Incest விதவை தாயின் கர்பம்

[ஆண்ட்டி காதலன்]

நான் அம்மாவிடம் அனைத்தையும் சொல்லி முடித்த திருப்தியில் போய் படுத்தேன். அசதியில் எப்போது உறங்கினேன் என்ற நினைவே இல்லை, காலையில் யாரோ என் முதுகை பிடுத்து உலுக்க எழுந்தேன்.
தூக்க கலக்கத்தில் மங்களாக அம்மாவின் முகம் தெரிய, அம்மா மறுபடியும் திட்டுவாளோ என்ற பயத்தில் அம்மா என்ன மன்னிச்சுடுன்னு வாய தொறக்க, அம்மாவின் பூ போன்ற கரங்களால் என் வாயை முடினால்.

நீ எதுவும் பேசாத போய் முதல்ல குளிச்சிட்டு வா விடிஞ்சி ரொம்ப நேரம் ஆச்சு ன்னு சொன்னேன்.

அவள் சொல்வதிலே அவள் என்னை மன்னித்து விட்டாள் என்பது தெரிந்தது. எப்படி இந்த அதிசயம் நடந்தது, அவள் என் மீது உள்ள பாசத்தால் எப்படியும் மன்னிச்சுடுவா, ஆனா அதுக்கு ஓரிரு மாதங்களாவது ஆகும்ன்னு நினச்சேன்.

குழப்பதுடன் குளித்து முடித்து வந்தேன். உடைகளை மாற்றி கொண்டு வெளியே வர அம்மா என் கையில் காபி டம்ளர் கொடுத்து குடிடா ரொம்ப நேரம் ஆச்சு, கொஞ்சம் போறு டிபன் ரெடி பண்ணிடுறேன்னு சகஜமாக பேசினால்.

நான் அம்மான்னு பேச்சு குடுக்க, அவள் ஒன்னும் பேசாத, எதுவா இருந்தாலும் சாப்பிட்டு பேசலாம்.

கொஞ்சம் நேரத்தில் டிபன் ரெடி பன்ன, ரெண்டு பெரும் ஒன்னா சாப்பிட்டோம்.

என்னால் அம்மாவின் முகத்தை கண் கொண்டு பாக்க முடியல...

அதனால் தலை குனிந்த படியே சாப்பிட்டு முடித்தேன். முடிச்சதும் ரூமுக்கு சென்றேன். போன் எடுத்து நோண்டிட்டு இருந்தேன்.

அறை கதவை திறக்கும் சத்தம் கேட்க, அங்கே அம்மா ரூம் உள்ளே வந்தால்.

" டேய் கண்ணா நான் உன்கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும் ஹாலுக்கு வாடா "

நான் ஹாலுக்கு செல்ல அம்மா சோஃபா ல அமர்ந்திருந்தால், என்னை அவள் அருகில் அழைத்து அமர சொன்னால்.

நான் அமர்ந்ததும்  " டேய் கண்ணா, நம்ப ரெண்டு பேர்குள்ள இப்படி ஒரு விஷயம் நடந்ததை நாம ரெண்டு பெருமே மறந்திடுவோம், நாம இதுக்கு முன்னாடி எப்படி சந்தோசமா இருந்தோமா, அதே போல இனிமேல் இருக்கலாம் "
.
அம்மாவிடம் ஏற்பட்ட இந்த மாற்றம் அதிர்ச்சியாகவும் இனி இவளுடன் இன்பத்தை அனுபவிக்க முடியாதா என்று வேதனியாகவும் இருந்தது. ஆனால் இப்போதைக்கு நம்மல மன்னிச்சிட்டாங்க, அதுவே போதும், பிறகு நடப்பதை பற்றி  பிறகு பாத்துக்கொள்ளலாம் என மனதை தியேற்றி கொண்டு ம்ம்.. சரிம்மா..... ன்னு சொன்னேன்.

