Adultery திசை மாறிய பறவை நிவேதா

[Msiva030285]

ஆனந்த் : ஏய் என்ன ஆச்சு எதுக்கு இப்படி அழுற.. நா தான் உன்னை சந்தேகம் படலையே அப்பறம் ஏன்.. 

நிவேதா : அது... அது 

ராதிகா : அக்கா.. என்று சொல்லி கொண்டு உள்ள வந்தாள்..

ஆனந்த் : ஏய் ராதிகா எங்க போய் இருந்த.. வீட்லயே இருக்க மாட்டியா..

ராதிகா : அத்தான் நான் எங்க போக போறேன்.. பிரண்ட்ஸ் வீட்டுக்கு போயிருந்தேன்.. அப்படியே வெளியே போகலாம்னு முடிவு எடுத்தேன்.. அதான் உங்ககிட்ட சொல்லிட்டு போகலாம்னு திரும்பி வந்தேன் 

நிவேதா : ராதிகாவை பார்த்தால் ஆனால் அவளை திட்ட வில்லை.. எதுவுமே சொல்லாமல் அமைதியாக இருந்தால்..

ராதிகா : அத்தான் என்ன ஆச்சு அக்காவுக்கு.. ஒரு மாதிரியா அமைதியா இருக்கிறா.. கண் கலங்கி போய் இருக்கிறேன் எதுக்கு....

ஆனந்த் : தெரியலமா ஏதோ சொல்ல வந்தா.அதுக்குள்ள நீயே வந்துட்ட.. நீயே கேளு.. நிவேதா உன் தங்கச்சி கேக்குறால்ல என்னன்னு சொல்லு..

நிவேதா : ஒன்னு இல்ல நீ என் மேல ரொம்ப நம்பிக்கையா வச்சிருக்க.. அதான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு அதுல வந்த ஆனந்த கண்ணீர் தான் இது..

ராதிகா : அத்தான் அக்கா என்னதான் சொல்ற.. எனக்கு எதுவும் புரியலையே நம்பிக்கை அப்படி இப்படின்னு என்னமோ சொல்ற.. நீங்க என்ன நம்பிக்கை வைத்திருக்கிறீர்கள் 

நிவேதா : எதுவும் சொல்ல வேண்டாம் என்பது போல தலை அசைத்தால் 

ஆனந்த் : அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல.. சரி எங்க போக போற..

ராதிகா : அத்தான்.. என் பிரண்டோட அக்காவுக்கு கல்யாணம்.. மதுரையில வச்சு கல்யாணம்.. அதனால என்னைய கூப்பிட்டு இருக்கா.. அதான் நானும் போகலாம்னு பார்த்தேன்.. அக்காவோட அனுமதி கூட எனக்கு தேவையில்லை.. உங்களோட அனுமதி மட்டும் தான் எனக்கு வேணும்.. நீங்க எனக்கு அத்தான் மாதிரி இல்ல.. ஒரு அப்பாவா ஒரு அம்மாவா. என்னைய பாத்துக்கிட்டீங்க.. போயிட்டு வா அப்படின்னு நீங்க சொன்னா நான் போயிட்டு வரேன்.. வேண்டாமா இங்கேயே இரு அப்படின்னு சொன்னாலும் நான் இங்கேயே இருக்கேன்.. உங்களோட அனுமதிக்காக மட்டுமே நான் காத்திருக்கேன் 

ஆனந்த் : ஏய் என்ன பேச்சு பேசிக்கிட்டு இருக்கிற.. நான் உன்னைய பாத்துக்கிட்டேன் அதுக்காக உங்க அக்காவை நீ வெறுப்பியா..

ராதிகா : அப்படியேது இல்ல அத்தான் அக்கா மேல நான் ஏன் கோபப்பட போறேன்.. எனக்கு என்னைக்குமே உங்களோட அனுமதி மட்டும் தான் வேணும்.. என்னையும் சரி அக்காவையும் சரி நீங்க தான் பாத்துக்கிட்டீங்க.. அதான் உங்ககிட்ட பெர்மிஷன் கேட்டு இங்க வந்து இருக்கேன்..

ஆனந்த் : சரி சரி ரொம்ப புகழ்ச்சி  எல்லாம் வேண்டாம் நான் என்னுடைய கடமையை தான் செய்தேன்.. உங்க ரெண்டு பேரையும் நான் பாத்துக்கிட்டேன் அப்படின்னா.. ஏன்னா நீங்க ரெண்டு பேருமே என்னுடைய தாய் மாமன் மகள்கள்.. அதனால நான் பாத்துக்கிட்டேன் அவ்வளவுதான்..  ஓகே நீ பார்த்து பத்திரமா போயிட்டு வா சரியா.. பேசிக்கொண்டு இருக்கும்போது.. ஆனந்த் டிராவல்ஸ் ஓனர்.. போன் போட்டார் 

 ஓனர் : ஆனந்த்  நீ ஒரு பத்து நாளைக்கு.. ஒரு ஃபேமிலிக்கு  கார் ஓட்டணுமே.. போயிட்டு வரியா 

