Misc. Erotica முல்லைச் சரம்

[monor]

அந்த ட்ரெயின் கிளம்பியதும் நான் அங்கிருந்த ஒரு பெஞ்சில் உட்கார்ந்தேன்.

என் தங்கை மைதிலியும் இதே போல் தான் ஒருத்தனை காதலித்துக்கொண்டிருக்கிறாள்.

நண்பன் அவள் தங்கையை மிரட்டி செய்யச் சொன்னமாதிரி, மைதிலியை மிரட்டி அவளை என் ஆசைக்கு இணங்கச் சொல்வோமா?,..ச்சே!!,…ச்சே!!,…அது நல்லா இருக்காது. பழத்தை தானாக கனிய விட்டு ருசித்தால்தான் அதன் சுவை நன்றாக இருக்கும். வேற எப்படி செய்யலாம்?

யோசித்தேன்.

திடீரென்று ஒரு யோசனை வந்த்து.

அதன்படிதான் இன்று என் தங்கை மைதிலியும் நானும் மதுரைக்கு சென்று கொண்டிருக்கிறோம்.

மைதிலி என்னுடன் ஊரை விட்டு வெளியே தனியாக வருவது இது தான் முதல் முறை.

நாகரீகமான பெங்களூரில் நாங்கள் இருந்தாலும், இன்னும் எங்கள் குடும்பத்தார் பழமையான தமிழ் கலாச்சாரத்திலிருந்து மாறாதவர்கள். மைதிலியின் இரத்தத்திலும் அது கலந்திருந்தது.

மதுரைக்கு ரயிலில் வந்து இறங்கும்போது அழகான மதுரைப் பெண் போல பருத்தி பாவாடை, ரவிக்கை தாவணி அணிந்து இறங்கினாள்.

இது தான் எனக்குப் பிடித்த ஆடை. இளம் பெண்ணின் எளிமையான தமிழ் அழகுக்கு ஏற்ற ஆடை பாவாடை-தாவணி தான்.



என் கையை இறுக்கமாகப் பிடித்துக்கொண்டாள் என் தங்கை. ரயில் நிலையத்திலிருந்து ஆட்டோவில் ஏறி, நான் மதுரை வந்தால் வழக்கமாக எப்போதும் தங்கும் ஹோட்டல் லோட்டஸுக்கு சென்றோம்.

எனக்குப் பிடித்த அறைதான் வேண்டும் என்று கேட்டு வாங்கிக்கொண்டேன்.

மேல் மாடியில் இரண்டே அறைகள் மட்டுமே உண்டு. இரண்டும் பெரிய சூட் போன்ற அறைகள். அந்த சுமார் ரக ஹோட்டலில் அது தான் சூட் போன்றது. அறையில் பிரமாதமான வசதிகள் எல்லாம் கிடையாது. ஆனால் பெரிய அறை. அகலமான கட்டில் மற்றும் மெத்தைகள். அந்த ஃப்ளோரிலேயே இரண்டு அறைகள் மட்டும் தான்; அதனால் தொந்திரவுகள் குறைவு.

நான் இப்போது என் தங்கை மைதிலியுடன் வந்ததன் நோக்கம் தடையின்றி நிறைவேற ஏதுவான இடம்.

மைதிலியுடன் நான் அந்த ஹோட்டலுக்குள் நுழைய, மைதிலி... ஆஆஆவென்று வாய் பிளந்து பார்த்தாள். தன் அண்ணனுக்கு இந்த ஹோட்டலில் இவ்வளவு மரியாதையா? அவளுக்குப் பெருமையாக இருந்தது. ஆச்சரியமாகவும் இருந்தது. பணியாட்கள் எல்லோரும் சிரித்த முகத்துடன் என்னை விசாரித்ததைக் கண்டு வியந்தாள். "எல்லாரையும் உனக்குத் தெரியுமா அண்ணா?" என்று ஆச்சரியமாகக் கேட்டு என் கையைப் பிடித்துக் கொண்டாள்.

"ம்ம்." பெருமையாக கனைத்தேன். இது என்ன பெரிய கம்ப சூத்திரம்?. பணியாள் ஒவ்வொருவனுக்கும் ஐந்தோ பத்தோ அள்ளி வீசினால் வாலாட்டிக்கொண்டு வருவார்கள். ஆனால், தங்கையின் முன்னிலையில் பெருமையாக கனைத்தேன்

லிஃப்டுக்குள் நுழைந்தோம். கதவு மூடியதும் "இப்போ கொஞ்சம் நிம்மதியா இருக்குண்ணா." என்றாள். நான் வெறும் சிரிப்பை மட்டும் உதிர்த்தேன்.

என் நினைவு அலைகள் பின்னோக்கி சுழன்றது.

மைதிலியையும் என்னையும் எங்கள் பெற்றோர் மிகுந்த கண்டிப்புடன் தான் வளர்த்தனர். பெங்களூர் கலாசாரம் எங்களிடம் - குறிப்பாக மைதிலியிடம் ஒட்டிக்கொள்ளாமல் காப்பாற்றினர்.

