Adultery விழியில் விழுந்து இதயம் நுழைந்து

[game40it]

"அப்புறம் மதன், என்ன விஷயமாக இங்கே வந்தீங்க," என்று செந்தில் என்னிடம் கேட்க்கும் போது என் கண்களின் ஓரத்தின் வழியாக ஷோபாவின் உடல் டன்ஸ் ஆகுறதை பார்த்தேன்.

 
"ஒன்னும் இல்லை செந்தில், நான் ஒரு க்ளையண்ட்டை பார்த்துவிட்டு ஆபீஸ் திரும்புவதற்கு இந்த வழியாக போவதாக இருந்தது, சும்மா உங்களை பார்த்துவிட்டு போகலாம் என்று நினைத்தேன்."
 
"அப்படியா? யு ஆர் ஆல்வேஸ் வெல்கம், மதன்," என்று நட்போடு புன்னகைத்தார்.
 
நான் அவர் மனைவியை தான் பார்க்க வந்தேன் என்று தெரிந்திருந்தால் அவர் இப்படி சொல்லி இருப்பாரா?
 
"நான் வந்தது நல்லதாக போச்சி, விபத்துக்குக் காரணமான அந்த அயோக்கியன் உங்களுக்கே அவன் ஆளை தூது அனுப்பி இருக்கான்."
 
"ஆமாம், மதன். அவன் பலமுறை என்னுடன் போனில் பேச முயற்சித்தான் அனால் எங்க வக்கீல் அவனிடம் எதுவும் பேச வேண்டாம், எதுவென்றாலும் அவனை அவருடன் பேச சொல்ல எனக்கு எட்வய்ஸ் பண்ணினார்."
 
"உங்கள் வக்கீல் சொன்னதுதான் சரி, செந்தில். அவன் கூட நீங்க நேரடியாக பேசுறது சரிவராது."
 
"அவன் இன்னைக்கு அவன் ஆளையே இங்கே அனுப்பிட்டேன்," என்றார் செந்தில்.
 
"அவன் பெரிய பணக்காரன் என்பதால் அவன் போலீஸ் இடம் பணம் கொடுத்து சரி பண்ண பார்த்திருக்கன். அவனுக்கு செல்வாக்கு மற்றும் பணம் இருப்பதால் இரண்டு வருடத்துக்கு மேல் இந்த கேசை இழுத்துக்கொண்டே போய்விட்டான்," என்று ஷோபா இடையில் கூறினாள்.
 
"நல்லவேளை அவனின் 'Blood Toxicology' ரிப்போர்ட் நகல் எங்கள் வாக்கில் முன்கூட்டிய வாங்கிவிட்டார், இல்லையென்றால் காசு கொடுத்து அதையே மாற்றி இருப்பான்," என்றார் செந்தில்.
 
"ஆமாம், மதன், நாங்க அவனுக்கு ஒத்துழைத்தால் விபத்து பண்ணியது அவன் இல்லை அவன் டிரைவர் என்று போலீசின் உதவியுடன் மாத்திருப்பான்," என்று ஷோபா கடுஞ்சினம் கொண்டு கூறினாள்.
 
"அவன் ஏன் இவ்வளவு முயற்சி எடுத்து கேஸ் திசை திருப்ப பார்க்கிறான்?" என்று கேட்டேன்.
 
"நம்ம வக்கீல் சொன்னாரு அவன் கன்விக்ட் அனால் அவனுக்கு இரண்டு வருடம் சிறை தண்டனை வரைக்கும் தண்டிக்கப்படலாம்," என்று செந்தில் விளக்கம் கூறினார்.
 
அந்த ஆள் இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்பு அந்த விபத்தை ஏற்படுத்தியிருக்காவிட்டால், ஷோபாவுடன் எனக்கு இந்த வாய்ப்பு கிடைத்திருக்காது. அப்படியானால், நான் அந்த ஆள் மீது  கோபப்படுவதை விட அவனுக்கு நன்றி சொல்ல வேண்டாமா? இப்படி ஒரு வக்கரமான எண்ணம் என் மனதில் தோன்றிய உடனே நான் என்னை திட்டிகொண்டேன். அட ச்சே .. நான் ஒன்னும் அவ்வளவு மோசமான ஆள் கிடையாது. இந்த வகையில் தான் நான் ஷோபாவை அடையானும் என்று ஒருபோதும் ஆசைப்பட்டது கிடையாது. விதி எங்களை ஒன்று சேர்த்துவிட்டது.
 
