Adultery ਨਜਾਇਜ਼ ਰਿਸ਼ਤੇ

[Sonu Punjabi]

ਅਪਡੇਟ ;- 2.
ਸਵੇਰ ਦੇ 10:30 ਵੱਜ ਗਏ ਸਨ, ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਬੱਸ ਅੱਡੇ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੀ ਰਮਨੀਤ ਕਿਸੇ ਖ਼ਾਸ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਖ਼ਾਸ ਇਨਸਾਨ ਓਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ਼ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਕਾਲਜ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ।

ਉਸਨੂੰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦਿਆਂ ਅਜੇ 10 ਕੁ ਮਿੰਟ ਹੀ ਹੋਏ ਸਨ ਕਿ ਇੱਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਰੰਗ ਦਾ ਬੁਲਟ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਕੇ ਰੁਕਿਆ। 

ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲਾ 30-35 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸੁਢੌਲ ਅਤੇ ਕਸਰਤੀ ਸਰੀਰ ਵਾਲਾ ਬੰਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਅਸਮਾਨੀ ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਸ਼ਰਟ ਅਤੇ ਪੈਂਟ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਰੰਗ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਜਚ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਵੀ ਅਸਮਾਨੀ ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਜੋ ਉਸਦੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਨਿਖਾਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਗਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਟਾਈ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਸ਼ਰਟ ਦੇ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਬੈਂਕ ਦਾ ਆਈਡੀ ਕਾਰਡ ਸੀ, ਜੋ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਸਰਕਾਰੀ ਬੈਂਕ ਦਾ ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਹੈ।

ਰਮਨੀਤ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਉਸ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਖਿੜ ਗਿਆ। ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਨੋਖੀ ਜਿਹੀ ਚਮਕ ਆ ਗਈ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਮੁਸਕਾਨ ਫੈਲ ਗਈ ਜੋ ਦੱਸ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਓਹੀ ਇਨਸਾਨ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਰਮਨੀਤ ਪਿਛਲੇ 10 ਮਿੰਟਾਂ ਤੋਂ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ। 

ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਤੇ ਬੈਠੇ ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਇੱਕ ਪਲ ਲਈ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਨੂੰ ਗਹੁ ਨਾਲ਼ ਨਿਹਾਰਿਆ ਅਤੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸੁਹੱਪਣ ਦੀ ਤਰੀਫ਼ ਕੀਤੀ। ਰਮਨੀਤ ਉਸਦੇ ਤਰੀਫ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਅਤੇ ਜਦ ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਬੈਠਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਝੱਟ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਬੋਲੇ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦੇ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਉਸਦੇ ਲੱਕ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਪਾਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਲੱਤਾਂ ਕਰਕੇ ਬੈਠ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਬੁਲਟ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਮੋੜ ਲਿਆ।

ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਆਪਣਾ ਬੁਲਟ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਭੀੜੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੀ ਦੁੜਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਵੱਲ ਲੈ ਆਇਆ। ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਦੇ ਕੋਲ਼ ਹੀ ਇੱਕ ਦਰਮਿਆਨੇ ਦਰਜੇ ਦੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਹੋਟਲ ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ “ਦ ਡ੍ਰੀਮ ਸਟੇਅ ਹੋਟਲ” ਸੀ। ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਉਸ ਹੋਟਲ ਦੀ ਪਾਰਕਿੰਗ ਵਿੱਚ ਲਾਇਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਹੋਟਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆ ਗਿਆ।

ਹੋਟਲ ਦੀ ਰੀਸੈਪਸ਼ਨ ਤੇ ਅਧਖੜ ਉਮਰ ਦਾ ਇੱਕ ਭਾਰੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦਾ ਬੰਦਾ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਉਸ ਅਧਖੜ ਉਮਰ ਦੇ ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਨੇ ਕਿਹਾ,

“ਸਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਸਰਦਾਰ ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਤੁਹਾਡਾ ਸਵਾਗਤ ਹੈ ”

(ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਇਸ ਹੋਟਲ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲੇ ਇਸ 30 35 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਇਸ ਇਨਸਾਨ ਦਾ ਨਾਮ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਸੀ)

ਉਸ ਰੀਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਿਹਾ,

“ਸਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਸਾਹਬ, ਕੀ ਹਾਲ ਚਾਲ ਐ, ਕਿੰਵੇਂ ਚੱਲੀ ਜਾਂਦਾ ਆਪਣੇ ਹੋਟਲ ਦਾ ਕੰਮ ਕਾਰ!”

ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, 

“ਕੰਮ ਵਧੀਆ ਚੱਲੀ ਜਾਂਦਾ ਬਾਈ ਜੀ, ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਸੱਜਣਾਂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਆ, ਹੋਰ ਸੁਣਾ ਰਮਨੀਤ ਪੁੱਤ ਕੀ ਹਾਲ ਚਾਲ ਆ?” 

ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, 

“ਠੀਕ ਆਂ ਅੰਕਲ”

ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਨੇ ਮਸ਼ਕਰੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਨਾਲ਼ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਛੇੜਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

“ਹੋਰ ਫ਼ਿਰ ਸਾਡਾ ਯਾਰ ਜ਼ੋਰਾ ਸਿੰਘ ਤੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਤਾਂ ਰਖਦਾ ਨਾ, ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦੇ ਤੰਗ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ!”

ਇਸਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਸੰਗਦੇ ਹੋਏ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਨਾਲ਼ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ,

“ਨਹੀਂ ਅੰਕਲ ਜੀ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੰਗ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ”

ਇਸਤੇ ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਨੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਮਖ਼ੌਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

“ਚੱਲ ਜੇ ਤੰਗ ਕਰਦਾ ਵੀ ਆ ਤਾਂ ਹੱਕ ਬਣਦਾ ਇਹਦਾ! ਆਖ਼ਿਰ ਭਣੋਈਆ ਲਗਦਾ ਤੇਰਾ! ਐਨਾ ਕੂ ਤਾਂ ਸਾਲੀ ਤੇ ਹੱਕ ਬਣਦਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਭਣੋਈਏ ਦਾ! ਆਖ਼ਿਰ ਸਾਲੀ ਵੀ ਤਾਂ ਅੱਧੀ ਘਰਵਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਆ! ਖੁਸ਼ ਰੱਖਿਆ ਕਰ ਇਹਨੂੰ, ਪੁੰਨ ਲੱਗੂਗਾ ਤੈਨੂੰ”

(ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਉਰਫ਼ ਜ਼ੋਰਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਸੁੱਖਪਾਲ ਕੌਰ ਉਰਫ਼ ਸੁੱਖੋ ਦਾ ਘਰਵਾਲਾ, ਸਰਦਾਰ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਦਾ ਤੀਜਾ ਜਵਾਈ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦਾ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਭਣੋਈਆ ਉਰਫ਼ ਜੀਜਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਵੇਰੇ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਹੋਈ ਦੋਨਾਂ ਜੀਜੇ ਸਾਲੀ ਦੀ ਗੱਲਬਾਤ ਅਤੇ ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਕੇ ਇੰਜ ਲਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਕੌਰ ਦੋਨਾਂ ਜੀਜੇ ਸਾਲੀ ਵਿਚਕਾਰ ਨਜਾਇਜ਼ ਸਬੰਧ ਹਨ ਅਤੇ ਅੱਜ ਉਹ ਇਸ ਡ੍ਰੀਮ ਸਟੇਅ ਹੋਟਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਨਜਾਇਜ਼ ਸਬੰਧਾਂ ਦਾ ਅਨੰਦ ਮਾਨਣ ਲਈ ਆਏ ਹਨ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਦੀ ਗੱਲਬਾਤ ਤੋਂ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੋਨੋਂ ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣੇ ਦੋਸਤ ਹਨ ਅਤੇ ਰੁਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਵੀ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੇ ਇਸ ਨਜਾਇਜ਼ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਾਰੇ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਣਦਾ ਹੈ)

ਇਸਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੇ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ,

“ਹਾਂਜੀ ਜ਼ਰੂਰ”

ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਵਿਚਾਲੇ ਟੋਕਦੇ ਹੋਏ ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, 

