Adultery மை டியர் பவித்ரா அண்ணி( my dear pavithra Anni)❤️❤️❤️❤️❤️

[Lust king 66]

பவி அண்ணி❤️❤️ ❤️ 13


அது ராத்திரி 10:25 மணி வீடு மௌனத்துல மூழ்கியிருந்தது. பவித்ரா, வீட்டு வேலைகளை எல்லாம் முடிச்சுட்டு, தன் ரூமுக்கு வந்து, கட்டிலோட மூலையில உட்கார்ந்து, ஒரு பிளாஸ்டிக் கூடை நிறைய துணிகளை எடுத்து மடிச்சு வைச்சுக்கிட்டு இருந்தா. 

 வெளிர் பச்சை புடவைல கூந்தலில் மல்லிகைப் பூ சொருகி, இருந்தா. அவளோட மென்மையான வயிறு, புடவையோட மடிப்புக்கு நடுவுல மங்கலா தெரிஞ்சது 

 ஆனா, அவளோட மனசு, அந்த அமைதியான ரூமோட சுவர்களுக்கு நடுவுல, ஒரு புயல் மாதிரி சுழன்றுக்கிட்டு இருந்தது.


சூர்யாவோட கள்ளத்தனமான பார்வைகள், மன்னிப்பு கேட்டாலும் மாறாத பழக்கம் இதெல்லாம் அவளை உறுத்திக்கிட்டே இருந்தது.

 ‘இவனுக்கு ஒரு நல்ல பொண்ணு பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வச்சா, இந்த தொந்தரவு எல்லாம் நின்னுடுமா?

 இவன் ஒழுங்கா வழிக்கு வந்துடுவான்னு மனசுல ஒரு நம்பிக்கை துளிர் விட்டது. 

அந்த யோசனையை ரஞ்சித்து கிட்ட பேசலாம்னு முடிவு பண்ணி சட்டையை மடிச்சு வைச்சுக்கிட்டே, ‘இதை எப்படி ஆரம்பிக்கிறது? ரஞ்சித் இதுக்கு ஒத்துக்குவாரா?’னு மனசு கணக்கு போட்டுக்கிட்டு இருந்தது. 

அவள் ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சு விட்டு, கூடையை பக்கத்துல வச்சு, கைகளை மடியில வச்சு ரஞ்சித்தின் வரவை பார்த்தா.

 அவன் வெளிய குடிச்சுட்டு வந்து, படுக்கையில அரைகுறையா சாஞ்சு, மங்கலான பார்வையோட, சுவத்தை வெறிச்சு பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான்.

 அவனோட சட்டை கசங்கியிருந்தது
 மதுவோட வாடை ரூமை நிரப்பிச்சு.


பவி தயங்கி தயங்கி, “ஏங்க, ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசணும். சூர்யாவுக்கு ஒரு நல்ல பொண்ணா பார்த்து, கல்யாணம் பண்ணி வைக்கலாமா?

 அவனுக்கு பொறுப்பு வந்தா, ஒழுங்கா இருப்பான்னு தோணுது,”னு மெதுவா ஆரம்பிச்சா,

 குரல் ஒரு தயக்கத்தோட நடுங்குச்சு. ரஞ்சித், ஒரு மலுப்பல் சிரிப்பு சிரிச்சு, “என்ன பவி, இப்படி ஒரு யோசனை? சூர்யாவுக்கு கல்யாணமா? நான் அதை நடக்க விடவே மாட்டேன். எங்க அம்மாவும் விட மாட்டாங்க,”னு போதையில் உளற ஆரம்பிச்சான்,

 கண்கள் கேலியோட மின்னுச்சு. பவி, குழப்பத்தோட, “ஏன்? கல்யாணம் ஆனா, அவன் நல்ல வழிக்கு வந்துடுவான் இல்ல? 

இப்போ இப்படி தனியா இருக்குறதுனால தான் வம்பு சண்டைக்கு போறான் பெரியவங்கள மதிக்காமல் நடந்துக்குறான்,”னு வாதாடுற மாதிரி சொன்னா. 

