26-06-2025, 07:13 PM
(This post was last modified: 26-06-2025, 07:16 PM by Latharaj. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
ஒரு வழியா பஸ்ஸை பிடித்து ரேணுகா மாமியார் வீட்டுக்கு போய் சேருவதற்குள் கொஞ்சம் இருட்ட தொடங்கியது.. .
நான் வருவேன் எதிர்பார்ப்பில் ரேணுகாக்கா விழிமேலே விழி வைத்து காத்திருந்தாள்...
சும்மா சொல்லக்கூடாது வயலெட் கலர் ஸீத்ரூ சாரியில், கூந்தலை ஸ்டைலாக விரித்து, தொப்புள் தெரிய அழகாக வாசலிலே காத்துகொண்டு இருந்தாள்..
என்னை பார்த்தவுடனே அவளுக்கு சந்தோசம்.
“என்னப்பா அருண், என்னையெல்லாம் மறந்துட்டியா...... போன்ல பேசக்கூட மாட்டேன்கிற.... இங்க வந்து என்னை பார்க்க கூட இல்லை?’
“அப்படியெல்லாம் இல்லக்கா. கொஞ்சம் படிப்பு ஜாஸ்தியா போச்சு. அதனால் தான்” டக்குனு பேச்சை மாற்றுவதற்கு, நான் உடனே “அக்கா, இந்த சேலை உங்களுக்கு சூப்பரா இருக்குனு” சொன்னவுடனே அக்காவுக்கு வெட்கம்.
“தேங்க்ஸ்டா, சரி சரி உள்ள வா”
என் மணிக்கட்டை பிடித்து இழுத்துகொண்டே வீட்டுக்குள்ள போனாள். கொஞ்சம் சம்பிரதாய பேச்சு வார்த்தை எல்லாம் முடிந்த பிறகு,
“அக்கா, அன்னிக்கே உன் மாமியாரை பார்க்கலை. இப்ப எப்படி இருக்காங்க?..... உடம்பு பரவல்லையா? அவங்களை பார்க்கணுமே. போனதடவையே பார்க்க முடியலை”.
“ஆமா..... மாமியாருக்கு என்ன...... நல்லா குத்துக்கல்லாட்டம் இருக்காங்க. அவங்க தனியா இங்க இருக்குறதுக்கு சோம்பேறிப்பட்டு, என்னை இங்கு வர வச்சுருக்காங்க. இப்ப என்னை நம்ம வீட்டுக்கே அனுப்ப மாட்டேங்குறாங்க” அழாக்குறையா சொன்னாள்.
அதை கேட்டு மனசு ரொம்ப சந்தோஷமானது.
“ஆஹா இவ வீட்டுக்கு வரலைனா, நாம பார்வதியம்மா கூட சந்தோசமா இருக்கலாம். "
மனதில் இருந்த சந்தோசத்தை மனதிலேயே வைத்தேன். "போங்கக்கா, நீங்க வீட்டுல இல்லாம வீடே வெறிச்சோடி இருக்கு. அம்மா பார்வதியம்மா ரொம்ப கவலையவே இருக்காங்க. உங்க மாமியாரை ஏதாவது சமாதானப்படுத்தி நீங்க வீட்டுக்கு வந்து சேர பாருங்க" கொஞ்சம் மனசை கஷ்டப்படுத்திகொண்டு தான் சொன்னேன்.
" ஆமாடா எனக்கும் கஷ்டமா தான் இருக்கு அம்மாவை , தங்கச்சியை , உன்னை பார்க்காம என்னால இருக்கவே முடியலைடா"
அவள் உண்மையில் வருத்தத்தோடு கூறினாள்.
" உன்னை" என்று சொன்னதை கொஞ்சம் அழுத்தமாகவே சொன்னாள்.
"சரிக்கா உங்க மாமியாரை கூப்பிடுங்க பார்த்துட்டு கிளம்பனும்"
" மாமியார் பின்னாடி கொல்லைப்புறத்துல தான் இருக்காங்க. போய் பார்க்கலாம். ஆனா, நீ இப்பவே கிளம்பு முடியாது. இருந்து நைட் தங்கிட்டு,காலையில தான் போகணும்" சொல்லிக்கொண்டே என் பக்கத்துல உரசிகொண்டு வந்து நின்றாள்..
சரி முதல்ல அவங்களை பார்த்துட்டு அப்படியே நைசா கழண்டுக்கலாம்னு நினைத்தவாறு கொல்லைப்புறத்துக்கு போனோம்
அங்கே அவளின் மாமியார் மல்லிகைப்பூ செடில, பூ பூப்பறித்துக்கொண்டு இருந்தாள்..
என்னை பார்த்து "யாரு இவன்" என்கிற மாதிரி ரேணுகாக்கவை பார்த்தாள்..
"அத்தை, நான் சொன்னேன்ல எங்க வீட்டு மாடில குடியிருக்கிற பையன்ன்னு .
" ஓஹ் நீ சொன்ன அந்த அருண் இவன்தானா .... வாப்பா, நல்லா இருக்கியா? இவ அம்மா தங்கச்சியெல்லாம் நல்லா இருக்காங்களா?"
" ம்ம் எல்லாம் நல்லா இருங்காங்கம்மா சரிங்கம்மா உங்க உடம்பு எப்படி இருக்கு?" கொஞ்சம் சம்பிரதாய பேச்சு வார்த்தை எல்லாம் நடந்தது..
