భార్య మీద అనుమానం

[Naani.]

చాప్టర్ 2: అనురాగం



భర్త మనసులో ఇన్ని అనుమానాలు ఉన్నా సరే, పావని కి శ్రీనివాసులు అంటే ఎంతో అభిమానం, అనురాగం. వ్యాపారాల్లో ఎన్ని నష్టాలు చూసినా కట్టుకున్న భార్యకి పుట్టిన కొడుకుకి ఎటువంటి లోటు లేకుండా చూసుకుంటున్నాడు అని భర్త అంటే చాలా గౌరవం. వయసు లో కాస్త పెద్దవాడు (6ఇయర్స్) అయినా సరదాగా ఉంటుంది భర్త తో. పడకసుఖం ఒక్కటే లేదు అనే లోటు తప్ప, అన్ని ఉన్న ఇల్లాలు. మనసులో భర్త , కొడుకు తప్ప ఇంకో ఆలోచన లేదు.



భర్త అడిగిన వంట చేసిపెడుతుంది. భర్త కి నచ్చిన చీరలు కడుతుంది. ఎప్పుడూ ఆ వొంటి మీద హుందా తనం తగ్గనివ్వదు. నిండుగా తయారు అవుతుంది. ఆ ముతక నైటీలు అలవాటు లేదు. చక్కగా చీరలు కడుతుంది. చీర కట్టింది అంటే మగాళ్ల మొగ్గలు లేవాల్సిందే. అది కావాలని చేయదు. తన వొళ్ళు అలాంటిది. తనేం చేస్తుంది పాపం. అందాలు ఎంత దాచుదాం అన్నా ఎక్కడో ఒక చోట అందాలు తొంగి చూస్తాయి. పైగా ఆ జాకెట్లు ఒకటి. బాగా టైట్ గా ఉంటాయి. పైగా బ్రా లు వేసుకోవటం అలవాటు లేదాయె.





వాసు: ఇదిగోయ్. ఇలా రా ఒకసారి. ఏం చేస్తున్నావ్?



పావని: వంట చేస్తున్నా అండి, 2 నిమిషాలు. వస్తున్నా



వాసు: ఏం వంట చేస్తున్నావ్



పావని: మీకు ఇష్టమైన గుత్తి వంకాయి కూర.



వాసు: అబ్బా, మసాలా బాగా దట్టించి చేయి.



పావని: హహ, అలాగే చేస్తాను. (అంటూ బయటికి వచ్చింది) హ్మ్మ్ చెప్పండి. ఏంటి పిలుస్తున్నారు



వాసు: ఏం లేదు.. అబ్బాయి వెళ్ళి 2 నెలలు అయ్యింది కదా ఒకసారి చూసి వొద్దామా



పావని: చూసి రావటం ఏంటి అండి, మీరు వెళ్ళి తీసుకొని రండి. ఒక నాలుగు రోజులు ఉండి వెళ్తాడు.



వాసు: అల నాలుగేసి రోజులు పంపరు పావని. అది ఏం అయినా మామూలు కాలేజీ ఆ? ఫ్రీ చైతన్య పారాయణ!!! లక్షలు లక్షలు ఫీజులు కడుతున్నాం.



పావని: హ్మ్మ్ చల్లే ఆపండి. పిల్లాడు నీ నాలుగు రోజులు కూడా ఇంటికి పంపని కాలేజీ లో ఎందుకు వేసారు.



వాసు: అది కాదే!! నా మాట విను.



పావని: చెయ్యి తియ్యండి అంటూ , నడుము మీద వేసిన చేయి తోసింది



(ఈలోగా బైట కూరగాయల వాడు పిలుపు. అమ్మగారు కూరగాయలు తెచ్చాను అండి అంటూ)



హా వస్తున్న సుబ్బయ్య.. అంటూ మొగుడు నీ గుర్రుగా చేస్తూ, బైటికి నడుస్తుంటే ఆ ఊగుతున్న పిర్రలు. ప్రతి అడుగు కి నడుము పక్కన మడత పడుతూ పోతూ, పడుతూ పోతూ వయ్యారం గా ఊపుకుంటూ వెళ్తుంది.





ఏరా సుబ్బయ్య బాగున్నావా?



సుబ్బయ్య : బాగున్నా అమ్మగారు.



పావని: ఏంటి ఏం అయిపోయావ్ వారం నుంచి రావట్లేదు. మీ అయ్యగారు మార్కెట్కి వెళ్ళి తెచ్చారు కూరగాయలు.



సుబ్బయ్య: అయ్యో , అవునా అమ్మగారు. మా బామ్మ పోతే ఊరు వెళ్ళాను అమ్మగారు.





పావని: అయ్యో పాపం. ఎలా జరిగింది రా సుబ్బయ్య (అంటూ చాలా జాలిగా అడిగింది)



సుబ్బయ్య: వయసు ఐపోయింది లే అమ్మగారు ఇప్పటికే 90 ఏళ్ళు దాటేసింది. నిద్రలోనే పోయింది మహాతల్లి.



పావని: అయ్యో పాపం. పోనీలేరా, ప్రశాతంగా ఎవరిని ఇబ్బంది పెట్టకుండానే కాలం చేసింది. అదృష్టవంతురాలు



సుబ్బయ్య: ఆవును అండి. అందరూ అదే అనుకుంటున్నారు.