ரஞ்சித், இன்னும் உரத்த சிரிப்புடன்
“நீ இன்னும் புரியாம பேசுற. அவனுக்கு கல்யாணம் ஆனா, வரப்போற பொண்ணு எங்களை கேள்வி கேட்பா. எங்க சுதந்திரத்துக்கு ஆப்பு வச்சுடுவா. அதனால, அவனுக்கு கல்யாணமே வேணாம்,”னு திமிரான குரலோட சொன்னான், 


பவி, அதிர்ச்சியோட, “என்ன சொல்றிங்க? இது உங்களுக்கே நியாயமா தெரியுதா?”னு கேட்டால் 

 ரஞ்சித் இன்னும் உளற ஆரம்பிச்சான். “அவனுக்கு போலீஸ் வேலை கிடைக்காம பண்ணது நாங்க தான். அவனுக்கு அவங்க அம்மா எழுதி வச்ச சொத்து இருக்கு, அதை புடுங்குறதுக்கு தான் அவனை இந்த வீட்டுல வச்சிருக்கோம். 

அவன் இங்க இருந்து ஓடாம இருக்கணும், ஆனா எங்களுக்கு அடங்கி, அடிமை மாதிரி இருக்கணும்,”னு சொல்லி, ஒரு வஞ்சக சிரிப்பு சிரிச்சு, படுக்கையில சரிஞ்சு, மட்டையாகி, குறட்டை விட ஆரம்பிச்சான்.

 அவனோட குறட்டை, ரூமோட சுவர்களுக்கு நடுவுல எதிரொலிச்சு, பவியோட மனசை இன்னும் கனமாக்குச்சு. 

 இதைக் கேட்டு, உடம்பு மரத்து, மனசு ஒரு கனமான பாரத்தோட கலங்குச்சி

  ‘இவனுங்க இப்படி ஒரு சூழ்ச்சி வலை விரிச்சு, சூர்யாவை சிக்க வச்சிருக்கானுங்களா? 

இது எவ்வளவு பெரிய துரோகம்?’னு மனசு அதிர்ந்து, ஒரு பயத்தோட தவிச்சது.


பவியால் இதை ஜீரணிக்க முடியாம, கைகள் நடுங்க, படுக்கையில இருந்து எழுந்து, ரூமோட கதவை பூட்டிக்கிட்டு, மெல்லிய கருப்பு ஷாலை எடுத்து தோள்பட்டையில போட்டுக்கிட்டு, வெளிய வந்தா.

 வீட்டு வாசல்ல நின்னு குளிர்ந்த ராத்திரி காற்றை முகத்துல உணர்ந்தாள். நிலவு, ஒரு மங்கலான வெளிச்சத்தை வீசிக்கிட்டு, வீட்டு முற்றத்தை ஒளிர வச்சிருந்தது. 

ஆனா, பவியோட மனசு, அந்த வெளிச்சத்துல மயங்காம, ஒரு கவலையில மூழ்கி, ‘சூர்யாவுக்கு இவனுங்க இப்படி பண்ணியிருக்கானுங்க. இதை அவனுக்கு சொல்லணுமா? சொன்னா, என்ன ஆகும்? ரஞ்சித் இதை உளறினாலும், இது உண்மையா இருக்குமா?’னு மனசு கேள்வி கேட்டுக்கிட்டு இருந்தது.

 சுந்தரவல்லியோட ஆதிக்கம், ரஞ்சித்தோட திமிரு இந்த சதிக்கு சுரேஷோட மறைமுக ஆதரவு இதுக்கு நடுவுல, அவளால ஒண்ணும் பண்ண முடியாதுன்னு ஒரு அச்சம் மனசை கவ்வுச்சு. 

தொண்டை அடைச்சு, கண்ணுல தண்ணி தேங்க, அவள் ஒரு நிமிஷம் கண்ணை மூடி, ‘இது சரியில்ல. சூர்யாவுக்கு இந்த உண்மையை சொல்லணும்,’னு முடிவு பண்ணா.


சூர்யாவை பார்க்கணும்னு ஒரு தவிப்பு மனசுல எழுந்தது. அவள், மெதுவா, புடவை தரையில உரச, சூர்யாவோட அறை நோக்கி நடந்தா. கதவை மெதுவா திறந்து பார்த்தா, அறை வெறிச்சோடி இருந்தது. 

