Adultery 26 రాత్రులు

[anaamika]

చాప్టర్ – 9

నేను గాయత్రితో నా పందెం వేసి దాదాపు ఆరు వారాలు గడిచాయి, ఒకరకంగా నేను అనుకున్న నా షెడ్యూల్ కంటే ముందున్నాను (దాదాపు అక్షరమాలలో మూడింట ఒక వంతు పూర్తి చేసినట్లే, దానిని పూర్తి చేయడానికి నాకు మొత్తం ఆరు నెలల సమయం ఉంది), అయితే నా పురోగతి పట్ల నేను నిజంగా సంతోషంగా లేను. నేను ఏ క్షణంలో పందెం మొదలుపెట్టానో గాని, వెంటవెంటనే మొదటి మూడు అక్షరాలను పూర్తి చేశాను, మిగిలిన రోజుల్లో కూడా నా వేగం అలానే ఉంటుందని అనుకున్నాను. అయ్యో, అలా జరగలేదు. నేను చేయాలనుకున్నది పూర్తి చేసి, అందమైన గాయత్రి యొక్క అనుగ్రహాన్ని, లేదా కనీసం ఆమె శరీరాన్ని గెలుచుకుంటానని నాకు ఇప్పటికీ నమ్మకం ఉంది; అయితే నా ముందున్న Q, X ఇంకా Z ల పేర్లతో వున్న అమ్మాయిలు నాకు దొరుకుతారా అన్న ఆందోళన ఉన్నమాట నిజం. అందుకే నేను నా వేగం పెంచాలని అనుకున్నాను.

దీనికి అదనంగా, నా ప్రేమ వ్యవహారాలు పందెంలో Important పాత్ర పోషించిన అమ్మాయిలకి మాత్రమే పరిమితం చేయబడ్డాయి - అవి కూడా ఒక్కసారి మాత్రమే - ఇది చాలా బాధాకరంగా ఉంది. ఎప్పుడూ, ప్రతిరోజూ అమ్మాయిల కౌగిలింతలతో తనను తాను రిఫ్రెష్ చేసుకునే అలవాటు ఉన్న మనిషికి, ఆరు వారాల్లో ఎనిమిది శృంగార సమావేశాలు (భావనతో కలిపి లెక్కబెడితే తొమ్మిది) చాలా నిరుత్సాహంగా ఉండటమే కాకుండా, నమ్మకాన్ని చీకటిగా మార్చి, శరీరం, ఆత్మ రెండింటి నుండి జీవితంలోని ముఖ్యమైన శక్తులని తీసివేసినట్లు అనిపించింది.

ఇంకో మాటలో చెప్పాలంటే, నా కామానికి నరకం అడ్డుపడినట్లు అనిపిస్తుంది.

నేను ఇంతకు ముందు చెప్పినట్లుగా, సమస్య ఏమిటంటే, గతంలో నాకు తెలిసిన చాలా మంది అమ్మాయిలు, నేను వాళ్ళని పట్టించుకోవడం లేదని నామీద కొంచెం కోపంగానే ఉన్నారు. నా పందెం పూర్తయ్యే వరకు వాళ్ళతో దూరం కొనసాగించడానికి నేను కొన్ని అందమైన అబద్దాలు చెప్పక తప్పలేదు; నా అసలు సమస్య ఏమిటంటే, ఇలాంటి వాటిలో నేను ఎప్పుడూ పట్టుబడిపోతాను.

అలాంటి అమ్మాయిల్లో ఒకరు పావని. ఆమె భర్త ఎప్పుడూ ప్రయాణాల్లో ఉంటాడు. పావని ఉద్వేగభరితమైన అమ్మాయి, నేను గాయత్రి తో పందెం వేసుకున్నప్పుడు, అదేరోజు ఉదయం పావనితో శృంగారంలో పాల్గొన్నాను. ఆమె భర్త మళ్ళీ వేరే ఊరుకి వెళ్ళినప్పుడు ఆమె నాకు ఫోన్ చేసింది, ఆమెనుండి తప్పించుకోవడానికి నేను నా బిజినెస్ పని మీద ఇంకో ఊరుకి వెళుతున్నట్లు చెప్పవలసి వచ్చింది. అయితే ఇప్పుడు, నేను ఒక హోటల్ లో భోజనం చేసి బయటికి వచ్చి, ఒకప్పుడు నాకు తెలిసిన ఇనాయా అనే అమ్మాయి ఏమైందో అని ఆలోచిస్తున్నప్పుడు, ఎవరో నా పేరు పిలవడం వినిపించింది, ఇంకా పావని నా వైపు పరిగెత్తుకుంటూ రావడం కనిపించింది.