 ஆனந்த்  : என்னண இதெல்லாம் என்கிட்ட கேக்கலாமா.. இது எனக்கு டியூட்டி.. நான் போயிட்டு வரேன் சரிங்களா.. வீடு எங்க இருக்கு அட்ரஸ் மட்டும் எனக்கு அனுப்புங்க.. சொல்லிவிட்டு ஃபோன் வைத்தான்.. இங்க பாரு நிவேதா வேலை விஷயமா வெளியூர் போறேன்.. வரதுக்கு பத்து நாள் ஆகும்.. நீ தனியா எல்லாம் இருக்க வேண்டாம்.. ராதிகா வரும் வரைக்கு நீ வேணா குமார் வீட்ல போய் தங்கிக்கோ.. அங்கே அம்மாவுக்கு வேற உடம்பு சரி இல்லை நீ இருந்தா அவங்களுக்கு உதவியா இருக்கும்...

 நிவேதா வேண்டாம் என்று மறுத்து விட்டாள்.. அம்மாவை வேண்டாம் இங்க வர சொல்லுங்க நான் பாத்துக்குறேன் நான் அங்க போய் தங்கல.. அடுத்தவங்க வீட்ல என்னால தங்க முடியாது ப்ளீஸ்..

 ஆனந்த் : குமார் உனக்கு அடுத்தவனா.. என்னுடைய உயிர் நண்பன் உனக்கு அண்ணன் மாதிரி.. சரி உன் விருப்பத்துக்கு நான் தடையாக இருக்க மாட்டேன்.. அவருக்கு குமார் கிட்ட சொல்லி அம்மாவை கொண்டு இங்க விட சொல்றேன்.. நீ அம்மாவை கூட இருந்து பாத்துக்கோ சரியா.. சரி லஞ்ச் ரெடியா இருக்கா சாப்பிட்டு போகணும்.. ராதிகா நீ வா சாப்பிடு சாப்பிட்டு வெளியே கிளம்பி போ.. ஆமா கல்யாணத்துக்கு போனா எப்ப வருவ..

 ராதிகா : மதுரையில கல்யாணம்.. அப்படியே அங்க சுத்தி பார்த்துட்டு ஒரு வாரம் கழிச்சு வந்துருவேன் அத்தான்.. அப்படி இல்ல சீக்கிரம் வரணும் அப்படின்னு நீங்க சொன்னீங்கன்னா நான் சீக்கிரம் வரேன்..

 ஆனந்த் : கல்யாணத்துக்கு போற உன் பிரண்ட்ஸ் எல்லாரும் வருவாங்க.. அவங்க கூட ஜாலியா என்ஜாய் பண்ணிட்டு வா.. ஆனால் ஜாக்கிரதையா இருக்கணும் சரியா.. ஏதாவது ஒன்னுனா எங்க இருந்தாலும் எனக்கு போன் போடு சரியா.. அவளும் ஒத்துக்கொண்டால் 
.. பிறகு ஆனந்த் ராதிகா இருவரும் சாப்பிட்டு விட்டு வெளியே கிளம்பி சென்றனர்..  ராதிகாவை போகும் வழியில்.. அவளது பிரண்ட்ஸ் வீட்டில்  விட்டு சென்றான்...

 கொஞ்ச நேரம் கழித்து குமார் ஆனந்த் வீட்டிற்கு.. அவனது அம்மாவை கூப்பிட்டு வந்தான்..

நிவேதா : குமாரை பார்த்து ஒரு நிமிடம் எதுவுமே பேசவில்லை.. அவன் தன்னுடைய புண்டையை நக்குனது ஞாபகம் வந்தது..  ஒரு நிமிடம்.. அவளது புண்டை திறந்து மூடியது.. குமார் அம்மாவை கை தாங்கலாக கூப்பிட்டு வந்து.. உட்காருமா சாப்டீங்களா மாத்திரை போட்டிங்களா.. என்று அக்கறையுடன் விசாரித்தாள்...

 குமார் அம்மா : ஆனந்த் மாதிரி ஒரு மகன் எனக்கு இருக்கான்.. அவன் இருக்கும் போது நான் நல்லா இருப்பேன் மா.. ஆமா ஆனந்த் எங்கே 

நிவேதா : அவருக்கு வேலை வந்திருக்கு உடனே கிளம்பிட்டாரு.. திரும்பி வருவதற்கு பத்து நாள் ஆகும்.. அதான் துணைக்கு உங்கள இங்க வர வச்சுட்டு போயிருக்காரு..

குமார் : மா எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு நான் வெளியே போயிட்டு வரேன் அம்மா... நிவேதாவை பார்த்து   நாளைக்கு ஸ்கூல் ஜாயின் பண்ணனும் ஞாபகம் இருக்குல்ல....

நிவேதா : வேலை முக்கியம் என்பதால் உடனே ஒத்துக்கொண்டால்.. ஞாபகம் இருக்கு காலைல 9 மணிக்கு ஸ்கூல்ல இருக்கணும் அப்படித்தானே.. இருவரும் சகஜமாக பேச ஆரம்பித்தார்கள்.. உள்ளுக்குள் குற்ற உணர்வு இருவருக்குமே இருந்தது..

குமார் : அம்மா நான் வெளிய போயிட்டு வரேன்.. நிவேதா நாளைக்கு நீங்க வரும்போது உங்க சர்டிபிகேட் எல்லாமே  ஜெராக்ஸ்  மட்டும் கொண்டு வாங்க.. இன்னைக்கு கொடுத்ததெல்லாம்.. எங்கேயோ வச்சுட்டாங்களாம் மிஸ் ஆகிவிட்டதாம்.. அதனால எனக்கு போன் போட்டு சொன்னாங்க..

 நிவேதாவும் சரி என்று சொன்னாள்.. குமார் கிளம்பி வெளியே சென்றான்..

 வேலைகள் எல்லாம் முடிந்த பிறகு சாயங்காலம் வீட்டுக்கு வந்தான்... குமார் அம்மா மாத்திரை போட்டு உறங்கிக் கொண்டே இருந்தாள்..  ஹாலில் நிவேதா உட்கார்ந்து இருந்தாள்... குமார் அவளுக்கு எதிரில் உள்ள சோபாவில் உட்கார்ந்தான்.. நிவேதாவை பார்த்து.. நான் உங்ககிட்ட சாரி கேட்கணும்..

நிவேதா : நடந்தது எல்லாமே நாம் மறக்கணும்னு நினைக்கிறேன்.. பழசு எதுவும் பேச வேண்டாம்.. வேற ஏதாவது பேசணும் அப்படின்னா பேசுங்க.... இதுக்கு அப்புறம் ஆனந்துக்கு துரோகம் செய்ய முடியாது.. ப்ளீஸ் தயவு செய்து வேற ஏதாவது பேசுங்க.. அவள் நைட்டி போட்டு இருந்ததால்.. வியர்வையில் அழகாய் இருந்தால்..

குமார் : வியர்வையில் நிவேதா உட்கார்ந்து இருந்ததால்.. அவளுடைய முலைகள்.. நைட்டியில் நன்றாக தெரிந்தது.. உள்ளே ப்ரா போடாமல் இருந்தால்.. அதனால் அவன்அவள் முகத்தை பார்த்து பேச முடியவில்லை.. முகத்தைப் பார்த்தால் கண்டிப்பாக ஏதாவது நடந்து விடும்.. என்று திரையைப் பார்த்துக்கொண்டு பேசிக்கொண்டு இருந்தான்.. நானும் உங்ககிட்ட சாரி கேட்கணும்.. ரெண்டு பேரும் தெரியாம தப்பு செஞ்சுட்டோம்.. ஆனந்து அம்மாவுக்கு செஞ்ச பெரிய உதவியை என்னால மறக்கவே முடியாது.. நானும் என்னைய கண்ட்ரோல் பண்ணலாம் அப்படின்னு தான் இருக்கேன்.. அம்மா மட்டும் இங்க இருக்கட்டும் நான் எங்க வீட்டிலேயே இருக்கிறேன்.. நான் இங்க இருந்த சரி வராது 

நிவேதா : எல்லாத்துக்கும் மனசு தான் காரணம்.. நீங்க மட்டும் உங்களுடைய மனச கண்ட்ரோலா வச்சுக்கோங்க.. கண்டிப்பா எதுவுமே தப்பா நடக்க வாய்ப்பு இல்லை.. நீங்க தாராளமா இங்கேயே இருக்கலாம்..

குமார் : மனசுல இருந்து சொல்றேன்.. என்னால என்னைய கண்ட்ரோல் பண்ண முடியாது.. ஏன்னா நான் உங்களை காதலிச்சது உங்களுக்கே தெரியும்... இதுக்கு அப்புறம்  நான் எங்க இருந்தா சரி வராது.. உங்கள பாக்க பாக்க.. என் மனசு என்கிட்ட இருக்காது..

நிவேதா : திரும்பத் திரும்ப அதையே சொல்லாதீங்க... நான் உசுருக்கு காதலிச்சது ஆனந்து மட்டும் தான்.. உங்க நினைப்பு எல்லாத்தையும் மறந்துடுங்க... நீங்க எங்க இருக்கிறது தான் உங்க அம்மாவுக்கும் நல்லது புரிஞ்சுக்கோங்க.. சரி மேல ஒரு ரூம் இருக்கு அங்க போய் தங்கிக்கோங்க..

குமார் : ஆனந்துக்கு நான் துரோகம் பண்றேன்.. ஆனந்த பத்தி நினைக்கும் போது எனக்கு குற்ற உணர்ச்சியா இருக்கு ஒத்துக்குறேன்.. ஆனா உங்கள பாத்தா எல்லாமே எனக்கு மறந்து போகிறது.. ஏதாவது நடந்தால் நான் பொறுப்பு இல்ல.. என்று சொல்லிக்கொண்டு மாடிக்கு சென்றான்..

நிவேதா : நான் ஒழுங்கா இருப்பேன் நீ எப்படி வேணாலும் இரு எனக்கு ஆனந்து மட்டும் தான்.. என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டாள்