19 வயதில் மைதிலி ஒரு தேவதை போல் தான் இருந்தாள். அவள் மந்தகாசமான சிரிப்பையும், அட்டகாசமான வளைவுகளையும் கொண்ட அவளை கொள்ளை கொண்டு போக பல வாலிபர்கள் க்யூவில் நிற்கத் தயாராக இருந்தனர்.

சந்தனமும் தந்தமும் அரைத்துக் கலந்து பூசிய மேனியாளின் மீது கை போடத் துடிக்காத வாலிபனும் உண்டோ ? வேறு யாரும் வேண்டாமைய்யா!!! சொந்த அண்ணனாகிய என்னையே எடுத்துக்கொள்ளுங்கள். தங்கை மைதிலியின் சௌந்தரிய வாளிப்பான வளைவுகளையும், குழி விழும் கன்னங்களையும், எடுப்பான முலைகளையும், குலுங்கும் குண்டிகளையும் நினைத்து கையடித்துக் கையடித்தே சோர்ந்து போனேன் என்றால் பார்த்துக்கொள்ளுங்களேன்.

"ஹோட்டல் ரிசப்ஷன்ல இருந்தவன் என்னையே முறைச்சிப் பாத்தாண்ணா." நினைவலைகளில் சிக்கி இருந்த என்னிடம் புகார் செய்தாள்.

தங்கையின் குயில் போன்ற குரல் கேட்டு நிகழ் காலத்துக்கு வந்தேன்.

"ம்ம்.. இவ்வளவு அழகான பொண்ணப் பாத்தா முறைக்காம என்னடி பண்ணுவாங்க!!" என்று சொல்லிக் கொண்டே தங்கையின் பட்டுக் கன்னங்களை மெதுவாகத் தொட்டேன். சொந்த அண்ணந்தானே என்று அவளுக்கு வித்தியாசமாகப் படவில்லை. ஆனால் எனக்கு??!!

"ச்சீப்!! போண்ணா." சிணுங்கினாள்.

"உன்ன மட்டுமில்ல மைதிலி. என்னையும் அவன் அப்படிதான் முறைச்சிப் பார்த்தான்."

"உன்னையா??? எதுக்கு?"

"டேய்.. படவா!!.. எங்கேயிருந்துடா இவ்வளவு அழகான குட்டியப் பிடிச்சிகிட்டு வந்திருக்கே.. அப்பிடிங்கிற பொறாமைப் பார்வை பார்த்தான்." என்று கூறிவிட்டு கலகலவெனச் சிரித்தேன்.

"ச்சீய்!!... போண்ணா.. உனக்கு வேற வேலையே இல்லை." செல்லமாக என் முதுகில் தட்டினாள்.

மூக்கை அழகாகச் சுழித்தாள். மைதிலிக்கு அவள் மனதுக்குள் பெருமையாக இருந்தாலும், அப்படி ஒன்றும் இல்லை என்பது போல நாசூக்குக்காக மூக்கைச் சுழித்தாள்.

லிஃப்ட் திறந்து எங்கள் அறைக்குள் நுழைந்தோம்.

"அடேயப்பா!!.. எவ்வளவு பெரிய ரூம் அண்ணா!!.. ரொம்ப செலவாச்சோ?!!" விம்மி எழும் மதர்த்த தன் மார்பின் மீது கை வைத்தபடி அதிசயமாகப் பார்த்தபடி கேட்டாள்.

ஆஹா!!. அந்தக் கைகளாக நான் இருந்திருக்கக் கூடாதா? கும்மென்று எழும்பி நின்ற எழில் எழுச்சிகள் மீது தொடுகின்றனவே!! என்று நினைவில் தவிப்பாக ஓட,

"சீப்போடி.. செலவாம் செலவு!!. என் தங்கைக்காக நான் பண்ணக்கூடிய செலவு தான்." என்று வாயிலிருந்து வார்த்தைகள் வந்தது.

"அண்ணா..." சற்று தயங்கினாள்.

"ம்ம்!!."

"சங்கர் கிட்ட சொல்லிட்டே இல்ல? நாளைக்கு வந்துருவாரா?"

"ம்ம்.. நிச்சயம்." என்று நான் சொல்லும் போதே மைதிலிக்குத் தெரியாம என் பற்களை நறநறவென்று கடித்தேன்.

சங்கராம்.. சங்கர்!!... படுபாவி.. எப்படியோ வந்து தொலைந்தான் என் வாழ்க்கையில்.

என் தங்கைக்கு ரூட் விட்டு அவளை எப்படியாவது படுக்கையில் சாய்க்க வேண்டும் என்று நான் ப்ளான் செய்து கொண்டிருக்க, என் வாழ்கையில் வந்து விளையாடப் போகின்றவன்தான் இந்தக் சங்கர்.

ஆமாம்.