![[Image: IMG-20180510-224637.jpg]](https://i.ibb.co/xtqTqCj2/IMG-20180510-224637.jpg)
நான் வருவேன் எதிர்பார்ப்பில் ரேணுகாக்கா விழிமேலே விழி வைத்து காத்திருந்தாள்...
சும்மா சொல்லக்கூடாது வயலெட் கலர் ஸீத்ரூ சாரியில், கூந்தலை ஸ்டைலாக விரித்து, தொப்புள் தெரிய அழகாக வாசலிலே காத்துகொண்டு இருந்தாள்..
என்னை பார்த்தவுடனே அவளுக்கு சந்தோசம்.
“என்னப்பா அருண், என்னையெல்லாம் மறந்துட்டியா...... போன்ல பேசக்கூட மாட்டேன்கிற.... இங்க வந்து என்னை பார்க்க கூட இல்லை?’
“அப்படியெல்லாம் இல்லக்கா. கொஞ்சம் படிப்பு ஜாஸ்தியா போச்சு. அதனால் தான்” டக்குனு பேச்சை மாற்றுவதற்கு, நான் உடனே “அக்கா, இந்த சேலை உங்களுக்கு சூப்பரா இருக்குனு” சொன்னவுடனே அக்காவுக்கு வெட்கம்.
“தேங்க்ஸ்டா, சரி சரி உள்ள வா”
என் மணிக்கட்டை பிடித்து இழுத்துகொண்டே வீட்டுக்குள்ள போனாள். கொஞ்சம் சம்பிரதாய பேச்சு வார்த்தை எல்லாம் முடிந்த பிறகு,
“அக்கா, அன்னிக்கே உன் மாமியாரை பார்க்கலை. இப்ப எப்படி இருக்காங்க?..... உடம்பு பரவல்லையா? அவங்களை பார்க்கணுமே. போனதடவையே பார்க்க முடியலை”.
“ஆமா..... மாமியாருக்கு என்ன...... நல்லா குத்துக்கல்லாட்டம் இருக்காங்க. அவங்க தனியா இங்க இருக்குறதுக்கு சோம்பேறிப்பட்டு, என்னை இங்கு வர வச்சுருக்காங்க. இப்ப என்னை நம்ம வீட்டுக்கே அனுப்ப மாட்டேங்குறாங்க” அழாக்குறையா சொன்னாள்.
அதை கேட்டு மனசு ரொம்ப சந்தோஷமானது.
“ஆஹா இவ வீட்டுக்கு வரலைனா, நாம பார்வதியம்மா கூட சந்தோசமா இருக்கலாம். "
மனதில் இருந்த சந்தோசத்தை மனதிலேயே வைத்தேன். "போங்கக்கா, நீங்க வீட்டுல இல்லாம வீடே வெறிச்சோடி இருக்கு. அம்மா பார்வதியம்மா ரொம்ப கவலையவே இருக்காங்க. உங்க மாமியாரை ஏதாவது சமாதானப்படுத்தி நீங்க வீட்டுக்கு வந்து சேர பாருங்க" கொஞ்சம் மனசை கஷ்டப்படுத்திகொண்டு தான் சொன்னேன்.
" ஆமாடா எனக்கும் கஷ்டமா தான் இருக்கு அம்மாவை , தங்கச்சியை , உன்னை பார்க்காம என்னால இருக்கவே முடியலைடா"
அவள் உண்மையில் வருத்தத்தோடு கூறினாள்.
" உன்னை" என்று சொன்னதை கொஞ்சம் அழுத்தமாகவே சொன்னாள்.
"சரிக்கா உங்க மாமியாரை கூப்பிடுங்க பார்த்துட்டு கிளம்பனும்"
" மாமியார் பின்னாடி கொல்லைப்புறத்துல தான் இருக்காங்க. போய் பார்க்கலாம். ஆனா, நீ இப்பவே கிளம்பு முடியாது. இருந்து நைட் தங்கிட்டு,காலையில தான் போகணும்" சொல்லிக்கொண்டே என் பக்கத்துல உரசிகொண்டு வந்து நின்றாள்..
சரி முதல்ல அவங்களை பார்த்துட்டு அப்படியே நைசா கழண்டுக்கலாம்னு நினைத்தவாறு கொல்லைப்புறத்துக்கு போனோம்
அங்கே அவளின் மாமியார் மல்லிகைப்பூ செடில, பூ பூப்பறித்துக்கொண்டு இருந்தாள்..
என்னை பார்த்து "யாரு இவன்" என்கிற மாதிரி ரேணுகாக்கவை பார்த்தாள்..
"அத்தை, நான் சொன்னேன்ல எங்க வீட்டு மாடில குடியிருக்கிற பையன்ன்னு .
" ஓஹ் நீ சொன்ன அந்த அருண் இவன்தானா .... வாப்பா, நல்லா இருக்கியா? இவ அம்மா தங்கச்சியெல்லாம் நல்லா இருக்காங்களா?"
" ம்ம் எல்லாம் நல்லா இருங்காங்கம்மா சரிங்கம்மா உங்க உடம்பு எப்படி இருக்கு?" கொஞ்சம் சம்பிரதாய பேச்சு வார்த்தை எல்லாம் நடந்தது..
![[Image: IMG-20180510-224637.jpg]](https://i.ibb.co/xtqTqCj2/IMG-20180510-224637.jpg)
![[Image: IMG-20180510-224600.jpg]](https://i.ibb.co/NggdFdX4/IMG-20180510-224600.jpg)