அன்று மாலை, அம்மா என்னை வெளியே போகனும் என்னை கொஞ்சம் கூட்டிட்டு போடான்னு சொன்னால்.

நான் எங்கேன்னு கேட்டேன். ஹாஸ்பிடல் போகணும்டா ன்னு சொல்ல, என்னாச்சுமா உனக்கு உடம்புக்கு ஏதாச்சும் அச்சான்னு பதறினேன்...

"ஹ்ம்ம் ரொம்பதான்டா அக்கறை, எனக்கு தூக்க மாத்திரை கொடுக்கும் போது எங்க போச்சு, இந்த அக்கறை எல்லாம் "

" ஹ்ம்ம் சாரி ம்மா, தெரியாம ஆசைல பண்ணிட்டேன் "
"சரி சரி அந்த பேச்சை விடு, எனக்கு ஒன்னும் இல்லை நார்மல் செக்கப் தான், கூட்டிட்டு போவியா, மாட்டியா "

" எனக்கு உன்ன தவிர வேற என்ன முக்கிய வேலை இருக்கு... நீ கிளம்பிட்டு சொல்லு நான் கூட்டிட்டு போறேன் "

அம்மா நான் சொன்னதும், சரிடா செல்லம்னு சமைக்க சென்றால்.

மதியம் சாப்பிட்டு விட்டு இருவரும் தூங்கினோம்.

மாலை வந்ததும் இருவரும் ஒரு ஹாஸ்பிடல் சென்றோம், அது ஒரு மகப்பேறு மருத்துவ மனை..

அம்மா என்ன எதுக்குமா இங்க அழைச்சிட்டு வந்தன்னு கேட்டேன்.  மூணு மாசத்துக்கு முன்னாடி நீ ஒரு வேல செஞ்சியே, அதனால எனக்கு பாரம் கூடிடுச்சு, அத இறக்கி வைக்கத்தான் இங்க வந்திருக்கோம்னு சொன்னாள்.

இவ என்ன சொல்லுறான்னு ஒன்னும் புரியாம, டாக்டர் கிட்ட போனோம். டாக்டர் எங்களிடம் கன்னடத்தில் பேச, அம்மா அவரிடம் ஆங்கிலத்தில் பேசினால். நாங்க பேசியதை வச்சே அவங்க நாங்க தமிழர்கள்ன்னு புரிச்சிகிட்டா..

டாக்டர்க்கு எப்படியும் 60 வயது இருக்கும், இந்த வயசுலும் நல்லா அழகா இருந்தாங்க....

அவள் அம்மாவிடம் சொல்லுங்கம்மா, உங்களுக்கு என்ன பிரச்சனைனு கேட்டாள்.

அம்மா கொஞ்சம் பேச தயங்க அந்த அழகிய டாக்டர் தம்பி நீங்க யாருனு கேட்டாள்.

நான் :- அவங்க பையன்

டாக்டர் :- கொஞ்சம் வெளிய இருப்பா... நான் கூப்பிடும் போது உள்ள வா..

நான் வெளியே சென்று வெயிட் பன்னேன்.  என்னுள் ஆயிரம் யோசனைகள் ஓடிக்கொண்டு இருந்தது, அம்மா எதற்காக இங்க கூட்டிட்டு வந்திருக்கா? நான் கொடுத்த மாத்திரைனால எதுனா உடம்புக்கு ஆயிடுச்சா..ன்னு குழப்பதுடன் இருந்தேன்.

டாக்டர் அறையில் அம்மா தயக்கத்துடன், தான் கர்பமா இருப்பாதாகவும், தனக்கு வயது 35 ஆகிறது, இந்த வயதில் எனக்கு குழந்தை வேண்டாம், அதனால் கலைத்து விடலாம் என முடிவு  செய்துள்ளேன் ன்னு கூறினால்.

டாக்டர் :-  சரி உங்க ஹஸ்பண்ட் என்ன பண்ணறார்... அவருக்கு இந்த விஷயம் தெரியுமா...