"శ్రీకర్ !" అని ఆమె కేకలు వేసింది. "నిన్ను కలిసినందుకు చాలా సంతోషంగా ఉంది. నేను నీకు ఫోన్ చేయాలనుకున్నాను. ఒక భయంకరమైన సంఘటన జరిగింది !"

నేను పెద్దగా Tension పడలేదు. పావని కి ఏ విషయమైనా కొంచెం అతి చేసి చెప్పడం అలవాటే. ఆమె జీవితంలో నాటకీయత లేకుండా ఓ ఇరవై నిమిషాలు గడిచిపోవడం చాలా అరుదు, అందులో ఏదో సంక్షోభం, విపత్తు లాంటిది ఏదో ఒకటి ఉంటుంది. బహుశా అందుకే అనుకుంటా, అది ఆమెను అంత సుఖమైన పడక భాగస్వామిని చేసింది.

"ఆ భయంకరమైన సంగతేమిటో చెప్పు," అని నేను ఆమెను చూసి నవ్వుతూ అడిగాను. ఆమె నవ్వినప్పుడు ఇంకా అందంగా కనిపిస్తుంది. పావని ముప్పైల మొదట్లో ఉన్న చాలా అందమైన అమ్మాయి, ఉంగరాల నల్లటి జుట్టు, జ్ఞాపకాలను రేకెత్తించే రూపంతో, ఆమె నా శరీరంలోని కొన్ని భాగాలను వుద్రేకపరిచింది. నేను ఆమె ముఖం మీద దృష్టి పెట్టడానికి కష్టపడ్డాను.

"మదన్ రేపు మళ్ళీ వెళ్ళిపోతున్నాడు !" అని పావని విషాదంగా అంది.

"అందులో అంత భయంకరమైనది ఏముంది ?" అని నేను ఆమెను తప్పించుకోవడానికి ఇంకో సాకు గురించి ఆలోచిస్తూ అన్నాను. "అతను ఎప్పుడూ ఊర్లు తిరుగుతుంటాడు కదా."

"కానీ మనం కలవలేమో అని నాకు భయంగా ఉంది !" అని పావని బాధ పడింది. "చెన్నై కి దగ్గరలో వున్న ఒక పల్లెటూరు నుండి నా బంధువు ఒకరు నాతో ఉండటానికి వస్తోంది, నేను ఆమెను చాలా చోట్లకి తిప్పాల్సి వస్తుంది. ఎంతసేపు తప్పించుకోగలనో నాకు తెలియదు... అయ్యో భగవంతుడా."

నేను సంతోషం పొందినట్లుగా కనిపించకుండా ప్రయత్నిస్తూ చెప్పాను "ఇప్పుడు కాకపొతే మరోసారి అవకాశం ఉంటుంది. అది నీకు తెలుసు..."

పావని దగ్గరగా వచ్చి నా చేయి పట్టుకుంది. "నేను ఏమి ఆలోచిస్తున్నానంటే, శ్రీకర్ ... నేను ఎలా ఆశ్చర్యపోతున్నానో..."

ఉఫ్....ఒహ్హ్.

"చూడు, ఆమె ఎప్పుడూ హైదరాబాద్ రాలేదు, ఆమె ఇక్కడ చూడాల్సిన స్థలాలని చూడాలనుకుంటోంది. నేను ఆమెను అంతా తిప్పాల్సి వస్తుంది. నువ్వు నాకు సహాయం చేస్తానంటే, బహుశా మనకు అవకాశం దొరకొచ్చు..."

"ఆహ్, నేను నిజంగా ఇప్పుడు చాలా బిజీగా ఉన్నాను, పావనీ," అని నేను చెప్పాను. "రెండు పెద్ద Deals జరుగుతున్నాయి... పెద్ద వ్యాపారం. నీకు తెలుసు కదా ఎలా ఉంటుందో."

"ఓహ్,శ్రీకర్, నాకు చాలా నిరాశగా వుంది ! మనం ఇద్దరం కలిసి ఐరాకి హైదరాబాద్ చూపిద్దామని అనుకున్నాను, ఆపై బహుశా..."

పావని ఆ పేరు చెప్పగానే, నా చెవులు నిక్కబొడుచుకున్నాయి.