படுக்கை கசங்கி ஒரு நீல துண்டு தரையில விழுந்து கிடந்தது. 

 ‘எங்க போயிருப்பான்? சாப்பிட்டானா இல்லையா?’னு மனசு ஒரு அக்கறையோட துடிச்சது

 பயம் அவளை ஆட்டுச்சு. அவன் ஃபோனுக்கு கால் பண்ணா, “தி நம்பர் யு ஹாவ் டயல்டு இஸ் சுவிட்ச்டு ஆஃப்”னு கம்ப்யூட்டர் குரல் பதில் சொல்லுச்சு.

 பவி, ஒரு நிமிஷம் நெத்தியை தேய்ச்சுக்கிட்டு, ‘ஒருவேளை மாடியில இருப்பானோ? கவலைனா, அவன் எப்பவும் மாடிக்கு தான் போய் உட்காருவான்,’னு யோசிச்சு, மெதுவா மாடிப்படிகளை ஏறினா. 

அவளோட புடவை, படிகளில் உரசி, சரசரன்னு சத்தம் எழுப்புச்சு. மல்லிகைப் பூ வாசனை, அவளோட நடையோட கலந்து, மாடி முழுக்க பரவுச்சு.


மாடிக்கு வந்து பார்த்தா, சூர்யா அங்க தான் ஒரு மூலையில உட்கார்ந்து, இருட்டை வெறிச்சு பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான்.

 ஒரு டீ ஷர்ட்டு, பழைய ஜீன்ஸ், தலைமுடி கலைஞ்சு, நிலவொளியில அவனோட முகம் மங்கலா தெரிஞ்சது. 

அவனோட கண்கள், ஒரு ஆழமான கவலையில மூழ்கியிருந்தது. பவி, அவனோட நிலையை பார்த்து, மனசு பிசையுற மாதிரி உணர்ந்தா. ‘இவனுக்கு இவ்வளவு துன்பம் நடந்துக்கிட்டு இருக்கு, இவன் இப்படி தனியா உட்கார்ந்து தவிக்குறானே,’னு மனசு உருகி, கண்ணுல தண்ணி தேங்குச்சு.

 அவள், மெதுவா அவனுக்கு பக்கத்துல போயி, “சூர்யா, சாப்பிட்டியா?”னு ஒரு அக்கறையோட கேட்டா, குரல் மென்மையா, ஒரு பாசத்தோட ஒலிச்சது. 

சூர்யா தலை குனிஞ்சு, “இல்ல, அண்ணி,”னு மெதுவா சொன்னான், குரல் ஒரு சோர்வோட, உடைஞ்சு வந்தது.


பவிக்கு அவன் மேல ஒரு பாசம் பொங்கி வழிஞ்சது. ‘இவனை இப்படி விட முடியாது. இவனுக்கு இப்போ ஒரு ஆறுதல் வேணும்,’னு மனசு சொன்னது

முதலில் இவன் பசியை போக்குவோம்னு என்னத்தோட

 அவள் திரும்பி மாடிப்படி இறங்கி, கிச்சனுக்கு ஓடினா. சமையலறையில, ஒரு ஸ்டீல் தட்டுல, சூர்யாவுக்கு பிடிச்ச சாம்பார், மெத்து மெத்துன்னு இட்லி, தேங்கா சட்னி, ஒரு துண்டு வறுத்த கருவாடு, கொஞ்சம் கரிகுழம்பு எல்லாம் எடுத்து, ஒரு சின்ன டம்ளர்ல தண்ணி ஊத்தி எடுத்துகிட்டு மறுபடி மாடிக்கு வந்தா.

 அவளோட புடவை, அவசரத்துல இடுப்புல இருந்து கொஞ்சம் இறங்கி, அவளோட மென்மையான வயிறு, நிலவொளியில மங்கலா மின்னுச்சு.

 “சூர்யா, இந்தா, சாப்பிடு. இப்படி பசியோட இருக்கக் கூடாது,”னு தட்டை அவன் முன்னாடி நீட்டி, ஒரு அண்ணியோட கண்டிப்போட சொன்னாள்.

