Incest அத்தனைக்கும் ஆசைபடு (season 1 completed)

[Eesan21A]

14.

கேட்டிற்கு முன் நின்று ராஜி சித்திக்கு செல்பேசியில் அழைத்தேன்.

அழைப்பு எடுக்கப்பட்டதும் "வந்துட்டியா" என கேட்க நான் ஆம் என்று கூறி, கேட்டிற்கு வெளியே நிற்பதாக கூறினேன்.

ராஜி சித்தியை கண்டதும் பாசத்தில் கட்டிக் கொண்டேன். அவளும் வாஞ்சையுடன் என் முதுகில் தட்டி கொடுத்தாள். நாங்கள் இருவரும் பேசியபடி வீட்டிற்குள் சென்றோம்.

"எத்தன நாள் லீவு" என கேட்டாள் ராஜி சித்தி. "இருவத்தி எட்டு நாள்" என்றேன். "இங்கயே வந்து கேலேஜ் சேந்துக்கடா" என்றாள் சித்தி. "இந்த இயர் முடியட்டும் சித்தி" என்றேன். "அப்போ நீ ஹாஸ்டல்க்கு போக கூடாது உங்க சித்தப்பா கூட தங்கிக்க" என்றாள். அதற்கு பின்பு பதில் கூறுவதாக கூறிவிட்டு என் அறைக்கு சென்று பை மற்றும் பெட்டியை வைத்து விட்டு முகம் கழுவி உடை மாற்றி விட்டு ஹாலுக்கு வந்தேன்.

"வா வந்து சாப்டுடா" என்றாள் ராஜி சித்தி.
நான் சாப்பிட ஆரம்பிக்க அவள் என் அருகில் அமர்ந்து பேச்சுக் கொடுக்க ஆரம்பித்தாள். "எல்லா எக்ஸாமும் நல்லா பண்ணிட்டில்ல, எதுவும் அரியர்லாம் வந்துடாதுல்ல" என கேட்டாள் சித்தி.  "எல்லாம் நல்லா பண்ணிட்டேன் சித்தி எதுலையும் அரியர் விழாது" என்றேன். "நாளைல இருந்து ஷன்விக்கு எக்ஸாம் ஸ்டார்ட் ஆகுது, அவ இன்னும் படிச்சிட்டு இருக்கா" என்றாள் சித்தி. "இன்னும் படிச்சிட்டு இருக்காளா, மணி ரெண்டு ஆகுது. போய் தூங்க சொல்லுங்க அவள. இவ்ளோ நேரம் கண்ணு முளிச்சிட்டு இருந்தான்னா எக்ஸாம் ஹால்ல பைதியம் புடிச்சி தான் ஒக்காந்திட்டு இருப்பா" என்றேன். "நீயே அவகிட்ட சொல்லு" என்று தண்ணீர் போத்திலுடன் வந்த ஷன்விகாவை சித்தி கை காட்ட, அவள் எங்கள் பக்கம் முகத்தை திருப்பாமல் சமயலறையை நோக்கி சென்றாள். "ஏய் ஷன்வி இங்க வா" என்றேன். அவள் திரும்பி என்னை பார்த்து முறைக்க "ஏய் இங்க வா டீ" என்றேன். திடீரென முகத்தில் கோபம் கொப்பளிக்க "என்னடா வேணும் நாயே ஒனக்கு" என்றாள். "பேயே, பேய் மாதிரி நைட்டு ஒக்காந்து எதுக்கு படிச்சிட்டு இருக்க" என்றேன். "பிசாசு நாளைக்கு எனக்கு எக்ஸாம் பிசாசு" என்று அவள் ஆத்திரமா கூற "ஸ்ஸு... நைட்டு எதுக்கு இப்படி சண்ட போடுறீங்க... எல்லாரும் எந்திரிச்சுற போறாங்க" என்று சித்தி ஷன்வியின் கையில் மெல்லமாக தட்ட, கையில் இருந்த போத்திலை ஓங்கி தரையில் அடித்த விட்டு "இந்த பொறுக்கி தான பர்ஸ்ட் ஆரம்பிச்சான் என்ன எதுக்கு அடிக்குற" என்று கத்தினாள் ஷன்வி. "மூடிட்டு போய் படுடீ, இந்த மாதிரி வாய் பேசுன பல்ல ஒடச்சி கையல குடுத்துடுவேன்" என்று பதிலுக்கு சித்தி கத்த ஷன்வி கோவத்துடன் அங்கிருந்து சென்றாள்.

