Adultery ਨਜਾਇਜ਼ ਰਿਸ਼ਤੇ

[Sonu Punjabi]

ਅਪਡੇਟ ;- 5
ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਦੋਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਕੋਈ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ, ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਮੋਟਰਸਾਇਕਲ ਚਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਲੰਮੀ ਅਨੰਦਮਈ, ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਅਤੇ ਤਾਬੜਤੋੜ ਠੁਕਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਥੱਕ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਚੁੱਪਚਾਪ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਮਗਰ ਬੈਠੀ ਸੀ। ਕੋਈ 10 ਕੂ ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਉਹ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਤੇ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਬੱਸ ਕੋਲ ਲਿਜਾਕੇ ਮੋਟਰਸਾਇਕਲ ਰੋਕਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਉਸਦੇ ਮਗਰੋਂ ਉੱਤਰਕੇ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਚੜ੍ਹ ਗਈ ਅਤੇ ਜਾਕੇ ਆਪਣੀ ਸੀਟ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਉਸਨੇ ਬੱਸ ਦੀ ਬਾਰੀ ਵਿੱਚੋ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੂੰ ਬਾਏ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਵੀ ਉਸਦੀ ਬਾਏ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਮੋਟਰਸਾਇਕਲ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਮੋੜ ਲਿਆ। 

ਠੀਕ 4 ਵਜੇ ਬੱਸ ਤੁਰ ਪਈ। ਸਾਰੇ ਰਾਹ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਠੁਕਾਈ ਦੀ ਥਕਾਵਟ ਕਰਕੇ ਸੁਸਤੀ ਪੈਂਦੀ ਰਹੀ, ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਨੀਂਦ ਸਾਫ਼ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਝੱਟ ਸੌਂ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਉਹ ਬੱਸ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜਗਾਈ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਕੋਈ 5 ਕੂ ਵਜੇ ਤੱਕ ਉਹ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਉਸਨੂੰ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅੱਡੇ ਤੇ ਆਏ ਖੜ੍ਹੇ ਸਨ। ਰਮਨੀਤ ਬੱਸ ਤੋਂ ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਮੋਟਰਸਾਇਕਲ ਦੇ ਮਗਰ ਬੈਠਕੇ ਘਰੇ ਆ ਗਈ। 

ਘਰੇ ਆਕੇ ਉਹ ਸਿੱਧਾ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਗਈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਕਿੱਟ ਬੈਗ ਰੱਖਕੇ, ਮੋਬਾਇਲ ਚਾਰਜ ਤੇ ਲਾਕੇ ਅਤੇ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲੀ ਕਰਕੇ ਹੇਠਾਂ ਆ ਗਈ। ਹੇਠਾਂ ਆਕੇ ਉਸਨੇ ਪਾਣੀ ਪੀਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਾਸਤੇ ਚਾਹ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਜਦ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਚਾਹ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸਦਾ ਸਿਰ ਬਹੁਤ ਦੁਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸਨੇ ਚਾਹ ਬਣਾ ਲਈ। 

ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਵਾੜੇ ਚ ਪਸੂਆਂ ਦੀਆਂ ਧਾਰਾਂ ਕਢਾਉਣ ਚਲੀ ਗਈ। ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਪਸ਼ੂਆਂ ਅਤੇ ਰਸੋਈ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰਵਾਕੇ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ। 

ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਰਮਨੀਤ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ ਜਾਂ ਫਿਰ ਮੋਬਾਇਲ ਤੇ ਕੋਈ ਫਿਲਮ ਵਗੈਰਾ ਦੇਖਦੀ ਸੀ ਪਰ ਜਿਸ ਦਿਨ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭਣੋਈਏ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਜਾਂ ਫ਼ਿਰ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਚੁਦ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਸੀ, ਉਸ ਦਿਨ ਤਾਂ ਉਹ ਵੇਲੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸੌਂ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਵੀ ਰਮਨੀਤ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆਈ ਅਤੇ ਸਿੱਧਾ ਸੌਂ ਗਈ।

ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਕਿਉਂਕਿ ਐਂਤਵਾਰ ਸੀ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਕਾਲਜ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਸੀ, ਉਹ ਸਵੇਰ ਦੇ 8 ਵਜੇ ਤੱਕ ਸੁੱਤੀ ਰਹੀ। 8 ਵਜੇ ਜਦੋਂ ਉਹਦੀ ਨੀਂਦ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਬਿਲਕੁਲ ਇੱਕ ਫੁੱਲ ਵਾਂਗ ਹਲਕਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਹੀ ਤਾਜ਼ਗੀ ਅਤੇ ਫ਼ੁਰਤੀ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਬਿਸਤਰਾ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ। 

ਆਪਣੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਰੁਟੀਨ ਤੋਂ ਫ਼ਾਰਗ ਹੋ ਕੇ ਉਸਨੇ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੀ ਇੱਕ ਘਰੇਲੂ ਪੋਸ਼ਾਕ ਪਾਕੇ ਉਹ ਤਿਆਰ ਹੋਈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਮੋਬਾਇਲ ਫ਼ੋਨ ਲੈਕੇ ਓਹ ਥੱਲੇ ਉੱਤਰੀ। ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਪੀਕੇ ਅਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਰੋਟੀ ਲੈਕੇ ਖ਼ੇਤ ਚਲੀ ਗਈ।

ਖ਼ੇਤ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਰਮਨੀਤ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਕਾਮਿਆਂ ਅਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸੀਰੀ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਪਾਕੇ ਦਿੱਤੀ। ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲੱਗੇ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਮਾਂ ਆਥਣ ਦੀ ਰੋਟੀ ਵਾਸਤੇ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਤੋੜਨ ਚਲੀ ਗਈ। ਰਮਨੀਤ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖ਼ਵਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਏਨੇ ਨੂੰ ਓਥੇ ਨੰਬਰਦਾਰਾਂ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਹਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਉਰਫ਼ ਜੀਤਾ ਆ ਗਿਆ।

ਜੀਤਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੰਬਰਦਾਰ ਸਰਦਾਰ ਕੁਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਦੀ ਉਮਰ ਤਕਰੀਬਨ 25 ਸਾਲ, ਕੱਦ 5 ਫੁੱਟ 9 ਇੰਚ, ਰੰਗ - ਕਣਕ ਵੰਨਾ, ਸਿਰੋਂ ਮੋਨਾ, ਕਲੀਨ ਸ਼ੇਵ, ਗੁੰਦਵਾਂ ਕਸਰਤੀ ਸ਼ਰੀਰ ਅਤੇ ਬਿੱਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਨ। ਜੀਤਾ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਭਾਈ ਮਹਾਂ ਸਿੰਘ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਭਰਾਵਾਂ ਦਾ ਬਚਪਨ ਦਾ ਮਿੱਤਰ ਸੀ। ਜੀਤਾ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਬਹੁਤ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਰਮਨੀਤ ਵੀ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਪਰ ਨਾ ਤਾਂ ਅੱਜ ਤੱਕ ਜੀਤੇ ਦੀ ਰਮਨੀਤ ਨਾਲ ਇਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਈ ਹਿੰਮਤ ਹੋਈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਲਈ ਕੋਈ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲ ਸਨ। 

ਜੀਤਾ ਆਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖਵਾਕੇ ਜੀਤੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਛੱਡਕੇ ਜਾਕੇ ਮੋਟਰ ਦੇ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹੇ ਅੰਬ ਦੇ ਦਰੱਖ਼ਤ ਦੇ ਥੱਲੇ ਜਾ ਬੈਠੀ। ਉਸਨੇ ਝੋਲੇ ਚੋਂ ਆਪਣਾ ਮੋਬਾਇਲ ਕੱਢਿਆ ਅਤੇ ਨੈੱਟ ਚਲਾ ਲਿਆ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਨੈੱਟ ਚਲਾਇਆ, ਉਸਦੇ ਵਟਸਐੱਪ ਤੇ ਧੜਾਧੜ ਮੈਸੇਜ ਆਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ। ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਝੱਟ ਆਪਣਾ ਵਟਸਐੱਪ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਮੈਸੇਜ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ।

ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਮੈਸੇਜ ਤਾਂ ਉਸਦੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਕਾਲਜ ਦੇ ਸਨ। ਉਸਦੀਆਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਹੇਲੀਆਂ ਨੇ ਉਸਦੇ ਬੀਤੇ ਕੱਲ ਕਾਲਜ ਨਾ ਆਉਣ ਬਾਰੇ ਹੀ ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਮੈਸੇਜ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਸਹੇਲੀ ਸਿਮਰ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਾਲਜ ਨੋਟਸ ਅਤੇ ਹੋਮਵਰਕ ਭੇਜੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕਾਲਜ ਦੇ ਮੈਸੇਜ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਅਗਾਮੀ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਅਤੇ ਟੈਸਟਾਂ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸੀ। ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਅਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਿਮਾਰ ਹੋਣ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਲਾਇਆ, ਸਿਮਰ ਨੂੰ ਨੋਟਸ ਅਤੇ ਹੋਮਵਰਕ ਭੇਜਣ ਵਾਸਤੇ ਧਨਵਾਦ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਾਲਜ ਦੇ ਮੈਸੇਜ ਪੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਵੀ ਧਨਵਾਦ ਕਰਕੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਬਸ ਇੱਕ ਆਈਡੀ ਦੇ ਮੇਸੇਜ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ ਬਾਕੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸੀ, “ਸੱਤੀ ਜਲਾਲਾਬਾਦ” ਮਤਲਬ ਉਸਦਾ ਭਣੋਈਆ ਜ਼ੋਰਾਵਰ। ਏਸ ਨਾਮ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਕਾਮੁਕ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਫ਼ੈਲ ਗਈ ਉਹ ਉਸ ਆਈਡੀ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਕੇ ਉਸਦੇ ਮੈਸੇਜ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ।

