Adultery வெண்ணிலா ( என் சுயசரிதை ) பாகம் 1

[Srimeghalai]

அடுத்த நாள் அக்கா மாமியார் வீட்டிற்கு கிளம்பும் நாள் காலையிலேயே வீட்டில் அழுகை படலம் ஆரம்பம் ஆனது. முதலில் அம்மா காலை பூஜை செய்து சாமிகிட்டே வைத்த பூவை அக்காவிற்கு வைக்கும் போது அழ ஆரம்பித்தார். அப்பா சத்தம் போட்டதால் அது சற்று அடங்கியது. ஆனால் எனக்கு ஏன் இந்த அழுகை என்று எனக்கு சுத்தமாக புரியவில்லை. Oru பெண் திருமணம் ஆனா அவ கணவனோட தானே போகணும். அப்படி இருக்க ஏன், எல்லோர் வீட்டிலும் இந்த ட்ராமா நடக்குது.

நான் இந்த சாக்கில் காலேஜ் கட் செய்தேன். நான் cut செய்தால் எப்போவும் தனியாக செய்யும் பலக்கம் இல்லை, கூடவே என் தோழிகள் கால் பண்ணி சொன்னேன். தோழிகள் இருவரும் என்னுடனே காலேஜ் கட் செய்தனர். நான் இதற்கு மேல் வீட்டில் இருந்தால், இந்த அழுகை வியாதி எனக்கும் தொற்றிக்கொள்ளும் என்று, ஸ்கூட்யை எடுத்து கொண்டு விட்டேன் ஜுட். நேராக என் தோழி வீட்டிற்கு போனேன், காரணம் அவ ஒரே பெண் மட்டும் அல்லாது, அவளுடைய பெற்றோர் இருவரும் டாக்டர் என்பதால், வீட்டில் அவள் தனியாகதான் இருப்பா. அதனால் முழு சுதந்திரம். அவ வீட்டிற்கு போய் அவ கிட்ட என் இன்றைய முக்கிய சந்தேகத்தை அலச ஆரம்பித்தேன். அவ மட்டும் இதில் என்ன டாக்டர் பட்டமா வாங்கி இருக்கா, அவளும் என்னை போலவே குழம்பினாள்.



இருவரும் மூளையை கசக்கி பார்த்தும் என் கேள்விக்கான விடை கிடைக்கவில்லை. அதனால் அந்த கேள்வியை குப்பையில் போட்டோம். என் தோழி என் புது மாமா பற்றி விசாரிக்க, அதை பற்றி சொல்லத்தான் என்னிடம் டன் கணக்கில் விஷயம் இருக்கே. அக்கா சிடுமூஞ்சி, எப்படியெல்லாம் மாமாவை அலைய வைக்கிறாள், என்பதில் ஆரம்பித்து மாமா பரிதாபமாக அக்காவை பின் தொடர்வது வரை சொல்லி முடித்தேன். என் தோழி இந்த விஷயத்தில் டாக்டர் பட்டமே வாங்கி விடுவாள். அந்த அந்த அளவிற்கு விஷயங்களை வலை தளங்களில் அலசி இருக்கிறாள். அவளிடம்,



நான் " ஏண்டி இப்படி என் அக்கா மாமாவை காய விடற " என்று கேட்க, அவ பதிலை தயாராக வைத்ததிருந்தாள்.



அவள் " இப்பவே உன் மாமா எதிர் பாக்குற எல்லா சுகத்தையும் அக்கா கொடுத்து விட்டா, கொஞ்ச நாளிலயே உன் மாமா இந்த பெண் அலுத்து போச்சீனு சொல்லி, வேற இடம் தேட ஆரம்பிப்பார். ஆன இப்போ அக்கா காய விட்டா, மாமா ஐயோ இவ கிட்ட நிறைய விஷயம் இருக்கு, ஆனா அனுபவிக்க முடியலையேனு அக்காவயே சுற்றிவருவார்".



என்றதும் நான் அவ முதுகை தட்டி கொடுத்து,



நான் " குட் ஆன்சர் தோழியே ஆனா தோழியே இப்படி அலைந்தும் கிடைக்க வில்லை என்று, மாமா இப்போவே வேறு பெண்ணை தேடி போக மாட்டாரு என்பதற்கு என்ன உத்தரவாதம் இருக்கு " என்று அவளை மடக்க,



அவ " எஸ் இதுவும் யோசிக்க வேண்டிய ஒரு விஷயம் தான் " என்று சொல்லி பின்பு



" ஏன் வெண்ணிலா!, உங்க மாமாவை வச்சி ஒரு பரீட்சை செய்தால் என்ன "



என்றதும் அவள் ஏதோ விஷயம் சொல்ல போகிறாள் என்று மட்டுமே புரிந்தது. இருந்தும்



" என்ன சொல்ல வர, விவரமா சொல்லு பக்கி " என்றேன். அவள் பேசட்டும் என்று நான் காத்திருக்க,



அவள் " வெண்ணிலா நிச்சயம் உன் மாமா உன்னை கொஞ்சம் ஜொள்ளு விட்டு இருப்பார் சரியா? ". என்றதும்,



நான்" ஐயோ கொஞ்ச ஜொள்ளு இல்ல, கடல் அளவு ஜொள்ளு, அதுக்கு என்ன இப்போ? " என்றேன்.



அவள் உடனே " குட் நம்ப பரீட்சை சுலபம் ஆகிடுச்சு" என்றதும் அவளை அடித்து,



" புரியிற மாறி பேசு " என்றேன்.



அவள் " உன் மாமா பற்றி ஆராய, நீயே முயற்சித்து பார்க்கலாம். உன் அக்கா இப்போவே வேளைக்கு போக ஆரம்பிச்சி இருப்பாங்க. நீ ஏன் மாமா வீட்டில் தனியா இருக்கும்போது அவங்க வீட்டிற்கு போக கூடாது?. உன் மாமா ஜொள்ளு பார்ட்டினா, நிச்சயம் உன்ன உரச பார்ப்பார் " என்றதம்.



நான் பலமாக தலையை அசைத்து " ஹே என்ன ரொம்ப பேசுற, அவர் அப்படி எல்லாம் செய்ய கூடிய ஆள் இல்லை " என்று மறுத்தேன். ஆனால்,



அவ " சும்மா செக் தானே பண்றோம், ட்ரை பண்ணி பார்க்கலாமே "



என்றதும் நான் பிடிவாதமாக மறுத்து விட்டேன். அதன் பிறகு மாமா பேச்சிக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்து வேற விஷயங்களை கடலை போட்டு, வீட்டிற்கு கிளம்பினேன். வழியில் எப்போதும் போல, ஒரு அசடு என்னையே சுற்றி வருவான். இன்றும் என் வீட்டிற்கு அருகே இருந்த பெட்டி கடையில் நின்று அப்படியே என்னை விழுங்கி விடுவது போல, பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான். நான் அவனை சட்டை செய்யாமல் வீட்டிற்குள் சென்றேன். அம்மா சமையல் அறையில் இருக்க, நான் என் அறைக்குள் சென்று கணினியில் அன்று பதிவிறக்கம் செய்த படத்தை பார்க்க ஆரம்பித்தேன். ஆங்கில படம் என்பதால் சிறிது நேரத்திலேயே சமாசாரம் ஆரம்பிக்க, நான் உடனே என் அறையை மூடி தால் போட்டேன். இது மாதிரி பல படங்களை பார்த்து இருந்தாலும், இன்றைக்கு என் தோழியுடன் பேசிய பிறகு அதே காட்சிகளை பார்க்கும் போது ஒரு புது அனுபவம் இருந்தது. அத்துடன் வீதியில் அந்த பையன் என்னை பார்ப்பதும் என் மனக்கண் முன்னே ஓடியது. இது உண்மையாகவே எனக்கு புதிய உணர்வு தான், என்ன செய்வதென்று தெரியாமல், கணினியை மூடிவிட்டு, கீழே சென்றேன்.



அம்மா ஹாலில் சீரியல் பார்த்து அழுது கொண்டிருக்க, வாசலில் கொரியர் கொடுப்பவர் மணி அடிப்பது கூட அம்மா காதில் விழவில்லை. நான் வாசலுக்கு சென்று கொரியர் வாங்கிக்கொண்டு தெருவை ஒரு நோட்டம் விட, அந்த பெட்டி கடையில் இப்போ அந்த பையனுடன் மேலும் இருவர் நின்று அவர்களது நுரையீரலை புகை போட்டு புண்ணாக்கி கொண்டிருந்தனர். என்னை வட்டமிடும் பையனை விட மற்ற இருவர் பார்க்க கொஞ்சம் நன்றாகவே இருந்தனர். அதிலும் ஒருவன் நிச்சயம் மார்வாடியாக இருக்க வேண்டும். மீசை இல்லாமல் சிவப்பாக முடியை தூக்கி வாரி பக்கா சௌகார்பேட் என்ற அடையாளம்எழுதி ஒட்டி இருந்தது. அடுத்தவன் நம்ம சென்னை வாசி போல இருந்தான். நான் என் தலையை கையால் தட்டி கொண்டேன்.



( " இப்போது இவர்களை எதற்கு நான் தேவை இல்லாமல் பார்க்கணும், அவர்களை மதிப்பீடு செய்யணும் ") என்று திட்டி கொண்டே கதவை அடைத்துஉள்ளே வந்தேன். ஹாலில் இன்னும் ஒரு மணி நேரத்திற்கு அம்மாவை அந்த பிரம்மவே வந்தாலும் அசைக்க முடியாது. வேறு வேலை இன்றி மீண்டும் அறைக்கு போனேன். என் அறை ஜன்னல், தெருவை பார்த்து இருக்கும் அறைக்குள் சென்றவள், நேராக ஜன்னல் அருகே சென்று அந்த மூவரும் இன்னும் இருக்கிறார்களா என்று பார்த்தேன். அதில் அந்த மார்வாடி போன்று இருந்தவன் நான் பார்த்ததை கவனித்து விட்டான். உடனே மற்றவர்களை உஷார் படுத்த, மூவரும் என் ஜன்னலை குறி வைத்தனர். நான் குனிந்து ஜன்னலை விட்டு தள்ளி வந்தேன்.



மீண்டும் கணினியில் விட்ட இடத்தில் இருந்து படத்தை ஓட விட, அந்த படம் இரு இளம் ஜோடியின் காதல் கதை என்பதால், பரவலாக நெருக்கமான காட்சிகள் இருந்தன. இரண்டாவது முறை பார்க்கும் போது சில விஷயங்களை கூர்ந்து கவனிக்க ஆரம்பித்தேன் அப்படி என்ன விஷயங்கள் என்று தெரியனுமா?. அது தாங்க படத்தில் அந்த நடிகன், அந்த பெண்ணை எங்க எல்லாம் சீண்டுறான் அதற்கு அவளுடைய reaction என்ன என்று பார்க்கும் போது, எனக்குள்ளும் யாரோ அதையே செய்வது போன்ற உணர்வு ஏற்பட்டது. முதலில் அந்த யாரோ என் மாமா என்று நான் நினைத்து கொள்ள, பிறகு ச்சே தப்பு அவர் என் அக்கா கணவர் என்று அந்த வீதியில் இருக்கும் பையனை கற்பனை செய்ய ஆரம்பித்தேன். அந்த பயன் அந்த அளவு என் மனதில் நிற்கவில்லை. பாதிப்பயும் ஏற்படுத்த வில்லை. (" இனிமே அவ கூட ரொம்ப நேரம் பேசக்கூடாது. ஒரு மணி நேரத்தில் என் மனதையே கலங்க படுத்தி விட்டாள் ") என்று தோழியை கரித்து கொட்டினேன். ஆனால் மனதின் ஓரம் அவள் பேசியது இனிக்கத்தான்செய்தது. படத்தை பார்க்கவும் ஆசையாய் இருந்தது, பார்த்தால் மனம் அலைபாயுதே என்ற கோபமும் இருந்தது. இறுதியில் ஆசைதான் வென்றது. படத்தை உன்னிப்பாக பார்க்க ஆரம்பிக்க, நடுவே தெருவில் அந்த மூவரும் என்னதான் செய்கிறார்கள் என்று தெரிந்து கொள்ள மனம் விரும்ப, மெதுவாக ஜன்னல் அருகே சென்று ஜன்னல் சீலையை மறைப்பாக வைத்து தெருவை பார்க்க அந்த மூவரும் அங்கே இல்லை. அதற்கு என் மனம் ஏன் ஏமாற்றம் அடைந்தது என்று எனக்கே விளங்கவில்லை. மீண்டும் படத்தில் கவனம் செலுத்த, மீண்டும் ஜன்னல் ஓரம் சென்று பார்க்க. நான் ஒரு பைத்தியம் போல நடந்து கொண்டேன். என் மன அலைச்சலில், வீதியில் யாராவது சென்ரால் பார்க்கலாம் என்ற நிலைக்கு போனேன். பின்பு மன அலைச்சலை மாற்ற வேறு வழி தெரியாமல், இந்த நிலைக்கு என்னை தள்ளிய அந்த சனியனிடமே பேசுவோம் என்று, என் தோழியை அழைத்தேன்.