அம்மா  அவள் இப்படி கேட்டதும் மனமுடைந்து அழுது விட்டாள்.

டாக்டர் :- என்னமா என் அழுவர...

அம்மா :- என் கணவர் இறந்து 15 வருடங்கள் ஆகிறது... இது எனக்கே தெரியாமல் உருவான கரு...

டாக்டர் :- என்னமா சொல்லுற... உனக்கே தெரியாதா...

ஆமாம் மேடம், ஆபீஸ் பார்ட்டியில் யாரோ தனக்கு போதை மாத்திரை கொடுத்து இந்த நிலைமைக்கு ஆள் ஆகிட்டாங்க, தோளுக்கு மேல வளந்த பையன வச்சிக்கிட்டு நான் எப்படி இப்போ குழந்தை பெத்துக்க முடியும்... ஒரு விதவை தாயின் கர்பத்தை இந்த ஊர் உலகம் என்ன சொல்லும்...

டாக்டர் :- சரி அழுவாதம்மா..
நான் என்னால முடிஞ்ச ஹெல்ப் பண்ணறேன்.

டாக்டர் போன் பன்னி நர்ஸ் ஒருத்தங்களை வர சொல்லி, அவரிடன் இவங்களுக்கு அபாட்  பண்ணனும், அதுக்கான டெஸ்ட் எல்லாம் எடுத்துக்கோன்னு அனுப்பி வைத்தார்.

அம்மா வெளியே வர மேடம் கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணுங்க... நான் வறேன் ன்னு சொல்லிட்டு அந்த நர்ஸ் அங்க இருந்து நாகர்ந்தால்...

அம்மா என் அருகில் வந்து அமைதியாக உட்கார்ந்தாள்.

நான் :- அம்மா என்ன ம்மா ஆச்சு உன் உடம்புக்கு சொல்லு...

நான் கேட்டுகிட்டு இருக்க அதற்குள் அந்த நர்ஸ் வந்தாங்க..

மேடம் இது யாரு உங்க ஹஸ்பண்ட் டா ன்னு கேக்க, எனக்கு சிரிப்பு வந்துச்சு... அம்மா என்னை பார்த்து முறைத்து விட்டு, இல்லாமா இது என் பையன்...

நர்ஸ் :- சாரி மேடம் உங்கள பாத்தா இவ்ளோ பெரிய பையனுக்கு அம்மா மாதிரி தெரியல அதான் அப்படி கேட்டுட்டேன்.

அம்மா :- பரவா இல்லை விடுங்க...

நர்ஸ் :- உங்க ஹஸ்பண்ட் இல்லையா...

அம்மா :- அவர் இல்லை..

நர்ஸ் :- சரி இந்த பார்ம்ல ஒரு சைன் போடுங்க... அப்படியே இந்த ஹஸ்பண்ட் சைன் இருக்க எடத்துல கார்டியன் ன்னு மாத்தி உங்க பையனோட சைன் வாங்கிக்கோங்க...

அம்மா அவளிடம் வாங்கி அந்த பார்ம படிச்சி விட்டு கையெழுத்து போட்டால், என்னையும் கையெழுத்து போட சொன்னாள். நானும் போட்டு விட்டு அம்மா எதுக்குமா இதெல்லாம் ன்னு கேட்டேன்.


டேய் எல்லாம் நீ செஞ்ச வினைதான், வீட்டுக்கு போய் முழுசா சொல்லுறேன் ன்னு சொன்னாள்.

நான் கொடுத்த தூக்க மாத்திரை அம்மாவ என்ன செஞ்சிருக்குமோனு பயத்துல இருந்தேன்.

அப்போ அந்த நர்ஸ் வந்தாங்க..

மேடம் கொஞ்சம் லேப் வரைக்கும் வாங்க உங்கள டெஸ்ட் எடுக்கணும்னு சொல்லிட்டு அம்மாவ ஒரு ரூமுக்கு கூட்டிட்டு போய்ட்டாங்க...