"எப்போது கேஸ் கோர்ட்டுக்கு போகும்?" என்று கேட்டேன்.
 
"அவன் இதற்க்கு மேலேயும் தள்ளி போட்டுகொண்டு போக முடியாது, அநேகமாக கூடிய சீக்கிரம் ஹியரிங்  தெய்தி நிச்சயம் ஆகிடும்," என்றார் செந்தில்.
 
"அவன் என்னன்னமோ செஞ்சி பார்த்துட்டான், அவன் நினைத்த மாதிரி எதுவும் நடைபெறல, அவனுக்கு இப்போது உண்மையிலயே ரொம்ப பயம் வந்திருக்கும் .. குட்," என்று திருப்தியுடன் ஷோபா கூறினாள்.
 
"நீங்க இருவரும் கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையாக இருங்க, நீங்க மோதுவது பெரிய இடம். எந்த எல்லைக்கு வேணாலும் அவர்கள் போன்ற ஆட்கள் போவார்கள்," என்று உண்மையான அக்கறையில் சொன்னேன்.
 
என் அக்கறை என்னை முழுதுமாக கவர்ந்த ஷோபா மீது மட்டும் இல்லை, செந்திலுக்கும் எதுவும் நடந்திடக்கூடாது என்று உண்மையில் விரும்பினேன்.
 
"இன்னைக்கு வேலை கொஞ்சம் அதிகம், அது இல்லாமல் இந்த ஆலு வேற வந்த டென்ஷ்ன். களைப்பா இருக்கு, கொஞ்ச உட்கார்ந்துக்குறேன்," என்று அவர் நாற்காலியில் செந்தில் அமர்ந்தார்.
 
அவர் முகத்தை பார்க்கும் போது அது சோர்வகாதான் தென்பட்டது. அவர் முழு குணமடையாத நிலையிலும் அவர் மனைவி தனியாக போராடி கஷ்டப்படக்கூடாது என்று அவர் முடிந்தவரை அலுவலகம் வந்து போகிறார். இதைக் கேட்டதும் ஷோபாவுக்கு தன் கணவர் மீது இருந்த அன்பும் அக்கறையும் பொங்கி எழுந்தது. அவள் விரைவாக தன் கணவனிடம் நடந்து சென்று அவர் முகத்தைத் பரிவோடு தடவி, அவர் தனக்கு எவ்வளவு முக்கியம் என்பதைக் காட்டினாள்.
 
"அதுனால் தான் சொன்னேன், நீங்க மதியம்மே வீட்டுக்கு போங்க என்று, இப்போது பாருங்க உங்க முகத்தை எப்படி வாடி போய் இருக்கு."
 
இதை பார்த்துக்கொண்டு இருந்த நான், என் மீதும் ஷோபா இது போன்ற அன்பு காட்டுவாளா என்று பொறாமை மற்றும் ஏக்கமாக  இருந்தது.
 
"அது ஒன்னும் இல்லை, கவலை படாதே, கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுத்தால் சரியா போய்விடும்," என்று கூறிய செந்தில் அவள் கையை எடுத்து மென்மையாக ஒரு முத்தம் கொடுத்தார்.
 
கணவன் மனைவி இடையேயான இந்த ஆழமான பாசத்தின் வெளிப்பாடு மனதைத் தொடுவதாகவும், அதே நேரத்தில் எனக்கு கலக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. நான் தேவையில்லாமல் அவர்களின் வாழ்க்கையில் தலையிடுகிறேன். நான் ஷோபாவுடன் உறவு வைத்துக்கொள்வது அவர்களின் அற்புதமான உறவில், இன்று இல்லாவிட்டாலும் எதோ ஒரு நாளில் கொந்தளிப்பை மட்டுமே ஏற்படுத்தும். உடலின் நியாயமான தேவைக்கு ஆண் துணை இல்லாததால் ஷோபா அவதிப்பட்டபோது நான் அவள் ஸ்ட்ராங்காக இருக்க உதவி செய்திருக்க வேண்டும். அவளுடைய பிரச்சினைகள் தற்காலிகமானவை என்றும், அவளுடைய கணவர் விரைவில் முழுமையாக குணமடைவார் என்று அவளுக்கு ஊக்கம் கொடுத்திருக்குணம்.  அவள் கணவனுக்கு உண்மையாக இருக்கவேண்டும் இல்லையெனில் செந்தில் முழுமையாக குணமடைந்த பிறகு, அவருக்கு துரோகம் செய்ததற்காக அவள் ரொம்ப வருத்தப்படுவாள் என்று சொல்லி இருக்கணும்.
 