“ਓ ਇਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਰਖਦੀ ਆ ਦਿਓੜਾ ਸਾਹਬ, ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਛੱਡੋ ਅਤੇ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਚਾਬੀ ਦੇ ਦਿਓ”

ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਮਸ਼ਕਰੀ ਹਾਸੀ ਹਸਦਾ ਹੋਇਆ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, 

“ਥੋੜਾ ਸਬਰ ਕਰਲਾ ਜ਼ੋਰਾ ਸਿੰਹਾਂ, ਕਰ ਲੈਣ ਦੇ ਕੁੜੀ ਨਾਲ਼ ਦੋ ਚਾਰ ਗੱਲਾਂ, ਬਾਅਦ ਚ ਤਾਂ ਤੂੰ ਆਥਣ ਤਾਈਂ ਇਹਨੂੰ ਵਿਚਾਰੀ ਨੂੰ ਚੋਦਣ ਤੇ ਹੀ ਆਂ”

ਇਸਤੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਗਗਨ ਦਿਓੜਾ ਨੂੰ ਤਾੜਦੇ ਹੋਏ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, 

“ਦਿਓੜਾ ਸਾਹਬ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸਮਝੋ, ਮੈਂ ਬੈਂਕ ਚੋਂ ਆਇਆਂ ਤੇ ਇਹ ਵਿਚਾਰੀ ਕਾਲਜ ਬੰਕ ਕਰਕੇ, ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਬੈਂਕ ਤੋਂ ਬੁਲਾਵਾ ਆ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਏਹਨੂੰ ਵੀ ਕਾਲਜ ਪਚਾਓਣਾ ਹੈ, ਏਸ ਕਰਕੇ ਚਾਬੀ ਦਿਓ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਨਿਪਟਾ ਸਕੀਏ।”

ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਨੇ ਗੱਲੇ ਚੋਂ 69 ਨੰਬਰ ਕਮਰੇ ਦੀ ਚਾਬੀ ਕਢੀ ਅਤੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ, 

“ਕਮਰਾ ਤਿਆਰ ਹੈ, ਨਵੀਆਂ ਚਾਦਰਾਂ ਵਿਛੀਆਂ, AC ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, DND ਦਾ ਟੈਗ ਕੁੰਡੇ ਤੇ ਲੱਗਾ ਹੈ, ਸਾਊਂਡ ਪਰੂਫ ਸਿਸਟਮ ਵੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਮਰੇ ਚ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਪਾਣੀ ਰੱਖਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰੂਮ ਫਰੈਸ਼ਨਰ ਵੀ ਰੱਖਿਆ ਪਿਆ ਹੈ, ਆਥਣ ਤੀਕ ਕਮਰਾ ਤੁਹਾਡਾ ਹੈ, ਜਾਓ ਨਜ਼ਾਰੇ ਲਉ, ਨਾਲੇ ਗੱਲ ਸੁਣ ਤੇਰਾ ਐਸ ਸਾਲ ਦਾ ਪੈਕ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਸੋਮਵਾਰ ਤੱਕ ਨਵੀਂ ਬੁਕਿੰਗ ਕਰਾ ਲਵੀਂ ” 

ਰਿਸ਼ੇਪਨਿਸ਼ਟ ਤੋਂ ਚਾਬੀ ਲੈਕੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲਿਫ਼ਟ ਵੱਲ ਲੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦੋਨੋਂ ਲਿਫ਼ਟ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਹੋਟਲ ਦੀ ਆਖ਼ਿਰੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੇ ਬਣੇ ਕਮਰਾ ਨੰਬਰ 69 ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਏ।

ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚੋਂ ਕਮਰੇ ਦੀ ਚਾਬੀ ਕੱਢੀ ਅਤੇ ਕਮਰਾ ਨੰਬਰ 69 ਦਾ ਤਾਲਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ। ਉਸਨੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨੀਤ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਲਈ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ। ਰਮਨੀਤ ਥੋੜ੍ਹੀ ਝਿਜਕਦੀ ਹੋਈ ਅੰਦਰ ਗਈ, ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਵੀ ਅੰਦਰ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ। ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਨੇ ਅੰਦਰੋਂ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾ ਕੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗੂੜ੍ਹਾ ਮਾਹੌਲ ਬਣ ਗਿਆ।