அவ எடுத்த உடனே " என்ன வெண்ணிலா! மாமா கிட்ட பேசினியா " என்றதும், நான் அவளை கண்ட மேனிக்கு திட்டி பிறகு ஜன்னல் கதையை அவளிடம் சொல்ல,



அவ " ஐய் நம்ம வெண்ணிலாவும் மாட்டிக்கிட்டா " என்று குறல் எழுப்ப.



நான் " ஹே ரொம்ப பேசா வேண்டாம், நான் யார்கிட்டயும் மாட்டிக்கல. நடந்தத உன்கிட்ட சொல்லணும்னு சொன்னேன் அவ்ளோதான் " என்று நான் சொன்னதும்,



அவ " அம்மா தாயே தினமும் நாம்ப கல்லூரிக்கு போறோம், தினமும் வழியில் எத்தனை பசங்க வலை வீசுறாங்க, அதை எல்லாம் மேடம் கவனித்து பிறகு எங்களோட பகிர்ந்து கொண்டது உண்டா?. இன்னைக்கு அப்படி என்ன வித்யாசம் " என்று மடக்க,



நான் வார்த்தை இன்றி மௌனமாக இருந்தேன். நான் என் தோழிக்கு போன் பண்ணியதே, என் மனதை திசை திருப்பதான். ஆனால் அவளோ என்னை இன்னும் குழப்பினாள். (" அவள் சொல்வது போல நான் தெருவில் நிற்கும் பையனை நினைக்க ஆரம்பித்து விட்டேனோ. ச்சே அப்படி எல்லாம் இருக்காது. ஒழுங்கா கண்ண மூடி தூங்குனா எல்லாம் மறைந்து போகும் ") என்று ஞானம் வந்தவள் போல என் தோழியுடன் பேச்சை முடித்து கொண்டு கட்டிலில் மல்லாக்க சாய்ந்து படுத்தேன். கண்ணை இருக்கமாக மூடி கொண்டு, எப்பபோவுமே தூங்கும் முன் சொல்லும் ப்ரெயர் சொல்லி கொள்ள, மனம் கொஞ்சம் அமைதி ஆனது போன்ற ஒரு ப்ரம்மை. அப்பாடா என்று தலையணையை முகத்திற்கு வைத்து படுத்தேன். அப்படியே தூங்கி விட்டேன்.



அம்மா பலமாக கதவை தட்டும்போது தான் மீண்டும் விழிதேன்.



அம்மா" என்னடி ஆச்சி உடம்பு சுகம் இல்லையா இப்படி தூங்குற. இப்போ தூங்கினா இரவு தூக்கம் வருமா?. அப்பறம் பேய் போல நடு ராத்திரி வீட்டுக்குள்ளே சுத்திகிட்டு இருப்பே "

என்று அர்ச்சனை செய்ய, நான் அவள் அர்ச்சனைக்கு பதில் சொல்லாமல்



" அம்மா நல்லா சூடா ஒரு காபி, கொஞ்சம் பிஸ்கட்ஸ் கொண்டு வா " என்று சொல்ல, அம்மா சென்றாள். நான் முகம் அலம்பி தலைமுடியை சாரி செய்து முடிப்பதற்குள் அம்மா காபி பிஸ்கட் எடுத்து வந்து, 



" இந்த சாப்பிடு, அக்கா போன் செஞ்சா. அவளும் மாப்பிள்ளையும் இப்போ வராங்களாம்," என்று சொல்ல,



 என் மனம் மீண்டும் தோழியின் உரையாடலை ரீவைண்ட் செய்து போட்டது. அப்போ அவ சொன்னது போல மீண்டும் ஒரு வாய்ப்பு மாமாவை சோதித்து பார்த்து விட வேண்டியதுதான், அவர் ஜொள்ளா? தங்கமா? என்று. நான் என் அலமாரியை அலசி, எனக்கு பிடித்த இளம் பிங்க் கலர் ஸ்லீவ்லெஸ் டாப் போட்டு, காலுக்கு கருப்பு கலர் லக்கீன்ஸ் மாற்றிக்கொண்டு, ஹாலுக்கு சென்றேன். அம்மா நான் உடை மாற்றி இருப்பதை பார்த்து,