 ஆனா சூர்யா தட்டை ஒரு பார்வை பார்த்து, “வேணாம், அண்ணி. பசி இல்ல,”னு சொல்லி, தட்டை ஒரு பக்கமா வச்சுட்டு, மறுபடி வானத்துல தெரிஞ்ச நிலாவை, ஒரு வெறுமையான பார்வையோட பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான்.

பவிக்கு, ஒரு நிமிஷம் கோவம் பொத்துக்கிட்டு வந்துடுச்சு. ‘இவன் இப்படி உடம்பை கெடுத்துக்கிட்டு இருக்கானே,’னு மனசு எரிச்சலோட துடிச்சது. 

அவள் திடீர்னு, “சாப்பிடு சொன்னா, சாப்பிட மாட்டியா? னு கத்தி, அவனோட கன்னத்துல ஒரு மெல்லிய அறை விட்டா. 

அந்த அறை கோவத்தோட இருந்தாலும், அதுல் அக்கறை இருந்தது. சூர்யா, ஒரு நிமிஷம் தலை குனிஞ்சு, மௌனமா இருந்து, மறுபடி நிலாவை பார்க்க ஆரம்பிச்சான், அவனோட கண்கள் ஒரு கவலையில மின்னுச்சு. 

பவி, ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சு விட்டு, கோவத்தை அடக்கி, தட்டை எடுத்து, குழம்புல இட்லியோட பிசைஞ்சு, கையால ஒரு சின்ன உருண்டை பண்ணி, “இந்தா, வாய திற, சூர்யா. ஒரு வாய் சாப்பிடு, என் பேச்சை கேளு,”னு அவனோட வாய்க்கு பக்கத்துல கொண்டு போனா, குரல் ஒரு பாசமான கண்டிப்போட வந்தது.


சூர்யா, அவளை ஒரு நிமிஷம் பார்த்தான். அவளோட கண்கள் அக்கறையோட பாசத்தோட அவனை பார்த்தது. 

அவனோட மனசு, ‘இவளுக்கு உண்மையாவே என் மேல அக்கறை இருக்கு. இவளுக்கு நான் முக்கியமானவனா இருக்கேன்,’னு உருகி, கண்ணுல தண்ணி தேங்குச்சு. 

அவன், மெதுவா வாய திறந்து, வாங்கிக்கிட்டான். பவி பாசமான புன்னகையோட, ஒவ்வொரு உருண்டையா பிசைஞ்சு, அவனுக்கு ஊட்டி விட்டா அன்போட, அவனோட முகத்தை பார்த்துக்கிட்டே இருந்தா.

 சூர்யா, சாப்பிடும்போது, அவளை பார்த்தான். அவனுக்கு முதல் தடவையா, பவியை பார்க்கும்போ, காமம் மனசுல எட்டி பார்க்கல. மாறாக, ஒரு ஆழமான காதல், ஒரு பாசம், ஒரு நம்பிக்கை, மனசுல பொங்கி வழிஞ்சது.

 ‘இவளுக்கு என் மேல இவ்வளவு அன்பு இருக்கு. இவ இல்லேன்னா, நான் இந்த வீட்டுல எப்படி இருந்திருப்பேன்?’னு மனசு உருகி, அவனோட கண்கள் கலங்கி, ஒரு மெல்லிய புன்னகையோட சாப்பிட்டான்.


சாப்பிட்டு முடிச்சு, தண்ணி குடிச்சு, தட்டை ஒரு பக்கமா வச்சவ, பவி ஒரு தயக்கத்தோட, “சூர்யா, ஒரு முக்கியமான விஷயம் சொல்லணும். நீ கவனமா கேளு,”னு ஆரம்பிச்சா, குரல் ஒரு நடுக்கத்தோட வந்தது. 

