Fantasy அம்மாவை அவுத்து பாக்க ஆசை

[Kaamapithan]

திரிஷா, ஹாலில் சோஃபாவில் அமர்ந்து, வியர்வையில் நனைந்து, பதட்டத்தில் நடுங்குகிறாள். கைகள் மடியில் தவும்புகின்றன. செக்க சிவந்த புடவையில், மனம் அபதுலின் மிரட்டலில் உறைந்திருக்கிறது.

திரிஷா: ஃபோனை எடுத்து, குரல் நடுங்க அப்துல்… எல்லாரும் வேலைக்கு கிளம்பிட்டாங்க. நீ சீக்கிரம் வா.  
அப்துல்: இதோ வந்துட்டேன், மாமி! 

கால் கட் செய்கிறான்..  

அப்துல், மகிழ்ச்சியுடன் திரிஷாவின் வீட்டுக்கு வருகிறான். கதவு திறந்திருக்க, உள்ளே நுழைகிறான். திரிஷா சோஃபாவில் பதட்டமாக அமர்ந்திருக்கிறாள்.

அப்துல்: உள்ளே நுழைந்து, ரெக்லைனரில் அமர்ந்து என்ன, மாமி, டிஃபன் ஆச்சா?  

திரிஷா: மெதுவாக தலையை ஆட்டி, அவன் முகத்தை பார்த்து, குரல் தழுதழுக்க ஆ… ஆச்சு…  

அப்துல்: பசிக்குது, மாமி, சாப்பிடலாமா? 
 
திரிஷா: வெறுப்புடன், ஆனால் மெதுவாக ஹ்ம்ம்… நான் சாப்பிட்டேன்… நீ சாப்பிடு. சாப்பாட்டு மேசையை காட்டுகிறாள் 

அப்துல், மேசைக்கு சென்று, நாற்காலியில் அமர்கிறான்.

அப்துல்: திரிஷாவை பார்த்து நீங்க பரிமாறுங்க, மாமி. உங்க கையால சாப்பிடத்தான வந்தேன்!  

திரிஷா: அவனை வீட்டுக்குள் அனுமதித்ததே வெறுப்பாக இருக்க, இது கோபத்தை தூண்டுகிறது, ஆனால் மௌனமாக மேசைக்கு வருகிறாள்  
திரிஷா, இட்லிகளை தட்டில் வைத்து, சாம்பார், சட்னி ஊற்றுகிறாள். அப்துல், அவள் இடுப்பு மடிப்புகளை, சேலைக்கு அருகே தெரியும் மென்மையை வெறித்து பார்க்கிறான். திடீரென, அவள் குண்டி கன்னத்தில் கையை வைத்து, சாதாரணமாக தேய்க்கிறான்.

திரிஷா: அசௌகரியத்தில் உடல் சிலிர்க்க … மௌனமாக, திமிற முடியாமல் நிற்கிறாள்  
அப்துல்: திடீரென குண்டியில் “படார்!” என்று அறைந்து ஏழு கலுத்த வயசு ஆச்சு, இன்னும் மரியாதையா பேச தெரியலையா, மாமி? மறுபடியும் பலமாக அறைகிறான்  

திரிஷா: வலியில் ஆஹ்ஹ்! கண்ணீர் வழிய, மன்னிப்பு கேட்டு மன்னிச்சுடு, அப்துல்…  

அப்துல் மீண்டும் இன்னும் பலமாக அறைந்தான்.

திரிஷா: உரத்த முனகலுடன் ஆஹ்ஹ்! மன்னிச்சுடுங்க, அப்துல்…

 கண்ணீர் பெருக்கெடுக்கிறது

அப்துல்: திருப்தியுடன் குட் கேர்ள், இப்பதான் தெரியுது உங்களுக்கு, எப்படி பேசணும்னு. இனிமே இப்படித்தான் பேசணும், ஓகேவா, மாமி?  

திரிஷா: அடிமைபோல தலையை ஆட்டி, கண்ணீர் வழிய ஓகே…  

அப்துல், சாப்பிட ஆரம்பிக்கிறான், இட்லியை சாம்பாரில் தோய்த்து வாயில் போடுகிறான்.

அப்துல்: வாயில் உணவுடன் டிஃபன் சூப்பரா இருக்கு, மாமி! வாங்க, நீங்களும் ஒரு வாய் சாப்பிடுங்க!  

திரிஷா: தலையை இடவலமாக ஆட்டி வேணாம், அப்துல்…  

அப்துல்: கடுமையான குரலில் சொன்னா கேளுடி, மாமி! ஒரு வாய் சாப்பிடு!  

திரிஷா: மௌனமாக அருகே வருகிறாள், வெறுப்புடன் வாயை திறக்கிறாள்  
அப்துல், இட்லி துண்டை சாம்பார், சட்னியில் தோய்த்து, அவள் வாயை நோக்கி நீட்டுகிறான், ஆனால் கை தொலைவில் இருக்கிறது.

அப்துல்: இன்னும் கீழ குனியுங்க, மாமி!  

திரிஷா: குனிந்து, வாயை திறக்கிறாள்..
  
அப்துல்: அவமானப்படுத்த மண்டி போட்டு வாய திறடி, மாமி!  

அபார்ட்மென்ட் செக்யூரிட்டி முன் மண்டியிடுவது அவளுக்கு அவமானமாக இருந்தாலும், வேறு வழியின்றி மண்டியிட்டு, வாயை திறக்கிறாள்..
  
அப்துல்: இட்லியை அவள் வாயில் வைத்து, அவள் மெல்லுவதை வெறித்து பார்க்கிறான் சாப்பிடு, மாமி, நல்லா மெல்லு! அவள் விழுங்குவதை பார்த்து திருப்தி அடைகிறான்  
சாப்பாடு முடிந்து, திரிஷா இன்னும் அவன் அருகே மண்டியிட்டு இருக்கிறாள். அப்துல், குடும்பத்தினர் பயன்படுத்தும் கிளாஸில் தண்ணீர் குடிக்கிறான், வாயால் உறிஞ்சி குடிக்கிறான். திரிஷா, அவனை பார்க்கிறாள்.

அப்துல்: கிளாஸை கையில் வைத்து என்ன, மாமி, தண்ணீர் வேணுமா?  

திரிஷா: வெறுப்புடன் வேணாம், அப்துல்…  

அப்துல்: கட்டளையாக சொன்னா கேளு, மாமி! தண்ணீர் குடி! அவன் குடித்த கிளாஸை, அவன் உதடு பட்ட பக்கத்தை அவளுக்கு நீட்டுகிறான்  

திரிஷா: வாந்தி எடுக்கும் உணர்வுடன், ஆனால் மறுக்க முடியாமல், கிளாஸை வாங்கி, அவன் உதடு பட்ட இடத்தில் உறிஞ்சி தண்ணீர் குடிக்கிறாள்  

அப்துல்: அவள் குடிப்பதை வெறித்து நல்லா குடி, மாமி! 
 
திரிஷா, தண்ணீரை விழுங்கி, வாந்தி உணர்வை அடக்குகிறாள், அவன் முன் மண்டியிட்டு, அவமானத்தில் தலை குனிகிறாள்