ஆனால் நான் இதில் எதையும் செய்யவில்லை. நான் அவளைப் போலவே மனதளவில் பலவீனமாக இருந்தேன், அவளுடைய சூழ்நிலையை என் கேவலமான இன்பத்திற்காகப் பயன்படுத்திக் கொண்டேன். அவள் மேல் இருந்த என் காதலும், மோகமும், என்னை ஒழுக்கம் உள்ள ஒரு ஆண்ணாக சிந்திக்கவும், செயல்படவும் விடவில்லை. இது என்னுடைய வழக்கமான குணமோ அல்லது நடத்தையோ அல்ல. இதற்க்கு முன்பு என் சிற்றின்ப வேட்கைக்காக நான் ஒருபோதும் வேறொருவரின் மனைவியை மயக்க முயற்சித்ததில்லை. இதை நான் உறுதியாகச் சொல்ல முடியும், ஏனென்றால் இரண்டு முறை எனக்கு அந்த வாய்ப்பு கிடைத்தது. இரண்டு நபர்களின் மனைவிகள் என் மீது அவர்களுக்கு ஆர்வம் இருப்பதை என்னிடம் காட்டி இருந்தார்கள். அந்த இரண்டு சந்தர்ப்பங்களிலும், நான் விரும்பினால், அவர்கள் என்னுடன் உறவு கொள்ள தயாராக இருக்கிறார்கள் என்பதற்கான தெளிவான அறிகுறியை அந்த இரண்டு மனைவிகள் காட்டியிருந்தனர். அந்த இரு மனைவிகளில் ஒருத்தி மிகவும் அழகாகவும் இருந்தாள். அனால் நான் டெம்ப்ட் ஆகவில்லை. ஒரு ஆண்ணை கேவலப்படுத்தனும், அவன் மனைவியை அவனுக்கு தெரியாமல் அனுபவித்து அவனை சிறுமைப்படுத்தனும் என்ற எண்ணம் எனக்கு வந்ததே இல்லை. ஆனால் ஷோபாவின் விஷயத்தில் நான் என்னுடைய அடிப்படை குணத்திற்கு எதிராக நடந்து கொள்கிறேன். அவளைப் பார்த்தவுடனேயே நான் அவள் மீது முழுமையாகப் பிரமித்துப் போனேன். இவள்தான் எனக்கான பெண் என்று என் உள்ளமே சொன்னது. அவள் திருமணமானவள் என்பது எனக்கு விழுந்த பெரும் இடி. அதனால் அவளை என்னுடையதாக வைத்திருக்க வாய்ப்பு வந்தபோது, என்னால் என்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொள்ள முடியவில்லை. அதற்க்கு நான் வெட்கப்பட்டேன், அனால் அதையும் மீறி அவள் எனக்கும் வேண்டும் என்பது தான் கடைசியில் ஜெயித்தது.
 
இப்போதும் கூட அவளைப் பார்ப்பது எனக்கு ஆசையை தான் தருகிறது, அவள் தன் கணவனைப் பற்றி அக்கறை காட்டி, நான் அங்கு இருப்பதை இக்னோர் பண்ணியும் கூட நான் வருத்தப்படவில்லை. ஏனென்றால் அவளுக்கு என் மீதும் அன்பு இருக்கு என்று நம்பினே. அவளின் மென்மையான விரல்கள் அவள் கணவரின் முகத்தை வருடும் போது அதில் ஒரு காதல் இருந்தது. அதே விரல்கள் நேற்று இரவு என் முதுகில் வேற மாதிரி வருடியது … அழுத்தமாக, ஆவேசமாக, அதுவும் ஒருவிதமான காதல். அந்த காதலின் வெளிப்பாடு தான் இன்று காலை நான் குளிக்கையில் உடலில் தண்ணி பட்டபோது உணர முடிந்தது. அவள் கணவரின் முடியை கொத்திவிடும் அதே விரல்கள் நேற்று இரவு என் முடி உள்ளே நுழைந்து அதை கெட்டியாக பிடித்து என் உதடுகளை உணர்ச்சியுடன் உறிஞ்சினாள். அவள் அந்த நேரத்தில் இன்பத்தில் துடிக்கிறாள் என்று என் மீது இருக்கும் ஒருவிதமான காதலை காட்டியது. இப்போது ஷோபா அவள் கணவன் மீது இருக்கும் அன்பை வெளிகாட்டிக்கொண்டு இருக்கும் போது கூட அந்த நினைவுகள் என் ஆண்மையை விறைக்க செய்தது. இந்த நேரத்தில் செந்தில் இங்கே இருக்கும் போது கூட எனக்கு இந்த எண்ணங்கள் வருகிறது என்று சங்கடமாக இருந்தது, அனால் என் உணர்வுகள் என் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை.
 