கொஞ்சம் நேரத்தில் அம்மா வெளிய வந்தால்..

நர்ஸ் அம்மாவிடம் மேடம் உங்கள டாக்டர் கூப்பிட்டாங்கன்னு சொல்ல, அம்மா என்னை வெளியே இருக்க சொல்லிட்டு டாக்டரை பார்க்க சென்றாள்.

டாக்டர் :- மிஸ். ராதா உங்களுக்கு அபாட் பன்ன தேவையான டெஸ்ட் எல்லாம் எடுத்திருக்கோம். அதோட ரிசல்ட் நாளைக்குதான் வரும். நீங்க நாளைக்கு ஈவினிங் வந்துடுங்க..

ராதா :- ஓகே மேடம்... ரொம்ப தேங்க்ஸ்... இந்த உதவிய வாழ்நாள் முழுதும் மறக்க மாட்டேன்.

சொல்லிட்டு அம்மா வெளியே வந்தால்.

ராதா :- வாடா கண்ணா வீட்டுக்கு போகலாம்

கண்ணன் :- சரி, இப்போ எதுக்கு இங்க வந்தோம் உனக்கு என்ன பிரச்சனை சொல்லு...


ராதா :- வீட்டுக்கு போலாம் டா... அங்க போய் எல்லாத்தையும் உனக்கு சொல்லறேன்...

இருவரும் ஒன்றாக வீட்டை வந்தடைத்தோம்.  

மணி 7.00 அம்மா நேர உள்ளே வந்ததும் சமையல் அறைக்கு சென்றால். சமையல் வேலைகளை முடித்து வெளிய வந்தவளுக்காக நான் ஹால்ல காத்துட்டு இருந்தேன்.

ராதா :- வாடா கண்ணா சாப்பிடலாம்.

கண்ணன் :- அம்மா நீ முதல்ல ஹாஸ்பிடல் எதுக்கு போனோம் அத சொல்லு, அப்புறம் சாப்பிடலாம்...

ராதா :- டேய் கண்ணா, அம்மாக்கு இப்போ டேட்ஸ் தள்ளி போய் இருக்குடா...

கண்ணன் :- அப்படினா என்ன...

ராதா :- உனக்கு எப்படி புரிய வைக்கறது... நான் கர்பமா இருக்கேன்டா...

கண்ணன் :- என்னமா சொல்லுற எப்படி?

ராதா :- எப்படின்னு உனக்கு தெரியாது, எல்லாம் நீ செஞ்ச வேலை தான்..

கண்ணன் :- அம்மா உனக்குத்தான் வயசாச்சே அப்பறம் எப்படி?

ராதா :- டேய் நீ தெரிஞ்சு கேக்குறியா இல்லை தெரியாம கேக்குறியான்னு தெரியல... எனக்கு என்ன இப்போ 36 வயசுதான் ஆகுது.. இந்த வயசு பொம்பளைங்களுக்கும் கொழந்த பொறக்கும்...

கண்ணன் :- அம்மா எனக்கு இது உண்மையாவே தெரியாது...

ராதா :- உனக்கு இதெல்லாம் தெரியாது என் கூட படுக்க மட்டும் தெரியுமா?

கண்ணன் :- அம்மா சாத்தியமா எனக்கு தெரியாது, வயசு பொண்ணுங்களுக்கு மட்டும்தான் குழந்தை பொறக்கும்னு நினச்சேன்....

ராதா :- ஏண்டா இப்படி அப்பாவித்தனமா பேசுற ... ஆன நீ செஞ்ச காரியம் இருக்கே...

கண்ணன் :- என்ன மன்னிச்சுரும்மா..

ராதா :- சரி நான் முதல்ல சொன்ன மாதிரிதான் இதெல்லாம் ஒரு கேட்ட கனவா நினச்சு மறந்துட்டு, இனி இருக்க வாழ்க்கைய நிம்மதியா வாழுற வேலைய பாப்போம்... சரி வா சாப்பிடலாம்..