பின் நான் சித்தியை சமாதானம் செய்து அவளையும் மேலே அறைக்கு அனுப்பி வைத்தேன். உணவு உண்ட பின் நானும் என் அறைக்கு சென்று உறங்கி போனேன்.

யாரோ என் உடலை உலுக்கியது போல் இருக்க தூக்கம் கலைந்து கண்விழித்தேன் ராஜி சித்தி தலையில் ஈர துண்டை கட்டிக் கொண்டு அருகில் அமர்ந்திருந்தாள். கண்விழித்த உடனே என் ராஜி சித்தியின் தெய்வ முகத்தை பார்த்ததும் மனதில் அமைதி குடியேறி என்றும் நல்லதே நடக்கும் என்று தோன்றியது. ஏன் அப்படி தோன்றியது என்று எனக்கும் தெரியவில்லை ஆனால் சித்தியின் முகத்தை பார்த்ததும் மனதுக்குள் அந்த வார்த்தைகளை தான் நினைத்து கொண்டேன்.

"குட்டிமணி ரொம்ப தூக்கம் வருதாடா" என சித்தி கேட்க "இல்ல சித்தி அது தான் முளிச்சிட்டேனே" என்று சோம்பல் முறித்தபடி கூறினேன். "அந்த கொரங்கு எக்சாம் எழுத போமாட்டேன்னு அடம் பிடிக்குது டா" என்றாள். "என்னவாம் அவளுக்கு இப்ப" என்றேன். "தெரியல நீ போய் கொஞ்சம் பாரு" என்று கூறி வீட்டுவேலை இருப்பதாக எழுந்து செல்ல வழக்கம் போல் அதிரும் அவளின் பின் கோளங்களை படுத்தபடி ரசித்தேன்.

நான் காலை கடன்களை முடித்துவிட்டு ஹாலுக்கு வர குடும்பமே ஷன்வியை சுற்றி ஹாலில் அமர்ந்திருந்தது பெரியப்பாவை தவிர. பெரியப்பா ஏழரைக்கே அலுவலகம் கிளம்பியிருப்பார்.

நான் ஹாலுக்கு வந்ததும் அனைவரின் பார்வையும் என் மேல் திரும்பியது. என்னை பார்த்ததும் பெரியம்மாவின் முகம் பிரகாசித்தது. ஆனால் அமுதா சித்தியை பார்த்தபோது வேறுபக்கம் பார்வையை திருப்பிக் கொண்டாள். அவளின் முகமும் மிகவும் வாடிப்போய் கிடந்தது. அமுதா சித்தியின் முகத்தையே நான் ஆராய்ந்து கொண்டிருக்க மீண்டும் அவள் முகம் என்னை நோக்கி திரும்ப என் பார்வை அவள் மீதே பதிந்திருந்தை பார்த்து தலையை தாழ்த்திக் கொண்டாள். நான் குழப்பத்துடன் முகத்தை திருப்ப ராஜி சித்தி என்னை பார்வையால் ஏரிக்க முயன்றுக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் 'என்ன' என்று பார்வையால் வினவ, அவளும் கண்களால் 'ஷன்வியை' சுட்டிக்காட்டினாள்.

"ஷன்வி கண்ணு சித்தப்பா சொல்றேன்ல எக்ஸாம் எழுதிட்டு வா கண்ணு, பெய்லா போனாலும் அரியர் தான அடுத்த செமஸ்டர்ல எழுதிக்கலாம். ஒரு போட்டில கலந்துக்காமலே நான் தோத்துடுவேன்னு சொன்னா அது கோழத்தனம் இல்லையா" என்று வாத்தியார் சித்தப்பா அறிவுரை கூறினார். "நான் தான் அந்த போட்டிக்கு எலிஜிபில் இல்லையே நான் எப்படி கோழை ஆவேன்" என்று அழுதபடியே ஷன்வி பதில் கூற அவள் அழுததை கண்டு எனக்கு சிரிப்பு வர நான் என்னையறியாமல் சத்தமாக சிரிக்க எனக்கு ஜோடியாக ஒரே ஒரு சிரிப்பு குரல் கேட்க, நான் குரல் வந்த திசையில் திரும்பி பார்க்க அது ராஜி சித்தி. வீட்டில் உள்ள அனைவரும் என்னை மட்டும் முறைத்து பார்த்தனர்.

"நீ எழுத வேண்டிய எக்ஸாம் தான இது, அப்போ இது உன்னோட போட்டி தான" என சித்தப்பா அறிவுரையை விவாத போட்டியாக மாற்ற முற்சிக்க "வாத்தியாரே நீயென்ன நீயா நானா நடத்திட்டு இருக்க, முதுகுல ரெண்டு அடி போடு நான் இவள இழுத்துட்டு போய் காலேஜ்ல விட்டுட்டு வரேன்" என்று கூறியதும், "போடா சனியனே" என்று ஷன்வி அவள் கையில் இருந்த பையை என் மேல் தூக்கி அடித்தாள். "டேய் கொஞ்ச நேரம் சும்மா இருடா" என்று சித்தப்பா என்னை பார்த்து கத்தினார். நான் சித்தப்பாவை பொருட்படுத்தாமல் ஷன்வி கையை பிடித்து இழுக்க அவள் மறுப்பு ஏதும் இல்லாமல் என்னுடன் வந்தாள். வாசல்படியை தாண்டியதும் வீட்டை திரும்பி பார்க்க எல்லோரும் பின்னாலே வந்தனர்.

நாங்கள் இருவரும் நடு வராண்டாவிற்கு வந்ததும் ஷன்வி மீண்டும் அடம்பிடிக்க அவள் இடுப்பை சுற்றி அணைத்து கார் ஷெட்டிற்கு அழைத்து சென்றேன். "அண்ணா எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு" என்று அவள் கூற நான் ஒரு கணம் அதிர்ந்து தான் போனேன் ஷன்வியின் மரியாதையான பேச்சை கேட்டு.

"ஏய் பத்ரகாளி நீ எனக்கு இப்ப மாரியத குடுத்தியா" என்று அவளிடம் குதூகலமாக கேட்க கன்னத்தில் வழிந்த கண்ணீரை துடைத்தவாரே "ம்ம்..." என்றாள். "ஐய்யோ என் தங்கச்சி எனக்கு மரியதை குடுத்துட்டா எனக்கு கையும் ஓடல காலும் ஓடல" என்று நெஞ்சு நெஞ்சாக அடித்துக் கொள்வது போல் பாசாங்கு செய்து நின்ற இடத்தில் வட்டமடித்தேன். என் சேட்டையை கண்ட ஷன்வி தன்னை மறந்து சிரித்தாள்.

நான் எனது பைக்கில் ஏறி அமர்ந்து ஷன்வியை அழைத்தேன். என் அருகில் வந்து துயரத்துடன் நின்றாள். நான் அவள் தோளை பற்றி என்னுடன் இழுத்து இடுப்பில் கை சுற்றி வளைக்க நெருங்கி வந்தாள். "என்ன பிரச்சன கரெக்டா சொல்லு" என்றேன். "நைட், ஸ்டடி பண்ணுனது எதுவும் ஞாபகம் இல்ல" என்று சிணுங்கினாள். "எக்ஸாம் ஹாலுக்கு போ கொஷ்டின் பேப்பர பாரு எல்லாம் ஞாபகம் வரும்" என்றேன். ஷன்வி எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக தலை குனிந்து நின்றாள். அவள் முகவாயை பிடித்து உயர்த்தி "சீரியஸா சொல்றேன் எல்லாம் ஞாபகம் வரும் நான் மூனு செமஸ்டர் எழுதிட்டேன்" என்றேன். "சரி" என்று கூறிவிட்டு அமைதியாக நிற்க "எல்லா கொஷ்டினுக்கும் ஆன்ஸர் பண்ணிடு, தெரியுதோ தெரியலையோ எதையும் மிஸ் பண்ணிடாத" என்றேன். எதுவும் பேசாமல் தலையை மட்டும் ஆட்டிவிட்டு என்னிடம் நெருங்கி அவளும் என் இடுப்பை கட்டிக் கொண்டு அமைதியாக நின்றாள்.

"இப்டியே நின்னுட்டு இருந்தா எப்படி, பைக்ல ஏறு, வா போலாம்" என்றேன்.

"டேய்..." என்று கடினமான குரல் எங்களை திடுக்கிட வைக்க "அங்க என்னடா ரெண்டு பேரும் கட்டி புடிச்சிட்டு நின்னுட்டு இருங்கீங்க நீங்க இன்னும் காலேஜ் போலையா" என்று சத்தமாக முருகன் சித்தப்பாவின் குரல் கேட்க "இந்த ஆளு வேற கத்திட்டே இருப்பான் வா ஷன்வி போலாம்" என்றேன்.

காலேஜை அடைந்ததும் அவளுக்கு மீண்டும் அறிவுரை கூறினேன்.

அனைத்தையும் அமைதியாக கேட்டுக்கொண்டாள். "சரி பாத்து எழுது நான் வரேன்" என்றேன். "ஒனக்கும் அமுதா சித்திக்கும் மேட்டர் ஆய்டுச்சா" என்று அவள் கேட்க, நான் ஒரு நொடி உறைந்து போனேன். பின் சுதாரித்து அவளின் முகத்தை பார்த்த போது பயம் ஆவல் என கலந்து நெற்றியை சுருக்கி என் பதிலுக்கா கத்திருந்தாள்.

"ஜனனி சொன்னாளா" என்று ஷன்வியிடம் கேட்டேன். "அப்போ அது நெஜம் தானா?" என்று ஷன்வி கேட்டாள். "லூசு இதெல்லாம் யார்கிட்டையும் சொல்லிட்டு இருக்காத" என்று கராராக கூற "சனியனே ஒனக்குலாம் அசிங்கமாவே இல்லையா" என்று கையை ஆட்டி கேட்க "அடிச்சனா வாய் திரும்பிடும், போய் எக்ஸாம் எழுதற வேலைய பாரு" என்று அவளை அடிப்பது போல் பசாங்கு செய்தேன். "ஷன்வி என்னாச்சு யாரு இவரு, நீங்க யாரு ப்ரோ" என்று நான்கு ஐந்து மாணவர்கள் எங்களை சுற்றி வர "டேய், அடச்சீ போங்கடா இது என் அண்ணன்" என்று அவளிடம் கேட்டவனை நாய் விரட்டுவதை போல் விரட்டினாள். மற்றவர்களை அவள் ஏறெடுத்தும் பார்க்காமல் அவர்களையும் அசிங்கப்படுத்தினாள்.

போனவர்கள் திரும்பி திரும்பி எங்களையே பார்த்துக் கொண்டு போக ஷன்வி என்னை நெருங்கி வந்து அவள் உடலை என் மேல் அழுத்தி பின் பக்கமாக என் இடுப்பை சுற்றி வளைத்துக் கொண்டு என்னையும் அவள் இடுப்பில் கை போட சொன்னாள். நான் குழப்பத்துடன் எதற்கு என்று வினவ அவள் தோழிகள் வருதாக கூற எங்கள் இடது பக்கம் மூன்று மாணவிகள் வந்து நின்றனர். அவர்கள் வந்து நின்றதும் ஷன்வி வேறு ஒரு பரிமானத்தை காட்டினாள். அவளின் தோழிகளை எனக்கு அறிமுகம் செய்து விட்டு என்னை பற்றி அவர்களிடம் புகழ்ந்த பேசினாள். ஷன்வியா என்னை பற்றி இப்படி புகழ்ந்து பேசுகிறாள் என்று நான் சிறிது நேரம் மெய் மறந்து நின்றேன். பின் சிறு வயதில் இருந்து அவளால் எனக்கு ஏற்பட்ட காயத்தின் தழும்புகளை அவர்களிடம் காட்ட அவர்கள் அதை உறுதி செய்து ஆச்சரியம் அடைந்ததை கண்ட நான் இந்த கதைகளை எல்லாம் ஏற்கனவே கூறிவிட்டாள் மேலும் இப்போது உண்மை தான் என்று அவர்களிடம் நிரூபணம் செய்கிறாள் என்பதை புரிந்து கொண்டேன்.

அந்த மூவரில் ஒருவள் என்னிடம் நெருங்கி வந்து பேச முயற்சி செய்ய நாசூக்காக அவர்களை அங்கிருந்து அனுப்பினாள். "யார்கிட்டையும் சொல்லாத ஷன்வி" என்றேன். "அம்மாகிட்ட சொல்லிட்டேன்" என்றாள். "யாருகிட்ட" அதிர்ந்து போய் பைக்கில் இருந்து எழுந்து நின்றேன். "நம்ம அம்மாகிட்ட தான், நைட்டே நீ அடிவாங்குவன்னு நினைச்சேன் ஆனா அது இன்னும் நடக்கல" என்று என் முன்னந்தலை மயிரை விரல்களால் தட்டினாள். நான் அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். "என்னடா நம்ம வீட்ல நடக்குது நீயும் சித்தியும்" முகத்தை சுழித்தவள் "அம்மா மகன் முறைடா நீங்க ரெண்டு பேரும், என்னால இதையெல்லாம் டைஜிஸ்டே பண்ண முடியல" என்று அவள் திரும்பி நடக்க, நான் கையை பிடித்து நிறுத்தி "ஜனனி வேற எதுவும் சொன்னாளா" என்று கேட்டேன். "ஒன்னு சொன்னா கேக்கவே இன்னும் கண்றாவியா இருந்தது" என்றாள். "என்ன?" என்றேன். "எங்க பெட்ட தூக்கி கொண்டு போய் ஓன் ரூம்ல போட்ட கதைய சொன்னா" என்னை இகழும் தொனியில் பேசினாள். "ஓ!" என்று மட்டும் தான் என்னால் கூற முடிந்தது. என் மனதில் காலையில் பார்த்த அமுதா சித்தியின் வாடிய முகம் கண்ணில் வந்து போனது. "அவ்ளோதானா வேற எதாவது இன்னும் கேக்கனுமா" என்று என் சட்டையை பிடித்து இழுத்தாள். "ஜனனி எப்ப சொன்னா" என்று கேட்டேன். "நேத்து தான்" என்று கூறி விடைபெற்று சென்றாள்.

பைக்கில் மெதுவாக சென்று கொண்டே பல விடயங்களை பல்வேறு கோணங்களில் சிந்திக்கொண்டே சென்றேன். ராஜி சித்தி முறைத்து பார்த்திற்கான அர்த்தம் இப்போது தான் புரிந்தது. அமுதா சித்தியை ராஜி சித்தி எதுவும் திட்டியிருக்குமோ என யோசித்தேன். இந்த ஜனனி ஏன் இவ்வளவு ஆர்வக்கோளாறா இருக்கான்னு தெரியல, அவள கன்ட்ரோலே பண்ண முடியல. அன்னைக்கும் அப்படித்தான் தான் பண்ணுனா, என் சுன்னிய தொட்டு பாக்கனும்னு சொல்லி அடம் பண்ண நான் மறுக்கும் போது அவள் அழுது ஆர்ப்பாட்டம் செய்தாள். அமுதா சித்தி என்னை வற்புறுத்தி என் டிராயரில் கைவிட்டு என் பூளை எடுத்து அவளின் மகள் கையில் கையில் தர, ஜனனி ஏதோ ஒரு பொக்கிஷத்தை கண்டவள் போல் கண்கள் மின்ன தொட்டு பார்த்து ரசித்தாள்.

அப்போது எனக்கு இருந்த மன உளைச்சலில் தாய் மகள் என இருவரின் முன் நின்றும் என் சுன்னி முறுக்கேறாமல் இருக்க, அடுத்ததாக இது எப்படி பெருசாகும் என கேட்டு குண்டை போட்டாள் ஜனனி. நான் சித்தியை பார்த்து, போதும் என கண்களால் சைகை செய்தேன். ஆனால் அவள் கண்களில் குறும்புத்தனம் வழிந்த போது நான் விக்கித்து நின்றேன். இவை அனைத்தும் ஞாயிறு மாலை வேளையில் வீட்டின் ஹாலில், வாசற்கதவு திறந்திருந்த நிலையில் நடந்துக் கொண்டிருந்தது.

ஆர்வமும், பரவசமும் இரண்டற கலந்த முகபாவத்துடன் என் சுன்னியையும் இரு கொட்டைகளையும் வருடினாள் ஜனனி. தன் தாயை பார்த்து "இது எப்படிம்மா பெருசாகும்" என கேட்டு அவள் அம்மாவையும் என்னையும் மாறி மாறி பார்த்தாள். நான் அமுதா சித்தியை பார்க்க அவள் கண்களில் துள்ளிய குறும்பு தனம் என்னை முற்றிலும் நிலைகுலைய செய்தது. நான் அமுதா சித்தியிடம் பார்வையாலே வேண்டாம் என சொன்னேன். ஆனால் அவளோ என்னை கண்டுக்கொள்ளாமல் ஷோபாவில் அமர்ந்து ஜனனியை அவள் மடியில் அமர வைத்துக் கொண்டாள். அடுத்து என்ன செய்வார்கள் என்பதை ஊகித்து கொண்ட நான் அங்கிருந்து சென்றுவிடலாம் என்று என் ஷார்ட்சை மேலே இழுத்தபோது ஜனனி ஷார்ட்சை பிடித்து கொண்டு தடுத்தாள். "ஜனனி போதும் வேணாம் விடு" என்றேன். "அம்மா" என்று அவள் அம்மாவை பார்த்து சிணுங்கிய போது சித்தியும் என் ஷார்ட்சை பிடித்து இழுத்து என் சுன்னியை பிடித்து வருடிய படி "எதுக்கு ண்ணா இப்டி ஓடுறீங்க தங்கச்சி ஆசையா கேக்குறாள்ல கொஞ்ச நேரம் நில்லுங்கண்ணா...." என்று குழைவது போல் கொஞ்சி பேசினாள். அவள் பேசியதை கேட்டதும் என்னுள் ஒரு சங்கடம் உருவாகியது.