நான் ஆஃபீஸ் உடுப்பில் இருந்ததால் ஷர்ட் டக் இன் செய்திருந்தேன். அவர்கள் என்னை பார்த்தல் என் புடைப்பை கவனிக்க வாய்ப்பு இருந்தது. அதுவும் என் ஆணுறுப்பு சைஸ்க்கு அது கொஞ்சம் கவனிப்பை ஈர்க்க கூடியதாக இருக்கும். அந்த வீக்கத்தை மறைக்க நான் ஒரு நாற்காலியை இழுத்து, அதில் அமர்ந்து என் கால்களைக் குறுக்காகப் போட்டுக்கொண்டேன். எனக்கு உண்மையில் அவர்களின் அலுவலத்தில் எந்த வேலையும் இல்லை. அதனால், நான் அங்கே நீண்ட நேரம் இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை என்பதால் சீக்கிரம் கிளம்ப வேண்டியிருந்தது, ஆனால் என் தேவதையை பார்த்து நான் அங்கிருந்து கிளம்ப மனம் இல்லாமல் இருந்தேன். அவள் தன் கணவன் முன்பு நின்று கொண்டிருந்ததால் நான் அவள் பின் அழகை ரசித்துக்கொண்டு இருந்தேன்.  அவளின் சிறிய இடையும் அதில் இருந்து அழகான வளைவு வடிவம் கொண்ட பிட்டதையும் பார்க்கும் போது எப்படி என் விறைப்பு அடங்கும், எப்படி நான் அதை அவர்களிடம் இருந்து மறைப்பேன். அதுவும் நேற்று இரவு இந்த செழிப்பான அழகை ஆடைகளின்றி ரசித்ததை நினைவுக்கு வந்தது.
 
"இன்னும் ஒரு மணி நேரம் பொறுத்துங்க, வேலை எல்லாம் முடிந்திடும் அப்புறம் நாம வீட்டுக்கு கிளம்பலாம். அதுவரை ரெஸ்ட் எடுங்க," என்று கூறிய ஷோபா அவள் மேஜைக்கு சென்று அவள் கம்புடேர் முன் அமர்ந்தாள்.
 
இதற்க்கு மேலே, நான் என்ன செய்த்து இங்கேயே இன்னும் கொஞ்ச நேரம் இருக்க தாமதிப்பது? அனால் அவள் தன கணவர் அருகே இருந்து அவள் மேஜைக்கு நடந்துவந்த போது அவளின் உடல் அசைவுகள் என் விறைப்பை மேலும் கடினம் ஆக்கியது. ஷோபா தனியாக இருப்பாள் என்று ஆசையுடன் வந்த எனக்கு செந்திலும் இங்கே இருக்க இப்போது ஒன்னும் நடக்கப்போவதில்லை என்ற ஏமாற்றம் இருந்தது. தன் மேஜையில் அமர்ந்த பிறகு, ஷோபா என்னை ஒரு விரைவான பார்வை பார்த்தாள். என் முகத்தில் இருந்த முகபாவனையை அவள் புரிந்துகொண்டிருக்க வேண்டும் ஏன்னெனில் அவள் புன்னகையை அடக்க முயற்சிப்பதை என்னால் பார்க்க முடிந்தது. கள்ளி, நான் ஏன் வந்திருக்கேன் என்று அவளுக்கு தெரியுது, என் ஏக்கத்தைக் கண்டு அவளுக்கு சிரிப்பாக இருக்குது. அந்த குறும்பு புன்னகையை மறைக்கும் போது கூட அவள் முகம் எவ்வளவு அழகாக இருந்தது. செந்தில் மட்டும் இல்லை என்றால் நான் அவளை இழுத்து ஆவேசமாக முத்தமிட்டிருப்பேன். மணி கணக்கில் என்னால் ஷோபாவின் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டே இருக்கலாம் அனால் செந்தில் அங்கே இருக்காரே, அவர் என்னை பற்றி என்ன நினைப்பர்.
 