இருவரும் ஒன்னா சாப்பிட்டு தூங்கபோனோம்.

நான் கட்டிலில் புரண்டு புரண்டு படுத்தும் எனக்கு தூக்கம் வரவில்லை, என் பிள்ளை ஒரு பெண்ணின் வயிற்றில் வளருவதை நினைத்து ஒரு பக்கம் கர்வமாகவும் ஆனந்தமாகவும் இருந்தது.. அதேசமயம் அது நாளை இல்லாமல் போவதை எண்ணி வேதனையாகவும் இருந்தது..

இந்த நினைப்பு என்னை தூங்க விடாமல் செய்ய... அம்மாவ பாத்துட்டு வந்தா என்ன என்று என் மனம் சொல்லியது...

நான் மெல்ல அம்மாவின் அறைக்கு சென்று அவளை பார்த்தேன்...

அம்மா நீல நிற நயிட்டியில் அழகாய் படுத்திருந்தால்..நான் அவள் அருகில் சென்று என்னால் உண்டான உயிர் குடியிருக்கும் வயிற்றை பார்த்தேன்...

மெல்ல பாப்பா என்னை மன்னிச்சுடுடா ன்னு அந்த கருவிடம் கேட்டு கொண்டு
என் பார்வையை மேலே நகர்த்த நயிட்டியில் அம்மாவின்  கொழுத்த முலைகள் என்னை வந்து புசி என்பது போல் நின்றது. நான் அதை வெறித்து பார்த்து கொண்டிருக்க அம்மா அப்படியே திரும்பி படுத்தாள். இப்போது அவளின் பருத்த புட்டம் என்னை மேலும் சுடேற்ற இதற்கு மேல் இங்கு இருந்தால் நம்மால் சும்மா இருக்க முடியாதுன்னு கிளம்பினேன்.

நான் சென்றதும், அம்மா கண்களை திறந்தால், ஆம் அவள் நான் உள்ளே நுழைந்த சத்தம் கேட்டதும் விழித்தவள், இவன் இன்னும் திருந்தலையா  மறுபடியும் என்ன செய்ய போகிறேன் என்று மனதுக்குள் நினைத்து கொண்டே கண்களை முடி படுத்திருந்தால்,

ஆனால் நான் அவள் வயிற்றருகே சென்று உள்ளே உள்ள சிசுவிடம் மன்னிப்பு கேட்டதும், ச்ச தப்பா நினைச்சிட்டோமேனு மனம் வருந்தினால்..

அவளுக்கும் வயித்துல இருக்க புள்ள மேல பாசம் போங்க... அய்யோ இதை நாளைக்கு கொள்ள போறோம்மே...

வேண்டாம்ன்னு விட்டுடலாமா, இல்லை விட்டாள் இந்த குழந்தைக்கு சமுதாயத்துல என்ன பேர் கிடைக்கும்... இந்த குழந்தையை ஒரு அவமான சின்னமா காட்டி இந்த உலகம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா கொள்ளுறத விட, இது பொறக்கமா இருக்கறதே நல்லது ன்னு மனசை கள்ளாகிட்டு முடிவு செய்தால்..

அடுத்த நாள் வழக்கம் போல அம்மா ஆபீஸ் செல்ல, நேற்று என் வரவில்லை என அவள் கூட வேலை செய்யும் சிலர் கேக்க, ஏதோ வாய்க்கு வந்த காரணங்கள சொல்லினால்.
நானும் காலையில் அம்மா வேலைக்கு சென்றதும் பூஜை அறையில் சென்று கடவுளே எப்படியாவது அந்த குழந்தையை காப்பாத்துன்னு வேண்டிக்கிட்டு இருந்தேன்...

மாலை அம்மா ஆபீஸ்ல இருந்து வந்ததும் இருவரும் அந்த ஹாஸ்பிடல்க்கு சென்றோம்.

