05-06-2025, 11:09 PM
நாங்க கல்யாண மண்டபத்த விட்டு வெளியேறும்போது, மாலை 5 மணி இருக்கும். வெளியே சூரியன் மறைஞ்சு, ஆரஞ்சு வெளிச்சம் மங்க ஆரம்பிச்சிருந்துது. கூட்டமும் கலைஞ்சு, சில பேர் கார்ல ஏறி ஓட ஆரம்பிச்சாங்க. எங்க கார் பார்க்கிங்ல நின்னுச்சு, ஆனா என் புருஷன் தீபக் என்ன இழுத்து ரயில் நிலையம் பக்கம் நடக்க விட்டான். அவன் கை என் மணிக்கட்ட பிடிச்சு இறுக்கமா இழுத்துச்சு, என் குதிகால் செருப்பு சிமெண்டு தரையில கொத்து கொத்துனு சத்தம் போட்டுது. என் புடவை மெதுவா அசைய, முந்தானை சரிஞ்சு, என் மொலைகளோட பிளவு பளிச்சுனு தெரிய ஆரம்ப)"புருஷன்! நாங்க எங்க போறோம்? கார் அங்க..." நான் ஆரம்பிச்சு கேக்க ஆரம்பிச்சேன், ஆனா அவன் கோவமான பார்வை என் வாய மூட வச்சுது. அவன் மூஞ்சி கறுத்து, கண்ணு எரியுற மாதிரி இருந்துது, ஒரு வார்த்தையும் பேசல, ஆனா அவன் பார்வையில என்னை உரிச்சு பாக்குற மாதிரி ஒரு கோவம் தெரிஞ்சுது.
ரயில் நிலையத்துக்கு வந்தோம், அங்க கூட்டம் கும்மி அடிச்சு, பீக் அவர் டைம், மக்கள் ஒருத்தர ஒருத்தர் இடிச்சு தள்ளிக்கிட்டு இருந்தாங்க. ஒவ்வொரு நிமிஷமும் கூட்டம் இரு மடங்கு ஆயிக்கிட்டு இருந்துது. நிலையம் முழுக்க ஆளுங்க திணறிக்கிட்டு இருந்தாங்க, வியர்வை வாசனையும், உடம்பு நாற்றமும் மூக்க துளைச்சுது. தீபக் என் கைய இன்னும் இறுக்கமா பிடிச்சு, "இங்க நில்லு, முண்டை!"னு கத்தி, என்னை டிக்கெட் ஹாலோட நடுவுல தனியா நிற்க விட்டு, டிக்கெட் வாங்க போய்ட்டான். "என்னடி இது? கார் வேற எடத்துல இருக்கு, இவன் எதுக்கு இங்க கூட்டி வந்தான்?"னு மனசுக்குள்ள யோசிச்சேன், ஆனா அவன் கோவத்த பார்த்து, பயத்துல வாய மூடிக்கிட்டு நின்னேன்.
அவன் 15 நிமிஷம் போய் தொலைஞ்சு, நான் அந்த கூட்டத்துல தனியா நின்னு, என் உடம்பு மேல புரியாத கைகள் உரசி, இடிச்சு, தள்ளி, தடவிக்கிட்டு இருந்துது. ஒரு கை என் சூத்து மேல உரசி, மெதுவா பிசையுற மாதிரி இருந்துது. இன்னொரு கை என் இடுப்பு மேல வந்து, என் வயித்த தடவி, மேலாடையோட மேல என் மொலைய நோக்கி ஊர்ந்துது. என் மனசு பயத்துல துடிச்சுது, "என்னடி இந்த முண்டைக்கு ஆபத்து!"னு நெனச்சேன். ஆனா கூட்டத்துல நகர முடியல, எல்லாரும் என்னை இடிச்சு, தள்ளி, உடம்பு மேல உரசிக்கிட்டு இருந்தாங்க.
தீபக் திரும்பி வந்தான், அவன் கண்ணு இன்னும் எரிஞ்சுது. "வேகமா வாடி, தேவுடியா! அங்க நின்னு முண்டை மாதிரி வேடிக்கை பாக்குறியா?"னு உரத்த கத்தினான். அவன் குரல் கேட்டு, எல்லாரும் திரும்பி பார்த்தாங்க, என் மூஞ்சி வெட்கத்துல சிவந்து போச்சு. "நீயே இவள இப்படி திட்டுற, இனி என்ன ஆகுமோ?"னு மனசு பயந்து தவிச்சுது.
ரயில் நிலையத்துக்கு வந்தோம், அங்க கூட்டம் கும்மி அடிச்சு, பீக் அவர் டைம், மக்கள் ஒருத்தர ஒருத்தர் இடிச்சு தள்ளிக்கிட்டு இருந்தாங்க. ஒவ்வொரு நிமிஷமும் கூட்டம் இரு மடங்கு ஆயிக்கிட்டு இருந்துது. நிலையம் முழுக்க ஆளுங்க திணறிக்கிட்டு இருந்தாங்க, வியர்வை வாசனையும், உடம்பு நாற்றமும் மூக்க துளைச்சுது. தீபக் என் கைய இன்னும் இறுக்கமா பிடிச்சு, "இங்க நில்லு, முண்டை!"னு கத்தி, என்னை டிக்கெட் ஹாலோட நடுவுல தனியா நிற்க விட்டு, டிக்கெட் வாங்க போய்ட்டான். "என்னடி இது? கார் வேற எடத்துல இருக்கு, இவன் எதுக்கு இங்க கூட்டி வந்தான்?"னு மனசுக்குள்ள யோசிச்சேன், ஆனா அவன் கோவத்த பார்த்து, பயத்துல வாய மூடிக்கிட்டு நின்னேன்.
அவன் 15 நிமிஷம் போய் தொலைஞ்சு, நான் அந்த கூட்டத்துல தனியா நின்னு, என் உடம்பு மேல புரியாத கைகள் உரசி, இடிச்சு, தள்ளி, தடவிக்கிட்டு இருந்துது. ஒரு கை என் சூத்து மேல உரசி, மெதுவா பிசையுற மாதிரி இருந்துது. இன்னொரு கை என் இடுப்பு மேல வந்து, என் வயித்த தடவி, மேலாடையோட மேல என் மொலைய நோக்கி ஊர்ந்துது. என் மனசு பயத்துல துடிச்சுது, "என்னடி இந்த முண்டைக்கு ஆபத்து!"னு நெனச்சேன். ஆனா கூட்டத்துல நகர முடியல, எல்லாரும் என்னை இடிச்சு, தள்ளி, உடம்பு மேல உரசிக்கிட்டு இருந்தாங்க.
தீபக் திரும்பி வந்தான், அவன் கண்ணு இன்னும் எரிஞ்சுது. "வேகமா வாடி, தேவுடியா! அங்க நின்னு முண்டை மாதிரி வேடிக்கை பாக்குறியா?"னு உரத்த கத்தினான். அவன் குரல் கேட்டு, எல்லாரும் திரும்பி பார்த்தாங்க, என் மூஞ்சி வெட்கத்துல சிவந்து போச்சு. "நீயே இவள இப்படி திட்டுற, இனி என்ன ஆகுமோ?"னு மனசு பயந்து தவிச்சுது.