"ఐరా ?" అని నేను అడిగాను. "నీ బంధువు పేరు ఐరానా ?"

"అవును !" అని పావని అంది.

"అయితే... ఉహ్... ఆమె నీలాగే అందంగా ఉంటుందా ?" అని నేను అడిగాను.

"ఓహ్, శ్రీకర్ !" ఆమె నా చేయి మీద సరదాగా కొట్టింది. "నిజానికి ఆమె బహుశా నా కంటే ఇంకా అందంగా ఉంటుంది," అని ఆమె ఒక్క నిమిషం కూడా నమ్మకుండా స్పష్టంగా చెప్పింది. "ఆమె చిన్న అమ్మాయి, నీకు అర్ధం అవుతుందా ? పెద్దది కాదు," అని ఆమె తొందరగా చెప్పింది.

"సరే," అన్నాను. "సరే. ఇప్పుడు ఇంకోసారి ఆలోచిస్తే, నాకు కొంచెం సమయం దొరుకుతుందని అనిపిస్తుంది."

"ఓహ్, శ్రీకర్ ! థాంక్ యు !" పావని తన ఆనందాన్ని ఆపుకోలేకపోయింది.

"మనం ఆమెకి సిటీ చూపించవచ్చు," అని నేను చెప్పాను. "చార్మినార్.... పబ్లిక్ గార్డెన్స్... ట్యాంకుబండ్... ఒబెరాయ్ హోటల్ లో భోజనం..."

"ఓహ్, లేదు, ఐరా హైటెక్ సిటీ వైపున్న ప్రదేశాలు చూడాలనుకుంటోంది. నీకు అటువైపు బాగా తెలుసు కదా."

"ఓహ్," అని నేను అన్నాను. "నీకు తెలుసా, ఇప్పుడు నేను దాని గురించి ఆలోచిస్తే, ఈ వ్యాపార ఒప్పందాలు..."

"శ్రీకర్ !"

"సరే," అని నేను అన్నాను. "నేను ఐరా..."

"ఏమిటి ?"

"మనల్ని అభినందిస్తుందని అనుకుంటున్నాను," అని నేను చెప్పాను.

***

ఐరా ఇంకా పావని మధ్యలో నాకు కుటుంబ పోలికలేవీ పెద్దగా కనిపించలేదు, అయితే అది నాకు అనవసరం. ఐరా జుట్టు నల్లగా ఉంది, ఆమె పావని కంటే కొంచెం పొడుగ్గా ఉంది, ఆమె రూపం, చిన్న రొమ్ములే వున్నా చాలా ఆకర్షణీయంగా ఉంది. నా పందాన్ని ఎలాగైనా పూర్తి చేయాలన్న ఆత్రం ఉండడం వల్ల, పావని బంధువు ఐరా ఎలా వున్నా సరే, సాధ్యమైనంత త్వరగా ఆమెని వశపరచుకోవాలని నేను అనుకున్నాను; అయితే నేను అందుకు ఎక్కువ కష్టపడాల్సిన అవసరం లేదని నాకు తెలిసినప్పుడు నా ఆందోళన చాలా వరకు తగ్గిపోయింది. ఐరాని పొందడానికి, పావని దగ్గరనుండి ఆమెని వంటరిని చేసే మార్గం కనుక్కోవడం కష్టమే అవుతుంది అయితే అదే సమయంలో, నన్ను ఒంటరిగా పట్టుకోవడానికి పావని చేస్తున్న ప్రయత్నాల్ని అడ్డుకోవడం కూడా అంతే కష్టం అయింది.

ఐరాకి ఇరవై ఎనిమిది సంవత్సరాలు, ఆమె ఒక సంవత్సరం క్రితం విడాకులు తీసుకుంది, ఆమె పెద్ద సిటీని ఎప్పుడూ చూడలేదు అందుకే ఇక్కడ హైద్రాబాదులో తాను ఎప్పుడూ చూడని ప్రదేశాలు, విషయాలు అన్నిన్నిటినీ చూడటానికి ఆమె చాలా ఆత్రంగా ఉంది. మేము ముగ్గురం సిటీ అంతా పిచ్చిగా తిరిగాము, మేము కొత్తగా కట్టిన సెక్రటేరియట్ బిల్డింగ్ ని చూసాము. తర్వాత అసెంబ్లీ భవంతి దగ్గరికి కూడా వెళ్ళాము. మేము గోల్కొండ tomb లని చూశాము. మేము హైటెక్ సిటీ కి కూడా వెళ్ళాము ! మేము శిల్పారామం ఇంకా hitex లని కూడా చూసాము. అన్నీ చూస్తూ ఐరా మంత్రముగ్ధురాలైంది. పావని కూడా ఉత్సాహంగా ఉంది. (ఆమె తన జీవితమంతా హైదరాబాద్ లోనే గడిపింది, అయితే పావని ప్రతి చిన్న ప్రదేశం చూసినా ఉత్సాహంగా నే ఉంటుంది) నాకు విసుగు వచ్చి చచ్చిపోయాను, నా కాళ్ళు నొప్పులు పుట్టాయి.