அங்கே டாக்டர் அறைக்கு இருவரும் நுழைய அதே 60  வயது அழகி இருந்தால்..

அவள் பெயர் பலகையை பாக்க சந்திரா என்று இருந்தது. அவள் ஒரு போன் அடிச்சு அந்த ரிசல்ட் எல்லாம் ரெடி ஆயிடுச்சா..அத கொஞ்சம் என் ரூமுக்கு எடுத்துட்டு வானு யாரிடமோ சொல்லி போன கட் செய்தால்..

இந்த வயசிலும் அவள் உதட்டு சாயம் பூசி, அவ லிப்ஸ் நல்லா செக்க செவேல்ன்னு இருந்துச்சு... அவ பேஸ் சும்மா சுருக்கமே இல்லாமல் சரியான ஆண்ட்டி மாதிரி இருந்தா... கழுத்துல மட்டும் லேசா சுருக்கம், அதற்கு கீழே அளவான சைஸ்ல அவளின் முலை என அம்சமா இருந்தா. தலை மட்டும் கொஞ்சம் அதிகமா நரை இருந்தது... ஆனால் அது ஒரு குறையாவே தெரியல... இப்போ கிடைச்சாலும் இவள நல்லா ஓத்து அம்மாவ போல இவளையும் புள்ளத்தாச்சி ஆக்கணும்னு என் சுன்னி துடிச்சுது...

கொஞ்சம் நேரத்துல நர்ஸ் ஒருத்தி வந்தால், டாக்டரிடம் ஒரு பைல் ஒன்றை கொடுத்தால்.. சரி நீங்க வெளிய இருங்க கூப்பிடுறேன்னு ரெண்டு பேரையும் வெளிய வெயிட் பன்ன சொன்னாள்.


நாங்க வெளிய இருக்க எங்கள சந்திரா டாக்டர் உள்ள கூப்பிட்டா...

சந்திரா :- மிஸ். ராதா உங்க ரிப்போர்ட் எல்லாம் செக் பண்ணிட்டேன். ஒரு பேட் நியூஸ் கரு நல்லா வளந்து இருக்கு, அத கலைக்க முடியாது... ட்ரை பண்ணோம்னா உங்க உயிருக்கே ஆபத்தா கூட முடியலாம்

ராதா :- மேடம் என்ன சொல்லுறீங்க...

சந்திரா :- உங்களுக்கு 35 வயசாகுது, கருவோட வளர்ச்சியும் அதுக்கேற்றார் போல அதிகமா இருக்கு.. சோ.. நோ சான்ஸ் டு அபாட் வித்அவுட் ரிஸ்க்...

ராதா :- எவ்ளோ பெரிய ரிஸ்க் இருந்தாலும் பரவாயில்லை... என் உயிரே போனாலும் பரவாயில்லை.. ஒரு அவமான சின்னமா இந்த குழந்தை பொறக்க வேணாம்...

அம்மா சொல்லிட்டு மனமுடைந்து அழுதாள்..

சந்திரா :- ஏன் அழுவுற... உன்ன என் பொண்ணு மாதிரி நினச்சு சொல்லுறேன். உனக்கு வயசு இருக்கு, தோலுக்கு மேல வளந்த பையன் வேற இருக்கான்... இந்த உலகத்தை பத்தி கவலை படாம உன் வாழ்க்கையை நீ வாழு...

அம்மா அழுவதை பார்த்ததும் எனக்கு பாவமா இருந்துச்சு...

சந்திரா :- தம்பி கொஞ்சம் உங்க அம்மாகிட்ட அழ வேனோம்னு சொல்லுப்பா...

கண்ணன் :- அம்மா ப்ளீஸ் அழாதே...

அம்மா கண்களை துடைத்து கொண்டு சரி நாங்க வரோம்னு எழுந்தாள்...

சந்திரா :- அம்மா வெளிய இருக்கட்டும், நான் உன் கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்...

ராதா :- இவன்கிட்ட என்ன பேசணும்...