(వాసు: ఇది ఒకర్తి, ప్రతి వాడితోనే ఏదో సొంత ఇంట్లో వాడితో పెట్టినట్టు అన్ని విషయాలు మాట్లాడుతుంది.)



(ఇలా ఇద్దరు మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా, వొంగి కూరగాయలు ఏరుకుంటున్న పావని పైట కాస్త పక్కకి జరిగి, మెడలో బంగారు తల్లి సళ్ళ మధ్యలో వేలాడుతూ, సళ్ళ లోయ లోతుగా కనువిందు చేస్తుంది. పావని అవి ఏం పట్టించుకోకుండా కూరగాయలు ఏరుకుంటూ, వాడితో మాట్లాడుతుంటే ,వాడు మాత్రం సొంగ కార్చుకుంటూ చూస్తున్నాడు.)





పావని: ఇవిగో ఇవి తూకం వెయ్యి అంటూ ఏరిన కూరగాయలు ఇచి.. చెమట తుడుచుకుంటుంది పైట తో.





ఇంటి హాల్లో కూర్చొని అన్ని గమనిస్తున్నాడు మొగుడు, వాడు అలా సొంగ కార్చుకునేలా చూస్తున్న పెళ్ళాం ఏం మాత్రం పట్టించుకోలేదు వాడిని. పెళ్ళాం కావాలని చేస్తుందా, కావాలని చూపిస్తుందా అని మొగుడు మనసులో ఒకటే ఆవేదవ.



సుబ్బయ్య: ఇదిగోండి అమ్మగారు అంటూ కూరగాయలు ఇస్తున్నాడు.



పావని:పైటచెంగు లో కూరగాయలు వేసుకొని ఎంత అయ్యింది రా అంటూ జాకెట్ లో చెయ్యి పెట్టీ డబ్బులు తీసి ఇచ్చింది.



సుబ్బయ్య: చెమట తో తడిచిన ఆ నోటు నీ ఆ సుబ్బయ్య గాడు తడిమేయటం మొగుడు కంట పడింది. వాడు చిల్లర ఇచ్చేసి వెళ్ళిపోతూ ఆ నోటు నీ ముక్కు దగ్గర పెట్టుకొని వాసన చూసుకుంటూ పోతుంది.





పెళ్ళాం ఇంట్లోకి వస్తుంటే పక్కింటి ఆవిడ పలకరించి ఏదో సొల్లు మొదలు పెట్టింది. కూరగాయలు అలా కొంగు లో పట్టుకునే.





వాసు: అబ్బా, ఏంటి దీని సొద, అందరిని పలకరించుకుంటూ.. అంటూ అసహనం గా. ఏమోయి. కాఫీ కావాలి నాకు. ఇస్తావా లేదా బైట కి వెళ్ళి తాగమంటావా??



పావని: అయ్యో వస్తున్న అండి అంటూ పరుగు పరుగు నా వచేసింది. 2 నిమిషాలు లో కాఫీ పెట్టేసాను అంటూ నవ్వుతూ చెప్పి కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది.





పెళ్ళాం కాఫీ పెడుతుంటే, మొగుడు కిచెన్ దగ్గరికి వచ్చి,



వాసు: ఏంటి ఆ సుబ్బయ్య గాడు ఏదో అంటున్నాడు.



పావని: ఓహ్ పాపం. వాళ్ళ బామ్మ పోయింది అంట, ఊరు వెళ్ళాడు. ఆ విషయాలే చెపుతున్నాడు.



వాసు: అవునా. మరి పక్కింటి ఆవిడ!



పావని: ఆవిడ ఊరు వెళ్తుంది అంట ఇల్లు చూసుకోమని చెప్తుంది.



వాసు: అయినా ఊరిలో అందరి విషయాలు నీకు ఎందుకే, ఏం పని పాట లేదా నీకు.



పావని: అబ్బా, ఊరుకోండి. ఇరుగు పొరుగు అన్నాక అలాగే ఉంటారు. మీకేం, బయటికి వెళ్ళిపోతారు. కాలక్షేపం అవుతుంది. నేను ఇంట్లో ఉండి ఏం చేయను.



వాసు: అమ్మ తల్లి, మళ్ళీ పాఠం మొదలెట్టక. ఏదో పొరపాటున అడిగా.



పావని: హహ. కాఫీ తాగండి (అంటూ ప్రేమగా నవ్వుతూ కప్ ఇస్తుంది, తల నిముర్తూ.)





వాసు: వీటికి తక్కువ లేవు, నువ్వు నీ ప్రేమలు అనురాగాలు. అంటూ నవ్వుతూ పెళ్ళాం నడుము గిల్లేసి హాల్ లోకి వెళ్ళిపోయాడు.



పావని: అబ్భ్ నొప్పి అంటూ నడుము రుద్దుకుంటూ, నవ్వుతూ మళ్ళీ వంటలో పడింది.



పెళ్లనే చూస్తూ, కాఫీ తాగుతూ. ఆలోచనల్లో పడ్డాడు. ఇంతగా ప్రేమించే భార్య, బైట వాళ్ళకి ఏదో అయినా, అది తన సొంత సమస్య అనుకొని బాధ పడే భార్య. ఇలాంటి భార్య మీద నేను అనుమానం పడ్డాను. ఛా చా. నా లాంటి వాడిని ఏం అనాలి అసలు!!!!!