" என்னடி இப்போதானே சொன்னேன், அக்காவும் மாமாவும் வராங்க என்று. இப்போ எங்க கெளம்பிட்ட" என்று கேட்க, 



அவளுக்கு சொல்ல முடியுமா?. இந்த உடையே, மாமாவிற்கு பரீட்சை வைக்காதான் என்று. நான் என் அறையில் சென்று சிறிது நேரம் காத்திருந்தேன். அக்காவும் மாமாவும் வந்ததும் அம்மா குரல் குடுக்க, அதே சமயம் அக்காவும் என் அறைக்குள் வந்தாள். அவள் வாங்கி வந்திருந்த மல்லிப்பூவை என் தலையில் வைக்க, 



நான் " என்ன மாமா மல்லிபூ குடுத்து மயக்கிட்டாரா " என்றதும் அக்கா என் முதுகில் அறைந்து, 



" கழுத அவர் மயக்கி, நான் மயங்கிட்டுவேனா " என்றதும்,



நான் " அப்போ வழி விடு, நான் போய் மயக்கி பாக்குறேன் " என்று சொல்லிவிட்டு வெளியே செல்வது போல நடிக்க, 



அக்கா வழியை விட்டு " தாராளமா பண்ணிக்கோ என்ன தொல்லை 

செய்யாமல் இருந்தால் சரி " என்றதும் இருவரும் சிரித்து அறையை விட்டு வெளியே சென்றோம். 



ஹாலில் அப்பாவுடன் பேசிகொண்டிருந்த மாமாவின் நேர் எதிரே இருந்த இருக்கையில் சென்று ஆமர்ந்தேன். மாமா என்னை பார்த்ததும் 



" என்ன வெண்ணிலா எப்படி இருக்கே காலேஜ் எப்போ திறக்குறாங்க" என்று கேட்க,



நான் " மாமா இந்த மொக்கை கேள்விகள் எல்லாம் அப்பா காலத்து கேள்விகள், இப்போ எல்லாம் உன் பாய் பிரின்ட் எப்படி இருக்கான், அவனுடன் கடைசியா என்ன படம் பார்த்த, என்ற கேள்விகள் கேட்டால் நான் பதில்சொல்லுவேன் இல்ல " என்றதும்,



அருகில் இருந்த அம்மா தலையில் அடித்து கொண்டு " இவளை மாத்த ஒருவனை பார்த்து, இப்போ கட்டி வைக்கணும், இவளை வீட்டில் வச்சி கிட்டு தினமும் என்னால் இந்த குறும்பு களை எல்லாம் பார்த்து கிட்டு இருக்க முடியாது " என்றதும்,



அப்பா " ஹே வெண்ணிலா சொல்றது என்ன தப்பு, பாய் பிரின்ட் என்றால் ஆண் நண்பன், எப்படி அவ தோழயோடு சினிமாவுக்கு போகிறாளோ, அதை போல ஆண் நண்பனுடன் போறது இப்போ ரொம்ப சகஜம் " என்றதும்



நான் " எழுந்து சென்று அப்பா கையை பிடித்து குலுக்கி " அப்படி சொல்லுங்க அப்பா " என்றேன். பக்கத்துல இருந்த மாமாவும் கையை நீட்ட, அவர் கையையும் குலுக்கி மீண்டும் விடும் போது அவர் கையை நறுக்கென்று கிள்ள, அவர் கையை வலியால் இழுத்து கொள்ள, 



நான் " என்ன ஆச்சி மாமா, ரொம்ப இறுக்கி குலுக்கிட்டனா " என்று கேட்டு கண் அடிக்க மாமா அம்பேல். 



அந்த ஒரு வினாடி மாமா முகத்தில் தெரிந்த கலவரம் பார்த்து நான் மகிழ்ச்சி அடைந்தேன். அதன் பிறகு அன்று முழுவதும் எங்கள் வீட்டில் இருக்கும் வரை, மாமா என்னை பார்ப்பதையே தவிர்தார். அக்காவும் மாமாவும் கிளம்பிய பிறகு நான் என் தோழிக்கு கால் செய்து நடந்ததை சொல்ல, அவளும் என்னுடன் சேர்ந்து சிரித்து மாமாவிற்கு ஜோள்ளர் என்ற பட்டத்தை மனமகிழ்ந்து கொடுத்தோம்