சந்திரா :- ஒண்ணுமில்லமா, உனக்கான டேப்லெட், டயட் எல்லாம் சொல்லணும் அதுக்குத்தான்..

அம்மா வெளியே சென்றதும் சந்திரா என்னிடம் பேசினால்.

அம்மாவ ரெகுலரா செக்கப் க்கு அழைத்து வரணும், மாத்திரைகள் எப்போ எப்போ போடணும்னு சொன்னாள்.

சந்திரா :- அம்மாவையும் அவங்க வயித்துல வளர்ர குழந்தையும் நல்ல படியா பாத்துக்கோ...


நான் பாத்துக்கறேன்ன்னு சொல்லிட்டு அங்க இருந்து வீட்டுக்கு கிளம்பினோம்.

அம்மா வண்டியில் என் பின்னாடி அமர்ந்து கொண்டு அவள் விசும்பும் சத்தம் கேட்டு கொண்டே இருந்தது.

வீட்டுக்கு சென்றதும்.. அம்மா சோஃபாவில் சோகமா இருந்தால்.

அம்மா இப்போ எதுக்கு இப்படி இடிஞ்சி போனா மாதிரி இருக்க...

"டேய் உனக்கு புரியலையா... இந்த குழந்தையை நான் பெத்துதான் ஆகணுமாம், குழந்தை பிறந்து அப்பா யார்னு கேட்டா, நான் என்ன சொல்லுவேன்"

"நீ என் கவலை படுற அதான் நான் இருக்கேனே"

"லூசு மாதிரி பேசாத கண்ணா... அந்த புள்ளைக்கு நீ அப்பானா அம்மா யாரு... உனக்கும் எனக்கும் என்ன உறவு.. இதெல்லாம் நாளுக்கு உள்ள இருக்க குழந்தைக்கு தெரிஞ்சா அவன் மன நிலை என்ன ஆகும். அதுவும் இல்லாமல் உனக்கு கல்யாணம் குழந்தைங்கன்னு வேண்டாமா?"

"அம்மா முதல்ல நீ ரிலாக்ஸ் ஆகு....சாப்பிட்டு நல்லா தூங்கு, ஆபீஸ்க்கு ரெண்டு நாள் லீவு சொல்லு... மத்தத அப்பறம் பாத்துக்கலாம்"

அம்மா ஆபீஸ் க்கு நானே கால் பன்னி அம்மாவிடம் குடுத்தேன். அவங்க மேனேஜர் மெயில் பண்ணிட்டு லீவு எடுத்துக்க சொல்லிட்டாங்க...

அம்மா சோஃபாலேயே படுத்து தூங்கினாள்.

நான் சாப்பாடு ரெடி பண்ணிட்டு அம்மாவை அழைக்க அவள் வரவில்லை, நானே தட்டில் போட்டு கொண்டு ஊட்டி விட்டேன்.

அம்மா சாப்பிட்டு முடித்ததும் அவள் அறையில் படுக்க சென்றாள்.

நான் எனது அறையில் படுத்து கொண்டு யோசனையில் ஆழ்ந்தேன்.


" அம்மாவ எப்படி சமாதானம் பண்ணறது.. ஒரு பக்கம் நமக்கு கொழந்த பொறக்க போறத நினைச்சி சந்தோஷ படுறதா, அது என் கூடவே இருக்கும்னு தெரிஞ்சும் அதுக்கு அப்பா நான் இல்லைனு சொல்லி வளக்கறதா.. முடியாது என் குழந்தை எனக்கு பிள்ளையா என் கூடதான் இருக்கும்.. சரி காலைல இதுக்கெல்லாம் ஒரு சரியான முடிவு காட்டுவோம் என எனக்குள் ஒரு திட்டம் திட்டினேன்.  அத எப்படியும் அம்மாகிட்ட சொல்லி அவளையும் சம்மதிக்க வச்சிடணும்னு முடிவு பன்னேன்.