నాకు చివరికి ఒబెరాయ్ హోటల్ లో భోజనం చేయడానికి సమయం దొరికింది, అయితే అది ఐరాకి పెద్దగా నచ్చలేదు. ఇకముందు బహుశా అక్కడ తినడానికి ఒప్పుకోదేమో అనిపించింది.

నిజం చెప్పాలంటే ఐరా ఉత్సాహంలో చిన్న పిల్లల్లో వుండే అమాయకత్వం కనిపించింది (అయితే ఖచ్చితంగా ఆమె శరీరం మాత్రం అలా లేదు), అందువల్ల నాకు ఆమెని ఎలాగైనా పొందాలన్న కోరికని ఎక్కువ చేసింది. ఆమె తెలివైనది కాదని కాదు - తెలివితేటల పరంగా ఆమె తన బంధువు పావని కంటే చాలా తెలివికలది - అయితే ఆమెకి ఒక రకమైన ఆత్రం ఉంది, అది నాకు ఉల్లాసంగా అనిపించింది. మేము తిరగడానికి వెళ్ళే ప్రయత్నాలు, నేను ఐరాతో రహస్యంగా సంబంధం ఏర్పరచుకోవడానికి చేసిన ప్రయత్నాలు, నాకు ఓపికని నేర్పాయి - ఆ ప్రయత్నాలు పూర్తిగా విఫలం కాలేదు. వాస్తవానికి, నాలాంటి modern, Universal man తో ఆమె హైదరాబాద్ ప్రయాణం మరింత సంతోషంగా ఉంటుందని నాకు పక్కాగా తెలిసింది. చార్మినార్ బిల్డింగ్ పై నుండి సిటీ ని చూస్తూ, నేను ఆమె నడుము చుట్టూ నా చేయి వేసాను, ఆమె ఏమీ అనకుండా ఉండడం నేను గమనించాను. గోల్కొండ Tomb దగ్గర పావని చూడనప్పుడు, మేము పిల్లల్లా కొద్దిసేపు చేతులు పట్టుకున్నాము. సాలార్ జంగ్ మ్యూజియం వెళ్ళినప్పుడు, పావని టాయిలెట్ కోసమని కొద్దిసేపు వెళ్ళినప్పుడు, నేను ఎవరూ చూడకుండా ఆమెని ముద్దు పెట్టుకోగలిగాను.

అయితే ఆ తర్వాత ఐరా కూడా టాయిలెట్ కోసం వెళ్ళినప్పుడు, విచిత్రంగా నేను పావనిని కూడా ముద్దు పెట్టుకోవలసి వచ్చింది. అయితే అందులో నేను ఇబ్బంది పడాల్సిన పనేమీ లేకపోయినా, నేను అంతకన్నా పావనితో ముందుకు వెళ్లే ఉద్దేశంలో లేను. మేము సరసంగా ఉండటానికి ఆమె చుట్టాన్ని తప్పించుకోవడానికి దారి లేకుండా పోయిందని పావని చాలా నిరాశ పడింది. అది నాకు బాగానే అనిపించింది, అయితే అది రెండు విధాలుగా పనిచేసింది.

అయితే, రేపు ఇంకో రోజు. నేను ఎదురుచూస్తున్నాను.

"రేపు మరో రోజు," అని నేను ఇంటికి వచ్చిన తర్వాత గాయత్రితో చెప్పాను. ఆమె ఇంటికి వెళ్ళడానికి సామాన్లు సర్దుకుంటుంది.

"నేను అది ఎక్కడో విన్నట్లుంది," అని గాయత్రి అంది, అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయింది.