"சரிங்க செந்தில், நான் கிளம்புறேன். என் ஆஃபீஸ் போய்விட்டு பிறகு வீட்டுக்கு போகணும்," என்றேன்.
 
செந்திலும் அவர் நாற்காலியில் இருந்து எழுந்தார். ஷோபாவை பார்த்து கூறினார்," நீ உன் காரில் தானே வந்த, நான் ட்ரைவரை கூட்டிக்கொண்டு முதலில் வீட்டுக்கு போகிறேன், உனக்கு ஓக்கவா?"
 
நான் முந்திகிட்டு கிளம்புறேன் என்று சொல்லிவிட்டேன்னே, செந்தில் கிளம்புறார் என்று தெரிந்திருந்தால் நான் அப்படி சொல்லி இருக்க மாட்டேன். செந்தில் இப்படி சொல்லப்போறார் என்று எனக்கு எப்படி தெரிந்திருக்கும்? ஷோபா தனியாக இருக்கும்போது நானும் இங்கு இருக்கும் வாய்ப்பை மிஸ் பண்ணிட்டேண்ணே. ஷோபா ஒரு கணம் தயகத்தில் யோசித்தாள். அந்த நேரம் நான் கிளம்புவதற்கு ஏற்கனவே நாற்காலியில் இருந்து எழுந்திருந்தேன். அவள் கணவனைப் பார்ப்பதற்கு முன்பு அவள் கண்கள் சில நொடிகள் என் கண்களைச் சந்தித்தன. அவள் என்ன நினைக்கிறாள் அல்லது அவளுடைய பார்வையின் அர்த்தத்தை என்னால் படிக்க முடியவில்லை. ஏன் டா அவசரப்பட்டுட்ட, அவர் தான் போகிறார்ல, நீ நல்ல சான்ஸ் மிஸ்பண்ணிட்டியே என்று அவள் பார்வை கூறியதா அல்லது நல்லவேளை நீயும் கிளம்புற, நான் உன்னுடன் தனியாக இருக்கப்போவதில்லை, தப்பு எதுவும் நடக்க போகிறதில்லை என்று கூறுகிறது? 
 
"சரி, நீங்க போய் ரெஸ்ட் எடுங்க, நான் ஒருமணி நேரத்தில் எல்லாற்றையும் முடித்துவிட்டு வரேன்," என்று செந்திலிடம் கூறினாள்.
 
இது எனக்கு சூட்சுமமான சிக்னேள்ள? அவர் போகட்டும் நமக்கு நம் ஆசைப்படி நடந்து எல்லாம் முடிப்பதற்கு ஒரு மணி நேரம் இருக்கு என்று அவள் மறைமுகமாக என்னிடம் சொல்கிறாளா? அனால் நான் கிளம்ப போகிறேன் என்று தயாராக எழுந்திவிட்டேன், நான் திடிரென்று போகாமல் இங்கேயே இருக்க முடியெடுத்தல் செந்திலுக்கு சந்தேகம் வராதா? நான் உடனடியாக ஏதாவது செய்யணும். செந்தில் அவர் மேஜையில் இருந்து சில பேப்பர்களை எடுத்து வந்து ஷோபாவிடம் கொடுத்துக்கொண்டு இருந்தார். நான் இதை வாய்ப்பை பயன்படுத்தி என் பாக்கெட்டில் இருந்து என் போன் எடுத்து நான் சற்றுமுன் அமர்ந்திருந்த நாற்காலியில் போட்டேன். நாற்காலியின் பேக்ரெஸ்ட் மற்றும் உட்காரும் பகுதிக்கு இடையில் அது சிக்கிக்கொள்ளும் வகையில் நான் அதைத் தள்ளினேன். இந்த வழியில் அது எளிதில் கவனிக்கப்படாது.
 
செந்தில் கிளம்ப தயாராக இருக்க நானும் அவரிடம்," வாங்க செந்தில், நானும் உங்களுடன் உங்க கார் வரைக்கும் வரேன்," என்றேன்.
 