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ,

ਜ਼ੋਰਾਵਰ - (ਰਾਤ ਦੇ ਮੈਸੇਜ) “ਹਾਂਜੀ ਕੀ ਹਾਲ ਚਾਲ ਐ ਪਟੋਲਿਓ!
ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਸੀ ਟਾਈਮ ਨਾਲ ਘਰੇ?, 
ਲੱਤਾਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦੁਖਦੀਆਂ?
ਗੁਡ ਨਾਇਟ ਪਟੋਲਿਆ!”
(ਸਵੇਰ ਦੇ ਮੈਸੇਜ) ਗੁਡ ਮੋਰਨਿੰਗ ਪਟੋਲਿਆ!,
ਉੱਠ ਖੜ੍ਹੇ ਕੇ ਨਹੀਂ,
ਕੱਲ ਲਗਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਥੱਕ ਗਈ ਸੀ, 
ਤਾਂਹੀਂ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ,
ਵੈਸੇ ਮੈਂ ਦੱਸ ਦਿਆਂ ਕਿ ਕੱਲ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਕੰਮ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ, 
ਕੱਲ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਮਾਲ ਤਾਂ ਪੀਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ!”

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮੈਸੇਜ ਪੜ੍ਹੇ ਅਤੇ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਉਸਨੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ,

ਰਮਨੀਤ - ਗੁਡ ਆਫਟਰ ਨੂਨ ਜੀਜਾ ਜੀ, ਕੱਲ ਰਾਤ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰ ਸਕਣ, ਅੱਜ ਸਵੇਰ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਹੋ ਸਕਣ ਅਤੇ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਹੋਣ ਦੀ ਮੁਆਫੀ ਚਾਹੁੰਨੀ ਆਂ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਥੱਕ ਗਈ ਸੀ, ਇਸਲਈ ਵੇਲੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸੌਂ ਗਈ ਅਤੇ ਸਵੇਰੇ ਵੀ ਲੇਟ ਹੀ ਉੱਠੀ, ਹੁਣ ਖ਼ੇਤ ਆਕੇ ਨੈੱਟ ਚਲਾਇਆ ਤਾਂ ਥੋਡੇ ਮੈਸੇਜ ਮਿਲੇ। ਹੋਰ ਸੁਣਾਓ ਕਿੰਵੇਂ ਓ? ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਤੇ ਮੇਰੇ ਭਾਣਜੇ ਭਾਣਜੀ ਕਿੰਵੇਂ ਆ?”

ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੇਰ ਤੱਕ ਉਡੀਕ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਪਈ। ਦੂਜੇ ਪਾਸਿਓਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਤੁਰਤ ਜਵਾਬ ਆਇਆ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ,

“ਚਲੋ ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਸਾਡੇ ਪਟੋਲੇ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਯਾਦ ਤਾਂ ਆਈ, ਘਰੇ ਸਾਰੇ ਠੀਕ ਠਾਕ ਆ, ਮੈਂ ਖ਼ੇਤ ਆਇਆ ਸੀ ਪਾਣੀ ਲਾਉਣ ਸੋਚਿਆ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਲਈਏ ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ। ਹੋਰ ਸੁਣਾ ਕਿੰਵੇਂ ਆ ਹੁਣ? ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਤੇ ਬਾਹਰਲੇ ਸਾਰੇ ਠੀਕ ਠਾਕ ਆ?”

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ,

“ਸਾਰੇ ਵਧੀਆ ਨੇ, ਬੇਬੇ ਬਾਪੂ ਤੇ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕਾਂ ਆਲੇ ਵੀ, ਤੁਸੀਂ ਸੁਣਾਓ, ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਜਿਹੀਆਂ ਕਰੀ ਜਾਨੇ ਓ?”

ਅੱਗਿਓਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਜਵਾਬ ਆਇਆ,

“ਯਾਰ ਮੈਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਕਰਦਾਂ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਯਾਦ ਕਰਾਇਆ ਕਿ ਐਸ ਵਾਰ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਮਾਲ ਤਾਂ ਪੀਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ!”