ఆ రాత్రి నేను నా కాళ్ళు వేడి నీళ్లలో నానబెట్టుకుంటూ, ఒక Plan గురించి ఆలోచించడానికి try చేసాను. ఇనాయా ఎక్కడుందో, ఏమి చేస్తుందో అనుకుంటూ నిద్రపోయాను.

***

మరుసటి రోజు కూడా నా కాళ్ళకు పని పడింది, అయితే ఇలా తిరగడం మొదలుపెట్టిన తర్వాత నాకు నా శరీరం కాస్త తేలికగా అనిపించింది. మేము ఈసారి మేడ్చెల్ కి దగ్గరలో ఒక కొండ మీదున్న ఆలయానికి వెళ్ళాము.

నేను నిజంగా ఆ ప్రసిద్ధ ఆలయాన్ని ఇంతవరకు చూడడం గురించి పక్కన పెడితే, వినడం కూడా జరగలేదు. ఐరా లేకపోతే, నా జీవితాంతం నేను స్వచ్ఛందంగా వదులుకునే అనుభవం అది. కొండ పైకి ఎక్కిన తర్వాత అక్కడినుండి చూస్తే, మరొక దృశ్యానికి దారితీసే అంతం లేని వరుస మెట్లు, అప్పటికే పూర్తిగా అలసిపోయినా దానిని అభినందించకుండా ఉండలేకపోయాను.

అయితే, ఐరా అలసిపోలేదు. మేము ఆలయంలో వున్న విగ్రహాన్ని దర్శించుకుని ఆలయం బయటికి వచ్చే సమయానికి, పావని ఉత్సాహం పూర్తిగా తగ్గిపోయింది, ఆమె అక్కడున్న ఒక బల్ల మీద కూలబడిపోయింది. నన్ను కూడా తనతో కూర్చోమన్నట్లు సైగ చేసింది. అయితే ఐరా ఇంకా నిలబడి చూస్తూ, ఓహ్, ఆహ్ అంటూ, అదంతా ఎంత అందంగా ఉందో అని ఉత్సాహంగా చెబుతూ మనం ఇంకా ఎత్తుకు వెళ్లగలిగితే బాగుంటుందని అడిగింది.

ఒకప్పుడు ఇంకా మీదకి వెళ్ళడానికి అవకాశం ఉండేది - ఆలయం నుండి కొండ పైకి వెళ్ళడానికి ఇంకొన్ని మెట్లు వున్నాయి - అయితే కొంతకాలంగా భద్రతా కారణాల వల్ల దాన్ని మూసేసారు. ఒక రోజులో నేను ఇన్ని మెట్లు ఎలా ఎక్కానా అని అనుకుంటున్నప్పుడు, ఇక పైకి వెళ్లడం కుదరదని తెలుసుకోవడం నాకు చాలా సంతోషంగా అనిపించింది; అయితే ఐరా అన్న మాటలు నా అలసటని క్షణంలో అధిగమించే ఆశాకిరణాన్ని నాకు ఇచ్చింది.

కొండ మీదకి వెళ్లే మెట్లు మూసివేసి వున్నాయి, అయితే అక్కడ ఏదో maintenance జరుగుతున్నట్లుంది, ఎందుకంటే అక్కడ అడ్డుగా చెక్కముక్కలు ఉన్నాయి. ఎవరైనా ఆ దారి నుండి పైకి వెళ్ళడానికి వీలులేకుండా నిరోధించడానికి వాటి ముందు ఒక కాపలా మనిషి నిలబడి ఉన్నాడు.

అయితే అక్కడ మేము ఒంటరిగా లేము. వేరే సందర్శకులు తమ కెమెరాలు పట్టుకుని తిరుగుతున్నారు, అయితే అది వారం మధ్య రోజు కావడంతో ఎక్కువమంది లేరు. నేను మెల్లిగా లేచి కాపలా మనిషి దగ్గరికి వెళ్ళాను. అతను మాట్లాడడానికి ఎవరూ లేకపోవడంవల్ల కావొచ్చు నాతో బాగా మాట్లాడాడు. నేను మెల్లిగా అతనికి కొన్ని డబ్బులు చేతిలో పెట్టాను. ఇంకొన్ని మాటలు అయ్యాక, నాకు పూర్తి నమ్మకం కలిగాక, అతనికి ఇంకొన్ని డబ్బులు ఇచ్చాను.

