనన్య

పల్లవి డ్రెస్ .. జుట్టు .. వాలకం చూసి "సారీ డిస్టర్బ్ చేసానా " , అని అనేసరికి పల్లవికి పట్టరాని కోపం .. డిస్టర్బ్ చేసి డిస్టర్బ్ చేసానా అంటున్న అనన్య తో .. "లేదక్కా .. లోపలికి రా " , అంటూ ఆహ్వానిస్తుంది

"హాయ్ అంకుల్ " , అని పలికించిన అనన్య తో .. మనోహర్ "అనన్య .. ఎలా ఉన్నావ్ .. " , అని ప్రేమగా పలకరిస్తాడు

ముగ్గురూ కూర్చుని కబుర్లు చెప్పుకుంటుంటే .. మనోహర్ ఫోన్ లో జ్యూస్ లు ఆర్డర్ చేస్తాడు

అనన్య ఎందుకో ఫ్లైట్ లో ఉన్నంత హ్యాపీ గా ఇప్పుడు లేదు

"అనన్య .. ఏదన్నా ప్రాబ్లెమ్ ? ఎందుకు డల్ గా ఉన్నావ్ "



"అంకుల్ .. మీ ఇద్దర్ని చూస్తుంటే నాకు ఎంతగానో కావాల్సిన వాళ్ళలా అనిపిస్తున్నారు .. నేను ఇక్కడకి ఎందుకొచ్చానో చెబుతా .. నా బాయ్ ఫ్రెండ్ పేరు కార్తీక్ .. వాడు ఉండేది ఢిల్లీ లోనే .. నాది హైదరాబాద్ .. నెలకోసారి  కలుస్తాం .. ఒకసారి హైదరాబాద్ లో .. ఇంకోసారి ఢిల్లీ లో .. ఈసారి ఇక్కడ కలవాలి .. అన్ని ప్లాన్ చేసుకుని వస్తే .. ఎయిర్పోర్ట్ కి రాలేదు వాడు .. ఫోన్ చేస్తే స్విచ్ ఆఫ్ .. వాడి ఫ్రెండ్ కి ఫోన్ చేస్తే .. అసలు నిజం చెప్పాడు .. వాడి రూమ్ కి వాడి మరదలు వచ్చిందని .. మరదలు ఉండగా నన్నెందుకు ప్రేమించాడు .. అసలు ప్రేమ అనే పదం వాడడమే తప్పు .. మేమిద్దరం ఒకసారి ఓ సెమినార్ లో కలిసాం .. రూమ్ కి రమ్మన్నాడు .. ముద్దు పెట్టాడు .. నో అనలేదు .. ఇంకో నెలరోజుల తర్వాత నాకోసం హైదరాబాద్ వచ్చాడు .. హోటల్ కి రమ్మన్నాడు .. కలిశా .. కేవలం ముద్దు కోసమే వాడు ఢిల్లీ నుంచి హైదరాబాద్ రాలేదు .. అలాగే నేను కూడా కేవలం ముద్దు కోసమే హోటల్ కి వెళ్ళలేదు .. అన్ని అయిపోయాయి .. ఇంకో నెలకి నేను వెళ్ళా ఢిల్లీ .. అలా ఏడాది గా కలుస్తున్నాం .. బహుశా బోర్ కొట్టేసానేమో .. ఇప్పుడు మరదల్ని తగులుకున్నాడు .. "

చెప్పడం ఆపేసిన అనన్య