ਰਮਨੀਤ ਇਹ ਪੜ੍ਹਕੇ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਨਕਲੀ ਗੁੱਸਾ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਲਿਖਿਆ,

“ਆਹ ਥੋਡੀ ਗੱਲ ਬਹੁਤ ਮਾੜੀ ਆ, ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੇਰੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚਕਾਈ ਰੱਖੀਆਂ, ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੈਨੂੰ ਕੋਡੀ ਕਰੀ ਰੱਖਿਆ, ਕਿੰਨਾ ਮੈਨੂੰ ਤੰਗ ਕੀਤਾ ਇਹ ਸਭ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਪਰ ਮੈਂ ਦੂਹਰੀ ਵਾਰੀ ਥੋਡਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਕੇ ਥੋਡਾ ਮਾਲ ਨਹੀਂ ਪੀਤਾ ਇਹ ਯਾਦ ਰਹਿ ਗਿਆ! ਬਹੁਤ ਬੁਰੇ ਓ ਤੁਸੀਂ!”

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਜਵਾਬ ਆਇਆ,

“ਓ ਐਸੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਪਟੋਲਿਆ, ਉਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਬਸ ਐਂਵੇਂ ਈ ਕਹਿਤਾ। ਮੈਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ, ਜੇ ਤੇਰੀ ਬੱਸ ਦਾ ਟਾਈਮ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਤੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਚੁੰਘਣਾ ਸੀ।” 

ਰਮਨੀਤ ਇਹ ਪੜ੍ਹਕੇ ਮੁਸਕੁਰਾ ਪਈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਜੁਆਬ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ,

“ਰਹਿਣ ਦਿਓ, ਪਹਿਲਾਂ ਗੁੱਸਾ ਚੜ੍ਹਾ ਦਿੰਦੇ ਆ, ਫ਼ਿਰ ਮੱਖਣ ਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਆ।” 

ਅੱਗਿਓਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਜਵਾਬ ਆਇਆ,

“ਹਾਹਾਹ…. ਵੈਸੇ ਜੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੁੱਸਾ ਤਾਂ ਫ਼ਿਰ ਮੈਂ ਅੱਜ ਰਾਤ ਇੱਥੇ ਆ ਜਾਨਾ, ਸਾਰਾ ਗੁੱਸਾ ਲਾਹ ਦੂੰਗਾ।”

ਅੱਗਿਓਂ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ,

“ਨਹੀਂ ਜੀ, ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ, ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ। ਮੈਂ ਐਡੀ ਕਮਲੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਆਵਦੇ ਪੈਰ ਤੇ ਕੁਲਾਹੜੀ ਮਾਰਾਂ, ਇਹ ਕੁੱਤ ਕਿੱਤਾ ਬਾਹਰ ਹੀ ਠੀਕ ਆ, ਹੁਣ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਛੱਡੋ ਤੇ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਰੋ ਤੇ ਮੈਂ ਚੱਲੀ ਬੇਬੇ ਨਾਲ ਘਰੇ, ਨਾਲੇ ਜੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲਣ ਦਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਹੋਟਲ ਦਾ ਪੈਕ ਰੀਨਿਊ ਕਰਵਾ ਲਵੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫਿਰ ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ”

ਅੱਗਿਓਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਜਵਾਬ ਆਇਆ,

“ਓ ਆਹੋ ਚੰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ ਜਿਹੜਾ ਤੂੰ ਯਾਦ ਕਰਵਾਤਾ, ਮੈਂ ਅੱਜ ਹੀ ਰਿਨਿਊ ਕਰਵਾ ਦਿੰਨਾ, ਪਰ ਹੁਣ ਜਿਹੜਾ ਕੱਲ ਵਾਲਾ ਅਧੂਰਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਉਹ ਕਦੋਂ ਪੂਰਾ ਹੋਊ?”

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ,

“ਅਗਲੇ ਮਹੀਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਸੈਕਸ ਐਨੀਵਰਸਰੀ ਆ, ਉਦੋਂ ਪੂਰੀ ਕਰ ਦੇਉਂ ਸਾਰੀ ਵਾਧ ਘਾਟ।”

ਅੱਗਿਓਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦਾ ਜਵਾਬ ਆਇਆ,

“ਆਹ ਹੋਈ ਨਾ ਸਿਆਣੇ ਪਟੋਲੇ ਆਲੀ ਗੱਲ, ਚੱਲ ਫ਼ਿਰ ਹੁਣ ਤੂੰ ਵੀ ਜਾ ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਨੱਕਾ ਮੋੜਾਂ, ਫ਼ੇਰ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ”

ਇਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਔਫਲਾਇਨ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਘਰ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਈ।