Adultery விதியின் வழி

[Aisshu]

Part 61

 
உமாவுக்கு மாதவிடாய் நாள் தள்ளி போனது.  ஒரு பத்து நாள் கடந்து இருக்கும்.  அப்போது கீர்த்தி தான் ஞாபகப்படுத்தினார்.  உமாவும் மனசில் நல்ல செய்தியாக தான் இருக்க வேண்டும் என்று கடவுளை கும்பிட்டாள்.  அன்று மாலை கீர்த்தி ப்ரெக்னங்சி கிட் வாங்கி வந்தார்.  அதை எடுத்து கொண்டு பாத்ரூம் சென்று சோதனை செய்தாள்.  நினைத்தது போல சந்தோஷ செய்தி தான்.  சந்தோஷத்தில் துள்ளி பாத்ரூம் கதவை திறந்து வந்தாள்.  கீர்த்தி ஆர்வத்தில் என்ன என்று கேக்க அவள் வெக்கத்தில் அவரை அனைத்து "நீங்க மறுபடியும் அப்பா ஆக போறீங்க"
 
"ஏய் உண்மை தானா" என்று அந்த கிட் வாங்கி பார்த்தார்.  சந்தோஷத்தில் அவளை தூக்கி மூன்று சுற்று சுத்தினார்.  உடனே தன் மொபைல் எடுத்து கதிர், நந்தினி இருவருக்கும் போன் செய்து விஷயத்தை சொன்னார்.  சில மணி நேரத்தில் அவர்களும் வீடு வந்தனர்.  அன்றைய நாளில் அவர்கள் சந்தோஷப்பட்டாலும் கீர்த்தி அவளை வார இறுதியில் டாக்டர் செக்கப் செய்து விட்டு உறுதி படுத்த வேண்டும் என்று சொன்னார்.
 
அவர்கள் வீட்டருகே இருந்த ஒரு பிரசவ டாக்டர் கிளினிக் கூட்டி செல்லும் போது கதிரும் நந்தினியும் கூட வருவதாக சொல்லினர்.  நால்வரும் சேர்ந்து கூட்டி சென்றனர்.  டாக்டர் ரூமுக்கு நால்வரும் செல்லும் போது அங்கே இருந்த அட்டெண்டர் "நாலு பேரு எல்லாம் உள்ளே போக கூடாது.  புருஷன் பொண்டாட்டி மட்டும் போனா போதும்" அந்த அட்டெண்டர் நந்தினி கதிர் தான் உள்ளே போக போகிறார்கள் என்று நினைத்து இருந்தார்.
 
நந்தினி "ஏன் எங்க அம்மாவை டாக்டர் கிட்ட காட்டும் போது நாங்க கூட்டிட்டு உள்ளே போக கூடாதா"
 
அட்டெண்டர் "என்னம்மா சொல்லுறீங்க.  இதுவே பிரசவ ஆஸ்பத்திரி.  நீங்க தானே ப்ரெக்னன்ட்"
 
நந்தினி "யாரு சொன்னா.. நான் ப்ரெக்னன்ட்னு.. எங்க அம்மா தான் ப்ரெக்னன்ட்.."
 
அட்டெண்டர் ஒரு மாதிரியாக சிரித்து விட்டு நால்வரையும் உள்ளே அனுப்பினார்.
 
டாக்டர் உமாவை ஒரு மேஜையில் படுக்கவைத்து அவள் வயிற்றில் அல்ட்ரா சவுண்ட் ஸ்கேன் வைத்து பார்த்தார்.  கண்டிப்பாக ப்ரெக்னன்ட் தான் என்றும் கரு வளர்ந்து கிட்டத்தட்ட 40 நாட்கள் இருக்கும் என்று குறித்தார்.  பின் நால்வரையும் உக்காரவைத்து விசாரித்தார்.
 
டாக்டர் : "உமா ரொம்ப ஆச்சரியமா இருக்கு.  இந்த வயசுல ப்ரெக்னன்ட்"
 
உமா : "டாக்டர்.."
 
கீர்த்தி : "டாக்டர் இவங்க எனக்கு ரெண்டாவது வைஃப்.. என்னோட வைஃப் இறந்த அப்புறம் இவுங்கள கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன்.  எங்களுக்கு கல்யாணம் ஆகி 6 மாசம் ஆக போகுது.  கதிர், நந்தினி எங்களோட பசங்க"
 
டாக்டர் ஒரு வித ஆச்சரியத்தில் அவர்களை பார்த்து உமாவிடம் "நல்ல புருஷன் தான் உனக்கு கிடைச்சு இருக்கான்.  உன்ன பரிசோதித்ததில் எல்லாமே நார்மலா தான் இருக்கு.  சொல்ல போனா 20 - 25 வயசுல ப்ரெக்னன்ட் ஆன மாதிரி தான் இருக்கு.  எதுக்கும் இந்த பிளட் டெஸ்ட் எல்லாம் எடுத்துடுங்க.  அதை பார்த்துட்டு என்ன என்ன மாதிரி சத்து மருந்து எடுத்துக்கணும்னு எழுதி தர்றேன்"
 
கதிர் : "தேங்க்ஸ் டாக்டர். எங்க அம்மா இனிமே எந்த வேலையும் பாக்காம நாங்க பாத்துக்குறோம்"
 
டாக்டர் : "இது தான் தப்பு.  அவுங்க ரொம்ப நார்மலான எல்லா வேலையும் பாக்கலாம்.  சொல்ல போனா அப்படி இருந்தா தான் பிரசவ காலம் நல்ல படியா இருக்கும், கருவும் ஆரோக்கியமா வளரும், சுக பிரசவமும் ஆகும்"
 
நந்தினி : "சரி டாக்டர்."
 
டாக்டர் : "monthly ஒன்ஸ் செக்கப் கூட்டிட்டு வாங்க.  அப்புறம் நான் உங்க அப்பா அம்மா கிட்ட தனியா பேசணும், நீங்க ரெண்டு பெரும் கொஞ்சம் வெளியே போறீங்களா"
 
கதிர், நந்தினி கொஞ்சம் புதிரோடு வெளியே சென்றனர்.
 
கீர்த்தி : "என்ன டாக்டர், ஏதாவது பிரச்சனையா.. எதுக்கு கதிர், நந்தினியை வெளியே போக சொன்னீங்க"
 
டாக்டர் : "அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை.  உங்களுக்குள்ள தாம்பத்தியம் பத்தி உங்களுக்கு கொஞ்சம் விளக்கலாம்னு தான்.  இங்க பாருங்க ப்ரெக்னங்சி காலத்துல நெறய புருஷனுங்க பொண்டாட்டி வயிறு வீங்க ஆரம்பிச்சதும் அவள் கூட நெருக்கமா இருக்குறத தவிர்ப்பாங்க.  அவுங்க உடல் கவர்ச்சி கொறஞ்சது மாதிரி புருஷனுங்களுக்குள்ள தோணும்.  அது தான்.  சயின்ஸ் பிரகாரம் ஒரு பொண்டாட்டி கருவுற்று இருக்குற காலத்துல அவ புருஷனோட அன்பு மனசளவுலயும், உடலளவுலயும் தேவை படும்.  அதனாலே.."
 
கீர்த்தி : "நான் கண்டிப்பா உமா வை வெறுத்துட மாட்டேன் டாக்டர்"
 
டாக்டர் : "நான் அதை சொல்லல.. நான் சொல்ல வந்தது. எப்போவும் போல வாரம் ஒருமுறை நீங்க ரெண்டு பேரும் உடலுறவு கொள்ளணும்.  அவுங்களுக்கு எந்த பொசிசன் comfortable ஓ அந்த பொசிசன் ல உறவு கொள்ளுங்க.  ரொம்ப ஸ்ட்ரெஸ் ஆகாதீங்க"
 
கீர்த்தி கொஞ்சம் வெக்கத்தில் சிரித்து "சரி டாக்டர்"
 
டாக்டர் உமாவிடம் "நீங்களும் ஸ்ட்ரெஸ் ஆகாதீங்க.  உங்க அப்பா அம்மா இருந்தாங்கன்னா கூட கூட்டி வச்சுக்கோங்க.  வீட்ல பெரியவங்க அட்வைஸ் எப்பவும் நல்லது"
 
உமா : "எனக்கு யாரும் இல்லை டாக்டர்.  அவரோட மாமனார் மாமியார் கேரளால இருக்காங்க."
 
டாக்டர் : "ஓ மொதல் தாரத்தோட அம்மா அப்பாவா. அவுங்க உங்கள பாத்துக்க மாட்டாங்க.  சரி வேற ஏதாவது வழி பாத்துக்கோங்க"
 
உமா வெக்கத்தோடு : "அவுங்கள தான் நான் என்னோட அப்பா அம்மா மாதிரி நினைச்சு இருக்கேன்.  சொல்ல போனா அவுங்க தான் நாங்க இப்போ புல்லை பெத்துக்கவே காரணம்"
 
டாக்டர் : "இந்த காலத்துல இப்படியா.. சரி சரி.. ஹாப்பி ப்ரெக்னங்சி.  போயிட்டு அடுத்த மாசம் வாங்க"
 
ரெண்டு மூணு நாளில் உமாவின் பிளட் டெஸ்ட் ரிப்போர்ட் எல்லாம் டாக்டருக்கு வாட்சப்பில் அனுப்பினர்.  டாக்டர் அதை எல்லாம் பார்த்து விட்டு சில மருந்து மாத்திரை குறித்து அனுப்பினார். அதை எல்லாம் வாங்கி கொடுத்தார்.
 
--------------------------------------------
 
இதற்கிடையில் சுந்தரேசன், ஜானகியிடம் விஷயத்தை தெரிவித்தனர்.  அவர்களும் சந்தோஷத்தில் தலை கால் புரியாமல் ஆடினர்.  அவர்களும் உடனே டிக்கட் போட்டு உமாவை கீர்த்தியை பார்க்க வந்தனர்.  ஜானகி உமாவுக்கு ஒரு ஜோடி தங்க வளையல் செய்து வந்து அவளுக்கு அணிவித்து மகிழ்ந்தாள்.  உமா வாய்க்கு ருசிப்பது போல சில பலகாரங்களை செய்து ஜானகி அடுக்கினாள்.  உமாவும் "எதுக்கும்மா வந்ததும் வராததுமா இவ்வளவு வேலை செய்யுறே"
 
"ஹ்ம்ம் மாசமா இருக்கும் போது சில நேரம் இனிப்பு புடிக்கும், சில நேரம் புளிப்பு, சில நேரம் காரம் புடிக்கும்.  அது தான் கொஞ்சம் செஞ்சு அடுக்கி வைக்கிறேன்.  நீ வேணும்ங்கிற போது எடுத்து சாப்பிட்டுக்கோ.  சரியா.."
 
உமா நெகிழ்ச்சியில் அப்படியே ஜானகி மடியில் சாய்ந்தாள். "வேற ஏதாவது வேணும்னா சொல்லு டி.. செஞ்சு தர்றேன்"
 
"அம்மா நீங்க காட்டுற அன்புக்கு நான் என்ன செய்ய போறேன்"
 
"ஏய் என்ன பெரிய பேச்சு எல்லாம் பேசிகிட்டு.  என்னோட பொண்ணுக்கு தான் வாழ கொடுப்பினை இல்லை.  நீ, மாப்பிள்ளை, பசங்க சந்தோஷமா இருந்தா போதும்"
 
அப்போது சுந்தரேசன் வந்து "என்ன டி பொண்ணுக்கு எல்லாம் செய்யணும்னு சொன்னியே எல்லாம் செஞ்சுட்டியா"
 
"ஓ செஞ்சுட்டேங்க"
 
"என்னத்த செஞ்ச.. இன்னும் ஏதாவது செய்யுடி.  அப்புறம் நம்ம கேரளத்துல சில நாட்டு மருந்து செஞ்சு கொடுப்பங்களல்ல. அதை ஏதாவது செய்யலாம்ல"
 
"நல்ல வேலை ஞாபகப்படுத்துனீங்க.  இருங்க வர்றேன் அந்த வைத்தியருக்கு போன் பண்ணி அவளுக்கு வேண்டிய சூரணம் எல்லாம் செஞ்சு வைக்கிறேன்"
 
உமா அவர்கள் காட்டிய அன்பில் திக்கு முக்காடினாள்.
 
இரண்டு வாரங்கள் சுந்தரேசன், ஜானகி இருந்து எல்லாம் பார்த்து கொண்டதில் உமா கொஞ்சம் பூரிப்படைந்து இருந்தாள்.  சுந்தரேசன் ஊரில் சில வேலைகள் இருப்பதால் அவரும் ஜானகியும் கிளம்புவதாக முடிவெடுத்தனர்.  உமாவுக்கு கொஞ்சம் வருத்தமாக இருந்தாலும் வேறு வழியின்றி அவர்களை அனுப்ப ஆயத்தம் ஆனாள்.  அன்று இரவு எல்லாரும் சேர்ந்து டின்னர் சாப்பிடும் போது:
 
சுந்தரேசன் : "மாப்பிள்ளை ஒன்னு சொன்னா தப்பா எடுத்துக்க மாட்டீங்களே"
 
கீர்த்தி : "என்ன மாமா சொல்லுங்க"
 
சுந்தரேசன் : "நாங்க உமாவை எங்க கூட கூட்டிட்டு போயி ஒரு மாசம் வச்சு இருந்துட்டு அனுப்பட்டுமா"
 
கீர்த்தி : "அது வந்து மாமா.. டாக்டர் கிட்ட செக்கப் எல்லாம் பண்ணனும்.."
 
ஜானகி : "மாப்பிள்ளை அதெல்லாம் நாங்க பாத்துக்குறோம். ப்ளீஸ் மாப்பிள்ளை எங்க கூட அனுப்புங்க. ஒரு மாசம் அவளை நல்லா பாத்துப்போம்"
 
கதிர் : "பாட்டி அப்போ நாங்க எப்படி அம்மா இல்லாம தனியா சமாளிக்க"
 
ஜானகி : "ஏண்டா.. இப்போ கூட அம்மா தயவுல தான் இருக்கணுமா.. பாவம் டா.. அவள் இப்போ ஒரு ஜீவன் இல்லை.. அவ வயத்துல இன்னொரு ஜீவன் சேந்து இருக்கு."
 
நந்தினி : "கதிர்.. பாட்டி சொல்லுறது சரி தான் டா.  அம்மா வை தாத்தா பாட்டி தான் நல்லா பாத்துப்பாங்க."
 
கீர்த்தி அரை மனதாக சம்மதிக்க, உமாவுக்கு பிரிய மனமில்லாமல் சுந்தரேசன் ஜானகி அன்புக்கு மறுப்பும் சொல்ல முடியாமல் இருந்தாள், கதிரும் நந்தினியும் அம்மாவுக்கு இது நல்லது என்ற முடிவிலும் இருந்தனர்.  அந்த வார இறுதியில் தட்கல் டிக்கெட் புக் பண்ணி சுந்தரேசன், ஜானகி உமாவை தங்களோடு கூட்டி செல்ல தயாராகினர்.  கீர்த்தி ஒரு மாசத்துக்கு தேவையான மருந்து மாத்திரை எல்லாம் வாங்கி கொடுத்தார்.  கதிர் நந்தினி உமாவுக்கு தேவையான புது உடை எல்லாம் வாங்கி கொடுத்தனர்.  சந்தோஷமாக வழியனுப்பினார்.
 
அன்று இரவு இருந்தே வீடு வெறிச்சோடி போனது போல இருந்தது.  வீட்டில் குடும்ப தலைவி வெளியே போய்விட்டாள் வீட்டின் நிலை குலைந்து விடும் போல என்பதை உணர்ந்தனர்.  என்ன தான் நந்தினி சில வீட்டு வேலைகளை செய்து மேனேஜ் செய்தாலும் உமா இல்லாதது ஒரு மாதிரியாக தான் இருந்தது.
 
ஒரு சில நாட்கள் ஓடின.  உமாவை ஜானகியும் சுந்தரேசனும் தங்க தட்டில் வைத்து தாங்குவது போல தாங்கினர்.  அவளுக்கு புடித்த சமையல், பொருட்கள் எல்லாம் வாங்கி குவித்தனர்.  என்ன தான் தன்னுடைய தேவைகள் நிறைந்தாலும் தன் கணவன் பிள்ளைகளை விட்டு இங்கே இருப்பது அவளுக்கு ஒரு வித நெருடலை கொடுத்தது.  ஆனால் ஜானகி சுந்தரேசன் முன்னிலையில் அவர்கள் அன்பிற்கு இணங்கி அதை எல்லாம் வெளிக்காட்டி கொள்ளாமல் சந்தோஷமாக இருந்தாள்.
 
இங்கே கதிர், நந்தினி வார இறுதியில் உறவு கொண்டனர்.  ஆனாலும் உமா இல்லாதது அவர்களுக்குள் சோர்வை கொடுத்தது.  கீர்த்திக்கு தனிமை இன்னும் அவரை கொன்னது.
 
இரண்டு வாரங்கள் கடந்து இருக்கும்.  வெள்ளிக்கிழமை நாளன்று இரவு டின்னர் எல்லாரும் சேர்ந்து சாப்பிட்டு கொண்டு இருக்கும் போது கீர்த்தி "நந்தினி நம்ம காலேஜ் ல ஒரு கான்ஃபெரென்ஸ் விஷயமா பெங்களூரு போக போறேன்.  நாளைக்கு கிளம்புறேன்.  ஒரு வாரம் ஆகும்"
 
நந்தினி "அப்பா.. நானும் எங்க டிபார்ட்மெண்ட்ல ஐவி போக போறோம்."
 
கீர்த்தி "அம்மா உங்க டிபார்ட்மென்ட் ப்ரோஃபசர் சொன்னாரு.  ஹைதராபாத் தானே"
 
நந்தினி "ஆமா ப்பா.. கொஞ்சம் காசு வேணும்"
 
கதிர் "நீங்க ரெண்டு பேரும் போயிட்டீங்கன்னா நான் மட்டும் இங்கே தனியா இருக்க போறேனா"
 
நந்தினி "ஆமா.. நாங்க இல்லாம இருந்து பாரு.. அப்போ தான் எங்க அருமை எல்லாம் புரியும்"
 
கீர்த்தி "ஏய் நந்து அப்படி சொல்லாதே.. பாவம் கதிர்.  கதிர் நீயும் உன் ஃபிரெண்ட்ஸ் கூட எங்கயாவது போயிட்டு வாயேன்"
 
கதிர் "ஹ்ம்ம் சரிப்பா.. பாத்துக்குறேன்.  எப்போ கிளம்புறீங்க சொன்னீங்க"
 
கீர்த்தி "நான் நாளைக்கு நைட் ட்ரெயின் ல"
 
நந்தினி "எனக்கு அடுத்த நாள் மதியம் பஸ் ல"
 
கதிர் "ஹ்ம்ம்.. என்ஜாய்"
 
வேறு சில விஷயங்கள் பேசி விட்டு அன்று இரவு பொழுது முடிந்தது.  மறுநாள் கீர்த்தி கிளம்பி சென்றார்.  அன்று இரவு கதிர் உமா உறவு கொண்டனர்.  மறுநாள் மதியம் உமா கிளம்பி சென்றாள்.  கதிர் தனிமையில் வீட்டில் வந்து அமைதியாக உக்கார்ந்து இருந்தான்.