அவர் தன மனைவிடம்," பை டியர்," என்று கூறும் போது ஷோபா பதிலுக்கு "பை டார்லிங்," என்றது. அந்த நேரத்தில் அவள் கண்கள் எங்கள் இரண்டு பேர் மீதும் இருந்தது. யாரை டார்லிங் என்கிறாள்? நானா அல்லது செந்திலா? அல்லது இப்போது அவள் இதயத்தில் நாம் இருவரும்மே அவளுக்கு அன்பானவர்கள்ளா. ஆஃபீஸின் முன் வாசல் பக்கம் அவர் டிரைவர் அமர்ந்து இருந்தான். செந்தில் பார்த்தது அவன் உடனே நாற்காலியில் இருந்து எழுந்தான். செந்திலால் வேகமாக நடக்க முடியாது, மேதுவாக தான் முடியும். நானும் பொறுமையாக அவருடன் மெதுவாக நடந்துவந்தேன். என் கால்கள் தான் மெதுவாக நகர்ந்தன அனால் என் இதயம் வேகமாக அடித்து ஷோபாவின் காபினுக்கு சீக்கிரம்மாக திரும்பி போக அவசரப்படுத்தியது.
 
செந்தில் அவர் கார் அருகே போனபோது திடிரென்று என்னிடம் சொன்னார்," முதலில் ஒரு டீ அருந்திட்டு போகலாமா?"
 
நான் இதற்க்கு மறுப்பு சொல்ல முடியவில்லை. நான் என் தொலைபேசியை அவரது அலுவலகத்தில் தவறுதலாக விட்டுச் சென்றது போல் நடிக்க விரும்பினேன், அதை ஒரு சாக்காகப் பயன்படுத்தி மீண்டும் உள்ளே செல்ல நினைத்திருந்தேன். இதற்க்கு அவர் கார் உள்ளே ஏறி பிரபடாரத்துக்கு முன்பு தான் நான் போன்னவ் தவறவிட்டுட்டேன் என்று சொல்ல திட்டமிட்டிருந்தேன். அப்போதுதான் நாளை அவர் ஆஃபீஸ் வந்தபோது அவருடைய ஊழியர்கள் யாராவது நான் அவருடைய அலுவலகத்திற்குத் திரும்பி வந்து, அவரது அறைக்குள் சென்றுவிட்டதாகச் சொன்னால் அதை தவறாக எடுத்துக்கொண்டு பெரிதுபடத்த  மாட்டார். அனால் இப்போது நான் போன்னை அவர் கேபினில் தவறவிட்டுட்டேன் என்று சொன்னால் நீங்க போய் எடுத்துட்டுவாங்க நான் உங்களுக்கு காத்திருக்கேன் என்று சொன்னாலும் சொன்னாளாம். அதே நேரத்தில் நான் எதுவும் சொல்லாமல் அவர் கார் போனபிறகு மீண்டும் நான் அவர் ஆபிஸ் உள்ளே போனால் அது தப்பாகிவிடும். ஷோபாவோ அல்லது நானோ, பிறகு அவரிடம் நான் போன் எடுக்கத்தான் அங்கே சென்றேன் என்று விளக்கம் கூறினால் அது அவரின் சந்தேகத்தை கிளப்ப வாய்ப்பு இருக்கு. முதலில் நானே அவரிடம் சொல்வதற்க்கும் மாறாக பிறகு இந்த விஷயம் அவருக்கு தெரிந்த பிறகு நாம விளக்கம் கொடுப்பதிலும் வித்யாசம் இருக்கு. அதனால் எதுவும் சொல்லாமல் நான் அவருடன் டீ அருந்த செல்வதற்கு ஒப்புக்கொண்டேன். நானும் ஷோபாவும் முதலில் ஜுஸ்  அருந்தச் சென்ற அதே உணவகத்திற்கு நாங்கள் சென்றோம், அங்கே தான் ஷோபா அவள் அனுபவிக்கும் கஷ்டங்களை என்னிடம் கொட்டி தீர்த்தாள். அதுதான் ஷோபா இறுதியாக தன் ஆசைகளுக்கு அடிபணிந்து என்னிடம் தன்னை கொடுப்பதற்கு ஆரம்ப படி. எதிர்பாராத விதமாக, நானும் ஷோபாவும் அமர்ந்திருந்த அதே மேஜையில் நாங்கள் அமர்ந்தோம்.
 
வெயிட்டர் வந்து நாங்கள் டீ ஆர்டர் பண்ணினபிறகு செந்தில் கேட்டர்," அந்த ஆள் வந்து எங்களிடம் பேசிக்கொண்டு இருக்கும் போது உங்களை நான் உள்ளே கூப்பிட்டு அதில் சம்மந்தப்படுத்தியதில் உங்களுக்கு வருத்தம் எதுவும் இல்லையே?"
 