పావని బాగా అలసిపోవడం వల్ల అక్కడినుండి కదలదని అనుకుంటూ నేను ఐరాని తీసుకురావడానికి వెళ్ళాను. తీరా అక్కడికి వెళ్లి చూస్తే పావని తాను కూర్చున్న బల్ల మీద నిద్రపోతుండడం చూసి నాకు ఆనందం కలిగింది.

"నాతో రా," అని నేను ఐరా అందమైన చెవిలో గుసగుసలాడుతున్నట్లు చెప్పాను. "నేను నిన్ను స్వర్గానికి తీసుకువెళతాను."

ఐరా నన్ను వింతగా చూసింది, అయితే ఆమె నాతోబాటు కాపలా మనిషి నిలబడి ఉన్న చోటు వరకు వచ్చింది. సరైన సమయం కోసం మేము ఎదురుచూడాల్సి వచ్చింది. ఎవరూ మమ్మల్ని గమనించడం లేదని అనిపించినప్పుడు, ఆ కాపలా మనిషి మేము దూరిపోవడానికి వీలుగా అడ్డంగా పెట్టివున్న చెక్కలలో ఒకదాన్ని త్వరగా పక్కకు లాగాడు. ఐరా ఏదో మాట్లాడబోయింది, అయితే నేను నా వేలును నా పెదవుల మీద పెట్టి నిశ్శబ్దం అన్నట్లు సైగ చేసాను. "ఎక్కు," అని నేను చెప్పాను.

మేము మెట్లు ఎక్కాము.

మెట్లు ఇరుకుగా ఉన్నాయి, మెలికలు తిరుగుతూ పైకి వెళుతున్నాయి, కానీ నాకు అలసట అనిపించలేదు. ఐరా నా ముందు ఉంది, ఆమె స్కర్ట్ మీది నుండి కనిపించే దృశ్యం నన్ను ఎన్ని మెట్లు అయినా ఎక్కేలా ప్రేరేపించింది. ఒకానొక సమయంలో నేను పైకి చేయి చాపి ఆమె గుండ్రటి, పైకి కిందకి కదులుతున్న పెద్ద పిర్రలని కొద్దిసేపు పట్టుకోకుండా ఉండలేకపోయాను. ఆమె ఆగి మెట్ల మీద సగం తిరిగింది.

"శ్రీకర్ !" అని ఆమె అంది - కానీ కోపంగా కాదు.

నేను ఆమెను అక్కడే దెంగాలని అనుకున్నాను, కానీ మెట్లు చాలా నిటారుగా ఉన్నాయి. "ముందుకెళ్లు," అని నేను చెప్పాను. "త్వరగా."

మేము ముందుకి వెళ్ళాము. చివరికి, ఊపిరి బిగబట్టి, మేము పైకి చేరుకున్నాము. కనీసం నాకైతే ఊపిరి ఆడలేదు; అయితే నేను దానిని శారీరక బలహీనత అనడం కన్నా ఐరా యొక్క అందాల వల్ల అలా జరిగిందనే చెబుతాను.

మెట్ల చుట్టూ ఒక ఇరుకైన నడక మార్గం ఉంది, మెట్లకి ఇరువైపులా నడుము ఎత్తు ఇనుప కంచె ఉంది. ఆలయం నుండి కనిపించే దృశ్యం కంటే ఇది మరింత అద్భుతంగా ఉంది, కానీ ఆ సమయంలో నేను ఏదీ పట్టించుకునే స్థితిలో లేను.

"ఓహ్, శ్రీకర్ !" అని ఐరా ఊపిరి పీల్చుకుంటూ, మా క్రింద విస్తరించి ఉన్న అడవి ఇంకా ఊరుని చూస్తూ అంది. "ఇది ఎంత అద్భుతంగా ఉంది !"

"నిజంగా ఉంది," అని నేను అన్నాను, కానీ నేను చూస్తున్నది ఐరాని. నేను ఆమె వెనుకకు చేరి నా చేతులు ఆమె చుట్టూ వేసి, ఆమెని నా దగ్గరగా లాగాను. ఆమె ప్రతిఘటించలేదు, కానీ ఇప్పటికీ దృశ్యం వైపు చూస్తూ ఉంది. "ఇది అందంగా ఉంది !" అని ఆమె ఊపిరి పీల్చుకుంది.

"అద్భుతంగా ఉంది," అని నేను కూడా అన్నాను. నేను ఆమె మెడ వెనుక ముద్దు పెట్టుకున్నాను, మెల్లిగా నా చేతులను పైకి జరిపి ఆమె రొమ్ములను పట్టుకున్నాను.