"சித்தி, வேண்டாம் சித்தி...." என்று கூறி முடிப்பதற்குள் ஜனனி மீண்டும் கோபம் கொண்டு உதட்டை பிதுக்க ஆரம்பித்தாள். அமுதா சித்தி அவளை சமாதானம் செய்து "குட்டிமணி சொன்னா கேளு கொஞ்ச நேரம் அமைதியா இரு இவள பத்தி ஒனக்கு சரியா தெரியாது...." என்று அமுதா சித்தி கூறிக்கொண்டிருக்கும் போதே "வேண்டாம் சித்தி.... நான் சொல்றத கேளுங்க.... இது தப்பு" என்று கூறும் போதே ஜனனி கண்களில் நீர் பெருக விம்மினாள். "ஏய் அழாத டீ இங்க பாரு அண்ணன் இங்க தான் இருக்கான், அண்ண குஞ்சி இங்க தான் இருக்கு ஒனக்கு என்ன பண்ணனுமோ பண்ணு" என்று அவளை கொஞ்சினாள். "இது ஏன் பெருசாக மாட்டிக்குது" என வலது கையால் என் சுன்னியை பிடித்துக் கொண்டு இடது கையால் கண்ணை கசக்கினாள். "ஏய் குட்டிபிசாசே அதெல்லாம் பெருசாவாது டீ நீ எந்திரிச்சி போ" என்றேன். நான் அவ்வாறு கூறியதும் அவள் இரு கைகளாலும் இறுக பற்றி அவள் அம்மாவை பார்த்தாள். "அவன் சும்மா சொல்றான்டி நீ இப்படி ஆட்டு" அமுதா சித்தியும் என் சுன்னியை பிடித்து குலுக்கினாள்.

அம்மா மகள் இருவரின் முகமும் தீயின் கதிர் பட்டு ஜொலிக்கும் தங்கம் போல் ஆயிரம் மடங்கு பிரகாசமாக ஜொலித்தது. அவர்களின் கைவண்ணத்தில் என் மூளை தூண்டபட்டு என் சுன்னி எழும்ப ஆரம்பிக்க தாயும் மகளும் பாதி நிமிர்ந்த என் செங்கோலை பார்த்து ஒரே நேரத்தில் எச்சிலை விழுங்க, அதை கண்டு உடல் சிலிர்த்தது என் கரும்பு இரும்பாக மாறியது. சட்டென்று விஸ்வரூபம் கொண்ட என் சுன்னியை கண்டு கண்கள் விரிய வாய்பிளந்து அவள் அம்மாவையும் என்னையும் பார்த்து மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தினாள். சிறிது நேரம் என் பூளை தடவி ஆட்டி அவளின் அம்மா செய்து காட்டியது போல் குலுக்கி பார்த்தாள். பின் என் இரு உலக உருண்டைகளையும் அவள் பிஞ்சு கைகளில் பிடித்து என்னை பார்த்து சிரிக்க நான் என் நிலையில் மெல்ல தடுமாற்றம் கொண்டேன்.

மெல்ல விழுந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்பதை உணர்ந்த நொடியில் மகளுடன் சேர்ந்து என் சுன்னியை வருடிய சித்தியின் கையை பிடித்து "இது போதும் ஸ்டாப் பண்ணிக்கலாம்" என்றேன். என் பார்வையாலே என் எண்ணத்தை வெளிப்படுத்த, அதை புரிந்து கொண்ட சித்தி "டேய் பட்டு இது பெருசாச்சுல்ல அவ்ளோ தான் முடிஞ்சது போதும் விட்டுடு" என்று ஜனனியின் பிஞ்சு கரங்களில் இருந்து என் பூளை விடுவித்தாள். அவள் கைகளில் இருந்து என் பூளை பறித்தும் மீண்டும் முகம் சுருங்க ஜனனி அவள் தாயை பார்க்கும் போது நான் என் டிரௌசரை தூக்கி என் சுன்னியை மறைத்துக் கொண்டேன்.

"இங்க பாரு டீ" என்று ஜனனியின் முகவாய் மற்றும் கன்னங்களை பிடித்து திருப்பி "இந்த வயசுக்கு இது போதும் நீ பர்ஸ்ட் பெருசாவு அப்பறம் எல்லாத்தையும் பாத்துக்கலாம்" என்றேன். நான் சற்று காட்டமாக பேசியதும் சித்தி என்னை அதட்டிவிட்டு அவளிடம் சமாதானம் பேசி அவளை மாடிக்கு அனுப்பினாள்.

- தொடரும்.