"அதில என்ன இருக்கு, எனக்கு ஒரு வருத்தமுக் இல்லை. அனால் இவ்வளோ பெரிய விபத்தை ஏற்படுத்திவிட்டு அந்த ஐயோகியான், அவன் ஆளை அனுப்பி பணம் மூலம் சரிபண்ண பார்க்கிறான் பாருங்க, என்ன ஒரு திமிரு."
 
செந்தில் எல்லாம் அவரின் விதி என்பது போல ஒரு சிறு புன்னகையை வெளிப்படுத்தினார். "பரம்பரை பணக்காரர்கள், வாழ்கை முழுவதும் சொகுசாக வாழ்ந்தவர். ஓரிரு வருடம் ஜெயிலின் கஷ்டங்கள் தாங்க மாட்டான். அந்த பயம் தான் அவனுக்கு. பாவம் என்ன செய்வான்."
 
செந்திலைப் பற்றி என் மனதில் நினைத்து அவரை பாராட்டாமல் இருக்க முடியவில்லை. தனக்கு சொல்லொணாத் துன்பத்தை ஏற்படுத்திய அந்த மனிதன் எதிர்கொள்ளும் சூழ்நிலையைப் புரிந்துகொண்டு அனுதாபம் காட்ட அவரால் முடிகிறதே. என்னவொரு நல்ல மனிதன். அவரின் ஆண்மையையே இழக்க அவன் செய்துவிட்டான். டோக்ட்டர்கள் அவருக்கு நம்பிக்கை அளித்தாலும், அவருக்கு அது திரும்பக் கிடைக்குமா என்பது நிச்சயம் இல்லை என்பதுதான் இப்போதைய நிலைமை. டைம் எடுக்கும் என்று சொல்கிறார்கள், அனால் இரண்டு வருடங்கள் தாண்டிவிட்டது இன்னும் எவ்வளவு டைம் தான் தேவைப்படும்? இந்த மோசமான விளைவை ஏற்படுத்திய ஆணின் மீது கூட செந்தில் ஆத்திரம் படவில்லை என்பதுபோல இருந்தது.
 
"எப்படி உங்களால இப்படி நினைக்க முடியுது. அவனால் நீங்க எவ்வளவு பாதிக்கப் பட்டிருக்கீங்க, அவன் மீது உங்களுக்கு வெறுப்பு வரலையா? என்று நம்பமுடியாது போல தலை ஆட்டியபடி கேட்டேன்.
 
"வெறுப்பு உணர்வு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உங்களை தான் அரிது சென்றிடும். நீங்க எப்படிப்பட்டவர் என்பதை மற்றவர் செய்கைகள் தீர்மானிக்க கூடாது. தர்மத்தின்படி அவரவர் செய்கைக்கு பலனோ, பாதிப்பை அவரவர் அனுபவிப்பார்கள். எல்லோரும் கடவுளுக்கு ஒரு நாள் பதில் சொல்லணும்," என்றார்.
 
அவருக்கு விபத்து ஏற்படுத்தியனை பற்றி கருதி செந்தில் இப்படி சொல்லுகிறார் அனால் அவர் என்னையும், ஷோபாவையும் பற்றி கூறுவது போல எனக்கு சுருக்கென்று குத்தியது. நான் இப்போது செய்யும் செயலுக்காக ஒரு நாள் கஷ்டப்படுவேனா? ஷோபாவும் கூடவா? அந்த நேரத்தில் வெய்ட்டர் டீ பரிமாறியதால், நாங்கள் இருவரும் சிறிது நேரம் அமைதியாக  எங்கள் சொந்த சிந்தனைகளில் மூழ்கியபடி, குடித்தோம். நான் செய்வது பெரிய தப்பு என்று நான் உணர்ந்தாலும் என்னால் என்னை கட்டுப்படுத்திக்க முடியவில்லை. ஷோபா என் இதயத்தில் அந்த அளவுக்கு நிறைந்திருந்தாள். அவள் உடலை மட்டும் நான் விரும்பவில்லை, அவளை என் வாழ்க்கையில் இணைத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்ற ஆசை இருந்தது. இப்படி நினைப்பது மஹா பாவம் என்று எனக்கு புரிந்தது ஆனால் ஒருவரை பாதிக்கும் உணர்வுகள் ஒருவரை இயல்பாகவே வருகின்றன, நீங்கள் என்ன உணர வேண்டும், என்ன உணரக்கூடாது என்பதை உங்களால் தீர்மானிக்க முடியாது. செந்தில் இருக்கும் இது போன்ற கஷ்டமான நேரத்தில் அவர் வாழ்க்கையில் ஷோபா இருப்பது முக்கியம் அனால் எனக்கும் ஷோபா வேண்டும்மே. இப்போது இருவரும் அவளை பகிர்ந்து கொள்கிறோம் என்பது தான் உண்மை.
 