"ఓహ్," అని ఐరా అంది. నా కోరిక యొక్క పెరుగుతున్న గట్టిదనం ఆమె వెనుక భాగానికి తగలడం ఆమెకు తెలిసినప్పుడు ఆమె మళ్ళీ "ఓహ్ !" అంది. అక్కడితో ఆమె దృష్టి కింద కనిపిస్తున్న అందం నుండి నా వైపుకు తిరిగింది, కొద్దిగా తిరిగింది కానీ నా చేతులు తొలిగిపోయేంతగా కాదు. నేను నా తలను వంచి ఆమె మృదువైన పెదవులను ముద్దు పెట్టుకున్నాను. ఒక్క క్షణం తర్వాత ఆమె నోరు తెరుచుకుంది, మా నాలుకలు ఒకదానితో ఒకటి కలిశాయి. నా వేళ్ళు ఆమె బ్లౌజ్ గుండీలను వెతకడం మొదలుపెట్టినప్పుడు, ఆమె ముద్దును ఆపింది.

"ఓహ్, శ్రీకర్, దేవుడా..." అని ఆమె ఊపిరి పీల్చుకుంటూ అంది. "మనం... ఇక్కడ వద్దు..."

"ఎందుకు వద్దు ?" అని నేను గుండీలు తెరుస్తూ అన్నాను. "ఎవరూ రారు."

"కానీ..." ఆమె కిందున్న మురికి రాతి నేలను అనుమానంగా చూసింది. "కానీ ఎలా..."

"కేవలం కింద కనిపించే దృశ్యాన్ని చూడు," అని నేను చెప్పాను. "కొంచెం వంగు."

"ఓహ్, దేవుడా," అని ఐరా అంది, ఆమె కంచె పైకి వంగి, రెండు చేతులతో దానిని పట్టుకుంది. నేను గుండీలను వదిలి ఆమె స్కర్ట్ ని పైకి లాగడానికి వంగి, దానిని ఆమె నడుము చుట్టూ ఎత్తుగా పెట్టాను. తర్వాత నేను వంగి ఆమె లోదుస్తులని ఆమె అందమైన కాళ్ళపై నుండి కిందికి లాగాను. ఐరా మళ్ళీ "ఓహ్, దేవుడా" అంది, ఆమె వేసుకున్న బట్టల నుండి బయటకు వచ్చింది, ఆపై ఆమె తన Balance ని కోల్పోకుండా తన కాళ్ళను సాధ్యమైనంత దూరంగా జరిపి నాకు అనుకూలంగా తన శరీరాన్ని ఉంచింది.

నేను త్వరగా ఆమె వెనుకకు చేరుకొని, తొందరగా నా ప్యాంటు తెరిచి, ఫాంటుని నా షార్ట్ ని నా చీలమండల వరకు దించేసాను. అలాంటి పరిస్థితి అంత అందంగా ఏమీ లేదు అయినా మేము పరిస్థితుల్ని పట్టించుకునే స్థితిలో లేము. నేను ఆమె తియ్యటి తేమతో కూడిన రంధ్రాన్ని కనిపెట్టి నెమ్మదిగా లోపలికి నన్ను నేను నడిపించుకున్నప్పుడు ఐరా గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకుంది.

తర్వాత అంతా నెమ్మదిగా, తియ్యగా జరిగింది. నా చేతులు ఆమె బ్లౌజ్, బ్రా క్రిందకు చేరుకుని ఆమె గట్టిగా నిలబడిన చనుమొనలను పట్టుకున్నాయి, ఆమె నడుము మృదువైన, శృంగారభరితమైన లయలో కదిలింది. హైదరాబాద్ నగరం నాకు అంత అద్భుతంగా ఎప్పుడూ కనిపించలేదు.

"ఓహ్, అది చాలా బాగుంది," అని ఐరా ఊపిరి పీల్చుకుంది. "చాలా అందంగా ఉంది, శ్రీకర్ !" అయితే ఈసారి ఆమె కేవలం కింద కనిపించే దృశ్యం గురించి చెబుతుందని నేను అనుకోలేదు.