“ரஞ்சித் இப்போ போதையில உளறினான். சுந்தரவல்லி, ரஞ்சித், சுரேஷ் இவனுங்க எல்லாரும் சேர்ந்து உனக்கு சதி பண்ணியிருக்காங்க. உன்னோட போலீஸ் வேலையை தட்டிப் பறிச்சது இவனுங்க தான். உங்க அம்மா எழுதி வச்ச சொத்தை புடுங்குறதுக்கு தான் உன்னை இந்த வீட்டுல அடிமை மாதிரி வச்சிருக்காங்க,”னு பயத்தோட, சொன்னா, கண்கள் கவலையில கலங்கியது அவனை ஆழமா பார்த்தா.

 சூர்யா, இதைக் கேட்டு, ஒரு மங்கலான புன்னகை புரிஞ்சு, “இது எல்லாமே எனக்கு தெரியும், அண்ணி,”னு சாதாரணமா சொன்னான், 

பவி, இதைக் கேட்டு, “என்ன, சூர்யா? இது தெரிஞ்சும் இந்த வீட்டுல இருக்கியா?

 உன்னோட தாத்தா, பாட்டி மதுரையில இருக்காங்க இல்ல? அங்க போயிடு. இந்த சூழ்ச்சி வலையை விட்டு வெளிய போ, ப்ளீஸ்!”னு வேகமா, ஒரு அவசரத்தோட கெஞ்சினா கைகள் அவனோட கையை இறுக்கி பிடிச்சது, கண்ணுல ஒரு பயம் தெரிஞ்சது. சூர்யா தலை ஆட்டி, “இல்ல, அண்ணி. இது என் வீடு. என் அம்மாவோட நினைவு இந்த வீட்டுல இருக்கு. இதை நான் மீட்டு எடுக்காம, எங்கயும் போக மாட்டேன்,”னு ஒரு உறுதியோட சொன்னான், 

குரல் ஒரு தீவிரத்தோட ஒலிச்சு, முகம் தீர்மானத்தை காட்டுச்சு. பவி, “சூர்யா, இவனுங்க மிருகங்கள். உன்னால இவனுங்க எதிர்த்து ஜெயிக்க முடியாது. 


இவனுங்க உன்னை விட மாட்டாங்க,”னு கவலையோட, குரல் உடைஞ்சு சொன்னா. சூர்யா ஒரு பார்வையோட, “எனக்கு தெரியும், அவனுங்க மிருகங்கள். அதனால தான், நான் இப்போ வேட்டைக்காரனா மாறப் போறேன். அவனுங்க விரிச்ச வலையை உடைச்சு, என்னோட சொத்தை மீட்டு எடுப்பேன். இது என் அம்மாவுக்கு நான் கொடுகத்த வாக்கு,”னு சொன்னான், 
கண்கள் ஒரு தீப்பொறி மாதிரி மின்னுச்சு.


பவி, இதைக் கேட்டு, என்ன சொல்றதுன்னு தெரியாம, ஒரு நிமிஷம் மௌனமா நின்னு, அவனோட தலையை மெதுவா தடவி, ஒரு ஆறுதலான பார்வை பார்த்தா. 

அவளோட மென்மையான கைகள், அவனோட கலைஞ்ச தலைமுடியை தடவி அன்பான அரவணைப்பு கொடுத்தது. 

சூர்யா, அவளோட கையை பிடிச்சு, மெதுவா இழுத்து, அவளை அணைச்சுக்கிட்டான். பவியோட மென்மையான உடம்பு, அவனோட அங்கங்களில் மோதி, ஒரு இறுக்கமான அணைப்பா மாறிச்சு. அவளோட புடவை, அவனோட மார்புல அழுந்தியது

ஆனா அந்த அணைப்புல காமம் இல்ல, ஒரு ஆறுதல் தேடுற மனசு, ஒரு தனிமையை உடைக்குற ஆசை மட்டுமே இருந்தது. பவி, ஒரு நிமிஷம் தயங்கினாலும், அவனை தடுக்கல.

 அவனோட தோள்பட்டையில முகத்தை வச்சு, “சூர்யா, இப்போ உனக்கு என்ன வேணும்? ஏன் இப்படி சோகமா இருக்க?”னு மெதுவா கேட்டா அக்கறையோட 

சூர்யா, “நீங்க என்கூட பேசினா போதும், அண்ணி. உங்க பேச்சு, உங்க அக்கறை இது தான் எனக்கு இப்போ ஆறுதல். இந்த வீட்டுல, நீங்க மட்டும் தான் எனக்கு ஒரு நம்பிக்கையா இருக்கீங்க,”னு சொன்னான் 

பவி, ஒரு மெல்லிய புன்னகையோட, “சரி, சூர்யா. இனிமே நான் உன்கூட ஒரு பிரண்டு மாதிரி பழகுறேன். உனக்கு எப்போ வேணும்னாலும் என்கிட்ட பேசலாம்.

 ஆனா, நீ இந்த சூழ்ச்சியை எதிர்த்து, உன்னை பாதுகாத்துக்கோ,”னு சொன்னா, குரல் அன்போட, ஆனா ஒரு கவலையோட வந்தது. 

சூர்யா, “நீங்க எனக்கு பிரண்டு மட்டும் இல்ல, அண்ணி. அதுக்கும் மேல. என் மனசுல நீங்க ஒரு உயிரா இருக்கீங்க,”னு சொன்னான், குரல் ஒரு ஆழமான உணர்ச்சியோட வந்தது.


பவி நிலவொளியில், அவனுக்கு முன்னாடி நின்னிருந்தா. அவளோட கழுத்துல தாலி, ஒரு மெல்லிய தங்கச் சங்கிலி மின்னி, உச்சி வகுட்டுல சிவந்த குங்குமம் புதுப்பொண்ணு மாதிரி அவளை காட்டுச்சு. 

மூக்குல குத்தியிருந்த சின்ன மூக்குத்தி, நிலவொளியில ஒரு நட்சத்திரம் மாதிரி ஜொலிச்சு அவளோட முந்திரி மூக்குக்கு ஒரு கூடுதல் அழகை கொடுத்தது.


 சூர்யாவுக்கு, அந்த மூக்கை கடிச்சு தின்ன ஆசை பொங்குச்சு. அவளோட புடவை, காற்றுல மெதுவா ஆடி, தொப்புளை நிலவொளியில வெளிப்படுத்தியது, அவளோட மென்மையான வயிறு குழைவாக அல்வா கட்டி மாறி இருந்தது

 அவளோட உடம்புல இருந்து வந்த மல்லிகை கலந்த வாசனை, அவனை “வா, வா”ன்னு அழைச்சது. 

சூர்யா, மறுபடி அவளை இறுக்கி அணைச்சான். இந்த தடவை, அந்த அணைப்பு சாதாரணமா இல்ல.
 அவனோட கைகள், பவியோட மென்மையான இடுப்பு வளைவை, முதுகுல மெல்லிய வியர்வையை தொட்டு, ஒரு ஆர்வத்தோட, ஒரு ஆசையோட தழுவுச்சு. 

அவளோட இடது உதட்டுக்கு கீழ இருந்த சின்ன மச்சம், அவனை ஒரு மயக்கத்துல இழுத்து, அவனோட உணர்ச்சிகளை தூண்டுச்சு.


பவி, ஒரு நிமிஷம் நெளிஞ்சு, “சூர்யா, விடு!”னு சொல்ல வாய திறந்தா, ஆனா அவளோட திறந்த வாயை, சூர்யா தன் வாயால மூடி, அவளோட ஆரஞ்சு சுலை மாதிரி இருந்த உதடுகளை, சொரசொரப்பான தன் உதடுகளால கவ்வி, மெதுவா உறிஞ்சி, ஆழமா சப்பினான்.

 அவனோட முத்தம் ஆசையோட, காதலோட சொர்க்கத்தின் எல்லையை தொடுற மாதிரி இருந்தது. 

பவி, கண்களை பெரிசா விரிச்சு அதிர்ச்சியோட, “என்ன பண்ற, சூர்யா?”னு கத்த முயற்சி செஞ்சு, அவனோட தோள்பட்டையை படீர்னு படீர்னு அடிச்சு, தள்ள முயற்சி செஞ்சா.

 ஆனா, அவளோட கைகள், அவனோட இறுக்கமான அணைப்புல பலவீனமாகி, அவளோட குரல், அவனோட முத்தத்துல மூழ்கி, ஒரு மெல்லிய முனகலா மாறிச்சு.