பொதுவாக கொஞ்சம் நேரம் நாங்கள் பேசிக்கொண்டே டீ அருந்தி முடித்தோம். ஒரு மணி நேரத்தில் அவள் செய்யவேண்டிய வேலைகள் முடித்து வீடு திரும்பிவிடுவேன் என்று ஷோபா செந்திலிடம் கூறி இருந்தாள். எனவே, இங்கு தாமதமாகும் ஒவ்வொரு நிமிடமும், எப்போது என்னால் அவளிடம் செல்ல முடியும் என்ற பதட்டத்தை எனக்குள் ஏற்படுத்திக் கொண்டிருந்தது.
 
சரி டைம் ஆகுது கிளம்பலாம்," என்று கூறி செந்தில் பில் காட்டினார்.
 
அப்பாடா .. கடைசியில் கிளம்புறார் என்று இப்போது தான் எனக்கு நிம்மதி வந்தது. 
 
அவர் கார் அருகே நாங்கள் வந்த போது செந்தில் கூறினார்," ஐயோ, நீங்க உங்க ஆஃபிஸ் போகணும் என்று சொன்னீங்களே, நான் உங்களை ரொம்ப டிலே பண்ணிட்டேன்னா?"
 
இதை நான் சாக்காக வைத்துக்கொண்டு," ஆபீசில் இருந்து போன் எதுவும் வரவில்லை," என்று கூறி என் செல் போன்னை செக் பண்ண விரும்புவதுபோல என் பாக்கெட்டில் கையைவிட்டு அப்போது தான் அது என்னிடம் இல்லை என்று எனக்கு தெரியவந்தது போல நடித்தேன்.
 
"அட போன் எங்கே போச்சு? நான் உங்க ஆஃபீஸ் நுழையும்போது அதை எடுத்து மெஸேஜ் எதுவும் இருக்க என்று பார்த்தேனே?" என்றேன்.
 
"எங்கேயாவது விழுந்திருக்க போகுது, ரஸ்டாரன்டில் பாருங்க அங்கே விழுந்திருக்க என்று," என்றார் செந்தில்.
 
அங்கே போன் இல்லை என்று எனக்கு நல்ல தெரியும் அனால் செந்தில் சந்தேக படக்கூடாது என்று அங்கே சென்று செக் பண்ண போவதுபோல அவசரமாக ரெஸ்டாரண்ட்க்கு சென்றேன். சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு திரும்பி வந்தேன். செந்தில் அங்கேயே அவர் கார் அருகில் காத்திருந்தார்.
 
"அங்கே இல்லை .. நான் உங்கள் கபின்னில் உட்கார்ந்து இருந்தபோது அது என் பாக்கெட்டில் இருந்தது, அங்கே தான் விழுந்திருக்கும் போல. நான் போய் அதை எடுத்துக்கிறேன்," என்றேன்.
 
"ஒக்க போய் பாருங்க, அனால் கிடைச்சிருச்ச என்று எனக்கு போன் பண்ணி சொல்லுங்க, நான் முதலில் கிளம்புறேன்," என்றார்.
 
அதுதானே எனக்கு வேணும் என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டு நான் மறுபடியும் அவர் அலுவலகம் சென்றேன். அந்த நேரத்தில் அலுவலக வேலை நேரம் கிட்டத்தட்ட முடிந்துவிட்டதால், அவரது ஸ்டாப் பேக் அப் செய்துகொண்டு அவரவர் வீடு திரும்ப தயாராகிக் கொண்டிருந்தனர்.
 
நான் முதலில் அவர்கள் அலுவலகத்துக்கு வந்த போது என்னிடம் பேசிய அதே ஸ்டாப் தான் கேட்டார்," என்னங்க சார், மறுபடியும் வந்திருக்கீங்க?
 
"இல்ல பா, என் செல் போன் உள்ளே மறந்து விட்டுவிட்டேன்," என்றேன்.
 
"அப்படியா? மேடம் உள்ளே தான் இருக்காங்க, போய் செக் பண்ணி பாருங்க," என்றார். நான் ஒரு சிறு புன்னகையோடு மனதில் குதுகுளமாக ஷோபா கேபின் நோக்கி நடந்தேன்.