ఆ పరిస్థితుల్లో ఈ దృశ్యాన్ని రోజంతా జరపాలని నాకు అనిపించింది, అయితే పావని, ఇంకా కొంచెం సమయం కోసం మాత్రమే మాకు వెసులుబాటు ఇస్తానని డబ్బులు తీసుకుని చెప్పిన కాపలామనిషి గురించి కూడా నేను ఆలోచించాలి కదా. ఐరా నోటినుండి బయటికి వస్తున్నమూలుగులు మృదువైన కేకలుగా మారినప్పుడు, ఆమె శరీరం ఒక్కసారిగా వణుకుతూ ఉండటం మొదలైనప్పుడు, నేను కూడా ఆమెతో పాటు ఆనందమైన పరాకాష్టలో నా రసాలని విరజిమ్మాను.

మేము మెట్లు దిగి అడ్డంగా పెట్టిన చెక్కలని తప్పించుకుని బయటికి వచ్చే సమయానికి, కాపలా మనిషి మమ్మల్ని కోపంగా చూస్తున్నాడు, పావని నిద్రనుండి లేచి అయోమయంగా చుట్టూ చూస్తూ ఉంది. మేము ఆమెతో కలవడానికి తొందరపడ్డాము, నేను కిందకి దిగి మళ్ళీ వచ్చానని ఆమెకి ఒక కథ అల్లి చెప్పాను; అయితే పావని దానిని నమ్మిందో లేదో నాకు ఖచ్చితంగా తెలియదు. ఆమె అనుమానంగా ఐరా వెలుగుతున్న ముఖాన్ని చూస్తూ ఉంది.

***

నేను మళ్ళీ నా ఆఫీసుకి తిరిగి వచ్చేసరికి గాయత్రి ఇంటికి వెళ్ళడానికి సిద్ధమవుతోంది. నేను కోరుకున్న అమ్మాయిని సొంతం చేసుకోవడానికి నేను వేసిన పందెంలో ఇంకో అడుగు ముందుకు పడిందని నేను ఆమెకి చెప్పినప్పుడు, ఎప్పటిలాగే ఆమె ముఖంలో నాకు ఎలాంటి భావం కనిపించలేదు. బాగా అలిసిపోయి ఉండడంతో నేను నా కుర్చీలో కూర్చున్నాను. అన్నీ వివరంగా గాయత్రితో చెబుదామని అనుకుంటూ నా టేబుల్ మీద పెట్టిన మెసేజ్ లని చూడడం మొదలుపెట్టాను.

వాటిలో ఒకటి నన్ను నిటారుగా కూర్చోబెట్టింది.

"ఆమె ఫోన్ చేసిందా ?" అని నేను గాయత్రి రాసిన స్లిప్ ని చూపిస్తూ అడిగాను.

ఏ భావమూ చూపించని ఆ అమ్మాయి కేవలం తల ఊపింది. "అవును, మార్కెట్ గురించి ఒక పుస్తకం రాయడం గురించి మీతో మాట్లాడాలని ఆమె అనుకుంటుంది. మీరు సాధారణంగా అలాంటి ఆఫర్లను ఒప్పుకోరని నేను ఆమెకు చెప్పాను, అయినా ఆమె దాని గురించి మీతో మాట్లాడాలని కోరుకుంది."

"నాకు నమ్మాలని అనిపించడంలేదు !" అని నేను చెప్పాను.

"అవును, ఖచ్చితంగా," అని గాయత్రి గుణుక్కుంది.

"నీకు కొంచెం కూడా ఆశ్చర్యం అనిపించలేదా ? నాకు నిజంగా ఆశ్చర్యం వేస్తుంది. అంటే, బహుశా అంత పేరున్న అమ్మాయి..... నన్ను కలవాలని అనుకోవడం !"

గాయత్రి తన డెస్క్ ని శుభ్రం చేస్తూనే ఉంది.

"బహుశా," అని నేను క్షణం తర్వాత అన్నాను, "ఆమెకి మంచి సమయస్ఫూర్తి కూడా వున్నట్లుంది."

"సమయస్ఫూర్తా ?"

"అవును," అని నేను ఆమె గొంతుని అనుకరిస్తూ చెప్పను. "ఆమె మొదటి పేరు, నీకు తెలుసు కదా."

అది, గాయత్రి ఆమె చేస్తున్న పనిని ఆపి నన్ను చూడటానికి తిరిగేలా చేసింది.

"మీరు సీరియస్ గానే అంటున్నారా, శ్రీకర్ గారూ ?"

"ఎందుకు అనకూడదు ?" అని నేను చెప్పాను. "నేను ప్రయత్నించడంలో తప్పేముంది ?"

***